Het blijkt maar weer eens dat communicatie het allerbelangrijkste en tevens voor een aantal mensen het allermoeilijkste is wat er bestaat. Vorig jaar moesten we een school gaan kiezen voor Dochter. We hebben destijds gekozen voor de school die de meeste openheid van zaken gaf. Voor de school die van een opendag een klein feestje wist te maken en voor de school waar de direkteur de moeite nam om de mensen te ontvangen en voor te lichten. En vergis je niet, er is op schoolgebied aanzienlijk wat veranderd ten opzichte van de jaren ’70 en ’80. De leermethodes zijn natuurlijk verder ontwikkeld en daar zijn we allemaal uitgebreid over ingelicht. Positief dus. Totdat Senna daadwerkelijk naar school moest. Ik hoorde maar niks en ging eens zelf bellen. Vergéten! Ze waren Senna vergeten….maar goed dat ik zelf contact opnam, kreeg ik te horen. Afijn…..Senna 2 proefochtenden meegedaan en daarna begon school dan toch echt voor haar. Ze heeft het prima naar haar zin……wat dat betreft is er niks aan de hand. Het is alleen de communicatie. Die is naar de ouders toe zo slecht. En nu vraag ik me dus af of dat op alle scholen zo is. Of hebben we toch een verkeerde keuze gemaakt? Via een simpel nieuwsbriefje moesten we vorige week lezen dat 2 juffen moeten vertrekken i.v.m. bezuiningen. 2 kleuterjuffen. 2 héle leuke kleuterjuffen…..jong, dynamisch en vol met nieuwe ideëen. De 2 kleuterklassen worden samengevoegd tot 1 klas. Wat vervolgens betekent dat er na de vakantie wordt gestart met een groep van 30 leerlingen. En daar moet de instroom van het hele jaar dan nog bij. Onacceptabel vinden de meeste ouders. En ook ik. Er is vorige week meteen gereageerd met een brandbrief namens alle ouders. Resultaat? Een ouderavond morgen, zodat we uitleg krijgen over het hoe en waarom. Is dat nou zo moeilijk? Kan dat nou niet gewoon meteen georganiseerd worden, in plaats van zo’n lullig briefje? Dat is nog hetgene wat ik ze het meest kwalijk neem. COMMUNICEER nou es gewoon op een normale manier met de ouders….het gaat notabene wel om ónze kinderen! Es kijken wat ze morgen allemaal te vertellen hebben…..stelletje ambtenaren! (sorry voor de goeies, want die zullen er ongetwijfeld ook zijn)
Tag: kant
Oef! Zucht! Steun! Wat een warmte! Ik wil niet klagen hoor, dit is nog altijd beter dan dat het met bakken uit de lucht komt vallen. Maar ik kan er (helaas) zo slecht tegen. Ik weet werkelijk niet waar ik het zoeken moet en zucht en kreun mezelf de dag door. U zult wel denken dat ik gek ben om dan naar Spanje op vakantie te gaan. En een beetje gelijk heeft u dan natuurlijk ook wel. Alleen is er wel een klein verschilletje. Ik hoef daar nl. niet zoveel. Jaja…..dat probeer ik thuis ook met deze hitte, maar er blijven toch altijd dingetjes die echt wel moeten. Senna naar school brengen en weer ophalen. Boodschappen doen…..tenminste als we nog iets te eten, en nóg belangrijker, te drinken willen hebben. En in Spanje kan ik een heel stuk overlaten aan Man. Bovendien kan ik in Spanje de hele dag in m’n bikini rondlopen. Zonder enig probleem of gevoel van schaamte duik ik in m’n bikini de kampwinkel binnen om wat te scoren voor het avondeten. Nou…..de eerste moeder die zo haar kind op school ophaalt moet ik nog tegenkomen. Niks geen bikini vandaag dus. Gewoon in m’n kleren naar school en naar de winkels en geloof me, hoe minuscuul het ook is wat ik aantrek……het is gewoon te warm! Zucht, steun, kreun…..(dat moet ik natuurlijk wel even tussendoor blijven doen). Gelukkig is de temperatuur binnen nog enigszins te doen. Ik zit nu dan ook met m’n laptop op schoot, mezelf heel rustig te houden op de bank. Beetje binnen chillen….zeg maar. Het is dat Jens nu slaapt, maar anders ging ik rondjes rijden met de climat-control op 16 graden!
Lien heeft weer wat hoor! Ik heb altijd al gezegd dat Lien & Sport niet zo’n goede combinatie zijn. Er is altijd wel wat. Nou lopen krakende wagens meestal het langst, dus wat dat betreft heb ik nog wel wat jaartjes voor de boeg. Gisteren zijn buuv en ik weer fanatiek een lekker eind gaan stappen. Het weer was heerlijk, de schoenen zaten goed, dus vooruit met de geit. Bij het eerste stuk begon ik m’n knie al te voelen. M’n knie! Daar heb ik notabene nog nóóit last van gehad. Maar goed….verstand op nul….en doorlopen. Zo ben ik dan ook weer wel. Tijdens de 80 van de Langstraat voel je ook van alles en hoe langer je blijft doorlopen, hoe minder je het gaat voelen. Niet zeiken, wandelen! Eénmaal thuis had ik wel in de gaten dat ik dat beter niet had kunnen doen. Ik heb het idee dat ik m’n knie nu toch lichtelijk overbelast heb. Kan nl. vandaag bijna niet lopen. En da’s niet handig als ik 4x op en neer naar school moet, -tig x de trap op moet, nog naar het kinderdagverblijf moet en de boodschappen nog moet doen. Nee…..Lien heeft het weer lekker voor mekaar…… Aan de andere kant kan ik het ook ‘zonnig’ bekijken. Dan doen we vandaag maar niet te veel…….been omhoog en met m’n reet in de zon! Goed plan……..
Hoofdpijn kan natuurlijk heel veel verschillende oorzaken hebben. Te druk, te warm, te moe, te weinig geslapen, te veel gedronken, te ongesteld, te slechte ogen. Ga maar raden waar het dan precies van komt. Net voor onze vakantie heb ik m’n ogen weer laten opmeten omdat ik een nieuwe bril wilde. Vraagt de opticiën: “denk je dat je nog dezelfde sterkte hebt?”. Waarop ik antwoord: “ik denk van wel”. “Geen hoofdpijn de laatste tijd?” vroeg hij weer. “Nou dat wel”,  zeg ik, “maar dat komt denk ik niet van mijn ogen”. Nog geen 2 seconden zit ik met m’n kin op het oogmeetapparaatje en ik hoor vanachter het ding de opmerking: “dat komt denk ik niet van mijn ogen??? Nou ik weet zeker van wel”. Oké dan. Ik begin het zicht te krijgen van een mol. Fijn. “Je wordt ook ouder hè?” was zijn volgende opmerking. En bedankt. Dus nieuwe bril gekocht, glazen besteld en inmiddels heb ik hem een paar weken op m’n neus. Hij is geweldig……zit lekker en ik zie het nog goed ook. Maar wat doet nou het geval? Ik sta dus deze ochtend op MET HOOFDPIJN. Tsss…..met z’n “Ik weet zeker dat het van je ogen komt”. Nou mooi niet dus. Maar goed dat ik genoeg paracetamol in huis heb!
Ik krijg mezelf niet opgepept. Ik weet niet wat het is dit jaar. De 80 van de Langstraat……ik mis duidelijk het enthousiasme van vorig jaar. Buuv en ik lopen wel, maar ik krijg de indruk dat ook zij wat meer moeite heeft deze keer. Gisteravond hebben we weer een flink eindje gestapt (en denkt u nu niet dat we dan slenteren…..nee dus…..we stappen stevig door) en dan komt er opeens zo’n hardloper voorbij die dan roept: “kom op dames”, alsof we nog niet goed genoeg ons best doen…..najaa zeg…..wat denkt’ie wel. Ik geloof meteen dat je een betere conditie krijgt van hardlopen en dat je meer calorieën verbrandt, maar daar gaat het ons niet om. Wij zijn begonnen om die verdomde 80 te lopen, dat is onze drijfveer…….al vrees ik dat’ie nu steeds verder wegdrijft…..die veer! Misschien zijn we ook wel te serieus. Vorig jaar begon alles met een geintje……we moesten tenslotte laten zien dat we na 2 dikke toeters en 2 bevallingen nog niet waren afgeschreven. Dit jaar ligt alles anders. Ik hoef niks meer te bewijzen en ik denk dat dat het dus net iets moeilijker maakt. Ik kan het…..ik heb het al 3x gedaan, met succes. Waarom ben ik zo gek om mezelf nog een 4e keer op de proef te stellen?!? Aan de andere kant is het toch een soort verslaving. Als ik besluit om niet aan de start te verschijnen, weet ik dat ik op de dag zelf enorme spijt zal hebben. Die sfeer, die spanning…..da’s gewoon lekker (u zult wel denken dat ik niet helemaal spoor…..en ja…..dat is zo!). Ik zal maar snel es een langere tocht met Buuv gaan lopen, wie weet……komt het toch nog goed…..of niet…..
Categories
Mag het een onsje meer zijn?
Sjeesus….wat ziet’ie er goed uit! Onze kater BigBoy! Toen we hem gisteravond ophaalden bij het kattenhotel had ik meteen in de gaten dat ik niet de enige was die een ietsipietsie is gegroeid gedurende de vakantie. Ik moet toch es navragen wat ze hem allemaal te eten hebben gegeven. Natuurlijk was ik enigszins opgelucht dat meneer het zo goed gedaan heeft de afgelopen week. Hij had het blijkbaar zo goed naar z’n zin, dat hij meteen de buitenren in vluchtte toen hij een glimp van onze ‘lieve’ dochter opving. “Hij is wel een beetje dominant” zei de kattenhotelmevrouw. “Goh, daar ben ik mooi mee” was m’n eerste gedachte, “3 dominante Kockie’s en dan ook nog een dominate kat!!”. Waarschijnlijk heeft hij gewoon gezorgd dat er in het hotel niemand de baas over hem was. In ons gezin is hij vaak de klos en delft’ie het onderspit tegen Dochter (ziet eruit als Assepoester, maar heeft het karakater van Atilla de Hun) die hem vaak in een soort van houtgreep vasthoudt en dan haar nieuwste haarspeldjes bij hem uitprobeert. Ze heeft hem nog net niet in één van haar prinsessenjurken gehesen. Blakend van gezondheid (= definitie van dikke kop, lekker mollig lijf en een dikke staart) namen we meneer mee naar huis. Luid knorrend heeft’ie de hele avond rond m’n benen gehangen en ik heb me telkens weer vol bewondering afgevraagd hoe hij toch zo ‘mooi’ kon worden (excuseert u mij voor mijn voorliefde voor dikke kop en molligheid) in 1 week tijd! Tsssss…….
Categories
Lien in Luilekkerland
Geef me zon, zee, strand, zwembad, 32 graden, een tophotel, lekker eten, 2 geweldige kids, een (h)eerlijke Man, 40 jaar getrouwde schoonouders en Lien zit in Luilekkerland….. Wat een lekker weekje hebben we achter de rug. We waren er hard aan toe….Man en ik. Drukke tijd achter de rug en een nog drukkere tijd die eraan zit te komen, dus dit weekje was meer dan welkom. Niet dat ik nu zielig ga zitten doen…..het duurt niet zo heel lang tot onze volgende vakantie. Echter….voordat die aanbreekt moet er met betrekking tot werk en verbouwing nog heel wat geregeld worden. Even bijtanken was dan ook meer dan welkom. Ook de kindjes hebben enorm genoten. Alles was één groot feest….van de vliegreis (voor Jens de 1e keer) tot het hotel, van het zwembad tot het strand en het eten vonden ze op z’n minst wel interessant (eigen tafeltje en stoeltjes, zelf kiezen, 2x per dag warm en hele lekkere gebakjes als toetje….wie wil dat nou niet?!). Ook de kinderdisco waar we iedere avond als trouwe papa, mama, opa & oma onze kinderen zaten aan te moedigen, was een hoogtepunt. Jens was de hele dag druk met dansen, behalve als hij op ‘t podium stond….dan bleek hij meer ‘van-de-techniek’ te zijn en bekeek hij alles en iedereen. Senna vond het de 1e keer na een paar dansjes ook wel genoeg, heeft daarna een paar avonden alleen maar gekeken en had toen weer voldoende moed verzamelt om het weer eens te gaan proberen. De CD met disco-liedjes is natuurlijk aangeschaft en deze ochtend heeft ze thuis alweer vreselijk haar best staan doen. Maar het aller- allerleukste was toch wel papa en mama natspetteren of een kletsnatte knuffel komen geven als je net even lekker ligt te zonnen ;-). Joost & Leny, bedankt voor de geweldige vakantie……ik vraag me nu alleen wel af of een 45-jarig huwelijk ook wordt gevierd??? Hihi…….
Oh ja….meer foto’s zijn natuurlijk te zien in onze foto-album……have fun!
“En?” vraagt mijn moeder gisteren aan Senna, “heb je op school verteld dat ‘ouwe opa’ is doodgegaan?”. “Nee”, was haar antwoord, “ik heb verteld dat wij bijna met het vliegtuig op vakantie gaan!…….maar morgen, morgen dan vertel ik de juf wel dat mijn ouwe opa een sterretje is geworden!”. En terwijl ik naar mijn oh-zo-wijze dochter luister, kan ik maar aan 1 ding denken: Carpe Diem. Oftewel: Pluk-de-dag. De afgelopen dagen stonden meer in het teken van de dood dan van het leven. Door zo’n opmerking van dochter-lief word je weer teruggebracht tot het hier en nu, tot het hebben van een toekomst en tot het hebben van toekomstplannen. Wij gaan op vakantie……genieten, zwemmen, luieren, winkelen en boekjes lezen. En ik weet zeker dat mijn opa niets liever gewild zou hebben. Hij genoot als wij genoten…… Bovendien ben ik me heel bewust dat morgen alles er anders uit kan zien. Ik stel niks meer uit, ik doe wat ik wil doen en als het kan vandaag! Vandaar: Carpe Diem……
Zo…..en nu eerst een kopje koffie!
Soms ben ik echt heel blij dat ik in deze tijd leef. Het heeft nl. heel veel voordelen……..internet, platte televisies, combi-magnetrons, vaatwassers, drogers, blitse snelle auto’s, vliegvakanties en bruin uit potjes. En laat ik nou dat laatste dé uitvinding van de eeuw vinden. Eindelijk kan ik ook es aan het begin van de lente/zomer met blote benen buiten komen, eindelijk word ik dan vervolgens niet nageroepen dat ik de nieuwste reclame-campagne van campina ben, eindelijk een kleurtje zonder te hoeven bakken in de zon. Ik zeg: “briljant spul”.
Maar aan de andere kant lees ik ook de meest vreselijke berichten op dat briljante internet. Berichten die ik misschien gewoon beter niet kan lezen en die ik stiekem gewoon niet wil weten. Mannen die hun penis afsnijden in een restaurant, een jongen die vlak voor z’n school dood wordt geslagen, een zwaargestoorde idioot die vorige week zomaar 32 mensen neerknalt op een campus. En dat is óók deze wereld. Om ziek van te worden…….
Niet dat ik dat van plan ben……zeker niet nu ik zulke mooie bruine benen heb!
“In de zon gezeten?” wordt deze ochtend al meerdere keren aan mij gevraagd. En al lachend kijk ik zelf naar mijn ‘wielrenners-outfit’ wat keurig afsteekt. “Ach….ondergrondje kweken voor de aankomende vakantie” antwoord ik, terwijl ik eigenlijk niet wil dat ik er zo uitzie! Dat mijn armen een beetje rood zijn, is geen probleem hoor, maar dat ik dan zo stom ben om een shirt aan te trekken wat die witte bovenstukken net niet helemaal bedekt, is wel erg. 3/4 van mijn arm is een soort van Marco-Borsato-Rood en de de rest (het bovenste gedeelte) is spier-, maar dan ook spierwit! Aan het begin van iedere zomer vind ik mezelf altijd heel stoer en als de temperatuur niet boven de 25 graden uitkomt, kan zelfs Lien het volhouden in de zon. Zonder mezelf in te smeren (hoe stom kun je zijn) zit ik dan gezellig in de tuin……in de zon! En ik heb niet veel nodig om een soort van kreefterig te worden. De pijn van het verbranden kan ik goed verdragen (heb tenslotte 2 kids gebaard :-)), maar al die opmerkingen al de hele ochtend…………AUW!