En ik had het zo mooi gepland. Ben ik nl. best goed in….in plannen! Gisterochtend zou Man nog werken, ik zou meegaan naar school. Van ieder kindje dat 5 jaar wordt mag nl. één van de ouders een ochtend meedraaien. Kijken hoe het feestvieren gaat, kijken wat ze zoal doen op een gemiddelde schoolochtend. Heel gaaf om dat eens te zien, te voelen en mee te maken. Ik heb genoten! En Dochter ook! Na de schoolochtend lekker lunchen met z’n allen, Dochter om 13h00 weer naar school en Lien richting de bakker om de bestelde prinsessentaart op te halen. En ja hoor. Misschien vermoedt u al wat ik ga melden. 13h05 was Lien bij de bakkerij……en ik zie tot mijn grote schrik dat alles donker is en het bordje “GESLOTEN” voor de deur hangt. Een lichte paniekaanval maakte zich van mij meester. Hoe moest ik Dochter immers uitleggen dat er geen taart was en dat we het op haar 5e verjaardag moesten doen met wat tompoucen van de supermarkt???? “Kalm blijven….even goed nadenken” mompelde ik tegen mezelf. Ik ben vervolgens toch maar uit m’n auto gestapt en gaan kijken of er ergens een achterom was. Oef! Er was een deur met een bel. De tijd dat ik moest wachten tot er open werd gedaan, duurde een eeuwigheid. Maar gelukkig deed meneer-de-bakker-himself open en zag ik ook bij hem een “gelukkig-ik-kom-nog-van-die-taart-af-gedachte” op z’n gezicht. Na wel 10 verontschuldigingen van mijn kant en een flinke fooi, nam ik uiteindelijk die supermooie prinsessentaart mee naar huis. En Dochter? Die vond ‘m prachtig, maar heeft liever een tompouce.