Zoon heeft het niet zo op scharen. Scharen van de kapper welteverstaan. Hij komt graag bij Zus in de kapsalon, maar dan wel om koekjes of ballonnen te scoren. Vandaag was hij echter weer aan een knipbeurt toe. Al weken had ik het voor me uit geschoven tot het jochie zo’n beetje op een meisje ging lijken. Het was hard nodig. En of hij er een voorgevoel van had. “Kom”, zei ik, “we gaan even bij tante Carola kijken”. “Nee hoese niet Calola kijke”, antwoordde meneer. “Jawel”, probeerde ik weer, “we gaan even haartjes knippen”. En bij het horen van ‘haartjes knippen’ ging hij languit achter de auto op de grond liggen stampvoeten. “Hoese niet haartjes knippuhuhu”. Hoppakée, kind onder m’n arm genomen en heel kortdaad de kapsalon binnengestapt. Ik kan u vertellen, het viel niet mee. 3 volwassenen waren er nodig om hem in de stoel te krijgen en daar te houden. Ik probeerde z’n handen en voeten onder bedwang te houden, één kapster hield z’n hoofdje in de houtgreep en de tweede kapster probeerde te knippen. En Zoon? Nou, die krijste zo hard dat hij bijna begon te hyperventileren. Het was niet leuk, dat begrijpt u. Het kind heeft gelijk een kapperstrauma voor de rest van z’n leven. En toch moet het af en toe. Net zoiets als de tandarts……ook niet leuk……maar het moet toch! Dat gaan we aanstaande woensdag weer eens proberen. Kijken of hij dat interessanter vindt………….
Categories
Lien & iets van ‘een gat’ in je hand?!?
“We moeten naar de Makro”, zei ik laatst tegen Man. “Oh, hoezo dan”, reageerde hij. “Nou eh……de Playmobil is in de aanbieding”, zei ik weer. Terwijl ik eigenlijk al zo’n beetje aan het stuiterballen was bij alle mooie dingetjes die in de online-folder te zien waren. “Nou, dan moeten we dat binnenkort maar es doen”, reageerde hij weer, zo lauwtjes mogelijk, omdat hij me inmiddels kent. Maar dit antwoord was al voldoende. Lien prikte een avond, Lien regelde oppas en Man kon dus vanavond mee naar Breda. En achteraf hè, achteraf had ik hem misschien beter niet mee kunnen nemen. Ik sta er namelijk bekend om dat ik graag shop. Ik sta er bekend om dat ik een soort van ‘geen handen’ heb…..het geld vliegt eruit voordat ik het nog maar tussen duim en wijsvinger heb. En ik had dus een budget in m’n hoofd. Een budget voor ieder kind. Ik had al wat bepaalde Playmobil-kadootjes (met de nadruk op ‘tjes) in gedachten en dat kwam aardig overeen met het geplande budget. Maar nee hoor, Man was erbij. Man werd gewoon helemaal hebberig bij al dat mooie speelgoed. Man ging zich deze keer goed te buiten. Het ging maar net in de kofferbak van z’n nieuwe bolide. Niet dat ik tegenstribbelde hoor. Ik heb natuurlijk een bepaalde ‘reputatie’ hoog te houden 😉 . Nu zult u zich wel afvragen wat we dan precies allemaal hebben aangeschaft, maar dat ga ik u nu nog niet vertellen. Buiten het feit dat ik het risico niet wil lopen dat Dochter van de ene op de andere dag dit log kan lezen, schaam ik me ook nog eens het rood op de kaken. Ik kan u alleen wel verklappen dat het budget per kind met 300% is overschreden……….zucht
Onze nieuwste aanwinst! De Alfa 159 van Man. En u weet het……mannen blijven kinderen, alleen het speelgoed veranderd. Het valt me nog mee dat Man er nog niet in heeft geslapen 🙂 . Ik moet toegeven, hij ziet er gelikt uit (de auto heb ik het over hè, dat u me even goed begrijpt). Maar ook met dit exemplaar moet je nog steeds langs de brandstofpomp om hem te kunnen laten rijden en ook met dit geval moet je nog steeds je rechtervoet intrappen om vooruit te komen. Oké, ik geef toe, hij gaat wat harder dan mijn truttenschudder……maar past u op hey…….geen lelijk woord over mijn citroentje!
Gisteren was het weer zover. Sinterklaas arriveerde in Nederland en dus ook in Sprang-Capelle. Stel je voor dat hij hier in het Christelijke dorp op Zondag zou arriveren…..dat is natuurlijk uitgesloten. Voordat de eerste beelden op TV te zien waren, heb ik Zoon op bed gelegd voor een dutje. Zodra hij namelijk maar 1 glimp van de goede Sint zou hebben opgevangen, zou mijn plan al in in duigen zijn gevallen en zou ik hem met geen mogelijkheid meer naar z’n bed hebben gekregen. Even leek alles te lukken, even leek alles volgens plan te lopen. Zoon lag op bed, het was stil en Dochter zat voor de TV. Mams had zo nog mooi even wat tijd om de was te doen en wat andere huishoudelijke karweitjes te klaren. Na ongeveer een 40 minuten hoorde ik Zoon zingen, roepen, kletsen……kortom….hij was van alles aan het doen, behalve aan het slapen. “Nou”, zeg ik tegen Man, “ik denk dat het weinig uithaalt vandaag”. Tegelijkertijd gaat de slaapkamerdeur van Zoon open en staat hij me uitdagend aan te kijken. “Ik hoese niet slapen”, zegt hij vervolgens, waarop ik besloot hem maar te gaan aankleden. Ik doe zijn kamerdeur wat verder open en zag wat meneer de afgelopen 3 kwartier aan het doen was geweest. Een prachtige vloerschildering had hij gemaakt……….van POEP! Zijn hele kamer stonk een uur in de wind. “Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht, want we ruiken hier allemaal even slecht, misschien heeft u wel even tijd, zodat ik heel m’n broek volschijt”, flitst er door m’n hoofd. En mams kon aan de schoonmaak. Eerst Zoon en toen heel z’n kamer inclusief bed. Fijn……op zaterdagmiddag…….
En ik had het zo mooi gepland. Ben ik nl. best goed in….in plannen! Gisterochtend zou Man nog werken, ik zou meegaan naar school. Van ieder kindje dat 5 jaar wordt mag nl. één van de ouders een ochtend meedraaien. Kijken hoe het feestvieren gaat, kijken wat ze zoal doen op een gemiddelde schoolochtend. Heel gaaf om dat eens te zien, te voelen en mee te maken. Ik heb genoten! En Dochter ook! Na de schoolochtend lekker lunchen met z’n allen, Dochter om 13h00 weer naar school en Lien richting de bakker om de bestelde prinsessentaart op te halen. En ja hoor. Misschien vermoedt u al wat ik ga melden. 13h05 was Lien bij de bakkerij……en ik zie tot mijn grote schrik dat alles donker is en het bordje “GESLOTEN” voor de deur hangt. Een lichte paniekaanval maakte zich van mij meester. Hoe moest ik Dochter immers uitleggen dat er geen taart was en dat we het op haar 5e verjaardag moesten doen met wat tompoucen van de supermarkt???? “Kalm blijven….even goed nadenken” mompelde ik tegen mezelf. Ik ben vervolgens toch maar uit m’n auto gestapt en gaan kijken of er ergens een achterom was. Oef! Er was een deur met een bel. De tijd dat ik moest wachten tot er open werd gedaan, duurde een eeuwigheid. Maar gelukkig deed meneer-de-bakker-himself open en zag ik ook bij hem een “gelukkig-ik-kom-nog-van-die-taart-af-gedachte” op z’n gezicht. Na wel 10 verontschuldigingen van mijn kant en een flinke fooi, nam ik uiteindelijk die supermooie prinsessentaart mee naar huis. En Dochter? Die vond ‘m prachtig, maar heeft liever een tompouce.
Categories
Nog 1 nachtje slapen…
De slingers hangen, de taart is besteld, de traktaties staan klaar en het kadootje ligt al op haar te wachten. Nog 1 nachtje slapen en Dochter wordt 5 jaar. Ieder jaar sta ik toch weer even stil bij haar geboorte. De onwetendheid de avond ervoor. De zware nacht die we tegemoet gingen. De hele dag met weeën en een ontsluiting die maar niet wilde vorderen. De uiteindelijke ziekenhuisopname en om 20h10 de geboorte van Dochter. Prachtig vond ik haar. De eerste minuten waren wel angstig. Haar start was niet goed; ze was dubbel verstrengeld. Ze werd meteen na de geboorte apart in een kamertje naast de verloskamer gebracht. De anesthesist en kinderarts stonden standby. Daar lag ik dan. In m’n ééntje. Niet wetend wat er nu met ons meisje aan de hand was. Doodeng. Gelukkig kwam alles goed en nu maken we wel eens een grapje dat ze toen net iets te weinig zuurstof heeft gehad en daarom zo’n druktemakertje is 🙂 . En gelukkig kunnen we daarover grapjes maken, gelukkig is er niks met ons meisje, gelukkig is ze een heerlijk, spontaan en ja, een lekker druk kind. Gelukkig kunnen we al 5 jaar van haar genieten en gelukkig blijft ze nog steeds ons kleine grote meisje. Apetrots ben ik op haar…..en ook een beetje op mezelf dat ik toch maar mooi zo’n heerlijk kind op de wereld heb gezet (samen met Man natuurlijk 😉 )…….
Categories
Lien & het kinderfeestje
Het zit er weer op! Afgelopen vrijdag vierden we Dochters verjaardag alvast voor haar schoolvriendjes & -vriendinnetjes. Ze wordt a.s. dinsdag namelijk alweer 5! Haar eerste échte kinderfeestje dus. Met 3 auto’s volgepakt (9 kindjes) gingen we richting Het Ganzenest. Een kinderspeelpaleis vlak in de buurt. Wat een uitkomst! Nadat we alle jassen hadden opghangen, kregen alle kids wat te drinken en iets lekkers. Eigenlijk hadden ze nauwelijks tijd om te zingen en de kadootjes te geven, zo graag gingen ze richting de springkussens. Dochter straalde helemaal. Ze was enorm verwend door iedereen en genoot volop van alle aandacht. Na een paar uur springen, klimmen, klauteren en rennen kwamen de frietjes op tafel. Lekker gesmuld en vervolgens brachten we iedereen doodop weer naar huis. Ik had me ingesteld op een zeer hectische middag. Dat is me echter 100% meegevallen. Het is allemaal zo goed gegaan….superleuk. Dochter kan terugkijken op een geweldige middag en daar gaat het tenslotte toch allemaal om!!!
Poeh Poeh. Haar in de plooi. Netjes aangekleed. Tanden gepoetst. Oneffenheden weggeschminkt (en dat zijn er tegenwoordig heel wat…..wat wil je…..bijna 40!). Lien moest op de foto. En ik niet alleen; Dochter ook! Toevallig viel het op dezelfde dag. Ben benieuwd hoe de schoolfoto’s van Dochter dit jaar zullen zijn. Vorig jaar moesten ze over. Ze trok een rare lip! Hebben wij weer….een dochter met een rare lip. De keer erop ging het goed, afgezien van het feit dat ze ietwat overdreven lachte. Als Dochter lacht, dan doet ze dat vol overgave 🙂 . Zal ze wel van haar moeder hebben. Alhoewel……. Vanochtend deed ze heel gewillig wat ik haar vroeg. Ze besefte heel goed dat er vandaag foto’s werden gemaakt en dat ze er ‘mooi’ uit moest zien. Helemaal trots met mooie kleren en staartjes die net iets steviger gemaakt waren dan anders, vertrok ze naar school. Gelukkig was het deze ochtend nog geen windkracht 10. Dochter heeft nl. hetzelfde dunne slappe pinhaar als haar mama. Oké, niet altijd fijn, maar er zijn ergere dingen. En mijn foto’s? Nou eh…….samen met de hele afdeling……gelukkig. Ik ben niet zo fotogeniek en met zo’n groepsfoto kan ik me nog enigszins verschuilen……..
“Er staan hier nog een doos en een koffer met spullen van jou op zolder!” zei Mam dit weekend. “Oh?!?”, was m’n reactie. “Wil je die nu misschien mee hebben?” stelde ze voor, “is leuk voor Senna”. “Ja, en fijn voor jou”, dacht ik bij mezelf, “is eindelijk die rotzooi van jullie zolder af”. Werd ook wel een keertje tijd. Ik ben immers al 17 jaar het huis uit. En toen….en toen…..toen kwamen die spullen naar beneden. Wat een jeugd-sentiment. Knutselwerkjes van de kleuterschool, rapport van de kleuterklas (nu groep 2), poesie-album, leesboeken, oude schoolboeken en een doos vol met spelletjes. “Oh, mam, kijk hier” en “Oh, mam, kijk daar”, ging het de hele tijd. En Senna? Nou, die kon haar geluk niet op……zoveel nieuwe onbekende spulletjes. Vooral mijn primitieve knutselwerkjes vond ze erg interessant. En toen vond ik ineens m’n oude dagboek tussen alle boeken. Het zat op slot. “Ik weet alleen niet waar het sleuteltje is”, zei m’n moeder, die dus duidelijk het dagboek ook al had gevonden. Éénmaal thuis vond ik de sleuteltjes onderin de doos met boeken. Man had al voorgesteld om het slotje open te breken. Hoezo nieuwsgierig??? Natuurlijk wilde ik eerst zelf eens teruglezen wat voor onzin ik destijds op papier krabbelde. Het dagboek dateert uit 1985, 1986. Vet in m’n tienerjaren en superverliefd op m’n eerste grote liefde. Het staat er allemaal in. De onzekerheid, de uitbundigheid, het tienerverdriet, heel raar om terug te lezen en heel persoonlijk. Enkele passages heb ik hardop aan Man voorgelezen, waaruit hij concludeerde dat het schrijven er toen al in zat. En ik denk dat’ie gelijk heeft…………..
Ja hoor. Ik heb hem gezien. De nieuwe nederlandse hit-film. En ik vond’m heerlijk. Zoveel bekende Nederlanders in 1 film. Carice vond ik briljant, zeker tijdens de wc-scene. Wendy van Dijk met haar 16-jarige lover. Een dooie sinterklaas. Paul de Leeuw en Daan Schuurmans als homo-stel. Thomas Acda. Ze komen er allemaal in voor. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat ze enorm veel lol moeten hebben gehad op de set tijdens het filmen. Dat zie je nl. terug in de film. Man vond’m iets minder, waarschijnlijk te weinig bloot voor een hollandse film 🙂 . De film gaat ook hoofdzakelijk over de ‘prins op het witte paard’. Mannen hebben daar niet zoveel mee……met prinsen op een wit paard……tenminste, mijn Man niet! Nou is die ook niet zo rosmantisch aangelegd. En dat geeft niks. Hij heeft weer andere kwaliteiten 😉 . Maar voor de ladies onder ons……het is een aanrader. Liefde is immers net als Sinterklaas, je moet er in geloven anders werkt het niet!!!!