“Het wordt tijd” zeg ik steeds tegen mezelf, “stop er nu eens mee!”……al dat gehaast, gevlieg, gehol. Vooral op de donderdag. Op donderdag is Lien net als de bliksem….vliegensvlug en met een enorme ontlading van energie, dat heb ik niet zomaar weer bijgetankt. Mijn lijf trekt dat even niet meer. Eigenlijk al een tijdje niet meer. Conclusie: ik word oud! Geen probleem, maar ik zal m’n tempo moeten aanpassen. Een aantal dingen kan ik simpelweg niet veranderen. Ik móet naar school, ik móet naar het kinderdagverblijf en ik móet een halve dag werken, maar verder moet ik het allemaal maar eens niet meer zo nodig móeten. Géén boodschappen meer op de donderdagmiddag, géén gepoets, geen gehaast. Gewoon alles een beetje kalmeraan. En ik ben vandaag begonnen. Goed ben ik. Ik heb zelfs de tijd genomen om Jens met de fiets te gaan halen in plaats van altijd maar automatisch in die auto te stappen. Luxe-probleem natuurlijk, maar doordat ik op de fiets was, kon ik niet toch even langs de supermarkt. Ha….alvast gewonnen (en da’s moeilijk, geloof me). Verder zit ik nu dus zomaar achter m’n pc en ben niet aan het poetsen, wassen en/of strijken. Ha……punt 2 gewonnen. Jens ligt op bed…..even tijd voor mezelf! Goh….en da’s lang geleden. Ik word er nog eens een ster in….geloof me….in dat ontstressen!