Ongeveer de meest gestelde vraag in ieder gezin volgens mij :-)……..
“Reken morgen maar niet op mij met eten schat” riep man-lief gisteravond nadat hij weer een collega aan de telefoon had gehad. Niks ongewoons……..gebeurt nogal es in huize De Kock. En eerlijkgezegd ben ik al blij als ik het vantevoren weet. De avonden dat ik zit te twijfelen of ik alvast aan het eten zal beginnen zijn ook niet op 1 hand te tellen. Meestal wacht ik tot ongeveer kwart voor 6 en dan gaan toch de piepers op het vuur………najaa………vuur ook niet echt. De echte koks zullen er nooit op koken, want koken doe je volgens de professionals op gas! Aangezien ik absoluut niet tot die categorie behoor, heb ik gekozen voor het gemakkelijkste in onderhoud………een inductie-kookplaat! De beste aankoop van de hele keuken……volgens Lien dan! Trouwens toen we onverhoopt vorig jaar na een mega-lekkage in de keuken hadden besloten maar meteen een nieuwe te plaatsen, hebben we bij alles gelet op het onderhoud. Geen tegeltjes met van die smerige voegen, geen roestvrijstalen gaskookplaat etc. etc. Alles is glad en makkelijk schoon te houden, huplakee een natte doek erover en het is schoon……..ideaal. Tja als werkende mom met nog een huishouden te runnen moet je het jezelf zo gemakkelijk mogelijk maken. En dan valt er nog genoeg te doen! Bijvoorbeeld bedenken wat er weer es gegeten moet worden. Ik weet best dat er genoeg huishoudens zijn waar de man wat dat betreft ook meedenkt, maar aangezien er bij ons dan wel erg vaak hetzelfde op tafel zou staan, heb ik die taak toch maar op mij genomen. En vanavond wordt het dan een potje voor 3………….
Stoppen met dat Sonja Bakker Dieet!!!
Gewoon meedoen met de 80 v.d. Langstraat………ben je zo een aantal kilootjes kwijt :-). Al weet ik niet voor hoelang dat zal zijn natuurlijk. Zodra alles weer normaal is en m’n lichaam weer tot rust is gekomen, dan zullen ze er ook weer wel zo aanzitten. Maar zelfs m’n buik en billen lijken wat strakker dan voorheen……is al dat afzien toch niet voor niks geweest!! Kan dat ook weer gebruiken als reden om volgend jaar toch weer van start te gaan. Blijft nog even een moeilijk punt trouwens……dat wel of niet meedoen volgend jaar. Van de ene kant zeg ik “DOEN”………why not………het is tenslotte hartstikke goed gegaan dit jaar en van de ander kant zeg ik “DOMOOR, zet ‘t maar uit je hoofd”……….ieder verstandig denkend mens begint er gewoonweg niet aan en heeft dan nog een goede reden ook. Nl. dat ze hun verstand niet op 0 kunnen zetten.
Maar ik vrees dat ik over een tijdje toch weer last krijg van het ‘virus’ en dat meedoen dan toch de enige optie is. Bovendien heb ik dan een hele gegronde reden om niet die verdomde buikspier-oefeningen te hoeven doen. Lien maakt haar buik wel wat strakker met lopen! En het dieet-boek van Sonja Bakker kan ook blijven waar het is…………..gewoon in de winkel!!!!
Buuv, wanneer gaan we weer trainen????
Het gaat goed!!!
Nog wel wat vermoeid natuurlijk, want dat heb ik in 2 toch ietwat onrustige nachtjes nog niet bijgeslapen…….zal ook wel aan de leeftijd liggen :-)! Tegenwoordig moet ik een avondje stappen, feesten oftewel doorzakken ook een week lang bekopen, dus laat staan na het lopen van de 80. Maar het is wel opvallend hoe snel het herstel deze keer gaat. Ik voel me al weer stukken beter dan gisteren en toen ging het naar omstandigheden al niet slecht. Ik kan nu zelfs weer de trappen op en af zonder de leuning nodig te hebben voor extra ondersteuning. Gewone schoenen heb ik nog niet aan m’n voeten, maar da’s dan vette pech……..dan maar een paar dagen op m’n sandalen ronddabberen. Daar hebben ze ongetwijfeld op m’n werk ook geen moeite mee………de grootste tijd zit ik toch achter m’n bureau naar m’n beeldscherm te turen! Het enige wat een beetje pijn deed vanochtend was de file waar ik eventjes in stond……….dat voelde niet prettig, maar ach………ik ben toch in Den Bosch aangekomen, dus dat hebben we ook overleefd. En bovendien is in verhouding met het lopen van de 80 alles nu een makkie (nou ja……alles behalve bevallen dan :-)) M’n voeten zien er al weer goed uit………..nog een beetje rood, maar ik mag zeker niet mopperen. En dat doe ik dan ook niet! Zit gewoon de hele dag met een stralende glimlach achter m’n PC……….en iedere keer moet ik er weer even aan denken dan ik het toch maar mooi gedaan heb. Je moet tenslotte doen waar je goed in bent en ik ben dat toevallig wel in het lopen van 80 KM……..hihi
IK HEB “M……………DIE MEDAILLE + OORKONDE!!!!!!! 13h52 ben ik gefinisht!!!!!
“Als de morgen is gekomen………..en alles wat ‘k heb meegemaakt allang verdwenen is……………als de morgen is gekomen………..lalalalalalaa”……nou jullie kunnen je niet voorstellen hoe vaak ik dit nummer van Jantje Smit onderweg heb meegezongen, maar helaas is niks minder waar! Er is nog niks verdwenen en al zou ik er m’n best voor doen word ik met iedere stap die ik nu probeer te zetten er weer keihard aan herinnert dat ik met die voetjes van mij 80 km heb afgelegd!!! Maar………ik kán nog lopen, dus zal ik maar niet te hard mopperen! En dat het pijn zou gaan doen, dat wist ik……..dat wist ik héééél erg goed. En de buuv nu inmiddels ook. Helaas is die gestopt in Waspik. Ze kon na 53 km geen stap meer verder zetten……te veel last van haar knie! De eerste 34 km (totaan de eerste rust) gaan vanzelf, je wordt gewoon gedragen door de menigte mensen die overal langs de kant staan, in bijna iedere straat was een straatfeest georganiseerd met de bijbehorende versieringen, lichtjes, kaarsjes en muziek (véél Jantje Smit, heel veel Jantje Smit :-)). Zoveel meer feestjes dan 9 jaar geleden……….het was prachtig om mee te maken. We waren om 03h33 op de eerste rustplek………een broodje en koffie genuttigd en toen weer verder. Dan komt een pittig stuk, midden in de nacht………donker & koud………en ik dacht stil, maar dat was (gelukkig) niet zo! De straatfeestjes gingen gewoon door tot diep in de morgen, dus nog steeds aanmoedigingen genoeg. Door Waalwijk, waar het 40km-punt ligt, weer door naar Sprang-Capelle. En daar was ik zo bang voor de bekende “man met de hamer” maar die kwam niet! Ik heb toen nog geen moment gedacht aan opgeven. Buuv wel……..die had het heeeeeel slecht………en ik weet zo goed hoe dat voelt………zwaar klote!!!! Mijn hele lijf deed wel zeer hoor, m’n voeten, m’n spieren, m’n heupen, maar tussen m’n oren zat het nog steeds goed! In Waspik arriveerden we om 07h23. Dan heb je er 53 km op zitten en buuv besloot dat het genoeg was geweest. Zo jammer……….maar goed, toen moest Lien dus alleen door! Vol goede moed stapte ik er weer op los richting ‘s-Gravenmoer, hij ging lekker, ik liep goed, haalde behoorlijk wat mensen in. Maar toen……….tja het kon niet uitblijven natuurlijk……….bij Dongen, op een hele lange verlaten polderweg kwam d’ie toch………die man met de hamer! Sjesus wat had ik het slecht, ieder electriciteitskastje heb ik benut om even te zitten, héél eventjes maar, maar het moest! M’n vader gebeld (die weet tenslotte wat het is om de 80 te lopen) en die is meteen met m’n moeder en een tante (die ook de 80 11x gelopen heeft) in de auto gesprongen en naar me toegekomen. Maar helaas mochten op die polderweg geen auto’s komen (wat overigens op veel plaatsen van de route zo was en wat eigenlijk heel goed is) dus moest ik doorzetten tot aan De Moer. Net voor De Moer kwam m’n vader me tegemoet met een stoeltje en kon ik even bijkomen. Blikje cola, banaantje, benen omhoog en daarna weer gaan met die banaan! Annie (m’n tante) heeft me vergezeld totaan Loon op Zand waar de laatste rustpost is (69km) en daarna heeft m’n vader het tot Kaatsheuvel overgenomen, waar m’n zus en nichtje weer stonden te wachten om de rest van het traject gezelschap te verlenen. Super geregeld dus…….en oh wat was ik blij toen ik de kindjes zag……….daarvandaan was het nog maar 2 straten totaan de finish………….2 héle lange straten…………nog 3 km te gaan! De laatste paar km voor de finish is het één lange rij van mensen die je aanmoedigen, die klappen en roepen dat je het goed gedaan hebt! Ik ging steeds harder lopen……..Lien rook haar bedje! Het laatste stuk moet je over een rode loper naar het gemeentehuis waar de medaille en de oorkonde worden uitgereikt. En toen ging het licht uit………figuurlijk dan………..totaan het gemeentehuis heb ik gelopen alsof er niks aan de hand was (en maar zingen in m’n hoofd: “ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed”)……éénmaal buiten het gemeentehuis en ik kon geen stap meer zetten. M’n schoenen uitgedaan en op m’n sandalen (die Mars gelukkig had meegenomen) naar de auto gestrompeld………
Maar DE KLUS IS GEKLAARD! Dolgelukkig dat ik het geflikt heb, ben ik heerlijk in bad gegaan en naar bed. één nadeel……..kan nu alleen op m’n rug slapen en ik moet zeker niet proberen te bewegen in bed……..zelfs het dekbed doet nog zeer aan m’n voeten 🙂
Lang leve de 80 v.d. Langstraat……….
“ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed……..jullie kunnen mij niks maken………..ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed………ik schreeuw het van de daken”
Om dan maar even in Hans-Teeuwen-termen te zingen!
Goed geslapen vannacht, fris opgestaan vanochtend, dusseh………..kom maar op met die 80! Natuurlijk is dit ook een staaltje NLP (Neuro Linguistisch Progammeren…….oftewel een chique term voor het hele “tjakka-verhaal” van Emiel Ratelband :-)) om mezelf op te peppen. Maar ook dat is nodig! Ik zal toch allereerst zelf erin moeten geloven, voordat ik het werkelijk kan gaan doen. Alles is zo goed als klaar. Spullen liggen klaar, wandel-outfit is schoon, schoenen staan al in de hal (ook meer uit gemakzucht na het lopen van afgelopen week), spieren voelen soepel, voeten zijn er klaar voor (op intapen na) en het feit dat ik vanochtend al met m’n vinger tussen de sluiting van m’n heuptas heb gezeten, blijft een kleine bijkomstigheid………..oftewel een typische “Lotte-aktie” en tja………..die zal er vandaag ook wel bijhoren. En zeg nou zelf: als het niet erger wordt dan dit, nou dan valt het alles mee…….zolang ik de -tig rolletjes verband en kilo’s pleisters van Mar10e niet nodig heb…….. Ik hoop trouwens wel dat m’n WA-verzekering nooit op de hoogte komt van alle “Lotte-akties” in het verleden, want dan wordt accuut de verzekering éénzijdig opgezegd.
Nu nog m’n I-Pod (nog steeds zonder roze hoesje) even goed voorprogrammeren (hellup Mars…….hoe doe ik dat???) zodat alle voorkeur-liedjes er in 1x uitkomen en dat ik niet met superdikkeworstenvingers steeds een nieuw album moet zoeken! Komt goed………….’t is nog geen 21h00……..
Voor iedereen die me nog smst, sorry als het niet meer lukt om trug te sms-en…….ligt dan niet aan de wil, maar aan de al eerder genoemde te-dikke-hema-worsten-vingers!
Ik zou zeggen: “tot maandag……….of zoiets………..of zo-ergens”
“Hallo, hebben jullie niks preventiefs tegen blaren?” hoor ik mezelf vragen aan buuv!
Die zich vervolgens rotschrok om mij in de apotheek waar ze werkt te zien verschijnen. Gelijk bang dat ik kwam vertellen dat ik er vanaf zie om te starten morgen. “Daar heb je er weer zo één” antwoord ze lacherig. “Ik ben eigenlijk best zenuwachtig” zegt ze vervolgens. Niet zo raar natuurlijk. Hééééél normaal……..een beetje gezonde spanning moet er gewoon zijn! En natuurlijk geldt dat ook voor mij. Als ik aan morgen denk, gieren ook de zenuwen al door m’n lijf. Maar het lukt me nog steeds om mezelf tot kalmte te manen en de boel een beetje te relativeren. Het is gaaf om te proberen, maar de wereld vergaat niet als ik het niet haal………toch?
Wel moet ik minstens een half jaar aanhoren dat ik ben afgehaakt, zowel thuis als op m’n werk…….vrees ik. Maar ook dat kan weer een positieve kant hebben…………heb ik in ieder geval weer genoeg stof om over te loggen :-)……..
Qua werk wordt het even een ander probleem. Natuurlijk heb ik maandag vrij genomen, maar eigenlijk kan het helemaal niet! Ik kom om in m’n werk…… 🙁 Gisteravond al doorgewerkt en ik denk dat ik dat vanavond ook nog maar even doe. Van start gaan met m’n laptop op m’n buik is immers ook geen optie……….of toch wel? Hmmmmm……..neu……..ik denk dat m’n draadloze netwerk-kaart het niet trekt, maar het zou wel een goeie manier zijn om man-lief altijd te kunnen bereiken…..hihi! En bovendien zou ik wel online kunnen zoeken naar blarenspul ;-)……. Tot nu toe is het enige preventieve middel “NIET GAAN LOPEN”, maar ja, da’s ook geen optie!
“krggggg krggggg krggggg………hier mamazoeloeLOTTE……..voor papaMARCELtango……..hellup…….blarenalarm” via de walky talky is misschien ook nog een optie……….
Wat een toestand in Huize De Kock!!!
Ik ben helemaal de kluts kwijt……….en dat allemaal door die stomme 80 v.d. Langstraat. Ik kan me nergens meer toe zetten….. Iedere dag heb ik me al van alles voorgenomen om te doen (op huishoudelijk gebied dan vooral) en wat heb ik tot nu toe gedaan???? Nou????? HELEMAAL NIKS!!!!! En nu moet Lien ook nog overwerken vanavond (gelukkig wel gewoon thuis) dus komt er weer niks van stoffen, zuigen, dweilen en zemen!!! Er zitten gewoon te weinig uren in een dag…….. Ik ben gewoon niet vooruit te branden. Aan de andere kant kan ik ook gewoon zeggen dat ik m’n krachten aan het sparen ben voor dit weekend :-). Eigenlijk nog niet zo’n stom idee!
En dan ben ik eindelijk zover dat ik in gedachten de emmer al met sop aan het vullen ben, maar nog even m’n mail check voordat ik er daadwerkelijk aan ga beginnen en wat denk je? Een mail van mijn ex-man………..met wie ik al meer dan 10 jaar geen contact meer heb! Ik zeg je dat je dan toch enigszins met stomheid geslagen bent. Leuk hoor om wat van hem te horen en zeker om te lezen dat het goed met hem gaat! Ik gun hem en zijn familie het allerbeste………..en dat zeg ik niet omdat mijn log voor iedereen toegankelijk is!!!! Dat wij het niet samen hebben gered wil nog niet zeggen dat ik overloop van negatieve gevoelens, in tegendeel…….eigenlijk heb ik die niet gehad…….gelukkig maar.
En ondertussen komt die 80 maar steeds dichterbij…….. En deze keer wordt de 1e keer dat ik hem onder het pseudoniem Lotte ga lopen……..als dat maar goed gaat :-). In m’n dromen ben ik al allerlei obstakels tegengekomen op die 80 km…….en het grootste obstakel waren m’n eigen benen ;-)….
Oh wat ben ik toch een debiel om er wéér aan te beginnen! En oh wat heb ik er stiekem toch weer zin in……..ondanks de zere voeten, de blaren, de spastische spieren, de pijnlijke gewrichten, het slaapgebrek en de enorme vermoeidheid die me te wachten staan!!!
Gelukkig staat man-lief de hele nacht tot m’n beschikking……één telefoontje en hij komt me halen…….een geruststellende gedachte, die ik weer snel uit m’n hoofd moet bannen want NATUURLIJK is dat NIET nodig! Ik ga hem gewoon uitlopen……….DIE VERDOMDE 80!!!
Oh, wat ben ik er goed in :-)!
In cijfertjes enzo………..tik tik tik tik……….doet m’n rekenmachine al de hele dag . En nu ben ik er even klaar mee! tik tik tik tik…….de hele dag met de budgetten 2007 bezig zijn…..ik kan me wel wat beters bedenken. En toch, een hekel heb ik er ook niet aan. Ik denk cijfertjes, ik zie cijfertjes, ik doe cijfertjes en ik tik cijfertjes…….hopelijk is het over voordat ik straks naar huis ga………en daar ook nog es een dozijn cijfertjes ga uitdelen voor alles wat ik zie. Straks droom ik nog van cijfertjes en getallen……straks droom ik nog hoeveel passen ik per 100 meter zet en wil ik nog een stappenteller aanschaffen voor de 80. Zie je wel……….weer cijfertjes………80!!!!! Ik ga gillen………
En dan stap ik straks in de auto en word ik weer geconfronteerd met de digitale km-teller in m’n auto……..als ik dan nog net zo opgefokt ben als nu, dan zie ik die teller heel hard oplopen, vrees ik………..30, 50, 80, 100, 120, 140………..en tja………..veel harder gaat’ie niet :-). Maar goed ook…….
Zo………even wat woorden op m’n log geknald en nu kan ik er weer tegen………nog een klein uurtje!
Tik tik tik tik………….
“Ik ben hier naar de visjes aan het kijken”, gilt Senna enthousiast door de telefoon!
“En zijn ze mooi?'” vraag ik terug………..met een soort van sentimenteel gevoel dat ik er eigenlijk bij hoor te zijn…….en niet hier op kantoor hoor te zitten en mezelf met projecten bezighouden en cijfertjes compleet maken :-(. Maar ik heb ondertussen zuslief al aan de telefoon, want Senna heeft geen tijd meer voor mams……..die moet visjes, dolfijnen, zeehondjes, walrussen en alles wat er nog meer beweegt bekijken in het Dolfinarium.
Ze mocht een dagje met Carola & Raymond (zuslief + man) mee en ze vermaakt zich blijkbaar prima! Dat is zo mooi aan kinderen……..dat enthousiasme over alles wat ze zien en meemaken. En eigenlijk wil je dat als moeder allemaal zelf zien, opslurpen en vasthouden………al die superleuke momenten.
Ach…..natuurlijk moet dit ook kunnen……….een dagje met oom en tante op pad! Laat hun dan maar een dagje van Senna, de visjes en de dolfijntjes genieten. En iemand moet tenslotte het geld verdienen wat er bij ons met bakken uitvliegt! Ik heb soms het gevoel dat het per stoomboot arriveert en vervolgens met een F16 er weer uitvliegt. Dan maar vanavond de foto’s bekijken en haar enthousiaste verhalen aanhoren. Ook dat is leuk………zucht.
Kom op Lien………….get back to work!!!
“Dingdong” doet de bel om 14h15 vanmiddag.
De postbode met 2 dikke enveloppen die niet door de brievenbus pasten. En ik schoot al in de lach toen ik het handschrift op de enveloppen zag………..die kwamen van 10us!!!!! Dat wist ik al zeker en helemaal toen ik las wat erop stond:
Aline Broeks
T.b.v. Help Lien de 80 door!!!!
Na het openen van de enveloppen wist ik meteen dat onze vrienden uit Arkel er niet in geloven, die 80! Ik heb nog net m’n broek niet natgeplast van het lachen…….een complete verbanddoos zat er in…………
Vette watten, steriele gaasjes, wondcompessen, schaartjes, rolletjes verband, pleisters……….hééééél veel pleisters, nog meer rolletjes verband, nog meer watten en nog meer pleisters!
Werkelijk niet te geloven zoveel!!! Als ik dat allemaal nodig heb tijdens de 80, geloof me…………dan ben ik er al lang mee gekapt, dan ligt Lien inmiddels al lang lekker op haar bedje! Dan loop ik niet meer midden in de nacht op een verlaten fietspad op 100 m m’n voordeur voorbij, dan slaat Lien af richting Roek en duik ik m’n bedje in……..TOEDELEDOKIE!!! Maar eh………dank lieverds……..mocht ik het dan toch nodig hebben, dan heb ik er nu in ieder geval genoeg van op voorraad! Mwhaaaa (= kus)
Nu nog een privé-verpleegster (of verpleger…..nog beter ;-)) zien te scoren.
Neu…..dat fonds loopt goed……’help Lien de 80 door’!!!!