Update

Nou, dat was me inderdaad het nachtje wel. Niet zo zeer om Zoon. Die is uiteindelijk wat ‘afgekoeld’ en was vanochtend weer springlevend. Simpelweg verhoging van vermoeidheid. Dat heeft hij al wel vaker gehad. En dat is gelukkig op te lossen door een goede nachtrust. Maar dan Dochter. Dochter bleef maar bloeden. Rond elf uur leek het wat minder te worden en is ze in slaap gesukkeld. Op mijn bed. En op mijn bed ligt dus geen molton-met-zeiltje. Resultaat: om 04h00 vanochtend Dochter overstuur omdat werkelijk alles onder het bloed zat. Het arme kind wist niet waar ze het zoeken moest en ze was zó moe. Alles verschoond. Bed gesopt. Kussen in de wasmachine (en nu dus in de vuilnisbak, want mijn Texeler-kussen kon niet in de wasmachine), beddegoed in de wasmachine en Dochter was inmiddels in een fris bed weer in slaap gesukkeld…………al bloedend. U snapt: het zat me helemaal niet lekker. Slapen kon ik niet meer, dus heb ik in de vroege uurtjes de cementwaas van onze net ingewassen vloer zitten schrobben. Was ook wel goed om m’n gedachten even te verzetten. Dochter sliep toch. Om 07h00, ik net uit de douche, werd ze weer wakker. Opnieuw zat alles maar dan ook alles onder het bloed. Haar haren waren inmiddels samengekoekt tot één plakaat bloed. Het arme kind. En moeders? Nou, die kon het niet meer aanzien. Gelukkig dat Man in zulke gevallen ijzersterk is en Dochter kon helpen. Vanaf 07h00 ben ik gaan bellen naar onze tandarts. Niet te bereiken. Zelfs niet op het noodnummer. Hetzelfde als gisteravond dus………..uiteindelijk heeft onze eigen tandarts 4,5 uur na het inspreken van z’n voicemail teruggebeld. Sja, toen had zijn collega ons inmiddels al lang geholpen. En nu vanochtend was het dus weer van hetzelfde laken en pak. Bloedlink werd ik ervan. Het antwoordapparaat bleef zelfs na 08h00 gewoon aanstaan. Uiteindelijk zijn Man, ik en Dochter in de auto gestapt en simpelweg er naar toe gereden. Vanuit de auto kreeg ik de praktijk dan eindelijk aan de lijn. U snapt, die assistente was niet blij met mij aan de lijn op de vroege morgen. Maar goed, ik had dan ook alle reden om kortaf te zijn! Het ging hier notabenen om mijn Dochter en daar valt niet mee te sollen. Afijn, we werden geholpen, en wel direct. Dochter kreeg een sponsje in haar mond, al het bloed werd weggezogen en ze deed het keurig. Een bikkel, die Dochter van ons! Inmiddels is het bloeden helemaal gestopt en heeft Dochter maarliefst 3 boterhammen met worst naar binnen gewerkt. Hopelijk hebben we het ergste weer gehad…………………… Ons fietenrekprinsesje 😉