Regelmatig krijg ik van vrienden/vriendinnen een veer in m’n reet gestoken over de logjes die ik plaats op m’n weblog. Ik realiseer me dat ze nog lang niet het niveau van echte columns in tijdschriften etc. hebben, maar daar ben ik destijds ook niet om begonnen. Het blijft leuk om al m’n hersenspinsels op te schrijven en het blijft leuk om dat met u te delen. Er zijn echter ook dagen dat ik überhaupt geen zin heb om op het ‘net’ te surfen en dus ook niet om te schrijven. En dan doe ik het ook simpelweg niet. Op deze manier werkt het klaarblijkelijk. Ik heb geen deadlines, ik moet niet persé en daardoor blijft het leuk. Als werkende moeder met een druk sociaal leven, veel vrienden en veel bezigheden maak ik genoeg mee om zo af en toe iets leuks te schrijven. Bovendien kun je hier dan nog mijn klunsigheid en rariteiten bij optellen en dan heb je ‘stuff enough’ zou ik zo zeggen. En toch…..en toch……blijft het soms ook blanco in m’n hoofd. Ook al is er nog zoveel gaande om me heen, ik krijg niks op papier. Ik denk dat dat er ook gewoon bij hoort. Soms kan ik zo druk zijn in m’n hoofd dat ik er geen enkele orde in kan scheppen en dan kan ik beter niets loggen. Vandaar, lieve mensen, was het de afgelopen week stilletjes op Lien’s Log. De chaos in m’n hoofd is inmiddels een beetje opgeruimd, al zijn er nog steeds een aantal bottlenecks. That’s life….. Maar de zin om te loggen is er weer helemaal, dus hopelijk verschijnt er voor u weer voldoende leesvoer de komende dagen!