Tag: niks

Dochter’s school

Die gaat dus verhuizen. Naar een andere locatie in de wijk. Niet zo heel ver weg, maar toch…….wel verder dan waar hij nu zit. Maar oké, het wordt een mooi gebouw (alles wordt gerenoveerd) en bovendien heeft het gebouw veel potentie als de school groeit qua aantal leerlingen. Momenteel stagneert die groei nogal. Er worden té weinig nieuwe leerlingen aangemeld en ik vind persoonlijk dat de school ook té weinig actie onderneemt om dat te veranderen. Gisteravond was er een ouderavond. Speciaal voor groep 1/2. Een evaluatie-avond om te bespreken hoe de ouders het vinden gaan op school nu de 2 kleutergroepen zijn samengevoegd tot 1 kleuterklas. Er was nogal wat opstand aan het einde van vorig schooljaar omdat ouders nu éénmaal liever hebben dat hun kinderen in kleinere klassen zitten. Toch moet ook ik bekennen dat het eigenlijk best goed gaat zo. Dochter is dan ook niet de moeilijkste en is heel flexibel als het gaat om veranderingen. Ze doet het goed op school. Ze vindt het leuk en gaat goed vooruit in haar ontwikkeling. Geen op- of aanmerkingen wat dat betreft dus. Alleen die verhuizing. In het wilde weg wordt er om hulp gevraagd van ouders. Natuurlijk zijn ouders bereid een helpende hand toe te steken, alleen geef dan een soort van planning. Wanneer is welke hulp nodig en waarvoor?!? Ouders hebben ook agenda’s en met een planning is het makkelijk om te kijken of jouw hulp ergens tussen past. De directeur heeft toegezegd dat hij hieraan gaat werken. Dan weer terugkomend op het probleem ‘leerlingen-werving’ vroeg ik gisteren of er ook een officiële opening van het nieuwe gebouw gaat plaatsvinden en of dat dan misschien niet gelijk kan worden aangegrepen als PR-campagne! Eh……stil…….”ja ehh…..er komt wel een officiële opening maar niet voor de feestdagen, dat zal januari, februari worden”, antwoordde de directeur. Nou dat is dan een prima tijdstip want in maart moeten de nieuwe kleuters weer worden aangemeld op de verschillende scholen. En zelfs terwijl verschillende andere ouders zichzelf opwierpen als eventuele hulp, kopte de directeur deze bal nog niet direct in……. Ik begin me nu toch werkelijk af te vragen hoe graag hij z’n school zelfstandig wil houden……..met te weinig leerlingen komen we nl. onder ander bestuur te vallen. En wat kunnen wij meer doen dan het zo heet mogelijk maken onder de voeten van deze beste man? Mond-op-mond reclame en wat reclame op mijn site wellicht……..want het is nl. een SUPERLEUKE SCHOOL die erg HOOG scoort op het gebied van onderwijs. Het niveau van groep 8 leerlingen is hoog en het meerendeel stroomt door naar minimaal Havo/VWO. Niks mis mee, met die school van dochter………dus kom maar op met die nieuwe kleuters!!!!

Lien & vastgeroeste mensen

Soms denk je goed met bepaalde mensen door één deur te kunnen. Je ziet elkaar niet vaak, maar je leeft op goede voet met elkaar. Je hebt niet veel gemak maar ook zeker geen last van elkaar. Een prima situatie. Totdat er bepaalde faktoren in je leven veranderen. Het leven staat immers niet stil. Je past je aan aan nieuwe situaties en omstandigheden en eigenlijk ga je ervan uit dat je omgeving dat ook doet. Niks is minder waar. Er zijn ook mensen die kunnen niet tegen veranderingen. Die zijn een soort van vastgeroest in een bepaald levenspatroon en gaan er weer vanuit dat de rest van de wereld ook zo is. Niks is minder waar. Je hebt dus mensen die streven naar vernieuwing, verandering en groei. Zowel persoonlijk als zakelijk. Je hebt ook mensen die willen dat alles blijft zoals het was, die willen structuur, zekerheid & houvast. In sommige situaties komen deze mensen lijnrecht tegenover elkaar te staan. Ze verliezen respect voor elkaar en kunnen uiteindelijk zelfs niet meer op dezelfde golflengte communiceren. Helaas hebben wij dit momenteel voorhanden. Mensen waarvan wij het niet verwacht hadden. Mensen die zelf een goed leven hebben. Ze gunnen ons de vernieuwing, verandering en groei niet. Waarom? Geen idee. Misschien omdat ze vastgeroest zitten, misschien vanwege afgunst, misschien door angst voor de nieuwe situatie. Erover praten gaat niet. Niet dat wij niet willen, maar de deur is dichtgesmeten. Oké ook goed. Wij blijven niet stilstaan. Wij gaan door. Wij willen halen uit het leven wat erin zit. Ik heb later liever spijt van de dingen die ik WEL heb gedaan dan spijt van de dingen die ik NIET heb gedaan. Een beetje cliché maar zo zie ik het. Voor de één ligt de lat nu éénmaal hoger dan voor de ander. We lijken niet meer op gelijke hoogte te komen, al gaat het maar over centimeters. Prima…….dan maar niet……..ook goed…….

Categories
Kids

Kinderfeestjes

“Hoeveel nachtjes moet ik nu nog slapen mama?” vraagt Dochter. “Voor wat dan?” vraag ik terug. “Nou….dat weet je toch wel….voordat ik naar Fabio’s feestje mag!” roept ze enthousiast. Dochter heeft dus tegenwoordig kinderfeestjes. Helemaal leuk. Helemaal gezellig. En dat vindt ze zelf ook! Deze keer haar 1e jongens-kinder-feestje. En dat maakt het extra spannend. “Ik denk niet dat Fabio prinsessentaart zal hebben, hè mama?” vraagt ze even later. “Nee”, antwoord ik, “ik denk het ook niet”. “Ik denk ook niet dat Fabio meisjesspeelgoed heeft om mee te spelen”, conculdeert ze even later. “Oh jee”, denk ik bij mezelf, “straks bedenkt ze nog dat het misschien helemaal niet zo leuk is op een jongensfeestje”. Maar niets is minder waar. “Nou dan speel ik wel gewoon met jongensspeelgoed” zegt ze even later. Ik herinner haar eraan dat ze waarschijnlijk wel iets leuks gaan doen, want op de uitnodiging staat dat ze oude kleren aan moet. “Nou”, zegt ze, “dat vind ik dus helemaal niet leuk, want met nieuwe kleren ben ik veel mooier!”. Heerlijk……ons prinsesje……kan zo lekker concusies trekken. Dat ze zich mooi wil maken voor Fabio, daar is niks mis mee. Fabio is leuk. En ja, ik weet dat ik (nog) niet mag uithuwelijken 😉 , maar ik mag als moeder toch wel enige voorkeur hebben?? Ik vrees alleen dat dat over zo’n jaar of 12 niet meer gaat lukken……….dan zijn de kinderfeestjes veranderd in puberfeestjes en dan staat papa waarschijnlijk met de luchtbuks bij de voordeur de selectie te maken….. 🙂

Lien & de was

U begrijpt…..ik was veel. Heel veel. Een volwaardig 4 persoons huishouden, dus reken maar uit. Bovendien ben ik een ster in sorteren van was. Ik sorteer goed. Ik sorteer alles. Ik stop werkelijk niks bij elkaar waarvan ik maar denk dat het niet kan. Rood bij rood. Roze bij roze. wit bij wit. zwart bij zwart enz. enz. Gemiddeld een was of 2 tot 3 per dag is mij niks vreemd. Kunt u nagaan hoeveel ik draai als de bedden ook nog eens aan de beurt zijn. De bedden van de kindjes probeer ik om de week te doen, maar zelfs dat lukt soms niet als bijvoorbeeld Zoon het weer voor elkaar heeft om alles nat te plassen behalve z’n luier. Dat ik daar zelf hoogstwaarschijnlijk de oorzaak van ben, omdat ik z’n pieleke omhoog had zitten ipv omlaag dat laten we maar even buitenwegen. Onze wasmachine draait dan ook overuren, maar verder hoor je mij niet klagen. Het is vandaag super-buiten-droogmolen-weer, dus wat wil een poetsende, wassende huisvrouw nog meer?! Nou……geen afvallende bloesemblad van de boom van de buren bijvoorbeeld. En geen tussen-de-was-doorrennende-snotneuzen bijvoorbeeld. Het blijkt nogal een leuk spelletje om je te verstoppen tussen de aan de droogmolen hangende dekbedovertrekken. Normaliter ook nog niet zo’n probleem als de handjes, snoetjes en mondjes maar schoon zijn. Helaas. Zoon heeft snotneuzen. Van zulke hele groene. Goeies dus. En die zaten even later aan mijn was. “Potverdikkie……….tussen die was uit!” hoor ik mezelf al meerdere keren roepen. Maar als ik goed nadenk wat ik zelf leuk zou hebben gevonden toen ik 2,5 was……..is het waarschijnlijk precies hetzelfde. Zucht…….weer een was……..en lang leve de droger!

Snotterdesnotterdesnot

Mijn countdown-balk links geeft aan nog 3 daagjes en 12 uur en 30 minuten. En dan word ik dus geacht fit en vol goede moed op het Unaplein te staan, van waar we gaan starten. U begrijpt……ik voel me kut. “En schat, voel je je vandaag iets beter?” vraagt Man vanochtend. Nee dus. Helemaal niet dus. Erger dan gisteren dus. Het snot komt nou aan alle kanten m’n lichaam uit (niet dat u op deze informatie zit te wachten) en ik heb het gevoel dat m’n hoofd ieder moment kan ontploffen. M’n spieren voelen van rubber (en dan de stevige kwaliteit) en m’n ogen zijn zo waterig dat je bijna denkt dat ik de hele nacht heb liggen janken. Afijn…….het gaat niet helemaal volgens planning met de voorbereiding dus. Één geluk dat er geen Olympische titel of wereldrecord vanaf hangt. Het zou al zijn meegenomen als ik überhaupt kan lopen. Maar we hebben dus nog 3 dagen en zo’n kleine 12 uur. Ik blijf maar optimistisch en probeer er het beste van te maken. Vroeg m’n bedje in, heel rustigaan doen en blijven hopen dat het morgen weer ietsie beter gaat. Verder blijf ik een peptalk tegen mezelf houden en neurie de hele dag het bekende liedje van Hans Teeuwen (u weet wel……ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed, jullie kunnen mij niks maken….). Hopelijk schrikken de bacillen hiervan en trekken ze op tijd terug………..we will see.

Lien & de logjes

Regelmatig krijg ik van vrienden/vriendinnen een veer in m’n reet gestoken over de logjes die ik plaats op m’n weblog. Ik realiseer me dat ze nog lang niet het niveau van echte columns in tijdschriften etc. hebben, maar daar ben ik destijds ook niet om begonnen. Het blijft leuk om al m’n hersenspinsels op te schrijven en het blijft leuk om dat met u te delen. Er zijn echter ook dagen dat ik überhaupt geen zin heb om op het ‘net’ te surfen en dus ook niet om te schrijven. En dan doe ik het ook simpelweg niet. Op deze manier werkt het klaarblijkelijk. Ik heb geen deadlines, ik moet niet persé en daardoor blijft het leuk. Als werkende moeder met een druk sociaal leven, veel vrienden en veel bezigheden maak ik genoeg mee om zo af en toe iets leuks te schrijven. Bovendien kun je hier dan nog mijn klunsigheid en rariteiten bij optellen en dan heb je ‘stuff enough’ zou ik zo zeggen. En toch…..en toch……blijft het soms ook blanco in m’n hoofd. Ook al is er nog zoveel gaande om me heen, ik krijg niks op papier. Ik denk dat dat er ook gewoon bij hoort. Soms kan ik zo druk zijn in m’n hoofd dat ik er geen enkele orde in kan scheppen en dan kan ik beter niets loggen. Vandaar, lieve mensen, was het de afgelopen week stilletjes op Lien’s Log. De chaos in m’n hoofd is inmiddels een beetje opgeruimd, al zijn er nog steeds een aantal bottlenecks. That’s life….. Maar de zin om te loggen is er weer helemaal, dus hopelijk verschijnt er voor u weer voldoende leesvoer de komende dagen!

Categories
Kids

Lien & de gillende brandweersirene

Leuk hoor kids. En vooraf wil ik wel meteen even stellen, dat ik ze voor geen goud zou kunnen missen. Maar af en toe. Af en toe. Af en toe zijn er van die momenten dat ze je werkelijk tot het uiterste drijven. En probeer dan maar eens je geduld te bewaren. Probeer dan maar eens rustig alle “Nanny-taktieken’ toe te passen. De peuterpubertijd is zo’n periode. Zoon zit er momenteel middenin. Zoon krijgt een eigen willetje en meerdere malen per dag strookt die ‘wil’ niet met die van mama. Meerdere malen per dag ontstaan er dus situaties waarbij hij óf een woede-aanval krijgt, óf gaat drammen, óf gaat huilen, óf gaat stampvoeten en zeuren. Niet leuk. Helemaal niet leuk. Vooral als je hem op zo’n moment achterop de fiets hebt zitten. Lien ging vanavond dus als een gillende brandweersirene door het dorp. Alle blikken waren op ons gericht. Ik kon uit de blikken lezen wat de mensen dachten: “ach gossie, ‘t ventje……”. Niks ach gossie, niks och gèrem, niks ‘t ventje! Natuurlijk werd het zo langszamerhand bedtijd, maar die driftbui had puur te maken met het feit dat hij nog niet wilde stoppen met spelen en op de fiets naar huis wilde, puur met het feit dat meneer iets anders wilde dan mama. Nou…..VETTE PECH! Lien is nog altijd de baas en dan maar een loeiende sirene op de fiets, maar mooi niet dat’ie z’n zin krijgt! En na zo’n 5 à 10 minuten krijsen, kwam d’ie daar ook achter. Hij gaf het op……… 1-0 voor mama!

Categories
vakantie

Lien & Vakantie

Best leuk hoor……nog een weekje vakantie! Vooral als het weer zo goed is als vandaag 🙁 ! Niet dus….. En sja, wat kun je anders doen met dit slechte weer dan een middagje Ikea & Makro? Deze ochtend was gereserveerd voor dochter. Haar laatste school-vakantie-week zouden we nog wat leuke dingen gaan doen samen. Mijn plan was naar de Efteling te gaan……godzijdank heb ik dit woord niet hardop uitgesproken waar dochter bij was. En omdat haar dus niks was beloofd, ben ik deze ochtend bij het zien van alle regendruppels, die overgingen in kei-harde pijpestelen, van m’n oorspronkelijke plan afgestapt. Wie gaat er nou met zulk weer door de Efteling lopen banjeren? Niet Lien dus…… Nee, de Ikea dat was een veel strakker plan. Weer de nodige prularia gekocht, waaronder een houten trein voor Jens en een knuffel-octopus voor tante Sedonia (oftewel dochter). Éénmaal aangekomen bij de bedden, moesten natuurlijk alle exemplaren uitvoerig getest worden door dochterlief. En bij het zien van een prachtige klamboe was ze niet meer te stoppen….”want dat is wel heel handig voor de muggen, hè mama?!?”. Wetend dat Man een bloedhekel heeft aan klamboe’s (en helemaal als ze roze zijn) twijfelde ik toch een beetje. Maar met tante Carola (oftewel zus) bij de hand is er geen ontkomen meer aan. “Die krijg je ééntje van mij Senna!”. Een beetje tegenstribbelend (hij wist dat hij het toch niet ging winnen van 4 dames) heeft Man het bewuste ‘prinsessen-ding’ opgehangen en dochter is niet meer uit haar bed te krijgen. Fantastisch! Zoon speelt verder al de hele middag met zijn tlein, dus iedereen gelukkig! En nu zit de vakantie er dan toch echt bijna op! Volgende week is alles weer ‘normaal’. Dochter naar school, Jens naar het KDV, Man volop aan de bak in z’n nieuwe job & Lien moet er ook weer tegenaan (volgens haar baas). Gelukkig maar dat de volgende vakantie al is geboekt 😉 ……..de wintersport!

Lien & het zwembad

“We hebben een prachtig zwembad gekocht voor de vissen” zegt m’n vader. “En als de vijver klaar is, is het voor jullie” komt er achteraan tegen Senna & Jens. En dat is niet tegen dovemansoren gezegd natuurlijk. “We krijgen een zwembad” gilt nr. 1, waarop nr. 2, die momenteel niks anders doet dan z’n zus na-apen, zegt: “sjembad, sjembad!”. Afijn een week later, pa z’n vijver is klaar, de koi-karpers zitten weer in hun eigen riante ‘swimmingpool’, het zwembad is gereinigd, de filters vervangen, chloortabletten aangeschaft en het zwembad staat inmiddels in Lien’s tuin, vol met zo’n 4 kuub water! Niet echt klein dus. Maar die gezichtjes, sja….daar doe je het dus voor hè, helemaal gelukkig zijn ze ermee. Het liefst springen ze ‘s-ochtends om 7 uur al in het zwembad……brrrrrr…… De eerste dag heb ik zo’n emmer of 10 warm water erbij gegooid, maar dat zet echt geen zoden aan de dijk. Nu heeft de zon er al een paar dagen op staan branden en dat heeft de temperatuur al iets aangenamer gemaakt. Om eerlijk te zijn, is het nog steeds te koud voor Lien. Maar ik ben dan ook een échte kou-kleum. Die kinderen schijnen daar totaal geen last van de hebben. Ze dabberen rond in dat bad, spetteren elkaar kletsnat, de één zwemt onder een zwemband door en de ander poedelt lekker in z’n vliegtuigzwemband-met-stuur rond (en oh wee als z’n zus in de weg staat). Maar om een lang verhaal kort te maken, we hebben dus een zwembad in de tuin. Welliswaar zo’n lelijk-blauw-boven-de-grond-staand-geval van 2,5m doorsnee, maar een kniesoor die daar op let. Voor die kinderen is zo’n zwembad goud waard. Het is dit weekend dan ook al heel goed gebruikt. Nu maar hopen dat deze zomer niet alleen uit dit weekend bestaat…………….

Lien & de wandelschoenverkoper

“Heeft u probleemvoeten mevrouw?” vraagt de verkoper. “Eh…niet dat ik weet, buiten het feit dat ze klein zijn……m’n voeten” antwoord ik beleefd. “We zullen even kijken naar de stand van uw voeten, neemt u maar plaats” en ik stap zonder verder al te veel na te denken op de glazen plaat met spiegel eronder. Leuk, handig, zeker als u bedenkt dat ik een rok aan had. Oké, meer dan m’n okselslip kan de beste man niet gezien hebben en ik denk écht dat hij alleen maar naar m’n voeten heeft gekeken…..ahum. Ik moest nl. nieuwe wandelschoenen. Tenminste……als ik toch nog besluit deel te nemen aan de 80 v.d. Langstraat. U weet wel die wandeltocht van 80km waarvoor je aardig gestoord moet zijn om mee te doen…..en ja……ik heb dat debielencertificaat en denk dus serieus na over wéér een deelname dit jaar…..net als buuv trouwens (ook geslaagd voor het genoemde certificaat). Afijn uiteindelijk óók geslaagd voor nieuwe schoenen, Nordic Walker-schoenen 🙂 Maar die gebruik ik dan gewoon zonder stokjes! Stokjes zijn niet hip. Ik heb niets met stokjes. Hoogstwaarschijnlijk zou ik alleen maar vallen over m’n eigen stokjes, gezien mijn hoog ‘Lotte-gehalte’. “Probeert u ze gerust even uit. Loop maar een tochtje van 5km en als ze niet goed zijn, brengt u ze maar terug” zei de verkoper bij het afrekenen. Dat noem ik nog eens service! Maar met die service in m’n achterhoofd moesten die schoenen inderdaad worden uitgeprobeerd en wel meteen. Wat denkt u vervolgens? Niemand die even een stukje wilde meelopen. Buuv kon niet, zus was te druk, tante was niet thuis. Er zat dus niks anders op dan alleen te gaan. En dat was heerlijk!!! En de schoenen liepen heerlijk!!! En het weer was heerlijk!!! Kortom ik heb een heerlijke 10km afgelegd op m’n nieuwe schoenen en dat ook nog eens zonder blaren. Nou……en daar heeft Lien dus wel een blik op haar (overigens schone) okselslip voor over!!!!