Lien & Spinnen

Ik ben er niet bang voor hoor….voor spinnen! Vroeger wel…..als de dood, zoals ze dat noemen. Maar mijn 2 grootste angsten (onweer en spinnen) heb ik overwonnen toen ik besloot na een mislukte relatie alleen in ons toenmalig appartement (oftewel flat 3 hoog achter) te blijven wonen. De 1e week notabene kreeg ik met allebei te maken………in m’n uppie! Eerst een geweldige onweersbui en ik was stoer! Diep in mijn hart was ik het liefst naar onze helemaal-niet-vriendelijke buurman gerend, maar iets weerhield me daarvan. Ik heb met bonkend hart die eerste test doorstaan. Ik wilde tenslotte op mezelf blijven wonen….dus geen gezeik! Nog geen paar dagen later zat er een joekel van een spin in de hoek van de slaapkamer. En sja…..geen man in de buurt die ik hysterisch gillend kon commanderen om hem zo snel mogelijk (liefst gisteren) op te ruimen. Het maakte me ook niet uit of ze het beestje nou dood maakten of niet, als t’ie maar niet meer binnen zat. Trillend heb ik de stofzuiger gepakt, het beest opgezogen en de stofzuiger nog zeker een halve dag laten draaien, want stel je eens voor dat hij er nog uit zou kruipen. Die tijd is voorbij. Ik moet wel….ik heb kids. Voor kinderen moet ik een voorbeeld zijn, dus geen gedoe over een spinnetje. En het werkte…. Senna vond alles wat rondkruipt leuk, van miertjes tot lieveheersbeestjes tot spinnen. Ehh….VOND dus….nu begint ze dezelfde hysterische buien te krijgen als ik vroeger. “Mama…ieeekkkk….daar zit een spin!” roept ze. “Nou dat is toch niet erg, die vangt de vliegjes in huis” antwoord ik wijs. “Jij moet die spin weghalen mama!” roept ze weer. “Ik kan daar niet bij schat” antwoord ik weer rustig. Maar iedere keer als ze de trap af komt, ziet ze hem zitten en roept ze weer paniekerig naar mij of Man dat die spin weg moet. Deze morgen heb ik hem dan toch maar even netjes buiten gezet…..wat ben ik toch weer trots op mezelf.

Categories
Kat

Lien & het kattenhotel

Vorige week kreeg ik een lichte paniekaanval als ik eraan dacht wat er allemaal nog op ons ‘to-do-lijstje’ stond. Door heel hard buffelen van Man hebben we er inmiddels het één en ander af kunnen strepen. Ook moest er nog steeds opvang voor onze kater ‘Boy’ geregeld worden. Op vakantie gaan is één, maar we kunnen natuurlijk niet dat beessie een week lang zonder eten thuis laten zitten. Voordat we over gingen op de aankoop van Boy hebben we dan ook duidelijk afspraken gemaakt dat we een goed adres zouden zoeken waar hij gedurende onze vakantie kan verblijven. We kunnen per slot van rekening ook niet altijd mensen lastig vallen om op te passen……is het niet voor de kids, dan is het weer voor de kat……dat was dus uitgesloten. Zoals ik al zei, sloeg vorige week toch de paniek lichtelijk toe omdat we voor de eerstvolgende vakantie dus nog steeds niks geregeld hadden. Op internet had ik al wat zitten surfen en wat adresjes gevonden, waarvan www.dierenhotelkuiltje.nl toch onze voorkeur had. Niet in de laatste plaats omdat dit redelijk in de buurt is. Inschrijven moest echter persoonlijk, met inentingsboekje ter plaatse gebeuren en dat kon alleen op dinsdag- en woensdagavond tussen 18h00 en 19h00. Nou en dat valt niet mee als werkende moeder. Toch gelukt. Vorige week woensdag is de hele familie Doorzon naar ‘het Kuiltje’ geweest. En we waren onder de indruk. Het zag er prachtig uit. Ik ben zelfs bang dat onze Boy niet meer mee naar huis wil na de vakantie, zo mooi is het er. En schóón! Ze hebben prachtige grote binnen en buiten verblijven met ik-weet-niet-hoeveel-speelgoed, mandjes, krabpalen, dekentjes enz. enz. Helemaal blij werd ik ervan………..nu Boy nog…………

Lien & de tuin

Ik ben superblij met onze tuin! Superblij dat’ie inmiddels zo goed als af is……nou ja…..af……er moet nog wat hekwerk vervangen worden en er moeten dringend mooie potten met bloemetjes komen. En laat dat laatste nou ff een probleem zijn. Man krijg ik niet zover dat’ie met mij naar een tuincentrum rijdt om een kar vol met plantjes te halen. Hij heeft er helemaal niks mee……met bloemetjes. Ik krijg ook nooit bloemen by-the-way. Hij houdt er het motto op na dat “mannen die vreemdgaan bloemen geven”. Wat dat betreft dan een goed teken dat ik ze nooit krijg…..maar goed…..over het stadium ‘zielig-doen-omdat-ik-ze-nooit-van-hem-krijg’ ben ik inmiddels na zo’n 8 jaar wel heen. Als ik bloemen wil, zal ik ze zelf moeten gaan halen. Dat geldt dus ook voor de potten en bloemetjes in de tuin. Maar om eerlijk te zijn, vind ik het zelf nu ook niet zo’n goed tijdstip! Over een paar weekjes zit ik met m’n gat in de zon (nou….gat…..niet echt want ik draag dus echt wel een bikini) en wie moet er dan de bloemetjes verzorgen? Maar zo kan ik aan de gang blijven natuurlijk want ook tijdens het hoogseizoen zijn we weer een paar weekjes weg…… Nog een bijkomstigheid is dat dochter-lief een nieuwe hobby heeft gevonden: bloemetjes plukken. Van haar krijg ik wél de mooiste zelfgeplukte paardenbloem-boeketjes. En oh wee als ik ze niet meteen in het water zet. Misschien dus toch maar snel die viooltjes op het terras zetten! Dat is altijd nog beter dan paardenbloemen!!!

Lien & gezeur

Ik kan er niet meer tegen….dat gezeur!! Kinderen zijn leuk hoor, ze zijn schattig, lief, bijdehand, aandoenlijk, lachwekkend en ik hou zielsveel van ze…….maar soms……soms zijn er van die dagen…..of betergezegd van die momenten, dat ik ze eventjes níet zo leuk vind. Als ze simpelweg te moe zijn en alle redelijkheid die in hun kleine lijfjes zit verliezen en als ik simpelweg te moe ben om nog voldoende geduld op te brengen. Zoals nu. Man-lief heeft de badtaken even overgenomen, zodat ik de frustratie van me af kan loggen :-). “Mama, ik ga niet in bad hoor!” zegt nr. 1 terwijl ondertussen nr. 2 z’n nieuwe auto’s in het bad gooit, terwijl die daar niet zo goed tegen kunnen. “Jawel hoor” was mijn antwoord, “jij gaat wel in bad, want je bent veelste vies om zo te gaan slapen”. “Maar dat doet pijn!” was het weerwoord. “In bad gaan doet geen pijn en nu ophouden met die onzin” reageer ik al iets minder lief. “Dat doet wel pijn aan mijn benen” roept ze ook iets minder lief. Wat bleek? Ze had weer enkele kleine schaafwondjes opgelopen met het buitenspelen en ja….het klopt….dat prikt even. Nog geen excuus om niet in bad te hoeven…..vind ik. Maar wat ik ook probeerde, het tegenstribbelen werd steeds zeurderiger en ik kan het ff niet meer handelen. Wat hoogstwaarschijnlijk ook te maken heeft met het drukke weekend dat achter ons ligt. En dochterlief? Die zit inmiddels door de daadkracht van Man heerlijk te badderen en is de wondjes op haar benen weer vergeten. En Lien? Nou die kan eigenlijk niet uitstaan dat het hem wel zomaar lukt!!! Ik weet eigenlijk niet wat frustrerender is……….

Bekaf…..

…..zit ik achter de PC. Bijna elf uur en Lien is eindelijk klaar! Ik ben er gewoon achter…..wij zijn nu éénmaal zo’n ‘last-minute-stel’. Alles moet op het laatste nippertje. Al maanden ligt onze tuin open. Al maanden zeggen we iedere week tegen elkaar: “als nou die tuin is dicht-gestraat…..”. En al maanden gebeurt er niks. Nu het heugelijke feit: HET IS KLAAR! Tot grote opluchting van man en mijzelf. Tot iets minder grote opluchting van de kids, want die zijn hun supergrote zandbak kwijt. Morgen is ons ventje jarig…..dan wordt’ie 2 jaar. En dan het mooie weer waar we dit weekend van mogen genieten erbij opgetelt en tjakka….de formule om de Kockie’s aan het werk te krijgen. Ik zeg ook altijd tegen iederen: “Mars is net een diesel…..hij komt langszaam op gang, maar alst’ie éénmaal loopt…….dan ist’ie niet meer te stoppen!” Dat heeft’ie dus dit weekend weer bewezen. Tuin is bestraat, aangetrild, electriciteit aangesloten en als klap op de vuurpijl ook nog met een spiksplinternieuwe terrasreiniger schoongemaakt (topaankoop trouwens…zelfs ik kan het!). Vanavond nog een speelgoedhuisje in elkaar gezet wat we van goede vrienden hadden gekregen en onze tuin, cq speelpaleisje is klaar. Ook nog de nodige versieringen opgehangen natuurlijk, want morgen is het feest! En nu? Nu is Lien moe. Nu is Lien bekaf. Nu gaat Lien tandenpoetsen en naar bed. Waar ik waarschijnlijk morgenochtend rond half 5 wakker zal worden, net als vorig jaar, en die eerste wee weer voel aankomen. Alleen nu hoeft er geen kind uitgeperst te worden……..nu vieren we z’n 2e verjaardag…….”Hiep Hiep…..HOELA!”

Lien & hechtpleisters

Telefoon! Bruintje Beer? Hmm…..dat is vreemd, want die bellen alleen als er iets is. En inderdaad er is iets…..met Jens. Hij is gevallen, snee in z’n voorhoofd, veel bloed en ze zijn met ‘m naar de dokter. Dokter zet vervolgens 5 hechtpleisters en plakt er nog grote pleister overheen en Jens mocht weer mee naar huis……slapjes van de schrik, maar verder leek het wel mee te vallen. Het leek me een goed idee om hem thuis even te laten slapen, even te laten bijkomen van de schrik. En wat doet Jens vervolgens? Nou, die pullekt lekker de pleisters los! Ik heb dus zelf maar even voor doktertje gespeeld en de pleisters zo goed en kwaad als het ging teruggeplakt. Gevolg is wel dat hij dus nog steeds niet slaapt en dat ik geen rust heb, omdat ik bang ben dat alles er zometeen weer afligt. Afgezien van het bloed dat dan weer overal zit, ben ik ook bang dat het straks zo’n lelijk litteken blijft. Ons kereltje heeft ook altijd wat! Een duidelijk ‘lotte-produkt’ zou ik zo zeggen!

Help…..zomer!!!

24 graden wordt voorspeld voor aankomende zondag! Geweldig natuurlijk….heerlijk dit mooie weer. En helemaal omdat ons Jensje zondag 2 jaar wordt. Het idee van lekker buitenspelende kids en lekker buitenhobbelende ouders is eerlijkgezegd wel aantrekkelijk. En toch heb ik ook zoiets van…..help! Ik heb nog helemaal niet geshopt voor de zomer. Niet voor de kids, niet voor mezelf! Is dat nou wat?!?! Gewoon nog geen tijd gehad en de afgelopen weken ook nog geen zin. Wie verwacht er nou begin april al zulke temperaturen? Normaalgesproken moeten we in Nederland blij zijn met gemiddeld zo’n 8 weken mooi weer op een jaar. Lien is dus maar meteen op internet gaan shoppen……..lang-leve-de-digitale-wereld! De tweede reden voor “help” is dat onze tuin een puinhoop is! Er ligt nog steeds een stuk braak wat nog aangestraat moet worden, maar wat ook eigenlijk weer geen zin heeft i.v.m. de aankomende verbouwing. Dus tussen de visioenen van rondspelende kids en rondhobbelende ouders, zie ik ook kids met witte broeken in het zwarte zand zitten en vervolgens ‘kopjes-zwartzand-koffie’ naar binnen sjouwen. “Kijkke mama…..isse lekker…..moete jij proeffe”……..HELLUP.

Lien & de Paashaas

De Paashaas vind ik leuk. Daar heb ik wel wat mee. Lekker chocolade-eieren verstoppen en de kids met rode wangen van opwinding en verbazing naar de eieren laten zoeken in de tuin. En dan nog het feit dat haasjes gewoon schattig zijn. Voor sommige kanibalen onder ons….ik eet ze niet, of ze moeten van chocolade zijn. Nu was ik gisteren even met dochter-lief op de woonboulevard in Waalwijk. (Want sja…..wat voor andere leuke dingen konden we nu doen met dat weer….dhu!) We lopen een rondje door een gigantische meubel & accesoires winkel en ja hoor……daar loopt’ie! De Paashaas. “Kijk Senna, de paashaas!…..kom we gaan ‘m een handje geven!” roep ik enthousiast. En ik loop al in de richting van Paashaas, een doodsbang en “nee” roepend kind achter me aanslepend. Ze vond het maar niks…..die Paashaas! En wat ik ook probeerde om haar te overtuigen dat die haas niks deed en dat mama erbij was en dat alst’ie wel wat zou doen, mama hem een schop onder z’n kont zou geven, niks hielp. Zelfs het kadootje wat ze kreeg, liet haar geen handje schudden. Weggekropen tussen, achter en onder m’n benen, nam ze het presentje aan en heel erg opgelucht liepen we daarna naar buiten. Waar ze tegen iedereen die we tegenkwamen trots vertelde dat we de échte Paashaas hadden gezien……..de held!

Snif snif…

….Lotte is finished, is over, is afgelopen…. Mijn favoriete serie (en dan nog wel op Tien welteverstaan). Hoe moet dat nu verder met Lien? Mijn echte ff-niks-an-m’n-kop-lekker-soapie-kijken-moment! Naar de knoppen! Niet dat de laatste aflevering niet mooi was…..dat wel….geweldig zelfs. Een waar prinsesje….die Lotte….zo mooi en eindelijk getrouwd met Vico….haar droomprins. Ik begrijp nu hoe mijn moeder moet hebben gebaald toen de afleveringen van Dallas en Dynasty stopten. Want ja….ik ben dus in die tijd opgegroeid…..met Dallas en Dynasty. Met Alexis, de heks en Pamela & Lucie Ewing, de prinsesjes. Ik keek verplicht mee….zo vaak en zo lang, dat ik het vanzelf ook mooi ging vinden. Ik heb dat ook geprobeerd met man-lief & ‘Lotte’. Niet gelukt. Zijn DVD-recorder heeft overuren gedraaid alleen al om ‘Lotte’ ieder dag op te nemen. Maar het is me gelukt. Er is geen aflevering voorbij gegaan of ik heb ‘m gezien. De komende dagen zal Lien dus in een diep gat vallen……zucht. Tijd om man-lief wat te vervelen? 😉

Lien & de post

De dag na de aankondiging van drastische reorganisaties bij TNT krijgt Lien géén post. En dat is raar. Lien krijgt iedere dag post. Geen fanmail hoor…..gewoon veul rekeningen ;-)…..hihi. Er gaat geen dag voorbij zonder post! Dat ik dus donderdag niks in de brievenbus had, was raar. Zeker omdat we allebei op dringende post zaten te wachten. Mars op CD’s van Microsoft en Lien op de uitnodigingen voor Jens z’n verjaardagsfeestje (héél belangrijk dus). We (ehh…ik bedoel man-lief) heeft flink de creabea uitgehangen een mooie Cars-foto-uitnodiging in elkaar gebrouwen. Helaas pindakaas…ze zijn nog steeds niet afgeleverd bij huize de-Kock. En ik baal. Volgende week ist’ie jarig. Nieuwe bestellen heeft geen zin. Wat nu? Natuurlijk kunnen we altijd nog uitnodigingen via de mail versturen. Niks vreemds in deze virtuele tijd. En toch blijf ik het leuker vinden om ze gewoon via de post te versturen. Dus ik baal. Maar goed, ik kan blijven balen, maar dat veranderd niks aan het feit dat ik ze simpelweg niet heb. Bovendien blijft dan nog maar de vraag of ze wel zouden zijn aangekomen bij de genodigden, omdat diezelfde TNT post ze weer zou moeten bezorgen. Reorganiseren? Gewoon sluiten de boel, opdoeken die TNT post…tssss! Laten we maar een paperless leven creëeren….nog goed voor de regenwouden ook. Ik verstuur ze dus maar via de mail vandaag….punt!