Lien & het vloerschilderij

Gisteren was het weer zover. Sinterklaas arriveerde in Nederland en dus ook in Sprang-Capelle. Stel je voor dat hij hier in het Christelijke dorp op Zondag zou arriveren…..dat is natuurlijk uitgesloten. Voordat de eerste beelden op TV te zien waren, heb ik Zoon op bed gelegd voor een dutje. Zodra hij namelijk maar 1 glimp van de goede Sint zou hebben opgevangen, zou mijn plan al in in duigen zijn gevallen en zou ik hem met geen mogelijkheid meer naar z’n bed hebben gekregen. Even leek alles te lukken, even leek alles volgens plan te lopen. Zoon lag op bed, het was stil en Dochter zat voor de TV. Mams had zo nog mooi even wat tijd om de was te doen en wat andere huishoudelijke karweitjes te klaren. Na ongeveer een 40 minuten hoorde ik Zoon zingen, roepen, kletsen……kortom….hij was van alles aan het doen, behalve aan het slapen. “Nou”, zeg ik tegen Man, “ik denk dat het weinig uithaalt vandaag”. Tegelijkertijd gaat de slaapkamerdeur van Zoon open en staat hij me uitdagend aan te kijken. “Ik hoese niet slapen”, zegt hij vervolgens, waarop ik besloot hem maar te gaan aankleden. Ik doe zijn kamerdeur wat verder open en zag wat meneer de afgelopen 3 kwartier aan het doen was geweest. Een prachtige vloerschildering had hij gemaakt……….van POEP! Zijn hele kamer stonk een uur in de wind. “Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht, want we ruiken hier allemaal even slecht, misschien heeft u wel even tijd, zodat ik heel m’n broek volschijt”, flitst er door m’n hoofd. En mams kon aan de schoonmaak. Eerst Zoon en toen heel z’n kamer inclusief bed. Fijn……op zaterdagmiddag…….