Month: September 2008

The silicon chip inside her head
Gets switched to overload
And nobody’s gonna go to school today
She’s going to make them stay at home
And daddy doesn’t understand it
He always said she was as good as gold
And he can see no reason
Cos there are no reasons
What reason do you need to be shown

Tell me why
I don’t like Mondays
I want to shoot
The whole day down
 

U kent het vast………………………..

Vaak heb ik problemen met de maandag. Ik zal niet de enige zijn. Velen met mij zullen last hebben om opgestart te komen. Buiten het feit dat ik op maandag weer vroeg naast m’n bedje sta, is het ook de meest drukke dag van de week. Een volledige werkdag voor de boeg op kantoor, na een lang weekend. Kindjes naar school en kinderdagverblijf. Laat thuis. Eten koken, kinderen in bad en de bende van het weekend een beetje opruimen (was draaien, was strijken, stofzuigen, brood smeren voor de volgende dag etc. etc.). Uiteindelijk zak ik dan rond negenen uitgeteld op de bank en zou ik, voor m’n eigen bestwil, een uurtje later in bed moeten liggen. En dat laatste dat lukt dan dus nooit. Op maandag blijf ik juist vaak te lang hangen op die bank of te lang bezig met andere dingen. Slecht begin van de week dus. Té veel te doen, té laat naar bed, té moe weer op. Behalve gisteren. Niet dat ik toen op tijd in m’n bedje lag, dat niet. Maar gisteren had Man de kindjes al opgehaald en zaten ze al gewassen en gestreken beneden op mij te wachten. En dat is dan nog es thuiskomen! Heerlijk. Veel vroeger dan normaal hadden we gegeten en was alles aan kant en dat scheelt enorm. Dat scheelt in tijd en in een chagerijnige bui. Wat me weer doet denken aan dat nummer van The Boomtown Rats.

Ach, het went wel hoor. Om te zeggen dat je 40 jaar bent. Ik hoef het, na alle versieringen aan het huis, nu niet meer tegen zoveel mensen te zeggen. Iedereen die op mijn verjaardag ons huis is gepasseerd, is op de hoogte. De vele leuke reacties van iedereen maken weer veel goed. Bovendien voelt het niks anders dan anders. Ja, ik word ouder. Ja, ik voel ook wel dat ik geen 18 meer ben. Ja, ik moet een week bijkomen van een avondje flink doorzakken. En ja, ik heb soms last van wat kwaaltjes waarvan ik jaren terug het bestaan niet eens wist. So what! Om eerlijk te zijn, is mijn leven op dit moment zó leuk dat ik ook geen 20 meer zou willen zijn!! Een oude schoolvriendin krabbelde op hyves (daar schijnt iedereen nogal wat jeuk te hebben ;-)) al hetzelfde. En ik moet toegeven dat ik haar helemaal gelijk geef. Alles heeft nu zoveel meer inhoud en alles wat je op deze leeftijd aanpakt, lijkt ook te lukken. Of dat nu met levenservaring te maken heeft, weet ik niet, maar het is wel zo. Door alle consternatie omtrent het huwelijksaanzoek ben ik nog helemaal vergeten te vermelden wat voor supergaaf kado ik van zuslief heb gekregen. Een zussendag! 30 November gaan we samen naar de musical “Dirty Dancing” met voorafgaande een lunch in het Beatrixtheater. Helemaal super! Een speciaal kado voor een speciale leeftijd. En ik heb er nu al kaaiveul zin in :-). Ik heb zo’n idee dat het komende jaar een ontzettend gaaf jaar gaat worden……..lang leve de 40!!!!

Oké oké nog even een klein stukje over de aanstaande bruiloft dan…………
19 SEPTEMBER 2009 moet het dus gaan gebeuren. Dan stappen wij in het huwelijksbootje….is de bedoeling….. En wel om 12h00 precies! Goshie, dat het dan toch gaat gebeuren. Volgens sommige onder u het begin van een gelukkig huwelijksleven en volgens weer andere het begin van het einde ;-).
We will see. Datum is in ieder geval geprikt, nu de rest nog.

Nou nou, poeh poeh…….eindelijk een gaatje kunnen vinden voor het plaatsen van een logje. Het zijn lange dagen die we momenteel maken. Nu komt het werk namelijk op Man’s en mijn nek. Nu is de aannemer een beetje out-of-the-picture en moeten wij dus zelf aan de slag. Kozijntjes schilderen, plintjes voegen, electriciteit aansluiten, lampen ophangen, silhouettes (soort van gordijnen) ophangen en schoonmaken. Ja, dat leest u goed, schoonmaken. Niet mijn hobby. Zó niet mijn hobby. Maar het moet wel gebeuren. Ramen eerst schoonkrabben met zo’n verfkrabbertje, daarna 3x zemen. 80 keer stofzuigen. En nee, dat overdrijf ik niet. Net steeds als ik denk “goh, het is best aan kant”, dan wordt de boormachine weer voor de dag gehaald en moet er weer iets worden opgehangen. En ik vrees dat dit nog wel even zo blijft. Morgen komen de nieuwe meubels en het nieuwe keukenapparatuur en als we helemaal geluk hebben ook nog de nieuwe TV. Kijk, en dat vind ik dan weer wel leuk. Het inrichten an sich. Beetje kijken waar alles het beste tot z’n recht komt en vervolgens de woonkamer en keuken zo gaan inrichten dat het ook een beetje persoonlijk wordt. Het showroom-effect even weghalen……..zeg marr…… OH ja, en dan ook nog kijken of Man en ik het er samen over eens kunnen worden………wat waar komt……….want dat, lieve mensen, dat is niet zo vanzelfsprekend. Meestal liggen die visies mijlenver uit elkaar. Maar soms, heel soms, dan is het gewoon in 1 keer goed. Laten we hopen dat dat morgen ook zo zal zijn. Voor Man dan hè…….. U twijfelt toch niet aan het feit dat het toch komt te staan zoals ik wil???? of course not!!!!

Najaa…..of het zo gaat worden, daar ben ik nog niet helemaal uit. Zoals we nog niet helemaal uit een heleboel dingen zijn. Voor wat betreft de aanstaande bruiloft. Het kan nog alle kanten op. En daar hebben we gelukkig nog een heel jaar voor om dat verder uit te vogelen. Het aannemen van Man’s naam heeft namelijk nogal wat voor- maar ook een heleboel nadelen. Als je als compleet gezin dezelfde achternaam voert is dat natuurlijk gemakkelijk met binnenkomende telefoontjes, met post enz. enz. Echter die naam moet werkelijk overal worden aangepast. En dan begin ik alvast maar eens met mijn weblog & e-mail account. Sja lieve mensen, waar denk je over na hè?! Maar het is wel een feit. Ik voer nu al zó lang m’n eigen meisjesnaam dat het simpelweg veel gemakkelijker is om dat zo te houden. Echter gevoelsmatig heeft het ook weer wel iets om Aline de Kock – Broeks te gaan heten. Swaa…..we zullen wel zien. Het is wel superleuk om de reacties van mensen om ons heen te zien. Directe familieleden die al meer met de bewuste dag bezig zijn dan wij zelf. Een huwelijkskado wat we al hebben mogen bestellen, terwijl de datum nog niet eens bekend is. Echt indrukwekkend. En leuk. Wat zeg ik…..superleuk. We hadden namelijk besloten de eetkamerstoelen nog even op de lange baan te schuiven. De stoelen die we nu hebben, zijn nog niet zo oud en konden best nog een paar jaartjes mee. En…..ook niet onbelangrijk……de eventuele nieuwe stoelen die we hadden gezien, waren nogal prijzig. Dus het complete woonkamer-interieur zou worden vervangen, behalve de eetkamerstoelen. En daar is dus nu verandering in gebracht door m’n schoonouders. Bestellen maar……..was hun advies! Ik sta er nog perplex van…….. Zo zie je maar. Het ene moment zit je midden in een flinke verbouwing en op het andere moment ben je op internet aan het zoeken naar jurken/feestlocaties/muziek etc. Echter ik beloof u bij deze plechtig, niet een compleet jaar alleen maar over de trouwerij te bloggen!!! Binnenkort volgt er weer een episode over alle dagelijkse perikelen van huize De Kock!