Nou, dat bleek Zoon dus te hebben. Tenminste dat denken we. Alle symptomen kloppen met de beschrijving van deze kinderziekte. Eerst een aantal dagen flinke koorts en dan ineens helemaal onder de rode vlekjes, beginnend op de romp. Vrijdag tijdens het verschonen van de zoveelste poepbroek (de poepfabriek was nog steeds actief) zag ik ineens de uitslag op z’n buik. “Oh…”, dacht ik, “hij heeft dus weer de één of andere kinderziekte opgelopen”. En internet bracht uitsluitsel. De huisarts heb ik niet meer geraadpleegd. Buiten het feit dat ik dan toch met een kluitje in het bekende riet word gestuurd, was Zoon ook gelijk een stuk opgeknapt toen die uitslag er éénmaal was. Hij begon weer wat te eten en dronk goed. Zaterdag zijn we zelfs nog gewoon de hele dag naar de Efteling geweest. Zoon in de buggy en hij vond alles prima en heeft ervan genoten. Gisteren moesten we wel weer even bijkomen, maar daar is de zondag ook voor bedoeld. Tenminste………wel in huize De Kock. Nu maar afwachten of Dochter het niet ook krijgt. Die klaagde gisteren nl. over het feit dat ze pijn aan de binnenkant van haar hoofd had. Ikke: “och schat, heb je hoofdpijn?”. Dochter geërgerd: “Neehee, het zit aan de binnenkant!”. Sja, en wat zeg je daar dan weer op hè?!
Categories
Firma Poep & Co.
Ach, laten we het vandaag eens over poep hebben. Daar zat u nu echt op te wachten hè? Ja….geef maar toe. Zo’n onderwerp waar de kleuters van gaan lachen. Denk maar aan het ‘broodje-poep-van-ome-Willem’. Zo’n flauwe old-timer waar ik vroeger vreselijk om moest lachen en waar ik nu m’n eigen kindjes ook weer smakelijk om zie lachen. “Dat kan toch helemaal niet hè mama? Een broodje poep?!?” en vervolgens hoor ik even later, terwijl Dochter de kookprinses aan het uithangen is, “nou, vandaag wordt het een broodje poep hoor kind (=pop), da’s best lekker!”. Nee écht pedagogisch verantwoord die TV-programma’s van weleer. En hoe ik nu weer op het onderwerp poep kom? Nou, da’s niet zo moeilijk. Zoon heeft vandaag minimaal 10 poepbroeken geproduceerd. 10 hele…….alsof er ook halve bestaan……bedenk ik me net. En stinken!!! Weer zo’n boodschap waar u op zit te wachten. Niet dus. Maar ik voelde me op laatst zo ellendig, dat u best een beetje mee mag genieten. Van de stank. Van het verschonen an sich…..Zoon weigert nl. nog steeds om zindelijk te worden. En van het feit dat ik Zoon ook wel zielig vond. Hij had duidelijk buikpijn. Nog steeds trouwens. Hij kreunt wat af in z’n slaap. Wat me echter het meest heeft verbaasd, is dat er uit zo’n klein kereltje zo veel poep kan komen. Sjonge……..wat een poepfabriek. Maar goed, we weten nu wel meteen waar de hoge koorts vandaan is gekomen. Firma Poep & Co. heeft duidelijk de verkeerde manager in dienst genomen………..bacterie genaamd!
Zoon is ziek. En dat is zielig. Zoon is namelijk van het mannelijk geslacht, voor het geval u dat nog niet wist. En als die ziek zijn, dan zijn ze per definitie hééééél erg zielig. Nu is het ook niet fijn als je met 40 graden koorts in je bedje ligt en jezelf dus echt niet lekker voelt. Maar Zoon laat het nóg iets erger lijken dan het is. Als mama naast hem zit, roept hij om papa en andersom. Het is dus eigenlijk nooit goed. Als z’n drinkbeker leeg is, moet hij vol en als hij vol is, hoeft’ie geen drinken. Toen ik vanochtend de huisarts maar even had gecontacteerd (omdat vannacht de koorts tot zo’n 41 graden was gestegen), is er toch maar een afspraak gemaakt. De assistente vond het verstandig als de arts hem even nakeek. Vervolgens heeft Zoon in de wachtkamer de gehele tijd de dramaqueen uitgehangen. En hij is er goed in. Mensen keken naar Zoon met een blik van: “och gèrem ut jong” en naar mij met een blik van: “wà doede gij toch inshemelsnaam met da jong hier….loat um lekker in zun bedje ligge”. En dat had ik ook beter kunnen doen. Alleen z’n oortjes zijn nagekeken en daarna ben ik weer naar huis gestuurd met de boodschap dat ik op tijd een paracetmol en neusspray moet geven. En dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken…….
Het was weer even stil in Logland. Lien had even niet de tijd en de fut om iets zinnigs op papier te zetten. Nu weet ik wel dat onzin soms ook leuk is om te lezen, maar toch…… We hadden dus een feestje afgelopen zaterdag. Nichtje J. ging trouwen. En ik hou van bruiloften. Ik vind het heerlijk om zo’n stralend gelukkig paar te zien. Ik vind het heerlijk om de jurk te bewonderen en natuurlijk ook het pak van de bruidegom. Ik vind het heerlijk om met familie bij te kletsen en ik vind het heerlijk om eens lekker te kunnen dansen/gekdoen/drinken. En dat laatste, dat had ik nou beter niet kunnen doen. Niks hield me tegen. Kindjes waren uit logeren, taxi terug naar huis was al geregeld en het uitslaap-gen geactiveerd. Ik kon los. Binnen de grenzen van de beschaafdheid natuurlijk hè. Ik hou het nog wel netjes hoor. Het is me namelijk 1x overkomen dat ik stukken van de avond ervoor niet meer wist. Dat ik blijkbaar stokbrood had gedoopt in de port van schoonzus en dat ik een blessure aan m’n heup had opgelopen door tegen de deurpost van het toilet aan te knallen, zonder dat ik me daar nog iets van kon herinneren. En dat gaat me dus never-de-nooit-nie meer gebeuren. Schaaaant. Maar goed, een paar biertjes en tussendoor een coma’tje (cola-malibu) moet wel kunnen. En het was gezellig. Zo gezellig dat ik uiteindelijk pas om 05h30 ben gaan slapen zondagochtend. Zo gezellig, dat ik om 08h45 weer wakker naast m’n bedje stond. Het uitslaap-gen was defect. Dat heb je wel eens. Gevolg was wel dat ik het zwaar had. De hele zondag. En de maandag er nog bij. En eigenlijk heb ik nu (dinsdagmiddag 13h00) weer een dipje. Rest er maar 1 conclusie……….ik word OUD! zucht……
Categories
Misverstandje
Als je aan het verbouwen bent, heb je ineens aanspraak van allerlei mensen uit de buurt. Mensen die ik voorheen nog nooit had opgemerkt. Mensen die nu vriendelijk vragen hoe het staat met de verbouwing en ook mensen die ronduit nieuwsgierig zijn en het liefst even binnen komen kijken. En dat mogen ze best hoor. Geen enkel probleem. Wat mij echer wel verbaast, is dat ik zelfs in de supermarkt wordt aangesproken door voor mij totaal onbekende mensen. “Schiet het al een beetje op met de verbouwing?”, hoor ik ineens achter me bij de kassa. Ik antwoord beleefd dat we inmiddels in de afwerkingsfase zitten en het ergste nu wel achter de rug hebben, om me vervolgens de hele verdere dag piekerend af te vragen wie die mevrouw/meneer dan wel niet was. Woont zij/hij misschien in de straat? Kennen ze mij via m’n ouders? Werkelijk geen idee. Ook mama’s van andere kindjes op school vragen regelmatig hoe het staat met onze aanbouw. Hartstikke aardig natuurlijk. En handig. Als ik bijvoorbeeld net de kindjes in of uit de auto aan het laden ben of als ik net de zware boodschappen krat uit de auto haal. Maar het toppunt gebeurde werkelijk vandaag! Dochter is net weer op school gedumpt (oeps, sorry naar school gebracht) en een andere moeder vraagt naar de stand van zaken. Onderwijl knikt ze naar mijn buik en vraagt: “Zie ik dat nou goed? Komt er nog ééntje bij?”. Ik zweer u, als ik iets in m’n mond had gehad, iets van een snoepje of zo, dan was ik er ter plekke in gestikt. Nadat ik de beste mevrouw lachend (als een boer met kiespijn) had verzekerd dat er geen kleintje meer bij komt, wist ze natuurlijk niet goed waar te kijken. Genant. Best wel. “Oh nee, dat komt door die strik van je jasje midden op je buik natuurlijk!”. Yeah. Right. Dat jasje verdwijnt dus in in de zak voor het Leger des Heils en vanavond begin ik nog met de buikspier-oefeningen waarmee ik 3,5 jaar geleden al had moeten beginnen!
Ik kwam moeilijk in slaap gisteravond. Te druk in m’n hoofd. Dat heb je wel eens. Tenminste ik wel. En dat drukke dat moet er dan eerst uit. Soms lukt dat. Soms lukt dat niet. Soms slaap ik daarna als een roosje. Soms slaap ik de hele nacht niet. En dan denkt u natuurlijk dat dat drukke in m’n hoofd over hele gewichtige, belangrijke zaken zal gaan, maar niks is minder waar. Het gaat vaak over de meest onbenullige dingen. Ik hoef me namelijk nergens zorgen om te maken. Ik zit goed in m’n vel (te goed op sommige plaatsen ;-)), ben gelukkig, heb 2 geweldige kindjes, een (h)eerlijke vent :-), een leuke job, een huis wat momenteel fungeert als bouwput, maar wat straks een prachtig paleisje gaat worden. Wat wil een mens nog meer?!? Nou, slapen….dus….bijvoorbeeld…..dat zou fijn zijn. Niet overdag, nee gewoon ‘s-nachts als het grootste gros mensen op één oor ligt. Zo van dat je soms wakker schrikt van je eigen gesnurk. Dat. Zo van dat je ‘s-ochtends denkt “wat is m’n kussen toch nat?” van het kwijlen. Dat dus. Zo van dat je het jammer vindt om wakker te worden omdat die geweldige droom dan stopt. Dat. Dat bedoel ik dus. U kent het vast. Afgelopen nacht heb ik wel geslapen hoor. Maar nadat ik dus net de drukte uit m’n hoofd kwijt was en een beetje was ingedommeld, schrok ik wakker van Dochter. Dochter stond naast me. Te simmen. Ze was bang. En bange kindjes gaan niet slapen, dat weet u vast ook wel. Na wat gemompel van dochter’s kant, kwam het hoge woord eruit. Ze dacht dat er een mug op haar kamer zat. En net toen ik 1 voet naast m’n bed had om te gaan kijken, mompelt Man: “geeft niks schatje, mugjes moeten ook slapen, ga maar lekker terug naar bed!”. Heeft u ooit zoiets meegemaakt…………..mugjes moeten ook slapen…………hoe komt’ie erop!! Afijn Dochter gelooft alles wat Man zegt en gaat vervolgens terug naar haar kamer. Om daar vervolgens te gaan huilen. En hoe langer het duurde voordat ik uit bed was, hoe harder ze ging huilen. Zo werkt dat namelijk met kinderen. Ik ging dus midden in de nacht op muggenjacht. En dacht u dat ik dat kreng zag? Nee dus. Nu valt het ook niet mee om met het zicht van Momfert de Mol een mugje op te sporen. Zonder bril welteverstaan. Niks te vinden. Dochter gesust, in bed gelegd en ik vervolgens weer terug op 1 oor. Nog geen 10 minuten, natuurlijk net ingedommelt, begint Dochter weer. Man’s beurt. Vond ik. Vond hij gelukkig ook. En Man is goed in de muggenjacht. Gelukkig. Problem solved en iedereen kon gaan slapen. Ja. Iedereen. Behalve ik…..ik was wakker. Uitwakker. Godzijdank komt er vanavond weer een nacht waarin ik het kan proberen. Slapen.
Categories
Wat er zoal gebeurd is
School is weer begonnen. Jippie. Dochter vond het best een beetje spannend. Mama ook. Zo’n 1e schooldag is voor iedereen weer even wennen en dan heb ik het niet in de laatste plaats over het vroeg opstaan. Dochter’s 1e schooldag betekende ook weer mijn 1e werkdag. En dát vond ik heerlijk. Even weer weg uit onze bouwput. Even weg van het continu moederen. Even weer onder de mensen. Even weer normale gesprekken voeren. Niet dat de gesprekken met Zoon en Dochter niet gezellig zijn. In tegendeel. Hele conversaties heb ik samen met Zoon en z’n playmobiel-poppetjes gevoerd. Erg onderhoudend. Ook met Docher en haar barbies heb ik gezellig gekeuveld. U begrijpt dat ik erg blij was gisteren mijn collega’s weer te zien. Ik ben weer helemaal op de hoogte van alle bedrijfsroddels. De stapels werk vielen voor de verandering ook wel mee (of mijn baas moet ze nog even hebben verstopt en ze stiekem morgen pas geven, maar daar ga ik even niet vanuit). Dat is dan misschien het voordeel van 4 weken vakantie……zolang kunnen de meeste dingen niet blijven liggen, waardoor iemand anders genoodzaakt is het op te lossen. Mijn e-mails waren ook in no-time geselecteerd. 50% was niet meer relevant. 20% was puur ter info. En met de resterende 30% moest ik inderdaad wat doen. En dat, lieve mensen, heb ik al wel eens veeeeel erger meegemaakt. Nee, mijn 1e werkweek ben ik uitermate fijn gestart. En Man? Nou die was al een weekje eerder aan de slag. Verschil moet er immers zijn, niet? En met Man voer ik momenteel alleen gesprekken in de vorm van: “wil je de wandtegels in de bijkeuken horizontaal of verticaal schat?”…..en natuurlijk wilde ik ze anders dan Man……en: “niet in paniek raken, schat maar de afvoer van de gashaard kan niet waar wij hem gepland hadden…..daar lopen nl. 5 electriciteitsbuizen en een gasleiding!”……en natuurlijk raakte ik niet in paniek……en: “jammer he schat dat onze aannemer/stucadoor onverwachts geopereerd is aan z’n knie, waardoor onze verbouwing weer een paar weken vertraging oploopt?”……en natuurlijk vind ik dat jammer, maar wat kan ik eraan doen??? Juist ja, helemaal niks dus. Ondertussen is wel de tegelzetter begonnen met het betegelen van de bijkeuken. En dat wordt leuk. En nee, dat wordt niet door diezelfde Portugezen gedaan, die de vloer hebben gelegd. Die beste mensen komen er niet meer in. Nu hebben we iemand die tenminste weet wat werken is. Geen gelummel, geen gelul, gewoon doorwerken!!! En zo heb ik ze het liefst. Verder heeft schoonpa, de schat, vandaag onze tuin weer helemaal aangestraat. Het ziet er weer prachtig uit en omdat ik zelf het afgelopen weekend de buxus en de taxus heb gesnoeid, is de tuin weer een beetje leefbaar. Laat nu dat mooie september-weer maar komen!
Categories
Philips sucks
Had ik u al verteld dat net voor de verbouwing onze Philips Plasma er de brui aan heeft gegeven? 4,5 jaar oud. Hallikidikie. Stuk en weet u wat nog erger is? Hij is niet meer te repareren. Toen we hem net hadden was de voeding al een keertje vervangen en nu blijkt deze weer stuk te zijn. Goh, zult u denken, nieuw voedinkje erin en gaan met die banaan. Dat dacht Lien in ieder geval wel. Laat dat een paar honderd eurootjes kosten, maar alleeh, daar heb ik geen nieuwe Plasma voor. En zeker gezien de prijs die we destijds voor dat ding betaald hebben, zou je toch mogen verwachten dat het te repareren valt. Helaas pindakaas. Niet meer aan te komen. Sja, waarschijnlijk had Philips weer zulke bagger geproduceerd dat ze de hele mikmak maar snel uit de collectie hebben gehaald. En bedankt. Nu wil Man natuurlijk een nieuwe. En Man heeft meestal een dure smaak. Ik ken hem inmiddels wat langer dan vandaag. Al moet ik toegeven als je eenmaal zo’n groot plat scherm gewend bent, dat het dan erg wennen is om weer naar een normale beeldbuis te moeten kijken. En het scherm is dan in 1x zo klein!! Verwende trut dat ik ben. U zult ook begrijpen dat de timing, op z’n minste gezegd, zwaar klote is. De rekeningen van de verbouwing vliegen ons om de oren en dan komt er ook nog even een leuk extraatje bij. Nu wil ik verder niet al te veel klagen. Het zal allemaal best in orde komen. Maar één ding heb ik wel aan Man duidelijk gemaakt………..hij kan kopen wat hij wil maar never-the-nooit-nie een Philips! Alles wat Philips is gaat eruit. Philips sucks!!!!
Categories
Geen onderarm meer over…….
Dingdong. En toen stond de leverancier van onze keuken voor de deur. Let wel…..de uitbreiding van onze keuken. 3 jaar geleden hebben wij namelijk onze keuken pas vervangen. En, goh we hadden eens geluk, we konden deze nog steeds krijgen…..dus vandaar 3 half-hoge-kasten bijbesteld. 1 voor een extra koeler (ja, wij koelen graag alle frisdrank en dat past dus niet in 1 lullig koelkastje), 1 voor een ingebouwde vriezer en 1 voor een afvalsysteem en een ingebouwde koffiezetter. Helemaal goed. Helemaal naar Lien’s wens. En vandaag werd het spul dus geleverd. Had Man geregeld. Onder het mom, jij bent toch nog thuis deze week. Wat Man echter was ‘vergeten’ te vermelden, is dat er bij de levervoorwaarden vermeld stond dat er iemand thuis moest zijn die de spullen mee kon sjouwen! De eik….u weet wel, zo’n ding wat van de boom valt. Weet u wat een granieten blad van 2 meter weegt? Nee? Ik nu dus wel. En ik kan u verzekeren dat ik dit stukje momenteel met 1 hand typ, omdat ik in de andere totaal geen gevoel meer heb. De eik…….sorry, mijn lieftallige Man bedoel ik :-(. Zo, dat moest er even uit…………
En waar m’n charmes zijn gebleven??? Nou, die zijn de komende weken ver te zoeken…..denk ik! Tsssss
Categories
De gashaard
En nu verwacht u zeker een heel grappig logje van mij waarin ik helemaal in detail ga beschrijven hoe het dan is afgelopen met de gashaard…….en Man…..en mijn charmes. Nee dus. Nou vooruit een beetje dan. Hij is opgeschoven. Zo’n 35 centimeter. Zomaar zonder mokken van Man. Sterker nog……Man vond het wel een goed idee. En daar ga ik dan weer he…..met die charmes van mij. Helemaal niet nodig. Als ik het met een chagerijnige kop door het inmiddels ontwikkelde ochtendhumeur had gevraagd, had hij het simpelweg ook gewoon gedaan. Zo is Man. “Wil jij hem om? Nou dan zet ik ‘m om! Nu kan het nog”, was z’n reactie. Zucht………was hij maar in alles zo gemakkelijk 😉