En hierbij dan het bewijs! De stress, het stofhappen, de te betalen rekeningen………het is niet voor niks geweest! We zijn er (tot nu toe) superblij mee…….
Categories
Categories
Verbouwingstress
“Daar gaan we weer!”, zult u wel denken, “daar komt ze weer met haar gezeur over stof en rommel”. Maar nee hoor. Het gaat eigenlijk allemaal prima. Natuurlijk hebben we aantal weken moeten stofhappen. Was het niet de vloer die uitgehakt moest worden, dan waren er weer wel leidingen die in de muren moesten worden gefreesd. Steeds als ik dacht, “nu hebben we het ergste gehad”, moest ik weer haasten om als een gek alle deuren boven goed te sluiten, zodat ik niet ‘s-avonds in een stoffig bed zou liggen. Ook het doorbreken van de oude muur had nogal wat voeten in aarde……..oftewel een teringherrie en teringrotzooi!!!! Maar we hebben het tot nu toe overleefd. Ik heb met de kindjes de nodige uurtjes bij m’n ouders doorgebracht……..en gewinkeld……….en de Efteling bezocht……….en de schaapjes gevoerd………en alle speeltuinen in de wijk ontdekt. U merkt het al. Ik ben veel gevlucht. Naar minder stoffige oorden. Maar nu lijkt dan echt het grootste leed geleden. De vloerverwarming is afgelopen vrijdag gelegd en vandaag zijn ze begonnen met het leggen van de nieuwe natuurstenen vloer. En daar begint het dus, lieve mensen, mijn verbouwingstress. Ik ben zo stiknieuwsgierig dat ik op hete kolen aan m’n buro zit. Ik wil het zien. Ik wil zien of ik de juiste vloer heb gekozen en ik wil zien of het mooi wordt. Man wel. Man is thuis aan het werk. Man is al zeker 25x naar beneden gelopen om te kijken………en mij informeren ho maar! Dat kan dus betekenen dat hij er óf niet aan denkt óf dat hij het niet mooi vindt. Stress. Stress. Stress. En vroeg naar huis gaan is ook geen optie met de hoeveelheid werk die er nog ligt voordat ik over 2 weken vakantie heb. Er zit dus niks anders op dan afwachten en over een paar uurtjes met eigen ogen het resultaat van de eerste dag te bekijken. Lucky me……….
Categories
Wijze uitspraken van Dochter
“Mama, E. zegt steeds tegen mij: “Jij gaat niet naar groep 3 he?”…….dat hoeft ze toch niet steeds te zeggen!! Dat weet ik zelf ook wel!!!”
“Het is helemaal niet erg als iemand anders iets niet mooi vindt, toch? Als je het zelf maar mooi vindt!”
“Ik vind het niet zo erg hoor, dat juf D. weggaat. Er komt toch weer wel een nieuwe!”
“Mama, mama, mama, heb je dat gezien! Zonder bandjes, zonder kurkjes, NIET VERDRONKEN!!!”
“Mama, ik vind jou de allerliefste mama van de hele wereld! Ook als jij wel eens boos bent.”
Kijk en dat noem ik nou nog es een wijze uitspraak…….van onze kleine grote meid. Apetrots ben ik op haar. Ze is gewoon hartstikke slim………mijn mooie prinsesje.
Categories
En toen…..
…….was het stil en donker op m’n log. De server kapot. Dat kon er ook nog wel bij met alle druke van de verbouwing. En Man is supergoed met computers, servers, beveiligingstructuren enz. enz. Maar de laatste backup van mijn blog was van vorig jaar!!! Maar hé….er zijn belangrijkere dingen in het leven dan logjes en een server. Even stond mijn hoofd er niet naar om er over in te zitten. Bovendien stonden de meeste logjes ook op Hyves, dus dat was even een kwestie van overzetten. Maar nu ben ik ook alle reacties kwijt. Degene die u dus nu links ziet, zijn van vorig jaar. Klagen doe ik niet, want ik ben allang blij dat alles weer werkt. Het heeft weer de nodige euries gekost, maar dan heb je ook wat…. Nu nog iets vaker een backup maken en het komt helemaal goed in ons computerlandje
Goh, laat ik dan ook es even wat aandacht besteden aan de voorbije oranjegekte, aan het EK, dus eigenlijk aan voetbal…….. Ondanks het feit dat al die oranje-verkleedde mensen me toch wel vrolijk maakte, vind ik het niet zo erg dat al die vlaggetjes, leeuwtjes, welpies enzovoorts enzovoorts weer de kast in kunnen. Niet dat ik oranje vlaggetjes aan m’n huis had geplakt. Dat zou overigens geen enkel nut hebben gehad, want die waren in no-time grijs geworden van al het stof dat in en rondom ons huis hangt. Maar welpies en leeuwtjes die had ik dus óók gespaard in de supermarkt. En natuurlijk had ik een geldig excuus: DE KINDEREN. Echter stiekem vond ik ze zelf ook wel schattig. Ook op school werd de nodige aandacht aan het EK besteed, met als gevolg dat Dochter voetbal wilde kijken. Afijn nadat ik had beloofd dat ze dat afgelopen zaterdag samen met mama mocht (papa zat immers in de kroeg), ging ze dinsdag (toen we tegen Roemenië moesten) braaf naar bed. Wel moest ik nog eerst de vraag beantwoorden of ze dan popcorn in ons bed mocht eten, want ja………we moesten boven kijken, daar er beneden niks, nada, noppes meer staat. (0h, ik zou een moord doen om even lekker languit op een bank te kunnen relaxen, maar dat even terzijde). Zaterdagavond was het dan zover. Dochter lag, gewassen en al, languit op ons bed naar de tv te staren. Nadat ik zelf nog even snel onder de douche was gesprongen, bleek dat ze inmiddels op een heel andere zender had afgestemd. “want dat vind ik mooier”. Hij mocht dan toch terug op voetbal en toen begon het vragenvuur.
Dochter: “mama, wie zijn nou van Nederland?”
Ik: “De oranjes”
Dochter: “Oh en die met dat blauwe shirt is de keeper hè?” (Dochter had van de Emté een leeuwtje met een blauw shirtje –> de keeper)
Ik: “Nee schat, dat is de scheidsrechter”
Dochter: “Wat doet die scheidstrechter dan?”
Ik: “Nou die zorgt dat de voetballers geen stoute dingen doen”
Dochter: “Wat voor stoute dingen?”
Ik: “Nou, dat ze niet tegen benen aanschoppen in plaats van tegen de bal”
Dochter: “Oh, en wat voor stoute dingen nog meer?”.
Ik: “Dat ze niet schelden tegen elkaar”
Dochter: “Wat is schelden?”
Ik: “Schelden is lelijke dingen zeggen of roepen”
Dochter: “Hoeveel punten hebben ze nu eigenlijk?”
Ik: “NUL”
Dochter: “Wanneer gaan ze dan punten halen?”
Ik: “Geen idee schat”
En de verlossende vraag kwam tijdens de rust: “Mama, als ze nog steeds geen punten hebben, mag ik dan alsjeblieft gaan slapen, ik ben moe!”. En ik ben blij dat ze de rest van de wedstrijd niet meer heeft gezien. Dramatisch. Ze zou er zeker een trauma aan over hebben gehouden…………….
Categories
Strakke akties!!!
De afgelopen dagen heb ik mezelf zeker meer dan 100x afgevraagd waarom het ook al weer zo’n goed idee was om te gaan verbouwen. Natuurlijk snap ik dat het eerst een puinhoop moet worden, voordat je het straks weer kunt gaan opknappen. Maar zoveel stof……vreselijk……zoveel stof dat m’n haar inmiddels aanvoelt als afgekloven-marine-touw-haar. Ondanks 2x per dag wassen! Zoveel stof dat man inmiddels naast me ligt te bulderen door z’n stoflongen……opgelopen met het uithakken van de vloer. 2 Volle dagen zijn ze inmiddels al bezig geweest met een grote compressor om er nog wat extra kracht achter te zetten. En ja het is erg. Natuurlijk wist ik dat, maar als je er dan éénmaal middenin zit, dan is het toch even schakelen en zorgen dat je rationeel blijft denken. Nu hebben we wel een gunstig weekend uitgekozen………pa en ma zijn een weekendje weg, dus dat huis is nu in gebruik door mij en de kids. Mooi. Prima. Kan niet beter. Weet ik wel. Maar toch……toch zijn er dan weer van die dingen, die ook daar weer mis gaan. Koken op een gewoon gasfornuis bijvoorbeeld. Na inmiddels 3 jaar gewend te zijn op inductie te koken, is dat wel weer even wennen. Met de nodige consequenties. De jus brandde aan, het duurde een eeuwigheid voordat de aardappelen en de groentes kookten (daar moet ik bij inductie nl. bij blijven staan……kookt binnen 1 minuut!) en tot overmaat van ramp vloog de panlap in de fik. Één ding is zeker…………verbouwen doe ik nooit meer………….al is het alleen al om het feit dat ik niet meer zonder toezicht mams keuken mag gebruiken……… 
Categories
Liengrapke meej dur règenkapke.
Het feest van m’n ouders is weer voorbij! Afgelopen vrijdag waren ze 40 jaar getrouwd en dat is uitgebreid met het hele gezin gevierd. Het feest was gisteravond met een select gezelschap van gezellige mensen. DJ L. deed goed z’n best en Dochter & Zoon hebben in het begin de nodige demonstraties ‘hoe-boen-ik-de-dansvloer’ weggegeven. Al rollend, koppeltjeduikelend, rennend en knieënkruipend trok het tweetal de aandacht van de overige aanwezigen. En………ze waren er goed in! Het feit dat mams ietwat bedenkelijk naar haar kroost stond te kijken (omdat ik de prijskaartjes van de mooie jottum-jurk en stoere eagerbeaver-outfit op m’n netvlies gebrand had) deerde ze niks. Ze vermaakten zich prima! En ach…….het was ook wel schattig om naar te kijken! Dochter’s haar was door zuslief helemaal gekruld en opgestoken. Een plaatje, al zeg ik het zelf. Apetrots was ik op ze………wat zeg ik………zo trots als een aap met 7 lullen!! Om 22h00 werden ze opgehaald door onze oppas-buuv en toen kon het feest voor mij écht beginnen. Snel wat wijntjes achterover, want rond half elf stond mijn tonproat-act gepland: Liengrapke meej dur règenkapke! De generale repetitie heb ik nog met knikkende knieën moeten doorstaan, maar in het echie ging d’ie als een speer. Al fietsend (op m’n moeders fiets by-the-way) met regenkapke, crocs, pantykousjes en opgevulde Aldi-tassen aan ‘t stuur kwam ik binnen en de rest ging vanzelf. In de act zat de nodige zelfspot verwerkt en dat doet het altijd erg goed 
We kunnen in ieder geval terug kijken op een geslaagde avond! Jammer dat het zo snel voorbij is…………
Ik zou nu natuurlijk een stukje kunnen schrijven over de voortgang van de verbouwing. Over hoe alle binnenmuren er al bijna staan en over hoe het er uit gaat zien. Ik zou ook kunnen schrijven over het feit dat volgende week de ellende binnen gaat beginnen en over hoe ik dan dus maandag alles ingepakt moet zien te krijgen. Ik zou ook kunnen schrijven over hoe blij ik met onze aannemer ben, die blijkbaar óveral verstand van schijnt te hebben. En ik zou kunnen schrijven over hoe angstvallig stil het bij onze buren blijft (stilte voor de storm?). Ik zou kunnen schrijven over hoe rustig en optimistisch Man met de verbouwing omgaat en over hoe gemakkelijk en flexibel de kindjes hierin zijn. Ik zou kunnen schrijven over de 40-jarige bruiloft van pa en ma die vrijdag voor de deur staat en waarvoor we druk met de voorbereidingen bezig zijn. Ik zou kunnen schrijven dat ik vanmiddag heerlijk bij de kapper heb gezeten om m’n grijze haren te kleuren en ik zou kunnen schrijven dat ik, gezien mijn hooikoorts, blij ben dat het morgen weer gaat regenen. Ik zou ook kunnen schrijven dat onze nieuwe vloer in ieder geval 7 juli a.s. wordt gelegd en dat dat dus nog vóór de vakantie gaat zijn. En ik zou kunnen schrijven over het feit dat de vakantie al dichtbij komt……..het zou zomaar allemaal kunnen……….maar ik doe het lekker niet. Ik ben namelijk voetbal aan het kijken en Zwitserland staat voor…….op naar vrijdag…….wanneer Oranje hopelijk Frankrijk lam gaat leggen………..C’est la vie!!!
Categories
Over logeren en lingeriesetjes
Zaterdagmiddag brachten we de kindjes naar Den Bosch. Ze gingen logeren bij broer R. en vriendin J. midden in het centrum van de grote stad (Oei Oei als dat maar goed gaat……u voelde hem al aankomen zeker?). Ze hadden daar nog niet eerder gelogeerd. Altijd spannend hoe dat dan gaat natuurlijk. En ik als moeder heb daar dan toch last van. Man niet, Man kan zich daar heel goed overheen zetten en maakt zich niet zo druk. “Dan gaan we ze toch zeker gewoon halen………als het niet lukt!”. En gelijk heeft’ie natuurlijk dat weet ik zelf ook wel. Toch is dat gevoel van ‘als-ze-maar-gaan-slapen’ en ‘als-ze-maar luisteren’ er diep van binnen wel. Dat zal wel bij het ‘moeder-zijn’ horen………net als het inpakken (en overigens ook het uitpakken) van alle spullen. Ik kan en wil dat niet uit handen geven aan Man. Niet dat hij dat niet zou kunnen, maar ik ben ervan overtuigd dat dan de helft wordt vergeten! En dát, lieve mensen, dát wil ik dus niet. Ze mogen nergens om verlegen zitten. Ze moeten tenslotte hun eigen bedje en hun ouders al missen. Éénmaal aangekomen in hartje Den Bosch parkeert Man onze auto en ging een parkeerkaartje halen. Ik heb nog totaal niets in de gaten als dochter ineens de opmerking maakt: “dat vind ik nou een mooie bikini mama!” en vol bewondering staar ik naar de etalage waarvoor wij geparkeerd staan. Wat denkt u? Het was de etalage van een sex-shop. Een rood lingerie-setje wat niet meer omvatte dan wat kanten biesjes pronkte precies daar waar het vingertje van dochter naartoe wees. Dat was een goed begin van een logeerpartijtje in centrum Den Bosch En al mijn verdere zorgen??? Nou die waren mooi voor niks. Dochter en Zoon hebben zich uitermate goed vermaakt met broer R. en vriendin J. Niet in de laatste plaats omdat labrador Dyla alle aandacht van de 2 kleuters kreeg. Hond blij, kids blij en mams blij. En volgens broer R. en vriendin J. is het voor herhaling vatbaar…………..misschien de volgende keer maar even uitleggen dat ze in die winkel geen bikini’s verkopen 
Categories
Stil aan het bouwfront
Eigenlijk klopt de titel niet helemaal. Aan het bouwfront is het allerminst stil, wel op dit blog! De aannemer gaat gestaag door met de geplande werkzaamheden. Niet dat hij iedere dag aan het werk is, maar het schiet toch aardig op. De muur tussen ons en de inmiddels beruchte buren is een feit. Vrienden zullen we niet meer worden, maar last zullen we ook niet veel meer van ze hebben. Onze aannemer heeft ons alles uit handen genomen en is vanaf nu de contactpersoon. Zelfs de advocaat van de buren heeft contact met aannemer en Man gehad. Ook deze man begreep niet zo goed wat er nu aan de hand was. We doen nl. niks wat niet mag………..ik zou niet durven . Eind deze week gaat onze oude bijkeuken plat en dan wordt de nieuwe gemetseld. Ook ligt er inmiddels een planning wanneer de gevel er ongeveer uitgaat. Je kunt dus stellen dat alles wat meer vorm begint te krijgen. Poezenhotel is inmiddels geboekt voor onze kater om alle breek-, hak- en boorstress een beetje te vermijden…..hij heeft immers al een hartprobleem! En om er zelf één te verkomen moet ik dan maar een paar daagjes naar het ‘hotel’ in Vuren verkassen denk ik. We zullen zien….. Maar voorlopig verloopt alles nog voorspoedig, geen vuiltje aan de lucht….