Het zit er weer op. 2 Weken Spanje zijn omgevlogen. Maar u zult vast blij zijn weer wat te lezen op dit log. Toch? Ja, dacht ik het niet. En hoe we het hebben gehad? Nou, afgezien van de constante staat van misselijkheid waarin ik mij de gehele terugreis heb bevonden, is het een prima vakantie geweest. Slechts 1 échte onweersbui en 1 dag bewolking gedurende 14 dagen. De rest van de tijd was de lucht strakblauw, zonnetje hoog aan de hemel, in de ochtend geen zuchtje wind en ‘s-middags een lekker briesje om het voor Lien ook nog een beetje aangenaam te houden. Niks mis mee dus. En ik ben voor mijn doen zelfs ook nog een beetje bruin geworden. Ondanks faktor 50 waarmee ik mezelf, de kindjes en zelfs Man nadat hij de eerste paar dagen z’n rug aardig had verbrand, steeds heb ingesmeerd. De kids hebben de tijd van hun leven gehad. Dochter had een Frans vriendinnetje, die ook haar voortanden miste en wat een grappig stel vormde samen. Dochter bleef stug Nederlands praten en Naëlle (het kind was net zo mooi als haar naam klinkt) stug Frans en toch leek het of ze elkaar begrepen. Dochter is zelfs een hele middag met het, natuurlijk Franse, gezin van Naëlle naar zee geweest. Peentjes heb ik gezweet, en nee, dat kwam niet door de hitte. Ik vond het maar niks. Dochter mee met mensen die ik nauwelijks kende en die haar werkelijk totaal niet begrepen als ze wat zei. Naamplaatjes-ketting om, telefoonnummers uitgewisseld en precies uitgelegd waar ze op het strand zouden liggen, en Man was overtuigd en hij vond dat we haar maar mee moesten laten gaan. Naëlle was namelijk jarig en had maar 1 wens……..Dochter mee naar la Mèr. En zo geschiedde. En Dochter? Nou, die had de tijd van haar leven. Van 14h00 tot 18h30 is ze weggeweest en ze straalde helemaal bij thuiskomst. Ze hadden geweldig gespeeld, bevestigde de mama van Naëlle nogmaals. En sja, dat had ik haar toch ook niet willen ontnemen. We hebben ook dit jaar weer een paar mama- en papadagen ingelast. Één daarvan was een bezoekje aan La Roca del Village bij Barcelona. Een shopping-outlet waar je gemakkelijk de hele dag kunt vertoeven. En heej, mams heeft ook vakantie hè…………een dagje winkelen moet kunnen. Bepakt en bezakt reden we aan het einde van de middag weer terug naar ons stekkie in L’Estartit. Ook een bezoekje aan de stad waar het museum van Salvador Dali staat, Figueres, stond weer op het programma. Een heerlijk stadje om door te wandelen. Verder is het een échte luier-vakantie geweest. Veel gezwommen. Zoon die met z’n bandjes zo in het diepe sprong. Totaal geen watervrees meer en zwemmen dat’ie deed. Heerlijk. Dochter zit natuurlijk al een tijdje op zwemles en zij heeft deze vakantie geen bandjes meer aan gehad. Zelfs niet in het diepe. Het ging supergoed. Hopelijk gaat het op zwemles nu in dit tempo door…..dan heeft ze zo haar A-diploma. En nu dus weer back-to-reality. De was is al zo goed als weggewerkt en nu kunnen we ons weer gaan richten op de afwerking van onze verbouwing. Aan alles komt immers een einde……..zelfs aan de verbouwing!!!!