Tag: Man

Categories
lifestories

Story of my life – deel II

Éénmaal thuis kon ik niet meer eten van verdriet. Zelfmedelijden wisselde zich af met schuldgevoel en een gevoel van falen. Weer was het me niet gelukt een relatie te laten slagen. Eerst een mislukt huwelijk met mijn jeugdliefde en nu dit weer. Er moest wel iets heel erg mis zijn met mij! Een relatie waarin ik mezelf totaal had gegeven, waarvoor ik alles opzij had geschoven (zelfs sommige vrienden, tot mijn grote spijt)…..ook deze relatie mislukte volledig. In een paar dagen tijd viel ik ruim 8 kilo af.
Toen kwam echter het keerpunt. Het keerpunt waarbij mijn eindeloze verdriet omsloeg in boosheid. Het keerpunt waarna ik eindelijk kon beginnen met nieuwe plannen maken. Ik was immers die zelfstandige jonge vrouw, die best voor zichzelf kon zorgen!! Ik kocht een leuk appartementje in het centrum van Waalwijk en begon opnieuw. Mijn ouders, familie en vrienden ben ik nog dankbaar voor alle hulp die nodig was om mijn nieuwe optrekje op te knappen. Met een totaal nieuwe look (haar eraf!), nieuwe outfits (ik had inmiddels maatje 34!) en een compleet nieuw interieur (Hij mocht alles houden!) maakte ik een frisse start. Wat eens was, liet ik achter me. Voor de 2e keer. Ondanks de moeilijke momenten die er ook echt wel waren, had ik het goed naar m’n zin. Ik en mijn langharige perzische kater. Dat was immers de enige kerel die het goed bij me uit hield 😉 Bovendien was ik net 30 en had ik voor mijn gevoel de mooiste 10 jaar van m’n leven voor de boeg. Ik hield mezelf voor dat áls ik ooit moeder zou worden, het in de komende 10 jaar zou gebeuren. Er waren in het begin wel wat dates, maar daar bleef het dan ook bij. M’n leven kwam langzaam weer wat op de rails. Daar hoefde voor mij voorlopig geen HIJ meer bij. Ik deed leuke dingen en wonen in het centrum beviel me uitstekend.
Na een paar maandjes kreeg ik een nieuwe buurman. Het bleek een heel gezellige buurman! Deze buurman had ook nog een hele leuke zus en zo ontmoette ik een hoop nieuwe mensen. Mensen met wie ik op stap ging en waarmee ik ontzettend heb gefeest en gelachen. Ik ben ze eeuwig dankbaar voor het feit dat ze mijn pad hebben doorkruist. Vooral toen het later ook met Man bleek te klikken. Buurman is dan ook één van onze getuigen op 19/9/09.
Hoe mooi is dat dan???
To be continued……………..

Categories
Zomaar

Over ziek-zijn, dromen en nadenken

Nu heb ik natuurlijk een weekje bed-liggen achter de rug. Een weekje waarin ik veel heb geslapen, gerust, geslapen, gerust en af en toe toch een kindje weggebracht of gehaald. In de zombie-stand….dat dan weer wel. En de tijd dat ik dus lag te slapen, heb ik gedroomd. En de tijd dat ik lag te rusten, heb ik nagedacht. Over een hoop dingen. Over hoe beroerd je jezelf wel niet kunt voelen en over hoe je lichaam dan toch weer hersteld na een week. Over onze fantastische kids. Soms onhandelbaar en dwars, maar toch ook adorable en lief en zoooooo mijn kindjes. Over hoe goed we het hebben. Samen. Met z’n viertjes. Met de mensen om ons heen. Over m’n job, die wel wat zal gaan veranderen, maar waar ik nog steeds veel voldoening uit haal. Over het feit dat Man en ik elkaar zo’n 10 jaar kennen. Inmiddels. Tijd gaat hard als het gezellig is. Och en bij ons is het toch altijd zooooo gezellig. Nooit ruzie NOOOOOOOIT. Die blauwe plekken bij mij komen natuurlijk wel ergens vandaan ;-) Over de aanstaande bruiloft. Over hoe het zal gaan, over hoe het zal zijn en jaja ook over wat er allemaal mis kan gaan. Och och alles is de revu al gepasseerd. Dat m’n jurk ineens niet past. ‘s-Ochtends de 19e september. Of dat er ineens een schoen kwijt is. Of dat Man zich niet heeft geschoren (en u weet….niet scheren is geen sex). Of nóg erger. Dat’ie gewoon NEE zegt. Dat’ie daar een beetje staat te twijfelen voor dat altaar. Dat’ie dan zegt: “nou eh….meneer de ambtenaar van de burgerlijke stand…..doe toch maar niet…..ze zeurt soms nogal over m’n gesnurk…..en laten we eerlijk wezen, er is pas nog iemand door z’n vrouw vermoord om z’n gesnurk!”. Ja zoiets. Goh waar je toch allemaal niet over kunt dromen/nadenken. Want natuurlijk gaat’ie niet NEE zeggen!!! Wie wil er nou niet met zo’n fantastische leuke vrouw getrouwd zijn??? Ik zal hier maar niet hardop vermelden dat ik z’n ballen tussen de notenkraker stop alst’ie nee durft te zeggen :-)

Categories
Zomaar

40…..HiepHiepHoera voor ikke!

Nou, vandaag is het dan zover. Ik word 40. En eigenlijk voelt het niet zoveel anders dan andere jaren. Al kan het hele dorp niet om mijn verjaardag heen, vanwege de vele 40jaar-ballonnen die aan het hele huis zijn bevestigd, vanwege een button die ik verplicht de hele dag moet dragen en vanwege een dochter die het tegen iedereen loopt rond te bazuinen. Fijn, erg fijn. Ik krijg vandaag opeens bloemen van de overbuurvrouw (omdat ik nu precies de helft van haar ben…qua leeftijd dan hè;-) , ik krijg van iedereen een warme glimlach, ontzettend veel felicitaties via hyves en enorm veel smsjes. Ik kan niet anders zeggen dan dat het eigenlijk wel heel gezellig is. Niet dat ik zo aandachtsgeil ben, maar het is gewoon wel leuk dat jullie er allemaal aan denken.
En dan nog mijn kado. Sja, lieve lezers, dat was me wat vanochtend. Man heeft namelijk bedacht dat het nu onderhand wel eens tijd wordt dat ik ook “DE KOCK” vanachter ga heten. Nu schrikt u hè? Geef maar toe, u valt bijna van uw stoel! Net als ik vanochtend bijna uit bed viel trouwens….van de schrik. Want ik had vandaag van alles verwacht, maar geen huwelijksaanzoek. En voor diegene onder ons die Man kennen…….JA……hij is op z’n knieën gegaan! ;-) Dat zegt wel voldoende, denk ik zo. Dus…..zijn er nog liefhebbers die willen soliciteren naar de functie “WEDDINGPLANNER”??????

Categories
Zomaar

Over een auto, slechte ogen en 40 jaar!

Net als je denkt alles te hebben gehad, gebeurt er natuurlijk weer iets. Al maanden heb ik weer enorm veel last van hoofdpijn. Al maanden neem ik me voor om m’n ogen weer eens te laten testen, dat was immers weer een jaartje geleden. En om de oorzaak ‘slechte ogen’ voor de hoofdpijn te kunnen uitsluiten, wilde ik het zekere voor het onzekere nemen. Maar, zoals bijna iedereen, leef ik momenteel in zéér drukke tijden en had ik nog steeds niet de tijd en moeite genomen om even bij de opticiën binnen te lopen. Stom, heel stom. Want nu had ik het dus deze ochtend hè?! Pats boem…….heel de zijkant van Man’s auto in de prak. Een paaltje wat er al jaren staat. Op een plein waar ik meerder keren per week kom. Met een auto waar ik hartstikke veel in rijd. Hoe dom kun je zijn?! Precies aan de rechter kant. De kant waar ik dus weinig of niks zie. En al helemaal geen diepte kan inschatten. Niet dat ik zo’n stomme actie wil goedpraten. Ik had gewoon beter moeten opletten en niet weer eens “even snel” een boodschapje willen doen. Afijn. Kwaad was geschied. Auto zit aardig in elkaar, maar zelf hadden we gelukkig niks. Zoon en ik. De schrik in de benen…..dat wel. Man is gelijk naar ons toegekomen, heeft de schade opgenomen en de boel meteen geregeld met de verzekering en het schade-reparatie-bedrijf. Maandag over een week ist’ie weer als nieuw. Het is per slot van rekening maar blik……..ahum……. U begrijpt dat ik (nog nashakend van de schrik) meteen bij de opticiën ben binnengelopen. En wat denkt u? Yep…….m’n ogen zijn in een jaar tijd vreselijk veel achteruit gegaan. Oeps……..zou het iets met m’n leeftijd te maken hebben? Dus bovenop alle extra onkosten die we nu ongetwijfeld weer zullen krijgen (eigen risico enzo….) kwamen dus ook nog nieuwe brillenglazen. En zegt u nu zelf………..wat zijn nieuwe brillenglazen nu zonder een nieuw montuur?

Categories
Zomaar

De bouw!

Met het nodige eelt op m’n handen van het schoonmaken, kan ik u eindelijk berichten dat het de goede kant op gaat met de verbouwing. Niet dat we klaar zijn hoor. Neu….zover is het nog niet. Maar…..de woonkamer is gestuukt, het plafond is klaar, het marmer ligt voor de haard, het nieuwe gedeelte van de keuken is geplaatst, bijna alle plintjes zitten ertegen, de stopcontacten erin en maandag komt de spachtelputz erop. Yes, yes, yes! Bijna weer een hok klaar. De woonkamer/keuken dus….. Heerlijk! Dan nog de hal/toilet/trapgat en overloop en dan hebben we het gehad. Einde in zicht en dat voelt prettig. Het is ook nodig. Man en ik worden moe. Moe van het alsmaar regelen, klussen en 100x hetzelfde schoonmaken. En ja ik weet het, ik kan beter wachten met schoonmaken tot alles klaar is. Maar, neuroot als ik ben, dat kan ik dus niet. Het liefst loop ik de hele dag met een emmer sop achter de stucadoor aan. Doe ik niet natuurlijk, maar ik zou het wel willen. En dan soms even lekker mopperend over de teringrotzooi de ze d’r van maken….maar allée…..dat denk ik, maar zeg ik natuurlijk niet! Bovendien hebben wij ook een ‘mevrouw stucadoor’ (stucadorin?, stucadores?, stucadoortje?) en kijk……die heeft dus die vrouwelijk gen……..die ruimt wel op. Klagen mag ik dus zeker niet! En wat ik u helemaal vergeet te vertellen………HET WORDT MOOIIIIIIII……..HET WORDT PRACHTIG!!!!!! Ik beloof u zeer binnenkort weer wat up-to-date foto’s. Maar nu ga ik 2 appies uit bad halen en in bed leggen………. Kan ik gaan kofferspakken. Piratenweekendje voor de boeg. Man’s werk! Heerlijk……..even relaxen!

Categories
Zomaar

Big Boy

Wij hebben dus een kater. Big Boy genaamd. Dat weet u vast al een tijdje. Een prachtige witte Britse Korthaar. En met wit bedoel ik spierwit. Komt dat even goed uit nu de stucadoors bezig zijn. Alles in huize De Kock is momenteel namelijk wit. Onze kersenhouten laminaatvloer boven………spierwit……..van alle kattenpootjes. Onze vloerbedekking op de trap en overloop……….spierwit………van de kattenpootjes en kinderschoentjes. Man en ik zijn immers slim genoeg om onze slippers/crocs (ja mensen….ook ik heb ze!) onder aan de trap uit te doen. Maar de kindjes banjeren naar boven op en neer zonder daar bij na te denken. En dat neem ik ze niet kwalijk. Maar om even terug te komen op onze spierwitte kater. Hij heeft een rare gewoonte de laatste tijd. Katten die hun behoefte op een kattenbak doen, kiezen meestal een vaste hoek om te poepen en een vaste hoek om te plassen. Zo ook die van ons. Alleen is de hoek waar hij poept precies vooraan in de kattenbak. En zoals u waarschijnlijk ook wel weet, begraven katten netjes hun uitwerpselen. Zo ook die van ons. “Wat is dan het probleem?”, zult u wel denken. Nou, die van ons graaft tegenwoordig zulke kuilen dat hij vervolgens al z’n drollen door het deurtje de bak uit gooit. En ja hoor…….dan zijn we d’r weer. Poep. En dat stinkt. En dat is vies. En dat zal iemand moeten opruimen. Ik dus. Fijn…..heel fijn…..

Categories
Zomaar

Poeperdepoep

We zijn zo langszamerhand vriendjes aan het worden. Poep en ik. We trekken elkaar aan denk ik……of zoiets. Zijn het niet de vieze broeken van Zoon, dan heeft de kat weer wel naast z’n bak zitten schijten. En Dochter, die natuurlijk al jaren zindelijk is, kan d’r ook wat van. Laat ik u even een voorbeeld schetsen (helaas zijn er geen foto’s van beschikbaar). Zondagmiddag jongstleden. Wij brachten een bezoekje aan UT KROAK-FESTIVAL in Loon op Zand (of all places). Prachtig weer, leuke mensen, lekkere muziek en van alles te doen voor de kids. Het duurde niet zo lang of Dochter had door dat er ook een soort van kleine kinderboerderij op het terein was. Kaasje voor Dochter. Na een tijdje ging Man eens even polshoogte nemen bij Dochter……ze bleef wel erg lang weg. Éénmaal aangekomen bij de beestenbende, treft hij haar met een bokje in haar armen. Ehhh…….nee, ze begon (gelukkig) niet meteen om een bokje te zeuren. En nu zal ik u proberen uit te leggen hoe ze eruit zag. Schattig wit zomerjurkje, haartjes mooi opgestoken, lippen zelfs met een beetje lipgloss gestift en mooie zilveren sandaaltjes……….tenminste……….zo waren we thuis vertrokken. Toen Man haar bij de beestjes had weggehaald, was de bovenkant nog even schattig………..alleen……….u voelt hem al aankomen? Inderdaad ja……….alleen zat ze vanaf haar knieën onder de stront. Lekker dan!

Categories
Zomaar

Iets over een schaap en een boerderij

Dochter wil een schaap. Ja, dat leest u goed. Ze wil en moet een schaap. Of betergezegd een lammetje. Net voor onze vakantie ging ze met buurvrouw C. naar de lammetjes kijken. En Dochter houdt van beestjes. Maakt niet uit wat: mieren, lieveheersbeestjes, vliegen, spinnen, honden, katten, geitjes, schaapjes of paarden. Ze vindt alles prachtig behalve muggen en wespen. Maar daar zit natuurlijk niemand op te wachten. Éénmaal bij de lammetjes/schaapjes vraagt Dochter: “kan ik ook zo’n schaapje kopen?”. Waarop de mevrouw van de schaapjes lachend antwoordt: “Jij wel”. En dat had ze beter niet kunnen doen. Dochter haar hersentjes draaiden op volle toeren. “Hoeveel kost zo’n schaapje dan?”, vraagt ze vervolgens. “Nou”, zei de mevrouw van de schaapjes, “die kosten heel veel centjes”. Maar Dochter was overstag. “Ik heb thuis een spaarvarken hoor en dáár zitten héél véél centjes in”, was haar conclusie. En hoezeer buurvrouw C. haar al probeerde te overtuigen dat een schaapje in onze achtertuin geen goed idee zou zijn, ze was onvermurwbaar. Ze moest en zou een schaap! U begrijpt, bij thuiskomst vloog madam naar boven om haar spaarvarken te halen. Voordat ze mij had uitgelegd wat de bedoeling was, wilde ze haar geld geteld hebben. “Want”, kwam er uiteindelijk, “ik mag van die mevrouw een schaapje kopen!!!”. En alle overtuigingskracht die Man en ik in ons hebben ten spijt, ze hield voet bij stuk. Het feit dat wij geen gras in onze achtertuin hebben, veegde Dochter van tafel. Het feit dat wij geen stal hebben, veegde ze van tafel. Het schaap moest en zou immers in onze nieuwe bijkeuken. Ja, u leest het goed. Een schaap in de bijkeuken, die was volgens Dochter toch groot genoeg. En toen wij haar vroegen waar dat schaap dan moest poepen, had ze zelfs een antwoord klaar. “Op een grote bak, net als onze kat Boy!”. En hoe wij ook probeerden uit te leggen dat dat echt geen optie was en dat het dan zou gaan stinken, ze bleef volhouden. Een doorzettertje. Dat wel. Afijn, uiteindelijk hebben we haar duidelijk kunnen maken dat de dierenpolitie het beestje zou komen ophalen, omdat een schaapje buiten in de wei hoort en niet in een bijkeuken. Even keek ze bedenkelijk en toen trok ze de conclusie dat ze dan waarschijnlijk niet haar centjes terug zou krijgen. Oefff…….plan geslaagd. Echter………….ze heeft iets nieuws bedacht………….ze is volop aan het sparen. “Want”, opperde ze, “dan kunnen we volgend jaar mooi een boerderij kopen en een schaap!”.

Categories
Zomaar

Firma Poep & Co.

Ach, laten we het vandaag eens over poep hebben. Daar zat u nu echt op te wachten hè? Ja….geef maar toe. Zo’n onderwerp waar de kleuters van gaan lachen. Denk maar aan het ‘broodje-poep-van-ome-Willem’. Zo’n flauwe old-timer waar ik vroeger vreselijk om moest lachen en waar ik nu m’n eigen kindjes ook weer smakelijk om zie lachen. “Dat kan toch helemaal niet hè mama? Een broodje poep?!?” en vervolgens hoor ik even later, terwijl Dochter de kookprinses aan het uithangen is, “nou, vandaag wordt het een broodje poep hoor kind (=pop), da’s best lekker!”. Nee écht pedagogisch verantwoord die TV-programma’s van weleer. En hoe ik nu weer op het onderwerp poep kom? Nou, da’s niet zo moeilijk. Zoon heeft vandaag minimaal 10 poepbroeken geproduceerd. 10 hele…….alsof er ook halve bestaan……bedenk ik me net. En stinken!!! Weer zo’n boodschap waar u op zit te wachten. Niet dus. Maar ik voelde me op laatst zo ellendig, dat u best een beetje mee mag genieten. Van de stank. Van het verschonen an sich…..Zoon weigert nl. nog steeds om zindelijk te worden. En van het feit dat ik Zoon ook wel zielig vond. Hij had duidelijk buikpijn. Nog steeds trouwens. Hij kreunt wat af in z’n slaap. Wat me echter het meest heeft verbaasd, is dat er uit zo’n klein kereltje zo veel poep kan komen. Sjonge……..wat een poepfabriek. Maar goed, we weten nu wel meteen waar de hoge koorts vandaan is gekomen. Firma Poep & Co. heeft duidelijk de verkeerde manager in dienst genomen………..bacterie genaamd!

Categories
Zomaar

Zielig….

Zoon is ziek. En dat is zielig. Zoon is namelijk van het mannelijk geslacht, voor het geval u dat nog niet wist. En als die ziek zijn, dan zijn ze per definitie hééééél erg zielig. Nu is het ook niet fijn als je met 40 graden koorts in je bedje ligt en jezelf dus echt niet lekker voelt. Maar Zoon laat het nóg iets erger lijken dan het is. Als mama naast hem zit, roept hij om papa en andersom. Het is dus eigenlijk nooit goed. Als z’n drinkbeker leeg is, moet hij vol en als hij vol is, hoeft’ie geen drinken. Toen ik vanochtend de huisarts maar even had gecontacteerd (omdat vannacht de koorts tot zo’n 41 graden was gestegen), is er toch maar een afspraak gemaakt. De assistente vond het verstandig als de arts hem even nakeek. Vervolgens heeft Zoon in de wachtkamer de gehele tijd de dramaqueen uitgehangen. En hij is er goed in. Mensen keken naar Zoon met een blik van: “och gèrem ut jong” en naar mij met een blik van: “wà doede gij toch inshemelsnaam met da jong hier….loat um lekker in zun bedje ligge”. En dat had ik ook beter kunnen doen. Alleen z’n oortjes zijn nagekeken en daarna ben ik weer naar huis gestuurd met de boodschap dat ik op tijd een paracetmol en neusspray moet geven. En dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken…….