Categories
Man

Lien & de signaalversterker

De wattuh??? Juist ja, de signaalversterker!! Als u niet weet waarover ik het heb, gaat u zich schamen in een hoekje…….tssss! Iedereen weet toch dat zo’n kastje dient tot het versterken, cq verbeteren van het signaal waardoor de beeldkwaliteit van je TV met een ongekend percentage omhoog gaat?!? Niet dus….niet Lien dus….ik had geen idee…..maar gelukkig leer ik snel! Man ging naar de ‘Elektrovakman’ die van nichtje Jess en vriendje L. is. En waarom? Nou eh…..om die portable DVD-speler met 2 schermpjes te gaan betalen, die ik zonodig moest hebben en sinds donderdagmiddag reeds in mijn bezit heb. STOER joh! Echt wel! Gisteren heeft dochter op onze ‘gewone’ TV naar Lady & De Vagebond zitten kijken, terwijl zoon lekker bij mij aan de eettafel op onze mini-DVD-player Cars zat te kijken. Hihi…..hoe zot kun je worden?! Allemaal materialistische rotzooi, maar oh zo handig. Een betere oppas kun je niet bedenken! Afijn…..Man en de elektrovakmanwinkel kunnen iets te goed met elkaar opschieten. Man kent de nieuwste snufjes en Man weet altijd precies wattie wil. Gisteren wilde hij dus een signaalversterker. Oké oké…..ik wat, hij wat…..dat kan dan ook weer wel. Maar los van het feit dat het in Man’s optiek een onmisbaar object is, had ik even niet in de gaten wat een troep dat kastje zou veroorzaken. Kut met peren. Lien had gisteren de hele kiet doorgewerkt. Me de schompus gepoetst. Voor niks dus. Overal kwamen kabeltjes vandaan en moesten nieuwe kabeltjes naartoe. En waar kabeltjes zitten, lopen en hangen, is stof…..veul stof. Maar ik moet toegeven: alle TV’s in huize De Kock hebben een snaarstrak beeld…….alleen jammer dat er geen snars op TV komt!

Lien & de nieuwe matrassen II

Ze zijn er!!! Onze nieuwe matrassen!!! En u zult nu wel denken dat ik meteen in een jippie-ja-jee-stemming ben, maar helaas. Ik moet altijd eerst wennen aan zo’n nieuw bed. Stuur me op vakantie en de eerste 2 nachten doe ik nauwelijks een oog dicht. Ik moet gewoon m’n draai vinden op zo’n anders-liggend matras. Het komt wel goed hoor! Man is helemaal gelukkig. Man heeft geslapen als een roosje! Wel een snurkend exemplaar helaas, maar een kniesoor die daar op let. Man sliep zo vast dat ik de pineut was toen Senna tot 2x toe aan ons bed stond, omdat ze de eerste keer haar beertje kwijt was en de tweede keer wakker was geschroken van een hoosbui. Goed en wel weer in slaap werd er belletje getrokken. In de buurt was iemand geslaagd en hield een examenfeestje. Na het feestgedruis vonden ze het blijkbaar nodig om te gaan aanbellen. En dat niet alleen. Nee ze waren ook nog op het idee gekomen om een satéprikker tussen de bel te stoppen zodat hij dus zou blijven bellen. Dat plan mislukte…..onze bel bleef alleen zoemen in plaats van bellen. Bovendien lag ik toch wakker en had ik snel in de gaten dat ze iets meer hadden uitgehaald dan alleen op de bel te drukken. Afijn……vanochtend rekte Man zich eens even lekker uit en vroeg: “je hebt zeker wel heerlijk geslapen, schat?”…..gggtttsspfff! Zo’n humor die Man van mij…….

Lien & de Kerk

Ik heb er eigenlijk niet zoveel mee……met de Kerk. Persoonlijk vind ik dat geloof niet in een gebouw zit. Ik vind mezelf geen slecht mens omdat ik niet naar de kerk ga en omdat ik de psalmen niet mee kan zingen. Ik geloof daarentegen wel in ‘iets’ en of je dat ‘iets’ dan God noemt, geen idee. Het zouden net zo goed Aliens kunnen zijn 😉 Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het hierna gewoon ophoudt. Voor mijn gevoel is er inderdaad meer tussen hemel en aarde. Ik denk dus echt dat opa en oma weer samen zijn en vandaag een soort van feestje daarboven hebben gevierd. Ze hadden uiteindelijk voor elkaar dat de hele familie in de Kerk zat, ze waren weer samen en om ons een beetje te pesten hebben ze ook nog wat regen naar beneden gegooid. 😉 De begrafenis was wel mooi. Een voor mij iets te ‘zware’ dienst die meer over het geloof en God ging dan over wie oma nou eigenlijk was. Dat vind ik wel een beetje jammer. Maar goed, oma heeft haar hele leven in deze Kerk doorgebracht en zou zelf niets liever dan dit gewild hebben. En dat hebben wij dan maar te respecteren. Maar na vandaag is mijn gevoel over de Kerk zeker niet veranderd, misschien juist alleen versterkt. Als er een soort van hemel bestaat daarboven, dan kom je daar als je een goed mens bent geweest en dat heeft helemaal niks te maken met het feit of je geloofd hebt of niet of je iedere week de Kerk bezocht hebt of niet! Er zijn namelijk genoeg gelovigen die je door-de-weeks niet moet tegenkomen, want dan houden ze zich ook niet aan de 10 geboden. Zulke mensen denken hun gedrag te kunnen rechtvaardigen als ze iedere week netjes vooraan in de kerkbanken zitten. En dat kan er bij mij niet in……..

Categories
vakantie

Vakantie in zicht…

En dat is duidelijk nodig. Mijn hoofd is leeg. Ik ben moe. En onze vorige vakantie is inmiddels alweer 5 weken geleden! ( U zult wel denken: “verwend kind”, en U heeft gelijk) Heb weinig inspiratie dus mijn logs zijn ook weinig interessant……vrees ik. Het wordt tijd dat ik weer even wat zonnestraaltjes op m’n huid voel, dat ik weer even in het Spaanse land vertoef. Bij de gedachte aan het eten van olijven, paëlla, calamaris, het bbq-en en het drinken van Sangria, word ik al aardig vrolijk. De reis alleen……oef……dat wordt zwaar dit jaar vrees ik. Natuurlijk overnachten we ergens in Frankrijk en doen we het op ons gemakkie, maar die Jens…..die vindt het tegenwoordig na 10 minuten al niet meer leuk in de auto! Zoethoudkadootjes moeten nog worden aangeschaft, maar geloof me, ik ga er zeker een hoop van inslaan. Bovendien hoop ik dat de portable DVD-speler wonderen doet. Het enige nadeel is dat we er maar ééntje hebben, met één scherm. Maar aan de andere kant ziet Man me al aankomen: “Lieffie, ik wil nog een extra DVD-spelertje erbij…..da’s écht heel handig hoor!”. Ik ga nog maar eens even bedenken hoe we dat gaan aanpakken. Ging de liefde van de man niet door de maag??? Frietjes eten vanavond dus!!!!

Categories
Kids

Bedrituelen

Zoon-lief begint met boekjes lezen. 2 Jaar en hij is helemaal verliefd op één boek: Jan heeft nieuwe laarzen. Iedere avond krijg ik hem (vrijwillig!) mee naar boven als ik alleen maar vraag: “wie heeft er nieuwe laarzen Jens?”. Als antwoord krijg ik dan: “Sjens lapen? Sjens boekje lesen?”.  Zelf pakt hij het betreffende boek uit de kast en zonder problemen leg ik hem in z’n bedje. Samen bladeren we door het boek en alle zinnen vult hij zelf aan. Prachtig is dat. Natuurlijk moet’ie ook gaan slapen, maar het liefst zit ik zo uren naast z’n bedje. En het is niet dat hij het niet volhoudt hoor…….met gemak. Na het boekje lezen, zingen we nog een liedje (meestal poesiemauw, kom maajauw….) en dan wil meneer door ieder spijltje van zijn bed nog een kus. Ik speel het spelletje gewillig mee en hij vindt het fantastisch. Nog een aai over z’n bol en dan is het toch echt slaaptijd! En wat denk je wat hij doet als hij ‘s-ochtend wakker wordt? Roepen! Om mama en de nieuwe laarzen van Jan! Grapjas……

Gedichtje

Elke dag een stapje dichter naar het eind.

Elke dag een beetje van je kracht verkleind.

Elke dag wat zwaarder wat je torsen moet

Al gaande wetend: alles komt wel goed.

Rusten na het leven, rusten bij de bron.

Daar waar lang geleden, ook de weg begon.

Je bent nu in de hemel, daar waar opa is.

Rustgevend om te weten, maar lieve oma, weet dat ik je mis.

Rust zacht, lieve oma

Sja, de titel zegt al genoeg denk ik. Ze heeft eindelijk opgegeven na een lange strijd. Al bijna een week at en dronk ze niet meer en nu is dan afgelopen nacht toch het lichtje uitgegaan. Precies 6 weken na opa’s overlijden. Het was door verschillende mensen voorspeld. Ik hoop dat ik haar hart heb geërfd……dat was echt beresterk. Een taai oud mensje was ze. 11 Kinderen gebaard, kanker en verschillende Tia’s gehad en toch doorgaan, blijven leven ondanks alle ongemakken. Maar nu heeft ze rust. Ze is weer bij opa. En het is goed. Wel een raar gevoel om nu geen opa’s en oma’s meer te hebben. Al mag ik natuurlijk niet klagen, ik heb ze enorm lang bij me mogen hebben. Nu zijn mijn ouders de oudste generatie en dat voelt anders. Maar ach…..that’s life. Laten we nu maar genieten van alles en iedereen om ons heen, zodat we nooit hoeven te zeggen: “had ik dit nog maar of had ik dat nog maar”. Zo’n leven als mijn opa en oma hebben gehad, is helaas voor weinig mensen weggelegd. Dat ze nu maar de beschermengeltjes van onze kinderen mogen zijn. Zoek maar een mooie ster naast opa uit, lieve oma. Alles komt goed……ooit.

Thuis-administratie

Zoals sommigen van jullie weten, ben ik van beroep ‘Management Assistent’, oftewel ‘Informatie-Makelaar’. Dat vind ik eigenlijk een betere term voor de huidige directie-secretaresses. Koffie halen is er niet meer bij. Integendeel, dat wordt door mijn baas voor mij gehaald. Hij vindt ‘t zonde van m’n tijd en heeft liever dat z’n rapportages op tijd af zijn. Ik ben dus altijd druk met het vergaren van allerlei informatie van ‘over-the-world’ en maak hier dan mooie rapportjes en presentaties van. Leuk werk. En ik ben er best goed in. Alleen de administratie thuis, dat is een verhaal van een heel ander kaliber. Thuis is het vaak een zooitje. Gemakshalve laat ik alle administratieve handelingen over aan Man. Goede verdeling vind ik, want ik doe op m’n werk al niets anders en bovendien zorg ik voor het verdere huishouden, de was en het eten. Man mag ook wel wat doen, vind Lien. Maar Man is druk. Man is eigenlijk altijd té druk. Met als gevolg dat er nogal eens het één en ander blijft liggen of zelfs zoek raakt. Soms een rekening waarvan we donders goed weten dat we die nog moeten betalen, maar dan zijn we de faktuur gewoon kwijt. We hebben nog nooit een deurwaarder aan de deur gehad hoor, zo dramatisch is het nu ook weer niet. Echter niet op z’n minst om deze reden, wordt er al heel veel automatisch afgeschreven. Lang leve de automatisering. Alleen nu…..nu hadden we een document nodig voor de notaris……mijn echtscheidingspapieren. (jaja, Lien is eerder getrouwd geweest, zo’n 15 jaar geleden) Het hele huis hebben we op z’n kop gezet, maar helaas, nergens te bekennen. Oftewel, té goed opgeborgen. Je zou bijna denken dat ik er op geen enkele manier meer aan herrinnerd wil worden, maar zo erg is het nu ook weer niet. Afijn, Man heeft gebeld met de notaris en het bleek achteraf toch niet nodig…..oef! Al zal ik niet rusten voordat het verdomde document boven water is! En de thuis-adminstratie? Ik zal m’n leven beteren…..beloofd!

Ontstressen

“Het wordt tijd” zeg ik steeds tegen mezelf, “stop er nu eens mee!”……al dat gehaast, gevlieg, gehol. Vooral op de donderdag. Op donderdag is Lien net als de bliksem….vliegensvlug en met een enorme ontlading van energie, dat heb ik niet zomaar weer bijgetankt. Mijn lijf trekt dat even niet meer. Eigenlijk al een tijdje niet meer. Conclusie: ik word oud! Geen probleem, maar ik zal m’n tempo moeten aanpassen. Een aantal dingen kan ik simpelweg niet veranderen. Ik móet naar school, ik móet naar het kinderdagverblijf en ik móet een halve dag werken, maar verder moet ik het allemaal maar eens niet meer zo nodig móeten. Géén boodschappen meer op de donderdagmiddag, géén gepoets, geen gehaast. Gewoon alles een beetje kalmeraan. En ik ben vandaag begonnen. Goed ben ik. Ik heb zelfs de tijd genomen om Jens met de fiets te gaan halen in plaats van altijd maar automatisch in die auto te stappen. Luxe-probleem natuurlijk, maar doordat ik op de fiets was, kon ik niet toch even langs de supermarkt. Ha….alvast gewonnen (en da’s moeilijk, geloof me). Verder zit ik nu dus zomaar achter m’n pc en ben niet aan het poetsen, wassen en/of strijken. Ha……punt 2 gewonnen. Jens ligt op bed…..even tijd voor mezelf! Goh….en da’s lang geleden. Ik word er nog eens een ster in….geloof me….in dat ontstressen!

Lien & het schoolbestuur II

So hey! Dat was me eventjes een fijne discussie gisteravond. “Och….we zijn met een uurtje weer wel thuis” zeg ik tegen de oppas. Die we dus echt altijd op het laatste nippertje nog kunnen vragen hè! Waar vind je die nog?!? Zulke goeies?!? Wij boffen maar. Maar terug naar het schoolbestuur. De direkteur en nog een hoge pief van de Stichting Leerrijk waren aanwezig. We werden ontvangen in de speelzaal van de kleuters. Het schoolbord stond al aardig volgekalkt met wat ze ons zouden gaan vertellen. Korte analyse liet al gauw zien dat de situatie in 1e instantie nog slechter zou zijn en dat door een ‘adequate’ aanpak van het schoolbestuur en de stichting de schade nog enigszins beperkt zou blijven. En onze analyse van 2 minuten klopte volledig. Feit 1: we hebben op onze school té weinig nieuwe aanmeldingen gekregen. Feit 2: we lopen daardoor een aanzienlijk budget mis (de school bedoel ik dan natuurlijk). Feit 3: kostenbesparing is onafwendbaar. Feit 4: Ontslag van 2 halve krachten (1 FTE dus) is het gevolg. Na heel wat overwegingen welke combinatie-klassen er gemaakt zouden kunnen worden, is uiteindelijk door het schoolbestuur, de ouderraad en de ondernemingsraad gekozen voor het samenvoegen van de kleuterklassen. Oké, snap ik. Maar de direkteur, voor het gemak noem ik hem verder Paulus (hij lijkt nl. op Paulus de boskabouter…….vandaar) werd me daar even het vuur aan de schenen gelegd. Hij heeft het best even benauwd gehad….onze Paulus. “Waarom niet vooraf zo’n vergadering met de ouders….ipv zo’n onvolledig, onduidelijk nieuwsbriefje”, “Wat zit er structureel fout, waardoor er te weinig aanmeldingen binnenkomen?”, “Geef eens concreet aan wat U (Paulus) daar aan gaat veranderen”, “Deelt u onze zorg voor onze kinderen?”, “Wat is het maximale aantal leerlingen wat u in deze kleuterklas wilt hebben?”, “Nee, niet ongeveer, wij willen van u horen wanneer de klas vol zit!”, “Hoe is de PR van deze school geregeld?”, “U heeft een speciaal PR-team, zegt u, nou….dat is dan hoognodig aan vervanging toe”, “Hoe verklaart u dat er wel voldoende geld is voor een verbouwing van de school en niet voor een extra leerkracht?”. En ga zo maar door. Ik zal u er niet verder mee vervelen. Maar het geeft een indicatie wat die goeie boskabouter heeft moeten doorstaan. Het was geen vragenuurtje, het was een heus debat. Ik kan u vertellen dat Balkenende het nog niet zo moeilijk heeft gehad. Maar Paulus hield zich staande! Hiep hiep hoera voor Paulus! We zijn allemaal met een duidelijk beeld en geruststellend gevoel huiswaarts gekeerd. Er is beloofd dat er een communicatie-plan wordt gepresenteerd in de 1e week van het nieuwe schooljaar. De hoge pief van de stichting heeft hierop aangedrongen. Alsmede wordt er een speciaal PR-team samengesteld waarin ook verschillende ouders mogen deelnemen. Lijkt me helemaal iets voor Lien. (ziet u het al voor u? kabouter Kwebbel samen met Paulus?) Afijn….2,5 uur later losten wij de oppas af…….