Sja, de titel zegt al genoeg denk ik. Ze heeft eindelijk opgegeven na een lange strijd. Al bijna een week at en dronk ze niet meer en nu is dan afgelopen nacht toch het lichtje uitgegaan. Precies 6 weken na opa’s overlijden. Het was door verschillende mensen voorspeld. Ik hoop dat ik haar hart heb geërfd……dat was echt beresterk. Een taai oud mensje was ze. 11 Kinderen gebaard, kanker en verschillende Tia’s gehad en toch doorgaan, blijven leven ondanks alle ongemakken. Maar nu heeft ze rust. Ze is weer bij opa. En het is goed. Wel een raar gevoel om nu geen opa’s en oma’s meer te hebben. Al mag ik natuurlijk niet klagen, ik heb ze enorm lang bij me mogen hebben. Nu zijn mijn ouders de oudste generatie en dat voelt anders. Maar ach…..that’s life. Laten we nu maar genieten van alles en iedereen om ons heen, zodat we nooit hoeven te zeggen: “had ik dit nog maar of had ik dat nog maar”. Zo’n leven als mijn opa en oma hebben gehad, is helaas voor weinig mensen weggelegd. Dat ze nu maar de beschermengeltjes van onze kinderen mogen zijn. Zoek maar een mooie ster naast opa uit, lieve oma. Alles komt goed……ooit.