Over ziek-zijn, dromen en nadenken

Nu heb ik natuurlijk een weekje bed-liggen achter de rug. Een weekje waarin ik veel heb geslapen, gerust, geslapen, gerust en af en toe toch een kindje weggebracht of gehaald. In de zombie-stand….dat dan weer wel. En de tijd dat ik dus lag te slapen, heb ik gedroomd. En de tijd dat ik lag te rusten, heb ik nagedacht. Over een hoop dingen. Over hoe beroerd je jezelf wel niet kunt voelen en over hoe je lichaam dan toch weer hersteld na een week. Over onze fantastische kids. Soms onhandelbaar en dwars, maar toch ook adorable en lief en zoooooo mijn kindjes. Over hoe goed we het hebben. Samen. Met z’n viertjes. Met de mensen om ons heen. Over m’n job, die wel wat zal gaan veranderen, maar waar ik nog steeds veel voldoening uit haal. Over het feit dat Man en ik elkaar zo’n 10 jaar kennen. Inmiddels. Tijd gaat hard als het gezellig is. Och en bij ons is het toch altijd zooooo gezellig. Nooit ruzie NOOOOOOOIT. Die blauwe plekken bij mij komen natuurlijk wel ergens vandaan Over de aanstaande bruiloft. Over hoe het zal gaan, over hoe het zal zijn en jaja ook over wat er allemaal mis kan gaan. Och och alles is de revu al gepasseerd. Dat m’n jurk ineens niet past. ‘s-Ochtends de 19e september. Of dat er ineens een schoen kwijt is. Of dat Man zich niet heeft geschoren (en u weet….niet scheren is geen sex). Of nóg erger. Dat’ie gewoon NEE zegt. Dat’ie daar een beetje staat te twijfelen voor dat altaar. Dat’ie dan zegt: “nou eh….meneer de ambtenaar van de burgerlijke stand…..doe toch maar niet…..ze zeurt soms nogal over m’n gesnurk…..en laten we eerlijk wezen, er is pas nog iemand door z’n vrouw vermoord om z’n gesnurk!”. Ja zoiets. Goh waar je toch allemaal niet over kunt dromen/nadenken. Want natuurlijk gaat’ie niet NEE zeggen!!! Wie wil er nou niet met zo’n fantastische leuke vrouw getrouwd zijn??? Ik zal hier maar niet hardop vermelden dat ik z’n ballen tussen de notenkraker stop alst’ie nee durft te zeggen