Trijntje….

….was goed….was retegoed! En het V.I.P.-arrangement was superleuk. Niks geen gezoek naar een parkeerplekkie, niks geen wachtrijen, niks geen rondkijken naar ‘waar-is-m’n-stoeltje’. Nee…..we werden overal netjes begeleid, kregen heerlijk te eten en te drinken en zelfs Gordon was in de V.I.P.-lounge. Nou is dat natuurlijk een échte ‘important person’ al zou ik zijn situatie misschien iets minder blij zijn met die titel. Lotte herself had helemaal niet in de gaten dat’ie zo’n 2 meter van me vandaan stond. Misschien maar goed, want ik was ongetwijfeld op ‘m afgelopen en had ‘m ff gevraagd oft’ie niet nog een kaartje voor één van de Toppers-concerten voor me had. En dan was z’n arrogante chagerijnige rotkop hoogstwaarschijnlijk nog chagerijniger en rottiger geworden. Sjonge, wat kan die vent lelijk kijken. Maar hij was wel veel afgevallen, dat dan weer wel.

Maar goed, genoeg over Gordon! Trijntje……..het hele concert zong ze de liedjes van haar nieuwe CD……allemaal liedjes van Burt Bacharach. Heel mooi en heel Jazz-ie. Nu is dat niet het genre muziek waar Mars en ik normaalgesproken naar luisteren, maar ik moet toegeven…..het was prachtig! En eerlijkgezegd kende ik wel bijna alle liedjes…ondanks dat we er dus ‘niet’ naar luisteren. Marco Borsato kwam nog een liedje meezingen, maar dat had’ie van mij niet hoeven doen. Hij heeft gewoon geen Jazz-stem, moet’ie niet meer doen………..het klonk voor geen meter. Tot slot nog een borrel in de V.I.P.-lounge, waar we nog een soort van ‘meet&greet’ met Trijntje hadden en waar we nog een gesigneerde CD van haar kregen. Op en top verwend dus…….WIJ!

Lien & een Paaslunch

Nog niet eerder georganiseerd, maar vandaag gaat het dan toch gebeuren. We hebben een paaslunch op de zaak. Vanochtend kwam ik in de kantine voor de broodnodige opstart-koffie en alles was in paas-stemming. Mooie kleedjes op de altijd-zo-saaie tafels, mooie servetten, mooie paasstukjes (nep….dat dan weer wel) en paashaasjes stonden geëtaleerd. En ik was onder de indruk. Zoveel ‘pasen’ had ik voor onze paaslunch niet in gedachten. Ik heb bijna spijt dat ik m’n konijnenpak niet heb aangetrokken, of op z’n minste een geel shirtje! Maar…..het blijft een leuk gebaar. Een lunch met alle collega’s….. Er staat zelfs paddestoelensoep op het menu! Komt helemaal goed……..straks denk ik nog dat ik naar huis kan vliegen! 😉

V.I.P. Lien

Vrijdag gaat het dan gebeuren. Vrijdag begeeft Lien zich als ‘Very-Important-Person’ naar de Heineken Music Hall om het concert van Trijntje Oosterhuis bij te wonen. Nu heb ik het eigenlijk niet zo op VIP’s. Of dat nou een gevoel van weggedrukte jaloezie is of dat ik het echt niet met ze heb, weet ik niet. Maar ik heb om eerlijk te zijn wel zin in een avondje rondbrallen. VIP-parkeerplaats, VIP-entree, VIP-hostess, VIP-diner, VIP-balkonseat, VIP-drankjes en misschien zelfs wel een VIP-wc (zo ééntje waarbij automatisch je kont wordt afgeveegd……ehhh…….ik geloof dat m’n fantasie weer op hol slaat). Maar Trijntje Oosterhuis, ongetwijfeld de beste zangeres van Nederland, samen met het Metropole Orkest lijkt me wel erg gaaf! VIP of niet……ik voel me zeer vereerd dat ik daarbij kan zijn. Oppas voor de kids is geregeld, nu nog een gepaste outfit. Kan natuurlijk niet in mijn gewoonlijke vrijdag-tenu (spijkerbroek) aan komen kakken. Nee als ik dan als VIP ga, dan wil ik me ook een VIP voelen. Dan wil ik zo’n ‘rode-loper-gevoel’ krijgen ook. Het zal dus wel m’n Armand Basi jurk worden, die ik in een opwelling in Spanje heb gekocht en welgeteld 2x heb gedragen. Moet kunnen. Ik snap dat échte VIP’s voor iedere gelegenheid een nieuwe outfit aanschaffen, maar dat ga ik niet meer redden voor vrijdag. Deze burgertrut zal het moeten doen met wat er in de kast hangt.

Witjes

Dat we allemaal nog een beetje bleekjes zien nu de lente net begonnen is, is niks nieuws. Op enkele uitzonderingen na, die gedurende de winter zonnebank-kuur na zonnebank-kuur hebben gevolgd. Ik hoor daar niet bij. Ik zou daar wel bij kunnen horen, want ik heb zo’n ding. Ware het niet dat dat ‘ding’ gedurende enkele jaren achter de deur op onze slaapkamer staat weg te kwijnen. Ik gebruik ‘m dus niet. Geen probleem…..de zon schijnt nu regelmatig en dat komt allemaal best goed…..ahum……hoop ik. Lien witvis behoort nu eenmaal tot het ras dat niet of nauwelijks verkleurd. Ook geen probleem. Dochter-lief behoort ook tot datzelfde ras. Een bleekscheetje dus……. Maar aangezien kwaliteit niet verkleurt, maak ik er maar geen probleem van………..en onze dochter ook niet!

Gisteren zegt ze tegen tante Carola (mijn zus dus): “Ik wil niet in de zon zitten!”. “Oh….en waarom niet?” vraagt zus. “Ik wil niet bruin worden” was het antwoord. “Oh…..en waarom niet?” vraagt zus weer. “Nou er zit een bruin kindje bij ons op school en die wordt gepest” was haar antwoord. Heftig. “Nou dat is niet zo mooi……pesten is heel lelijk!” zegt zus weer. “Ja hè?” zegt dochter weer heel wijs, “ik zal er binnenkort wel eens iets van zeggen!”. Way to go girl…….

LelliKelly-schoenen

“Hé mama, dat zijn lelli-kelly-schoenen”, roept dochter-lief enthousiast. “Watte?” zeg ik nogal verontwaardigd. “Lelli-kelly-schoenen, die wil ik ook zo graag!” bevestigt ze nogmaals. Het is dat ik nogal goed in de bank zat…met laptop op schoot, want ik zou er spontaan vanaf zijn gevallen. Het klopte als een bus….ze had helemaal gelijk…..de internet-pagina die ik aan het bekijken was, liet inderdaad Lelli-kelly-schoenen zien. En geloof me, onze dochter van 4 kan écht nog niet lezen en toch wist ze dat dat Lelli-kelly-schoenen waren. “En wat vind je er dan zo mooi aan?” vraag ik nogal onnozel. “Nou mama, ik vind die kraaltjes zo leuk en ze zijn zo mooi roze met ook nog andere kleurtjes, zó mooi roze!” was haar antwoord. Stiekem moest ik wel lachen en stiekem vind ik het ook wel leuk dat ze al zo’n uitgesproken mening/smaak heeft…..maar aan de andere kant……kom op zeg….ze is pas 4!!! Ik bepaal toch zeker nog wel wat voor schoenen ze draagt! Afijn….diezelfde avond rijd ik nog met dochter-lief naar een schoenenzaak in de buurt om te kijken of ze Lelli-kelly-schoenen hebben. Ik heb wel een eigen mening….en ze is 4! En ja hoor, de betreffende schoenwinkel verkocht het merk Lelli-kelly. Mooi. Fijn. Ware het niet dat er natuurlijk niks meer te krijgen was in Senna’s maat. Ja…nog 1 paar….spierwitte met alleen witte kraaltjes. En ik mag dan erg beïnvloedbaar zijn wat schoenen en kleding betreft, maar dit ging dus écht niet gebeuren. Ik ken dochter-lief. Spierwit. 1 week hoogstens en ze kunnen de kliko in. En ik was sterk. Géén Lelli-kelly’s dus, tenminste, niet in die winkel. Op naar het volgende adres. Helaas, ze verkochten het merk Lelli-kelly niet….oeff….enigszins opgelucht, want inmiddels realiseerde ik ook wel dat die schoenen van 60 euri hooguit een maand zouden meegaan. Tenminste….zolang onze dochter nog steeds haar schoenneuzen gebruikt als remmen bij het fietsen! Weg kraaltjes, weg roze en weg schoenen. Maar op dit laatste adres hadden ze wel een heleboel andere leuke schoenen…….veel roze…….en alles moest uitgebreid gepast, geprobeerd en nog es gepast worden (dochter-lief gaat niet over 1 nacht ijs). Uiteindelijk na minimaal 20 paar aan haar voeten te hebben gehad, besloot ze dat het 1e paar toch het lekkerst zat en die moesten het dan worden. Roze. Geen kraaltjes. Wel veel bloemetjes. Uiteraard ook roze. Máár……met rubberen zool die doorloopt over haar schoenneus! Tjakka…..prima dus…..goed voor thuis en goed voor school! Maar helaas….géén Lelli-Kelly’s dus…..wel mooi roze.

Halleluja

…toch een oorontsteking. En niet dat ik nu zo blij ben dat ‘t ventje weer met een oorontsteking zit, maar wel met het feit dat er nu iets is geconstateerd waardoor hij zich zo ziekjes voelt. Het leek aanvankelijk woensdag iets beter te gaan….met de nadruk op léék…..gisteren was het weer niks met ons manneke. Weer verhoging, hangerig, slaperig, huilerig en ‘auw-roeperig’. Gisteravond zelfs weer 39,9 graden koorts en dat was voor mij de druppel. Vanochtend eerste werk weer gebeld met de huisarts om te overleggen. Hij is nu immers alweer vanaf zondag ziek! Bovendien kan ik wel met die zetpillen aan de gang blijven, maar hoe lang mag dat? Gelukkig dacht de huisarts er net zo over en wilden ze hem zeker nog even zien voor het weekend. Zo gezegd, zo gedaan en om 11h45 stond ik met wakker-gemaakt kind weer bij de huisarts op de stoep. Diagnose was deze keer zo gesteld! Zodra de arts maar in de buurt van z’n oortjes kwam, begon d’ie al te krijsen! Niet dat dat wat heeft geholpen, want dat was alleen maar een teken voor de arts(in-opleiding) om extra goed te kijken. Ja hoor…..een oorontsteking! Linker oortje deze keer… Afijn, antibiotica mee en nu ligt ons Jensje al de hele middag op bed. Als hij wakker is, huilt’ie en roept’ie “auw” en als ik vraag of hij met me mee gaat naar beneden, dan roept’ie hard “nee”. Zelfs niet als ik zeg dat we Cars gaan kijken……nou en dat zegt genoeg! Hij is gewoon hartstikke beroerd……en zoals ik al eerder schreef…..daar kan ik NIET tegen……ochgèrem ‘t ventje!

Lien & bouwplannen

Wij hebben dus bouwplannen. Niet voor een ander huis hoor (al zou dat ook wel kei-gaaf zijn), maar voor ons huidige stulpje. Tuindeuren erin, een stuk van de bijkeuken bij de kamer trekken, nieuwe vloer, alles laten stucadoren (is dit een werkwoord?), trap-renovatie en misschien zelfs wel een extra dakkappel. En dan zijn er natuurlijk een aantal dingen die ik geweldig leuk vind om te doen, zoals: een nieuwe vloer uitzoeken, keuken uitbreiden, nieuwe eettafel met stoelen uitkiezen enz. enz. Maar helaas zijn er ook een heleboel dingen die supersaai en dus niet aan mij besteed zijn. Gelukkig heb ik dan nog man-lief, die zich met frisse energie aan de onderhandelingstafel gooit van hypotheekverstrekkers en strakjes ongetwijfeld ook met de verschillende bouwbedrijven.  En ik laat ‘m lekker z’n gang gaan en bemoei me er zo min mogelijk mee. En dat is goed, dat is net zo goed als dat man zich altijd onder de was en andere huishoudelijke taken uitwurmelt. Ieder z’n ding, zullen we maar zeggen. En tijdens dat voortraject van zo’n verbouwing, ben ik stikblij dat ik kan zeggen: “Lieffie, ik ben even een wasje opruimen!”. En als er dan straks iets niet goed gaat, dan kom ik om de hoek om toch even te zeuren natuurlijk……dat dan weer wel. Daar ben ik tenslotte vrouw voor……..

Lien & voetbal

“Lopen Robben!” zucht man-lief, “het moet niet gekker worden, Slovenië voetbalt gewoon beter dan Nederland!”. Ik: “is Slovenië goed dan?”. Man: “ben jij gek! Ze staan 72e op de wereldranglijst”. Ik: “Oh….maar ze hebben wel een hele goeie jonge keeper”…..want dat hoorde ik even daarvoor de presentator zeggen. “Dat maakt geen flikker uit! Voetballen moeten ze!” roept’ie geërgerd. En dat was het moment waarop ik besloot dat het beter was als man-lief zelf, in z’n uppie naar het spelleke met 22 poppekes en een balleke ging kijken. Het enige wat ik kan denken als Nederland slecht speelt tijdens de EK-kwalificaties is: “yes…..voortijdig uitgeschakeld!”. En niet dat ik onze mannen hun voetbal-geluk niet gun hoor, maar zeg nou zelf…….het kan toch niet gezond zijn om er naar te kijken. De frustratie, de stress, het ongeloof spat aan alle kanten van hun gelaat…..soms denk ik echt: “als er hier maar niemand een hartaanval krijgt!”. Één ding is zeker…….ik zal het niet zijn……..in ieder geval niet door voetbal.

Schouderklopje!!

Even een stukje wat ik net las op Bepster.com over vrouwen en hun kapsels:

“Wist je dat vrouwen met een staartje op die manier laten weten dat ze onbereikbaar zijn? En het vooroordeel over brunettes kan ook in de prullenbak gegooid worden, want die zijn helemaal niet zo conservatief en gevoelig. Ze zijn juist openhartig en een tikje naïef. En nee, blonde vrouwen zijn niet dom, maar wel bijzonder sexy, egoïstisch en glam. Heb je kort haar? Dan val je in een kleinere categorie vrouwen met andere kapsels. Geef jezelf maar een schouderklopje, want je bezit moed, bent krachtig en zelfbewust.”

Mooi dat ik dus even een kort koppie heb. Schouderklopje, schouderklopje, schouderklopje! En ja, ik vind mezelf ook moedig, krachtig en zelfbewust. Maar voor dit korte koppie heb ik hoofdzakelijk gekozen omdat het gewoon héél gemakkelijk is en ‘s-ochtends héél veel tijd scheelt! Ook niet onbelangrijk…….. 😉
 

Lien & de wasmand

Er bestaan dingen waar Lien niet zo goed mee om kan gaan. Om er maar eens een paar te noemen: te volle agenda’s, zieke kindjes, te veel werk, vrouwen die zwanger zijn van een andere vent, en ja……óók een volle wasmand! Ik kan werkelijk niet tegen van die bulken was. Of ze nou nog vies zijn of schoon liggen te wachten op een strijkbeurt, ik kan er gewoonweg niet tegen. Zodra er iets in die wasmand ligt, moet het schoon, gestreken en de kast in. Ik weet het……een beetje neurotisch is het wel. Het zou misschien beter zijn als ik zoiets neurotisch zou hebben bij de rest van het huishouden, maar dat is niet het geval. Dat verdomde wasgoed…..en geloof me…..in een gezin met 2 kleine kids heb je er een hele hoop van! En niet dat ik geen gave wasmand heb hoor…..die is prima in orde…..er mag alleen niks in liggen. Ik vraag me dan ook regelmatig af waarom ik zo’n obstakel in de badkamer heb staan. Maar goed, als het bij dit ene neurotische trekje blijft, valt het allemaal nog wel mee…….toch?

Gegroet, een wasneurootje