Lien & gezeur

Ik kan er niet meer tegen….dat gezeur!! Kinderen zijn leuk hoor, ze zijn schattig, lief, bijdehand, aandoenlijk, lachwekkend en ik hou zielsveel van ze…….maar soms……soms zijn er van die dagen…..of betergezegd van die momenten, dat ik ze eventjes níet zo leuk vind. Als ze simpelweg te moe zijn en alle redelijkheid die in hun kleine lijfjes zit verliezen en als ik simpelweg te moe ben om nog voldoende geduld op te brengen. Zoals nu. Man-lief heeft de badtaken even overgenomen, zodat ik de frustratie van me af kan loggen :-). “Mama, ik ga niet in bad hoor!” zegt nr. 1 terwijl ondertussen nr. 2 z’n nieuwe auto’s in het bad gooit, terwijl die daar niet zo goed tegen kunnen. “Jawel hoor” was mijn antwoord, “jij gaat wel in bad, want je bent veelste vies om zo te gaan slapen”. “Maar dat doet pijn!” was het weerwoord. “In bad gaan doet geen pijn en nu ophouden met die onzin” reageer ik al iets minder lief. “Dat doet wel pijn aan mijn benen” roept ze ook iets minder lief. Wat bleek? Ze had weer enkele kleine schaafwondjes opgelopen met het buitenspelen en ja….het klopt….dat prikt even. Nog geen excuus om niet in bad te hoeven…..vind ik. Maar wat ik ook probeerde, het tegenstribbelen werd steeds zeurderiger en ik kan het ff niet meer handelen. Wat hoogstwaarschijnlijk ook te maken heeft met het drukke weekend dat achter ons ligt. En dochterlief? Die zit inmiddels door de daadkracht van Man heerlijk te badderen en is de wondjes op haar benen weer vergeten. En Lien? Nou die kan eigenlijk niet uitstaan dat het hem wel zomaar lukt!!! Ik weet eigenlijk niet wat frustrerender is……….