Tag: risico

Categories
Zomaar

Over een auto, slechte ogen en 40 jaar!

Net als je denkt alles te hebben gehad, gebeurt er natuurlijk weer iets. Al maanden heb ik weer enorm veel last van hoofdpijn. Al maanden neem ik me voor om m’n ogen weer eens te laten testen, dat was immers weer een jaartje geleden. En om de oorzaak ‘slechte ogen’ voor de hoofdpijn te kunnen uitsluiten, wilde ik het zekere voor het onzekere nemen. Maar, zoals bijna iedereen, leef ik momenteel in zéér drukke tijden en had ik nog steeds niet de tijd en moeite genomen om even bij de opticiën binnen te lopen. Stom, heel stom. Want nu had ik het dus deze ochtend hè?! Pats boem…….heel de zijkant van Man’s auto in de prak. Een paaltje wat er al jaren staat. Op een plein waar ik meerder keren per week kom. Met een auto waar ik hartstikke veel in rijd. Hoe dom kun je zijn?! Precies aan de rechter kant. De kant waar ik dus weinig of niks zie. En al helemaal geen diepte kan inschatten. Niet dat ik zo’n stomme actie wil goedpraten. Ik had gewoon beter moeten opletten en niet weer eens “even snel” een boodschapje willen doen. Afijn. Kwaad was geschied. Auto zit aardig in elkaar, maar zelf hadden we gelukkig niks. Zoon en ik. De schrik in de benen…..dat wel. Man is gelijk naar ons toegekomen, heeft de schade opgenomen en de boel meteen geregeld met de verzekering en het schade-reparatie-bedrijf. Maandag over een week ist’ie weer als nieuw. Het is per slot van rekening maar blik……..ahum……. U begrijpt dat ik (nog nashakend van de schrik) meteen bij de opticiën ben binnengelopen. En wat denkt u? Yep…….m’n ogen zijn in een jaar tijd vreselijk veel achteruit gegaan. Oeps……..zou het iets met m’n leeftijd te maken hebben? Dus bovenop alle extra onkosten die we nu ongetwijfeld weer zullen krijgen (eigen risico enzo….) kwamen dus ook nog nieuwe brillenglazen. En zegt u nu zelf………..wat zijn nieuwe brillenglazen nu zonder een nieuw montuur?

Categories
Shopalien

Lien & iets van ‘een gat’ in je hand?!?

“We moeten naar de Makro”, zei ik laatst tegen Man. “Oh, hoezo dan”, reageerde hij. “Nou eh……de Playmobil is in de aanbieding”, zei ik weer. Terwijl ik eigenlijk al zo’n beetje aan het stuiterballen was bij alle mooie dingetjes die in de online-folder te zien waren. “Nou, dan moeten we dat binnenkort maar es doen”, reageerde hij weer, zo lauwtjes mogelijk, omdat hij me inmiddels kent. Maar dit antwoord was al voldoende. Lien prikte een avond, Lien regelde oppas en Man kon dus vanavond mee naar Breda. En achteraf hè, achteraf had ik hem misschien beter niet mee kunnen nemen. Ik sta er namelijk bekend om dat ik graag shop. Ik sta er bekend om dat ik een soort van ‘geen handen’ heb…..het geld vliegt eruit voordat ik het nog maar tussen duim en wijsvinger heb. En ik had dus een budget in m’n hoofd. Een budget voor ieder kind. Ik had al wat bepaalde Playmobil-kadootjes (met de nadruk op ‘tjes) in gedachten en dat kwam aardig overeen met het geplande budget. Maar nee hoor, Man was erbij. Man werd gewoon helemaal hebberig bij al dat mooie speelgoed. Man ging zich deze keer goed te buiten. Het ging maar net in de kofferbak van z’n nieuwe bolide. Niet dat ik tegenstribbelde hoor. Ik heb natuurlijk een bepaalde ‘reputatie’ hoog te houden 😉 . Nu zult u zich wel afvragen wat we dan precies allemaal hebben aangeschaft, maar dat ga ik u nu nog niet vertellen. Buiten het feit dat ik het risico niet wil lopen dat Dochter van de ene op de andere dag dit log kan lezen, schaam ik me ook nog eens het rood op de kaken. Ik kan u alleen wel verklappen dat het budget per kind met 300% is overschreden……….zucht

Schrik!!

Ooit een kindje gezien wat de koortsstuipen heeft?? Nou….ik dus wel…..gisteren…..onze Jens! En dat was schrikken, dat was héél erg schrikken…..ik dacht echt even dat’ie dood ging! En eigenlijk was het moment na de stuipen net zo erg. Ik kreeg totaal geen contact met ‘m en hij trok helemaal wit/blauwig weg en ik had het idee dat’ie niet meer ademde. Achteraf hoor je dan in het ziekenhuis dat dat wel een normale reactie is na een koortsstuip. Maar goed….weet ik veel! Godzijdank had ik daar nog geen ervaring mee!! ‘s-ochtends was Jens al niet helemaal lekker, hij had 38,4 gr. koorts en wilde alleen maar bij Marcel of mij hangen. ‘s-middags lagen Jens & ik lekker een beetje te dutten op de bank. Hij lag lekker bij mij op schoot en toen begon het in 1x. Ik had meteen door wat er aan de hand was…..had er natuurlijk al wel eens over gelezen en van gehoord…..de koorts was toen gestegen naar 40,5. Door die te snelle stijging van temperatuur kunnen kindjes dus in zo’n stuip raken. Het hield zo’n minuut of 3-4 aan (maar voor mijn gevoel was het wel een half uur!) en daarna kreeg ik dus totaal geen contact meer. Doodeng vond ik het! Gelukkig konden we meteen terecht op de huisartsenpost in het ziekenhuis. Niks wachtkamer, niks melden….meteen door naar de behandeltafel. Fijn om te merken dat ze wat dat betreft echt geen enkel risico lopen. Jens is door 2 artsen helemaal onderzocht (ook op rode vlekjes….je moet er niet aan denken dat’ie iets van hersenvliesontsteking zou hebben). Ze vermoeden nu dat een middenoorontsteking de veroorzaker is. Valt allemaal wel mee dus…..gelukkig maar. Antibiotica meegekregen….wat trouwens ook iedere keer weer een uitdaging is om dat erin te krijgen….Jens houdt gewoon lekker z’n mond stijf dicht! Ook hebben we medicijnen meegekregen voor als hij weer in de stuip schiet…een zetpil, waardoor hij verslapt en in ieder geval uit die stuip komt. Lekker gevoel om dat in huis te hebben! Vannacht heeft ons ventje tussen ons in geslapen en vanochtend lijkt het al weer wat beter met hem te gaan. 38,2 was het zojuist en hij begint weer wat levendiger te worden. Ik zal blij zijn als hij weer ons ondernemend, ondeugend, dansend en zingend ventje is!

Valentijnsdag

“Happy Valentine” zei ik vanochtend toen ik man-lief om 08h30 belde om te vragen hoe het op het kinderdagverblijf ging met onze Jens. “Oh ja, jij ook hè schat” was het antwoord. En dat is dan onze Valentijnsdag. Meer hoeft ook niet. In het begin van onze relatie kochten we heel plichtsgetrouw allerlei dure kadootjes voor elkaar. Dat hoorde zo en stel je eens voor dat de ander iets had gekocht en jij niet…..nou dat risico wilde je niet lopen, dus ruim op tijd werd er iets bedacht en aangeschaft. Nu…..na 8 jaar (ik schrik zelf als ik dit schrijf….8 jaar!!! so hey, en hij is nog niet bij me weggelopen!) is dat anders. Nu weten we toch wel dat het goed zit, daar zijn die ‘verplichte’ kado’s niet voor nodig. Niet dat het niet leuk is om iets te krijgen, maar ach…waarom speciaal vandaag??? (met andere woorden: als ik morgen iets krijg is het ook goed hoor schat ;-)) Zelf ben ik vanmiddag gewoon even langs de Lidl gereden om 6 blikjes cashew-nootjes en 6 plakken chocolade te halen…..daar ist’ie namelijk gek op. En dat je juist die dingen van elkaar weet……dát is pas belangrijk :-). Heel schuldig nam hij z’n ingepakte blikkies en plakkies in ontvangst van dochterlief die het met een “heppie valentien” aan hem overhandigde. En heel hard moest’ie lachen toen hij het uitpakte! Kijk en dát is wat telt……..gewoon………dat je het leuk hebt met elkaar!! Daar kan geen Valentijn tegenop!

Lien’s iPod II

Nou……..daar gaan we dan! Mooi niks uit Singapore 🙁
Lag niet aan Mark hoor, die heeft echt z’n best gedaan………..zelfs een roze hoesje voor mij erbij gescoort!! (Mark…..je bent toppie! mwhaa)
Maar het prijsverschil was te klein, aangezien Marcel er toch nog een originele Europese adapter bij wilde. En dan moet je voor een uiteindelijk verschil van 35,- euro geen risico gaan lopen natuurlijk……. Wel balen, want ik zag mezelf al helemaal met een roze iPod lopen (en Marcel ook……..;-))
MAAR…….Lientje heeft inmiddels iets nieuws bedacht (dankzij het roze hoesje……)
Ik wil gewoon m’n eigen iPod Nano……….met ROZE armband……..helemaal gaaf………en OK…….dan mag de Bose-box even achterwege blijven! Goeie deal……..lief vriendje? (hij weet dit nl. nog niet…..hihi)
Nu nog even nadenken over de inscriptie achterop? Iemand suggesties?????
“je moet doen waar je goed in bent” is misschien wel een leuke, maar ik vrees dat’ie te lang is…….. 🙂
JUSQUE ICI TOUT VA BIEN !!!!!!