Wat er zoal gebeurd is

School is weer begonnen. Jippie. Dochter vond het best een beetje spannend. Mama ook. Zo’n 1e schooldag is voor iedereen weer even wennen en dan heb ik het niet in de laatste plaats over het vroeg opstaan. Dochter’s 1e schooldag betekende ook weer mijn 1e werkdag. En dát vond ik heerlijk. Even weer weg uit onze bouwput. Even weg van het continu moederen. Even weer onder de mensen. Even weer normale gesprekken voeren. Niet dat de gesprekken met Zoon en Dochter niet gezellig zijn. In tegendeel. Hele conversaties heb ik samen met Zoon en z’n playmobiel-poppetjes gevoerd. Erg onderhoudend. Ook met Docher en haar barbies heb ik gezellig gekeuveld. U begrijpt dat ik erg blij was gisteren mijn collega’s weer te zien. Ik ben weer helemaal op de hoogte van alle bedrijfsroddels. De stapels werk vielen voor de verandering ook wel mee (of mijn baas moet ze nog even hebben verstopt en ze stiekem morgen pas geven, maar daar ga ik even niet vanuit). Dat is dan misschien het voordeel van 4 weken vakantie……zolang kunnen de meeste dingen niet blijven liggen, waardoor iemand anders genoodzaakt is het op te lossen. Mijn e-mails waren ook in no-time geselecteerd. 50% was niet meer relevant. 20% was puur ter info. En met de resterende 30% moest ik inderdaad wat doen. En dat, lieve mensen, heb ik al wel eens veeeeel erger meegemaakt. Nee, mijn 1e werkweek ben ik uitermate fijn gestart. En Man? Nou die was al een weekje eerder aan de slag. Verschil moet er immers zijn, niet? En met Man voer ik momenteel alleen gesprekken in de vorm van: “wil je de wandtegels in de bijkeuken horizontaal of verticaal schat?”…..en natuurlijk wilde ik ze anders dan Man……en: “niet in paniek raken, schat maar de afvoer van de gashaard kan niet waar wij hem gepland hadden…..daar lopen nl. 5 electriciteitsbuizen en een gasleiding!”……en natuurlijk raakte ik niet in paniek……en: “jammer he schat dat onze aannemer/stucadoor onverwachts geopereerd is aan z’n knie, waardoor onze verbouwing weer een paar weken vertraging oploopt?”……en natuurlijk vind ik dat jammer, maar wat kan ik eraan doen??? Juist ja, helemaal niks dus. Ondertussen is wel de tegelzetter begonnen met het betegelen van de bijkeuken. En dat wordt leuk. En nee, dat wordt niet door diezelfde Portugezen gedaan, die de vloer hebben gelegd. Die beste mensen komen er niet meer in. Nu hebben we iemand die tenminste weet wat werken is. Geen gelummel, geen gelul, gewoon doorwerken!!! En zo heb ik ze het liefst. Verder heeft schoonpa, de schat, vandaag onze tuin weer helemaal aangestraat. Het ziet er weer prachtig uit en omdat ik zelf het afgelopen weekend de buxus en de taxus heb gesnoeid, is de tuin weer een beetje leefbaar. Laat nu dat mooie september-weer maar komen!