“Hebben jullie wel stroom?”, belde m’n schoonvader donderdagochtend. “Ja, hoezo, jullie niet dan?”, vraag ik heel onnozel terug. Lien had nog niets meegekregen van de defensieblunder. “Laat die helikopters voortaan maar mooi aan de grond daar in Brabant”, reageerde schoonpa weer. Nou lijkt me dat op zich geen verkeerd plan. Zeker niet op de tijdstippen dat de idioten over komen vliegen. En dan heb ik het nog niet gehad over hoe laag ze dat doen. Normaalgesproken zou ik daar niet eens zo bij stil staan, maar sinds we 2 kleine kinderen hebben dus wel. De lieverds liggen heerlijk in coma en denken vervolgens dat het dak van het huis vliegt, zo’n herrie maken ze om 22h30. Het zal ongetwijfeld een reden hebben, alleen kan ik er zelf geen bedenken. Oefeningen in het donker zou een vrij plausibele reden kunnen zijn. Echter het is om 17h00 al donker!!! Misschien een idee om dat wat vroeger op de avond te doen? Zijn de piloten misschien ook nog een beetje wakker en zien ze een joekel van een electriciteitsmast staan! Zeker een bril bij Hans gekocht, die piloot…..alleen de prijs is anders……ammehoela! Afijn, schoonouders zitten dus al bijna 48 uur zonder stroom. Niemand weet nog wanneer alles het weer gaat doen en zodoende komen ze nu maar naar Brabant om een beetje op te warmen! Ik moet er niet aan denken dat dat hier gebeurd was, met die 2 kleintjes! Volgens Man is dat geen enkel probleem. Hij zou meteen een aggregaat gaan aanschaffen. Al denk ik zelf dat die met een stroomstoring van deze omvang ook in no-time zijn uitverkocht, als je al een winkel gevonden krijgt die open is…….maar voorlopig is het hier nog lekker warm binnen.
“Oh Pennedoos, Oh Pennedoos…”, zingt Zoon uit volle borst. Oma had hem alvast een Kerstliedje geleerd…..dat van Oh Denneboom…..u kent het vast. En zingen dat’ie kan, die Zoon van ons, de ballen zouden er spontaan van uit de kerstboom vliegen. Dat hij een harde stem heeft, weten we al een tijdje en dat hij graag zingt ook, maar wat ons nu begint op te vallen is dat hij de tekst zo oppikt. Hij hoeft het maar een paar keer te horen en hij zingt het mee. Goed geheugen! Zal d’ie wel van z’n mama hebben 😉 . Nu heeft Man een nieuwe versie bedacht van het Oh Denneboom-liedje. En Zoon is de beroerdste niet. Zoon zingt hem zo na. En daar gaan we dan met ons goed gedrag. Overal waar hij een kerstboom ziet, zingt hij “Oh Pennedoos”. Man, je wordt weer bedankt! Nog even en de kerstboom heet voortaan altijd pennedoos in huize De Kock, net als dat Goedemorgen is veranderd in Goedemoggel……
Zo die is weer naar huis! Die Klaas! Oef……weer even rust in huis. Het was gezellig hoor, daar niet van. Weer veel te veel van het goede natuurlijk. Het lijkt wel een filiaal van de Intertoys bij ons in de huiskamer. Onze buurpiet had alle kado’s in de bijkeuken gezet en daarna flink op de deur gebonkt. Die koppies…..geweldig…..en daar doen we het tenslotte voor. Ze konden hun geluk niet op toen ze de stapel kado’s zagen liggen. Niet alleen voor Zoon en Dochter, ook voor de grote mensen waren er wat pakjes. En een piet zonder veer had zelfs pakjes voor de buren bij ons afgeleverd…..sjonge jonge……Dochter kon er maar niet over uit dat die piet zo dom was geweest 🙂 . Zoon had vervolgens alleen oog voor het grootste pakje wat ertussen zat. De kleintjes wilde hij in eerste intantie niet eens uitpakken……hoezo verwend. Uiteindelijk was hij degene die hardst “bedankt sinterklaasje” riep na ieder dingetje wat uitgepakt was. En zingen! Geweldig…. Afijn die Klaas is dus weer naar Spanje en jammer genoeg mocht ik niet mee! Nu is het weer wachten op de Kerstman……
Categories
Lien & de laptop
We lijken wel getrouwd de laatste tijd. Ik & m’n laptop. In plaats van dat ik met m’n luie reet van die stoel af kom en wat ga doen in het huishouden, ben ik lekker aan het hyven, surfen, mailen of webloggen. Het is wat. Natuurlijk had ik deze week een excuus. Ik mocht immers niet te veel doen en als ik dan wat doen mocht, dan was het werken…..met de laptop. En dan checkte ik natuurlijk ook zo nu en dan m’n mail, log en hyves-pagina. In eerste instantie vond ik het allemaal niet zo bijster interessant, dat hyves. Maar nu, nu ik inmiddels al zo’n ruim 50 vrienden bij elkaar heb gescharreld, nu wordt het toch wel errug leuk! Nu hou ik stiekem best veel contact met al die vrienden (oké oké, zit ook familie en vage bekenden tussen). Het netwerk breidt zich steeds verder uit en dat is eigenlijk gewoon heel leuk. Eigenlijk ben ik best een beetje verslaafd geraakt aan dat hele computergedoe. Hoe kan het ook anders met een echte ‘nerd’ in huis! Niemand zal raar opkijken van het feit dat terwijl ik dit log schrijf, er drie laptops op tafel staan te draaien. En zoals ik al zei……ik ben bijna getrouwd met de mijne…..
Niet dus!!! Ik dacht weer helemaal ‘het vrouwtje’ te zijn afgelopen maandag. Helaas. Na een halve dag werken, begon de hoofdpijn weer op te spelen en aan het einde van de middag was het niet meer te harden. Gisterochtend dus toch maar eens een bezoekje aan de huisarts gebracht en die bevestigde mijn vermoeden. Hersenschudding. Yep…ik heb ze dus wel degelijk…..hersens! En nu moet ik dus rustigaan doen. En dat valt niet mee voor zo’n bezig bij-tje. Niet te lang achter de PC (ook al zo onhandig) en regelmatig rusten. En ik kan u vertellen, het moet écht! Vanochtend ging het weer niet zo goed. Dubbele dosis Ibuprofen en weer terug m’n bed in, wilde wel wat helpen. En vanavond is het pakjesavond. Het huis zit straks vol en ik ben een zombie. Lekker dan……..
U allemaal ook een fijn Klaasfeest gewenst!!!
Zo dames & heren, Lien is weer up & running. En dan heb ik het niet alleen over mezelf, maar ook onze PC heeft even kuren gehad de afgelopen week. Ik heb Man tenminste nog nooit zo hard horen schelden als op Microsoft Vista. Man heeft best veel geduld, maar als het op z’n computer(s) aankomt, dan is zijn ‘geduldpotje’ zo leeg. Zeker als hij afhankelijk is van de één of andere helpdesk aan wie hij zelf de boel moet gaan uitleggen omdat ze niet snappen wat hij bedoelt. Afijn, Man heeft snel een nieuwe harde schijf gescoord, alle gegevens veiliggesteld en toen de boel opnieuw geïnstalleerd. EN HET WERKT WEER. Vraag me niet hoe………heb ik geen kaas van gegeten. Misschien wil ik het ook wel niet snappen. Is beter zo. Ieder z’n ding. Ben allang blij dat mijn logjes, foto’s etc. zijn veiliggesteld. Stelt u zich eens voor…….bijna 2 jaar aan weblogjes kwijt! Ik word al gek als ik eraan denk. Nu wordt er wel regelmatig een back-up gemaakt, dus ik zou nooit alles kwijt zijn, maar toch…… Wat mijzelf betreft gaat het ook weer een stuk beter. De (toch!) aanwezige hersencelletjes zitten weer op z’n plek. Ik ben tenminste niet meer zo duizelig en beroerd. En dat is maar goed ook. We hebben namelijk een drukke, maar gezellige week in het vooruitzicht. Eerst natuurlijk Sinterklaasavond (ohoh wat een feest) en dan dit weekend nog een 25-jarige bruiloft. Heerlijk, alle neven en nichten zijn ook uitgenodigd en het ziet er naar uit dat het een leuk reünie-feestje gaat worden…… Kindjes mogen ook mee en daar is later op de avond al oppas voor geregeld. Nou maar hopen dat ik deze week gespaard blijf van enige ‘lotte’-akties………..
Vandaag was het weer zover. We gingen bezoekje brengen aan de tandarts. Iets wat ik altijd maar voor me uit schuif. Waarom weet ik ook niet precies. Vroeger was ik doodsbang voor de tandarts, maar toen was er ook altijd wat. Tegenwoordig is er nooit meer iets. M’n gebit is ‘in orde’ zeg maar. Zo af en toe moet er een vullinkje worden vervangen en that’s it. Geen probleem. Ik heb immers 2 kindjes op de wereld gezet. In vergelijking met een bevalling is de tandarts peanuts. Wel zeul ik tegenwoordig 2 kinderen mee naar meneer of mevrouw de tandjesteller. Vandaag was het de mevrouw. Een lieve dame die het beste met ons voor had. Echter bij het binnenkomen van de behandelkamer zag Zoon de lampen en 2 mevrouwen in een wit pak en hij zet het vervolgens op een huilen. Het joch moest natuurlijk meteen weer aan de ziekenhuisingreep van een maand geleden denken. Wat we ook probeerden hij wilde absoluut niet in de stoel en pakte zelfs het spiegeltje van de tandarts af. Over 3 maandjes proberen we het weer. Dochter daarentegen vindt alles prachtig bij de tandarts. Ze wil altijd als eerste in de stoel, probeert hardop mee te tellen en maakt tekeningen voor de beste man/vrouw. Totaal geen angst dus……. En nu ikke. Van mij werden foto’s gemaakt en alles was in orde. Toch zit ik nu thuis met een hoofd waarvan de hele rechterkant pijn doet. En nee, dat komt niet door de tandarts. Dat komt door mijn torenhoge klunsgehalte. Bij het uit de auto halen van de kindjes, klapte de deur tegen de linker kant van m’n hoofd, waardoor ik vervolgens met de rechterkant tegen de deurstijl knalde. En dat ging niet zachtjes. Aan beide kanten zit een enorme bult. Een kameel is er niks bij. Sindsdien ben ik draaierig en doet dus één kant enorm pijn. Soms, soms word ik zo moe van mezelf…………..
Net als je denkt lekker wat slaap te kunnen inhalen door vroeg in bed te duiken, gebeurt er ‘s-nachts van alles…. Ik heb nog niet goed en wel m’n ogen gesloten en Man zet het op een snurken. En dan heb ik het niet over een boompje zagen, nee als Man snurkt, doet’ie het goed. Een heel subtropisch regenwoud moet er dan aan geloven. Nog even en Greenpeace staat midden in de nacht aan ons bed om Man-lief te lynchen. Afijn, na wat gestoot, geduw en gezucht draaide Man op z’n andere zij en de zaagmachine stond een tandje zachter. Lien viel in slaap. Een goed uur later klinkt er een harde boink…..en ik weet in een reflex dat Zoon uit bed moet zijn gevallen. De eerste keer notabene sinds hij in een groot bed slaapt en dat is al zo’n 5 maandjes. Lien kon uit bed, want Man wordt nog niet wakker al ontploft z’n nieuwe auto op de oprit. Zoon getroost, lekker terug gelegd in bed en ik kon ook weer proberen wat te slapen. Jammer maar helaas. Ik ben net een beetje weggedoezeld en Zoon zet het weer op een huilen. Waarschijnlijk gedroomd. Oké, kan gebeuren. Weer even naar de slaapkamer van Zoon, een aai over z’n bol en daar bleef het dan gelukkig de rest van de nacht bij. Tot…..ja, u leest het goed…..tot Man-lief op z’n telefoon de één of andere ‘alert-wake-up-call-message’ had gezet. Waar hij dus gewoon doorheen sliep en waarvan Lien bijna zelf uit bed viel!! De mannen hebben het mij dus niet gemakkelijk gemaakt afgelopen nacht…….
Ik word oud! En nu zult u denken, “dat is te hopen”. Maar daar doel ik niet op. Ik voel mezelf oud! Nu al! Waar is de tijd gebleven dat we gewoon een heel weekend konden doorgaan?!? Dat we gewoon op een zaterdagavond al in bed lagen, een telefoontje kregen of we nog naar de kroeg kwamen en dan vervolgens uit bed sprongen, een douche namen en gaan met die banaan….. Ik moet er niet meer aan denken. Enerzijds heeft dat te maken met het drukke leven wat we leiden en anderzijds natuurlijk met onze leeftijd. Tegenwoordig heb ik de weekenden nodig om bij te tanken, om uit te rusten. Niet om te gaan stappen of te feesten. Niet dat ik een feestje op z’n tijd niet leuk vind. In tegendeel……gezellie. Ik moet er alleen wel rekening mee houden dat ik een hele week nodig heb om daarvan bij te komen. Triest maar waar. Het afgelopen weekend hadden we dus 2 Sinterklaasfeestjes, een knalfeest zaterdagavond en een kinderverjaardagsfeest zondagmiddag. En ik ben kapot. Ik ben al gesloopt aan de maandag begonnen. De werkdag zit er bijna op en ik heb het gevoel dat ik op m’n tandvlees loop. Laten we hopen dat de kindjes een beetje goed gemutst zijn als ik ze zometeen ophaal. Ik heb nl. geen energie meer om opvoedkundig te moeten optreden 😉 ………
Het is wat….dat hele Sinterklaasgedoe. Zeker met 2 kleine kids die heilig alles geloven wat er op hun mouw wordt gespeld. Vanochtend hadden we Sinterklaasfeest op mijn werk. De pieten kwamen binnen en het beloofde een feestje te worden. Ze waren vrolijk, springerig, pepernotenuitdelerig en zingerig. Precies zoals Pieten horen te zijn dus! Een vrolijke gekke bende. Totdat de goedheiligman z’n intrede deed. Dochter-lief zat als een kasplantje op haar krukje vooraan, helemaal geobsedeerd naar de beste kerel te kijken. En toen begon d’ie te praten. Lieve hemel…..als ik peper bij me had, had ik het persoonlijk in z’n reet gestoken! Wat een slome duikelaar was dat. Gelukkig hadden de kids het niet zo in de gaten, in ieder geval die van ons niet. De organisatie was verder errug leuk. Eerst kwam er een clown die kon toveren. Persoonlijk denk ik dat dochter daar meer van heeft genoten dan van die hele Sint. Bovendien had ze het ‘geluk’ dat die debiele moeder van haar, haar ook nog had aangemeld als iemand die bij Sint op schoot kon. Niet in de laatste plaats om het ‘niet-met-rust-laten-van-onze-kat’-probleem aan te pakken. Weest u gerust, het had geen effect. Alhoewel…..ze is nu logeren bij opa en oma en voordat ze vertrok maakte ze wel de opmerking dat het maar goed was dat ze ergens anders ging slapen, want dan kon ze ook de kat niet vervelen. Uhhmmm…..goed pedagogisch bezig mams! Afijn, nog 1,5 week en dan is die vent met z’n nepbaard en rare muts ook weer verdwenen. Hopelijk keert dan de rust in huis weer een beetje terug. En blijft m’n portemonnee iets beter gevuld 🙂