Categories
Zomaar

Uitdaging

Vanmiddag is het weer zover. Over een uurtje word ik samen met Dochter en Zoon bij de tandarts verwacht. De tandarts is een vrouw. Een hele lieve vrouw die heel goed met kindjes overweg kan. Behalve……ja u raadt het al……behalve met Zoon. Een half jaar geleden heb ik zoon meegenomen en dat was net na z’n operatie aan neusamandelen en oortjes. Totaal niet bij nagedacht en achteraf superstom. Het kind sloeg meteen dicht bij het zien van de stoel, de lampen en de witte tandartskleding. De associatie met pijn aan de neus/keel/oortjes was snel gelegd. Met geen mogelijkheid kregen we zoon zover dat hij zelfs maar z’n mond open deed. Hij hoefde niet in de stoel, als ze maar eventjes mocht kijken. Nou vergeet het maar……….al beloofde ik hem alle speelgoedauto’s in de speelgoedwinkel……hij wilde maar één ding……zo snel mogelijk naar huis! Dochter niet. Dochter is een bikkel, die gaat al vanaf haar 2e jaar gewoon in de stoel. Die vindt het allemaal geweldig interessant. Wat wel te maken zal hebben met de ingebouwde natuurlijke nieuwsgierigheid van vrouwen. 3 Maanden geleden hebben we het nogmaals met Zoon geprobeerd, maar ook toen kwamen we niet verder dan een stampvoetende, huilende Zoon die naar de tandarts riep: “Ik hoesse nie tandjes telle!!!”. U begrijpt dat ik zeer benieuwd ben wat het zometeen weer gaat worden. Ik vermoed dat het niet veel anders zal lopen dan de vorige keer. Ik vrees dat hij ook deze keer niet omkoopbaar is!

Update 19h30: Zoon is dus hartstikke omkoopbaar! Het eerste wat meneertje tegen de tandarts zei was: “ik krijg ‘n kadootje als ik tandjes doe tellen”. Hij wist vervolgens niet hoe snel hij op de stoel moest klimmen en heeft zich keurig gedragen!! Dat heeft’ie dan waarschijnlijk wel van mij….. ;-)

Categories
Zomaar

Kruipruimte

Voordat onze aannemer deze week definitief begon, kregen we eerst nog een algehele ‘inspectie’ van de reeds door Man uitgevoerde werkzaamheden. Ja, lieve lezers, Man heeft zich al behoorlijk in ‘t zweet staan werken. Hij zou zelf de bestrating weghalen en de fundering uitgraven. Het eelt stond op z’n, overigens normaal altijd superzachte, handen. En ook z’n rug heeft het flink te verduren gehad. Wat had u anders verwacht?!…..iemand die normaal alleen maar z’n vingertoppen op allerlei toetsenborden gebruikt en die eerder eelt op z’n zitvlak zal krijgen dan op z’n handen! Maar hij deed het toch maar. Hij liet zich van z’n beste funderingsuitschepperskant zien. Hij was zelfs zo goed bezig dat hij van geen ophouden wist. Totdat dus onze aannemer eens even kwam kijken. Deze beste man maakte slechts de volgende opmerking: “Hebben jullie hier een kruipruimte? Nee? Waarom ben je er dan één aan het graven?”.

Categories
Zomaar

Lien is er klaar mee…….

……..met de buren! Vanaf vorig jaar augustus proberen ze ons al dwars te liggen met betrekking tot de verbouwing. Hun goed recht hoor, daar niet van. Ze zijn blijkbaar niet gelukkig met onze bouwplannen. En dat mag. Alleen kunnen ze ons niet stoppen omdat we vergunningvrij mogen bouwen. We blijven binnen alle regels van de wet. Het zou echter vele malen gemakkelijker zijn als ze enigszins hun medewerking zouden verlenen. Dat bleek echter al snel na aankondiging van onze plannen niet het geval. Communiceren bleek alleen nog per brief te kunnen. Ook dat kan en mag. En wij doen dan wel lekker mee. Ieder gesprek is door ons vastgelegd in een verslag en aangetekend opgestuurd. Sinds oktober vorig jaar bleef het stil. Wij hadden inmiddels ons plan getrokken. Dan maar zonder de medewerking van de buren. Dan maar tegen de mandelige schutting aanbouwen. Dan maar geen afwerking aan hun kant. So be it……. En dan.

En dan tijdens het uitgraven van de fundering is blijkbaar paniek toegeslagen. Oei oei oei. Ze gaan tóch beginnen. 3 dagen voordat de aannemer zou komen, staat de buurman voor de deur. Om toch nog even het ‘probleem’ mandelige schutting te bespreken. Afgelopen woensdag heeft dat gesprek plaatsgevonden. Wat hebben we immers te verliezen. En binnen een paar minuten had Lien het al weer gezien. Ik ben er klaar mee. Als het aan mij ligt wordt het voormalige plan gewoon uitgevoerd. Niks geen compromis. Ik wil niks maar dan ook niks met zulke egoïstische, vastgeroeste en bekrompen mensen te maken hebben. Wat we uiteindelijk ook overeenkomen het zal toch nooit goed zijn. Er is namelijk altijd wel iets te vinden waar je over kan klagen. En waar gaat het nou uiteindelijk om? Een stukje muur van 2,5 meter. We doen er geen mens kwaad mee. En dan loop ik gistermiddag in de Efteling en zie doodzieke kindjes van Villa Pardoes rondrijden in een rolstoel. Op zulke momenten besef ik maar al te goed waar het allemaal om draait! En mensen die dat niet begrijpen en overal een probleem van maken die zijn het niet waard om me druk om te maken. Ik zeg, “ik ben er klaar mee!”

En de fundering ligt er!!! Joepie……..nu de rest nog……

Categories
Zomaar

Oud?!?

“Mama, ik zie een rimpel”, zegt Dochter tegen mij. “Jij wordt al oud he?”, volgt er nog even snel achteraan. En daar zit je dus niet op te wachten enkele maanden voordat je 40 wordt. Dat ik al jaren m’n grijze haren moet wegverven is een feit. Dat er hier en daar een rimpeltje komt is een feit. Dat ik niet meer superstrak in m’n vel zit is een feit, maar dat hoeft er heus niet zo dik bovenop gelegd te worden. Ja, de zwangerschappen hebben hun sporen achtergelaten. Ja, het drukke leven laat soms z’n sporen achter en ik kan moeilijk tegen Dochter zeggen dat zij waarschijnlijk ook één van de redenen is, dat ik enigszins verouder!!!! “Kinderen houden je jong”, hoor je altijd aan alle kanten. Er is alleen niemand die erbij verteld dat je het zo druk krijgt, dat je ’s-avonds vaak niet meer kan doen dan uitgeblust op de bank hangen! Natuurlijk blijf je jong van geest. Ik voel me ook absoluut niet oud…….najaa…….op een enkel momentje na dan. Als ik bijvoorbeeld door Dochter wordt gewezen op die enkele rimpel die er toch écht zit. Als ik bijvoorbeeld een dag lang alleen maar ruziënde kids uit elkaar heb moeten houden en als ik een nacht lang heb getobt met een ziek kind of wakker heb gelegen door een snurkende Man. Dat soort dingen hakt er tegenwoordig een stuk harder in dan vroeger……….daaraan merk ik dan toch wel dat de 4 in zicht komt! Lucky me…….

Categories
Zomaar

Shrek-oren

Vorige week hebben we een bezoekje gebracht aan Moviepark Germany. Heel veel hadden we ons ervan voorgesteld. En dat hadden we dus beter niet kunnen doen. Niet dat het geen mooi park is, dat niet. Het is erg amerikaans met veel winkeltjes en Ben&Jerry ijsjes en hotdogs en family pizza’s en wat al niet meer aan fastfood & snoep. De kindjes keken hun ogen uit toen ze Spongebob, Patrick, Jimmy Nutron, Dora & Shrek in het ‘echie’ zagen. En als ze straks de leeftijd van tieners bereikt hebben dan kunnen ze in Moviepark hun hartje ophalen. Genoeg attracties voor de wat oudere kids. Voor die van ons vond ik het een beetje tegenvallen. Nu is het natuurlijk wel zo dat wij strikverwend zijn met de Efteling in onze achtertuin. Er is voor die kleine ‘apen’ niks mooiers dan de Efteling. Oké oké en Disneyland dan…….maar dat is iets verder dan 5 minuutjes bij ons vandaan. Dochter was wel een bikkel. Ze wilde met Shrek op de foto!! Dora had ik nog begrepen en Spongebob ook, maar Shrek……… Diezelfde avond nog komt Dochter naar me toe, hard huilend: “Mahahamaaaaa, ik wil geen Shrek-oren!”. “Shrek-oren, hoezo dan?”, vraag ik verwonderd. En wat bleek…..Man had in een boze bui gezegd dat als ze zo slecht bleef luisteren ze Shrek-oren zou krijgen……die doen het tenminste goed! Ik kan u verzekeren tegen dit dreigement kan geen ’stoute stoel’-principe van de opvoed-politie op. Maar of het nou pedagogisch verantwoord is…….hmmmm………dat laat ik maar even in het midden.

Categories
Zomaar

Motormuis

Het is lunchtijd en de telefoon gaat. Niks ongewoons. Vooral niet als Man thuis aan ‘t werk is. Even later komt hij naar beneden………vriend M. heeft een motorongeluk gehad. Toestand is stabiel maar wat er precies is gebeurd en wat er precies met hem aan de hand is, wisten we nog niet. En dat is dan toch ff schrikken. Ik heb zelf ook m’n motor-rijbewijs. Zo’n kleine 10 jaar geleden gehaald. En vervolgens sinds de zwangerschap van Dochter (6 jaar geleden dus) niet meer gereden. Ook niet achterop. Neu….achterop dat doe je immers niet meer als je zelf kunt sturen, schakelen en gas-geven. Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat ik na de zwangerschap er zo weer op zou stappen. Niet dus. En hoe langer ik wacht, hoe moeilijker het wordt. Oftewel…….ik schijt tegenwoordig peentjes als ik dat ding alleen al zie staan. Ik denk te veel na over het feit dat er zoveel kan gebeuren. Natuurlijk kan dat ook met de auto, maar op de één of andere manier voelen 4 wielen en een carroserie om je heen toch een stuk veiliger. Man heeft al een bezoekje gebracht aan vriend M. En ik heb de foto’s gezien. De ‘altijd-wat-te-vertellen-hebbende’ M. lag er zomaar stilletjes bij. Hij zal zich ongetwijfeld zijn rotgeschrokken. Bovendien moet hij wel verrekken van de pijn met een gebroken schouder, gescheurde botten in z’n bovenbeen en een knie die haaks op z’n been staat. En dan heb ik het nog niet over de schaafwonden gehad. Het is wat. En toch zijn we natuurlijk superblij dat het ‘alleen maar’ hierbij is gebleven. Ik moet er niet aan denken dat het héééél anders had kunnen aflopen. Nee, motormuis Lien houdt het maar eens mooi voor gezien……..denk ik……..

Categories
Zomaar

Moederdag 2008

What a beautiful day! Niet om het feit dat het moederdag is, maar simpelweg vanwege het supermooie weer. Heerlijk. Zo zou moederdag er ieder jaar uit moeten zien, dan ben ik al helemaal gelukkig. Natuurlijk is kadootjes krijgen ook leuk, maar het commerciële etiketje dat er tegenwoordig aan moederdag plakt, daar heb ik niet zoveel mee. De knutselwerkjes……die zijn pas écht leuk. Onvoorstelbaar. Vroeger vond ik dat allemaal rotzooi en kon ik niet begrijpen dat mijn moeder al die dingen van ons bewaard had. Nu doe ik hetzelfde. En ik vind het prachtig. Van Dochter heb ik een zelfgemaakte koffie-filter-houder gekregen. Niet dat ik er iets aan heb met m’n Nespresso-apparaat, maar toch……het is zo superlief om te krijgen. En ik weet dat ze enorm haar best heeft gedaan om het er zo mooi mogelijk uit te laten zien. Maar het allermooiste is toch wel de blik op haar gezicht tijdens het uitpakken van haar kadootje. Die stralende oogjes van trots……dat is voor mij moederdag. Van Jens heb ik een geschilderd bloempotje met een plantje en een gedichtje gekregen. Eerlijkgezegd stond dat 2 weken geleden al op het dressoir (en ben ik het vervolgens vergeten water te geven, dus met een beetje fantasie snapt u wel hoe het plantje er nu bijstaat :-$ )…..dus de verrassing was daar wel vanaf. Man heeft nog gezorgd voor een nieuw geurtje (Dolce & Gabbana – Light Blue) wat hij met een hoop gestress vorige week nog snel heeft gescoord. Hij had zich een week vergist….. :-) ……het was pas vandaag moederdag. Verder is moederdag in huize De Kock een normale zondag, niet te veel poespas, niks geen ontbijt op bed en al helemaal geen ‘jij-hoeft-vandaag-niks-te-doen’-dag. En laten we dat alsjeblieft gewoon zo houden. Dan is moeders het best in haar element.

Categories
Zomaar

Van de wal in de sloot

Dat krijg je als kindjes je komen helpen. Zoon ging Man helpen met het uitgraven van de fundering. Alles wat Man in de kruiwagen schepte, probeerde Zoon er weer met dezelfde rotgang uit te gooien. En eigenlijk was het een supergrappig gezicht. Man, die zeker moet wennen aan al die handenarbeid, schept zich een ongeluk en Zoon staat met dezelfde houding, helemaal overtuigd van z’n goede hulp, het tegenovergestelde te doen. We lieten het dus maar even zo. Zoon voelde zich groot en Man zuchtte gewoon wat verder. En het is bijna klaar. We zijn bijna klaar voor de start. En eigenlijk mogen ze nu zo snel mogelijk beginnen. We hebben alleen nog het dilemma van de scheidingsmuur. De schutting dus. Hij mag niet weg van de buren. Een 50+ koppel zonder kinderen met een tolerantie-niveau van 0,0. Zo’n stel wat beter in een hutje op de hei kan gaan wonen, omdat ze daar in ieder geval door niemand worden gestoord. Wonen in een woonwijk heeft namelijk als nadeel dat je met buurtbewoners te maken hebt. En gelukkig vinden de meeste mensen in de omgeving dat wel prettig. Niet te veel contact, niet te vaak contact, maar gewoon…..weten dat je bij elkaar kunt aankloppen als dat nodig is. Én vooral elkaar ook wat gunnen. Met kindjes is het ook superleuk om in een wijk te wonen met wat leeftijdgenootjes in de buurt. En ja, kinderen maken herrie als ze op een zomerdag lekker buiten spelen. Gelukkig vinden de meeste mensen het prettig om dit gelach, gegier, gespetter en soms wat geruzie te horen. Op een enkeling na…………en guess what………..die steken hem maar ergens waar het licht niet schijnt! Wij genieten van onze kids in de tuin en vooral van de hulp van ons kleine ’supergrote’ kereltje…………

Categories
Zomaar

Lien & haar wasmachien

U denkt wellicht dat ik de afgelopen dagen heerlijk in de zon heb liggen luieren. Ja…geef maar toe….dat denkt u echt! Stil op Lien’s log en dat in combinatie met een heerlijk temperatuurtje van zo’n 20 graden, dat geeft natuurlijk te denken. Niks is echter minder waar. Ik heb hard gewerkt. En ik niet alleen. Man heeft ook z’n handjes laten wapperen. Of betergezegd de handjes van zwager R. laten wapperen, want dat is immers de water-, electriciteit- & afvoer-specialist. Man heeft wel meegeholpen en vooral precies verteld waar hij het hebben wilde. Onze wasmachine en droger zijn verhuisd van de bijkeuken naar de garage. U kunt zich wel voorstellen dat met gemiddeld een was of 2 per dag, ik tijdens de verbouwing niet 2 maanden zonder wasmachine kan. Uitgesloten. Alleen al bij het idee, ga ik chronisch hyperventileren, krijg ik spontaan stuiptrekken en paniekaanvallen. Maar dat is dus opgelost. En alles werkt. Ik ben zwager R. eeuwig dankbaar. Al had ik natuurlijk ook 2 maanden lang, iedere week nieuwe kleren kunnen kopen. Dat had ook gekund. Verder heb ik zelf de zaterdagmiddag op een ladder doorgebracht. De dakkappel moest schoon. En aangezien Man het te druk had met de andere klusjes, ben ik zelf maar op de ladder geklommen. En het resultaat mag er zijn. Alles is weer stralend schoon. Wel heb ik menig commentaar van voorbijgangers moeten aanhoren. Van, “nou dat begint écht op werken te lijken”, tot ” ik moet dat altijd zelf doen” en ook “Gij durft vrouwke” is voorbij gekomen. Maar Lien was goed bezig en een heleboel klusjes zijn inmiddels geklaard. De bijkeuken is leeg. De fundering is bijna uitgegraven. Wat mij betreft mag de aannemer komen! Hoe eerder hoe beter……

Categories
Zomaar

Lost Shoe

“Isse schjoen nou gebleefe?”, vraagt Zoon terwijl ik hem van de fiets aftil. Wel G@!%$$#@%, damned, k*t met peren, alle mogelijke scheldwoorden schoten me tegelijkertijd te binnen. Zoon had er geen zin in vanochtend. Hij wilde zelluf fietsen. Op zich geen probleem als hij ook wist HOE hij moet fietsen. Zoon heeft namelijk de genen van Man. En Man is ook niet zo’n fietstalent. Zodra ik het over z’n fiets heb, denkt hij meteen aan z’n motorfiets. En Zoon heeft dus hetzelfde. Hij klimt op z’n nieuwe fiets en denkt dat dan verder alles vanzelf gaat. Het idee van trappen is nog niet in hem opgekomen! Out-of-the-question dus dat hij op z’n eigen fietsje mee kon. Zwaar tegenspartelend heb ik hem achterop gezet, ingesnoerd en opvoedkundig toegesproken (tenminste als “nog 1x en je krijgt vandaag geen snoepjes en koekjes meer” daar ook toe behoort) ;-) . Afijn de rest kunt u wellicht raden. Zoon is blijven spartelen, daarbij z’n gister nieuw gekochte Geox-schoen verloren en mams had niets in de gaten. Na constatering van het ‘lost-shoe-feit’ ben ik meteen weer teruggefietst in de hoop de schoen nog ergens te vinden, al dan niet platgereden door een auto, c.q. vrachtwagen. Net toen ik de moed al had opgegeven lag daar iets wat op een schoen leek…….midden op straat. Vlak bij ons huis notabene. Ja hoor, het was meneertje z’n schoen. Nog helemaal intact. Enigszins opgelucht hebben we samen eerst maar eens wat gedronken……met een koekje d’r bij…….consequent als ik ben……