Dat krijg je als kindjes je komen helpen. Zoon ging Man helpen met het uitgraven van de fundering. Alles wat Man in de kruiwagen schepte, probeerde Zoon er weer met dezelfde rotgang uit te gooien. En eigenlijk was het een supergrappig gezicht. Man, die zeker moet wennen aan al die handenarbeid, schept zich een ongeluk en Zoon staat met dezelfde houding, helemaal overtuigd van z’n goede hulp, het tegenovergestelde te doen. We lieten het dus maar even zo. Zoon voelde zich groot en Man zuchtte gewoon wat verder. En het is bijna klaar. We zijn bijna klaar voor de start. En eigenlijk mogen ze nu zo snel mogelijk beginnen. We hebben alleen nog het dilemma van de scheidingsmuur. De schutting dus. Hij mag niet weg van de buren. Een 50+ koppel zonder kinderen met een tolerantie-niveau van 0,0. Zo’n stel wat beter in een hutje op de hei kan gaan wonen, omdat ze daar in ieder geval door niemand worden gestoord. Wonen in een woonwijk heeft namelijk als nadeel dat je met buurtbewoners te maken hebt. En gelukkig vinden de meeste mensen in de omgeving dat wel prettig. Niet te veel contact, niet te vaak contact, maar gewoon…..weten dat je bij elkaar kunt aankloppen als dat nodig is. Én vooral elkaar ook wat gunnen. Met kindjes is het ook superleuk om in een wijk te wonen met wat leeftijdgenootjes in de buurt. En ja, kinderen maken herrie als ze op een zomerdag lekker buiten spelen. Gelukkig vinden de meeste mensen het prettig om dit gelach, gegier, gespetter en soms wat geruzie te horen. Op een enkeling na…………en guess what………..die steken hem maar ergens waar het licht niet schijnt! Wij genieten van onze kids in de tuin en vooral van de hulp van ons kleine ’supergrote’ kereltje…………
Categories