Snotterdesnotterdesnot

Mijn countdown-balk links geeft aan nog 3 daagjes en 12 uur en 30 minuten. En dan word ik dus geacht fit en vol goede moed op het Unaplein te staan, van waar we gaan starten. U begrijpt……ik voel me kut. “En schat, voel je je vandaag iets beter?” vraagt Man vanochtend. Nee dus. Helemaal niet dus. Erger dan gisteren dus. Het snot komt nou aan alle kanten m’n lichaam uit (niet dat u op deze informatie zit te wachten) en ik heb het gevoel dat m’n hoofd ieder moment kan ontploffen. M’n spieren voelen van rubber (en dan de stevige kwaliteit) en m’n ogen zijn zo waterig dat je bijna denkt dat ik de hele nacht heb liggen janken. Afijn…….het gaat niet helemaal volgens planning met de voorbereiding dus. Één geluk dat er geen Olympische titel of wereldrecord vanaf hangt. Het zou al zijn meegenomen als ik überhaupt kan lopen. Maar we hebben dus nog 3 dagen en zo’n kleine 12 uur. Ik blijf maar optimistisch en probeer er het beste van te maken. Vroeg m’n bedje in, heel rustigaan doen en blijven hopen dat het morgen weer ietsie beter gaat. Verder blijf ik een peptalk tegen mezelf houden en neurie de hele dag het bekende liedje van Hans Teeuwen (u weet wel……ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed, jullie kunnen mij niks maken….). Hopelijk schrikken de bacillen hiervan en trekken ze op tijd terug………..we will see.