Ongeveer de meest gestelde vraag in ieder gezin volgens mij :-)……..
“Reken morgen maar niet op mij met eten schat” riep man-lief gisteravond nadat hij weer een collega aan de telefoon had gehad. Niks ongewoons……..gebeurt nogal es in huize De Kock. En eerlijkgezegd ben ik al blij als ik het vantevoren weet. De avonden dat ik zit te twijfelen of ik alvast aan het eten zal beginnen zijn ook niet op 1 hand te tellen. Meestal wacht ik tot ongeveer kwart voor 6 en dan gaan toch de piepers op het vuur………najaa………vuur ook niet echt. De echte koks zullen er nooit op koken, want koken doe je volgens de professionals op gas! Aangezien ik absoluut niet tot die categorie behoor, heb ik gekozen voor het gemakkelijkste in onderhoud………een inductie-kookplaat! De beste aankoop van de hele keuken……volgens Lien dan! Trouwens toen we onverhoopt vorig jaar na een mega-lekkage in de keuken hadden besloten maar meteen een nieuwe te plaatsen, hebben we bij alles gelet op het onderhoud. Geen tegeltjes met van die smerige voegen, geen roestvrijstalen gaskookplaat etc. etc. Alles is glad en makkelijk schoon te houden, huplakee een natte doek erover en het is schoon……..ideaal. Tja als werkende mom met nog een huishouden te runnen moet je het jezelf zo gemakkelijk mogelijk maken. En dan valt er nog genoeg te doen! Bijvoorbeeld bedenken wat er weer es gegeten moet worden. Ik weet best dat er genoeg huishoudens zijn waar de man wat dat betreft ook meedenkt, maar aangezien er bij ons dan wel erg vaak hetzelfde op tafel zou staan, heb ik die taak toch maar op mij genomen. En vanavond wordt het dan een potje voor 3………….
Tag: Man
IK HEB “M……………DIE MEDAILLE + OORKONDE!!!!!!! 13h52 ben ik gefinisht!!!!!
“Als de morgen is gekomen………..en alles wat ‘k heb meegemaakt allang verdwenen is……………als de morgen is gekomen………..lalalalalalaa”……nou jullie kunnen je niet voorstellen hoe vaak ik dit nummer van Jantje Smit onderweg heb meegezongen, maar helaas is niks minder waar! Er is nog niks verdwenen en al zou ik er m’n best voor doen word ik met iedere stap die ik nu probeer te zetten er weer keihard aan herinnert dat ik met die voetjes van mij 80 km heb afgelegd!!! Maar………ik kán nog lopen, dus zal ik maar niet te hard mopperen! En dat het pijn zou gaan doen, dat wist ik……..dat wist ik héééél erg goed. En de buuv nu inmiddels ook. Helaas is die gestopt in Waspik. Ze kon na 53 km geen stap meer verder zetten……te veel last van haar knie! De eerste 34 km (totaan de eerste rust) gaan vanzelf, je wordt gewoon gedragen door de menigte mensen die overal langs de kant staan, in bijna iedere straat was een straatfeest georganiseerd met de bijbehorende versieringen, lichtjes, kaarsjes en muziek (véél Jantje Smit, heel veel Jantje Smit :-)). Zoveel meer feestjes dan 9 jaar geleden……….het was prachtig om mee te maken. We waren om 03h33 op de eerste rustplek………een broodje en koffie genuttigd en toen weer verder. Dan komt een pittig stuk, midden in de nacht………donker & koud………en ik dacht stil, maar dat was (gelukkig) niet zo! De straatfeestjes gingen gewoon door tot diep in de morgen, dus nog steeds aanmoedigingen genoeg. Door Waalwijk, waar het 40km-punt ligt, weer door naar Sprang-Capelle. En daar was ik zo bang voor de bekende “man met de hamer” maar die kwam niet! Ik heb toen nog geen moment gedacht aan opgeven. Buuv wel……..die had het heeeeeel slecht………en ik weet zo goed hoe dat voelt………zwaar klote!!!! Mijn hele lijf deed wel zeer hoor, m’n voeten, m’n spieren, m’n heupen, maar tussen m’n oren zat het nog steeds goed! In Waspik arriveerden we om 07h23. Dan heb je er 53 km op zitten en buuv besloot dat het genoeg was geweest. Zo jammer……….maar goed, toen moest Lien dus alleen door! Vol goede moed stapte ik er weer op los richting ‘s-Gravenmoer, hij ging lekker, ik liep goed, haalde behoorlijk wat mensen in. Maar toen……….tja het kon niet uitblijven natuurlijk……….bij Dongen, op een hele lange verlaten polderweg kwam d’ie toch………die man met de hamer! Sjesus wat had ik het slecht, ieder electriciteitskastje heb ik benut om even te zitten, héél eventjes maar, maar het moest! M’n vader gebeld (die weet tenslotte wat het is om de 80 te lopen) en die is meteen met m’n moeder en een tante (die ook de 80 11x gelopen heeft) in de auto gesprongen en naar me toegekomen. Maar helaas mochten op die polderweg geen auto’s komen (wat overigens op veel plaatsen van de route zo was en wat eigenlijk heel goed is) dus moest ik doorzetten tot aan De Moer. Net voor De Moer kwam m’n vader me tegemoet met een stoeltje en kon ik even bijkomen. Blikje cola, banaantje, benen omhoog en daarna weer gaan met die banaan! Annie (m’n tante) heeft me vergezeld totaan Loon op Zand waar de laatste rustpost is (69km) en daarna heeft m’n vader het tot Kaatsheuvel overgenomen, waar m’n zus en nichtje weer stonden te wachten om de rest van het traject gezelschap te verlenen. Super geregeld dus…….en oh wat was ik blij toen ik de kindjes zag……….daarvandaan was het nog maar 2 straten totaan de finish………….2 héle lange straten…………nog 3 km te gaan! De laatste paar km voor de finish is het één lange rij van mensen die je aanmoedigen, die klappen en roepen dat je het goed gedaan hebt! Ik ging steeds harder lopen……..Lien rook haar bedje! Het laatste stuk moet je over een rode loper naar het gemeentehuis waar de medaille en de oorkonde worden uitgereikt. En toen ging het licht uit………figuurlijk dan………..totaan het gemeentehuis heb ik gelopen alsof er niks aan de hand was (en maar zingen in m’n hoofd: “ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed”)……éénmaal buiten het gemeentehuis en ik kon geen stap meer zetten. M’n schoenen uitgedaan en op m’n sandalen (die Mars gelukkig had meegenomen) naar de auto gestrompeld………
Maar DE KLUS IS GEKLAARD! Dolgelukkig dat ik het geflikt heb, ben ik heerlijk in bad gegaan en naar bed. één nadeel……..kan nu alleen op m’n rug slapen en ik moet zeker niet proberen te bewegen in bed……..zelfs het dekbed doet nog zeer aan m’n voeten 🙂
Lang leve de 80 v.d. Langstraat……….
“Hallo, hebben jullie niks preventiefs tegen blaren?” hoor ik mezelf vragen aan buuv!
Die zich vervolgens rotschrok om mij in de apotheek waar ze werkt te zien verschijnen. Gelijk bang dat ik kwam vertellen dat ik er vanaf zie om te starten morgen. “Daar heb je er weer zo één” antwoord ze lacherig. “Ik ben eigenlijk best zenuwachtig” zegt ze vervolgens. Niet zo raar natuurlijk. Hééééél normaal……..een beetje gezonde spanning moet er gewoon zijn! En natuurlijk geldt dat ook voor mij. Als ik aan morgen denk, gieren ook de zenuwen al door m’n lijf. Maar het lukt me nog steeds om mezelf tot kalmte te manen en de boel een beetje te relativeren. Het is gaaf om te proberen, maar de wereld vergaat niet als ik het niet haal………toch?
Wel moet ik minstens een half jaar aanhoren dat ik ben afgehaakt, zowel thuis als op m’n werk…….vrees ik. Maar ook dat kan weer een positieve kant hebben…………heb ik in ieder geval weer genoeg stof om over te loggen :-)……..
Qua werk wordt het even een ander probleem. Natuurlijk heb ik maandag vrij genomen, maar eigenlijk kan het helemaal niet! Ik kom om in m’n werk…… 🙁 Gisteravond al doorgewerkt en ik denk dat ik dat vanavond ook nog maar even doe. Van start gaan met m’n laptop op m’n buik is immers ook geen optie……….of toch wel? Hmmmmm……..neu……..ik denk dat m’n draadloze netwerk-kaart het niet trekt, maar het zou wel een goeie manier zijn om man-lief altijd te kunnen bereiken…..hihi! En bovendien zou ik wel online kunnen zoeken naar blarenspul ;-)……. Tot nu toe is het enige preventieve middel “NIET GAAN LOPEN”, maar ja, da’s ook geen optie!
“krggggg krggggg krggggg………hier mamazoeloeLOTTE……..voor papaMARCELtango……..hellup…….blarenalarm” via de walky talky is misschien ook nog een optie……….
Wat een toestand in Huize De Kock!!!
Ik ben helemaal de kluts kwijt……….en dat allemaal door die stomme 80 v.d. Langstraat. Ik kan me nergens meer toe zetten….. Iedere dag heb ik me al van alles voorgenomen om te doen (op huishoudelijk gebied dan vooral) en wat heb ik tot nu toe gedaan???? Nou????? HELEMAAL NIKS!!!!! En nu moet Lien ook nog overwerken vanavond (gelukkig wel gewoon thuis) dus komt er weer niks van stoffen, zuigen, dweilen en zemen!!! Er zitten gewoon te weinig uren in een dag…….. Ik ben gewoon niet vooruit te branden. Aan de andere kant kan ik ook gewoon zeggen dat ik m’n krachten aan het sparen ben voor dit weekend :-). Eigenlijk nog niet zo’n stom idee!
En dan ben ik eindelijk zover dat ik in gedachten de emmer al met sop aan het vullen ben, maar nog even m’n mail check voordat ik er daadwerkelijk aan ga beginnen en wat denk je? Een mail van mijn ex-man………..met wie ik al meer dan 10 jaar geen contact meer heb! Ik zeg je dat je dan toch enigszins met stomheid geslagen bent. Leuk hoor om wat van hem te horen en zeker om te lezen dat het goed met hem gaat! Ik gun hem en zijn familie het allerbeste………..en dat zeg ik niet omdat mijn log voor iedereen toegankelijk is!!!! Dat wij het niet samen hebben gered wil nog niet zeggen dat ik overloop van negatieve gevoelens, in tegendeel…….eigenlijk heb ik die niet gehad…….gelukkig maar.
En ondertussen komt die 80 maar steeds dichterbij…….. En deze keer wordt de 1e keer dat ik hem onder het pseudoniem Lotte ga lopen……..als dat maar goed gaat :-). In m’n dromen ben ik al allerlei obstakels tegengekomen op die 80 km…….en het grootste obstakel waren m’n eigen benen ;-)….
Oh wat ben ik toch een debiel om er wéér aan te beginnen! En oh wat heb ik er stiekem toch weer zin in……..ondanks de zere voeten, de blaren, de spastische spieren, de pijnlijke gewrichten, het slaapgebrek en de enorme vermoeidheid die me te wachten staan!!!
Gelukkig staat man-lief de hele nacht tot m’n beschikking……één telefoontje en hij komt me halen…….een geruststellende gedachte, die ik weer snel uit m’n hoofd moet bannen want NATUURLIJK is dat NIET nodig! Ik ga hem gewoon uitlopen……….DIE VERDOMDE 80!!!
“Ik ben hier naar de visjes aan het kijken”, gilt Senna enthousiast door de telefoon!
“En zijn ze mooi?'” vraag ik terug………..met een soort van sentimenteel gevoel dat ik er eigenlijk bij hoor te zijn…….en niet hier op kantoor hoor te zitten en mezelf met projecten bezighouden en cijfertjes compleet maken :-(. Maar ik heb ondertussen zuslief al aan de telefoon, want Senna heeft geen tijd meer voor mams……..die moet visjes, dolfijnen, zeehondjes, walrussen en alles wat er nog meer beweegt bekijken in het Dolfinarium.
Ze mocht een dagje met Carola & Raymond (zuslief + man) mee en ze vermaakt zich blijkbaar prima! Dat is zo mooi aan kinderen……..dat enthousiasme over alles wat ze zien en meemaken. En eigenlijk wil je dat als moeder allemaal zelf zien, opslurpen en vasthouden………al die superleuke momenten.
Ach…..natuurlijk moet dit ook kunnen……….een dagje met oom en tante op pad! Laat hun dan maar een dagje van Senna, de visjes en de dolfijntjes genieten. En iemand moet tenslotte het geld verdienen wat er bij ons met bakken uitvliegt! Ik heb soms het gevoel dat het per stoomboot arriveert en vervolgens met een F16 er weer uitvliegt. Dan maar vanavond de foto’s bekijken en haar enthousiaste verhalen aanhoren. Ook dat is leuk………zucht.
Kom op Lien………….get back to work!!!
Wat ben ik er toch goed in!!!!
“Wat??? Huh??? 80??? v.d. Langstraat???” reageer ik als mensen vragen hoe het gaat met de trainingen. Ik wil het gewoon niet weten dat het al over 1,5 week is. Ik doe gewoon alsof we nog wéken te gaan hebben en heb het liefst dat niemand me eraan herinnert. En waarom? Nou, omdat ik zo langszamerhand in m’n broek schijt bij het idee dat ik het écht moet gaan doen. Dat ik met m’n grote mond een jaar geleden tegen de buuv heb gezegd dat we dat klusje maar es moesten gaan klaren na het krijgen van 2 kindjes. Min of meer om te bewijzen dat onze lichamen dat nog best aankunnen, na 2x dikke toeter, 2x uitgerekte spieren, 2x bevallen en 2x zo’n 18 kilo te zijn aangekomen en weer te zijn afgevallen. Waarom verzin ik toch altijd van die stompzinnige dingen. En de buuv? Nou da’s helemaal een mooi verhaal………die heeft het hele jaar gedacht dat ik er niet tegenop zag en dat ik die 80 wel even zou lopen. Nou wat blijkt? Lien krijgt de kriebels, Lien wil eigenlijk helemaal geen zere voeten, zere kuiten, zere bovenbenen, zere billen……..oftewel een lichaam wat de eerste dagen na de 80 niet meer helemaal lekker functioneert! En dat is nog in het meest gunstige geval!!
En toch ga ik van start! No matter what! Hopelijk zijn de weergoden ons een beetje goed gezint de 9e september! Een beetje regen overleven we ook nog wel, maar die stortbuien van de afgelopen dagen…….huilen met de pet op!!
Maar tot volgende week zaterdag duw ik gewoon m’n kop in ‘t zand. Die struisvogelpolitiek bevalt me wel……….en mocht ik de eindstreep niet halen ga ik gewoon verder met die politiek! De 80 gelopen???? Ik???? Nou eh……..een stukje ervan…….
Wat is dat toch met Sonja Bakker????
Iedereen kent haar opeens! Tenminste iedereen kent haar boek over afvallen…… Het schijnt helemaal super te zijn. Ik had voordat m’n schoonmoeder me het boek liet zien, nog nooit van het mens gehoord. En nu? Nou, in 1x hoor ik alleen maar ‘Sonja Bakker’ om me heen…… Prima hoor, daar niet van! Als dat dé manier van lijnen is, dan moeten m’n familie en vrienden het zeker niet laten. En ik moet toegeven, het boek ziet er goed uit. Geen rare dingen die je moet klaarmaken en je hoeft zeker geen honger te lijden. Alleen niet snoepen natuurlijk, da’s duidelijk. Niet dat ik enige intentie heb om ook het dieet te gaan volgen hoor………..!! Neu, da’s niks voor mij! Ik doe niet aan de lijn……..kan ik niet…….wil ik niet……..en boven alles………ik vind het niet nodig! Ik zit goed in m’n vel (een beetje te goed op sommige plaatsen ;-)) en dat wil ik zo houden. Ik ben moeder van 2 kindjes en dat mogen ze best zien. Natuurlijk kijk ook ik met heimwee terug naar die foto’s van voor de zwangerschappen…….strakke buik……..strakke billen……….maar ach……..ik kan me er gewoon niet toe zetten om daar iets aan te doen. Bovendien krijg ik dat niet terug door te lijnen. Ik ben zeker niet te zwaar, alleen de buik- en bilspieren moeten worden getraind. Ik ben er ook van overtuigd dat lijnen alleen niet genoeg is. Je moet bewegen……..veel bewegen………sporten……….spieren trainen. Tja en dat maakt het geheel nou zo moeilijk. Ik train voor de 80, loop 2x in de week tussen de 10 en 15 km. Dat is wel bewegen, maar ook daar krijg ik geen strakke buikspieren van. Ik zal gewoon op de grond moeten gaan liggen en die verdomde ‘Kwalitatief-Uitermate-Teleurstellende’ oefeningen moeten doen!!! En daar ben ik slecht in……….oftewel……….ik wil het niet, ik wil het niet, ik wil het niet!!!!
We zitten met het gezin aan tafel te eten……..
Niet dat dat zo ongebruikelijk is, want eigenlijk eten we alleen op zaterdag (= frietdag) op de bank voor de TV. En ook dat is de laatste tijd geen optie, omdat Jens als nieuwe hobby “eten gooien” heeft uitgevonden. En ik kan je vertellen, het is niet leuk als de frietjes met appelmoes om je oren vliegen. In en om de eettafel kan hij toch minder schade aanrichten en is alles nog met een natte doek schoon te poetsen.
Afijn……een gewone doordeweekse dag en wij eten gewone “Hollandse pot” ………aan de eettafel……..en Marcel zit wat met Senna te dollen. Komt in 1x de opmerking: “Papa, niet zo van die kletspraat verkopen, dat doe je maar op je werk!”.
Eigenlijk best brutaal, maar ik proestte het uit van het lachen en Marcel eigenlijk ook. Maar het gekke is natuurlijk wel dat ze het van Ãemand gehoord moet hebben. Zoiets verzint een drie-jarige kleuter niet zomaar zelf. Ohoh…..wat worden we weer met onszelf geconfronteerd……en wat hebben kleine ‘potjes’ toch grote oren!!!!
Ik liep maarliefst 3 dagen achter!!!! 😉
Had nog geen aflevering van de nieuwe serie gezien en dat kan natuurlijk niet met mijn “Lotte-reputatie”! Gisteravond heb ik mezelf de TV en DVD-recorder toegeëigend en ja hoor, lekker 3 afleveringen achter elkaar gekeken. Ik zit er weer helemaal in……… Geweldig, wat een type! Het gevolg is wel dat Marcel van verveling heel vroeg naar bed is gegaan, want tja……..wat moet je als man beneden bij Lotte als je de controle over de afstandsbediening kwijt bent! Inderdaad……..niks……..hij vertrok al vrij snel naar boven richting de computers en is lekker op tijd z’n bed ingedoken! Ook niet vervelend, maar Lotte kijken had even een hogere prioriteit ;-).
Lien is weer helemaal op de hoogte van de Lotte-, Vico-, Marcella-, Patricia- & Mark-perikelen……. Ach…..ieder z’n meug zullen we maar zeggen! Zolang ik niet ook nog Big Brother op de voet aan het volgen ben, valt het heus nog wel mee. Misschien niet eens zo’n gek idee………eerst Big Brother en dan Lotte………hmmmmm
Ach, dat gaat toch niet lukken. Lotte moet altijd al opgenomen worden! De moeders (+vaders) onder ons snappen wel dat half acht precies spitsuur is in een gezin met jonge kindjes. Big brother komt zelfs nog vroeger……no way dat ik dat ga halen! Nee…….Lotte is al mooi genoeg…….het wordt weer genieten dit seizoen!
“Goed aangekomen, mooi hotel en het wordt vandaag 43 graden! Het is nu al snikheet! En het zwembad-water is zo warm dat het aanvoelt als soep!” was de eerste SMS deze morgen die ik ontving van zus-lief. Ze is gisteren vertrokken naar Turkije met een nichtje van ons…….een ‘meidenvakantie’! Kei-leuk natuurlijk, maar ik mis haar altijd al voordat ze maar vertrokken is. We kunnen elkaar gerust de hele week niet zien, maar weten dat ik niet even bij d’r kan binnenlopen is toch anders. Of eerlijkgzegd is het andersom…..weten dat ze niet ieder moment bij mij kan binnenlopen…. Dat is nl. iets wat ze regelmatig doet, net na het eten……..even helpen met de kindjes in bad doen enzo! Erg gezellig altijd…
Maar nu zit ze dus in een zéééééér warm en zonnig Turkije. Een heel eind weg! Zonder man, 2 blonde Hollandse dames………oppassen geblazen dus!
Gelukkig is het een type, of betergezegd zijn het allebei van die types, die hun mondje wel kunnen roeren, lekker nuchter zijn en zich niet in 7 sloten tegelijk zullen bevinden, maar toch…. Ze is en blijft m’n kleine zusje, ondanks haar 34 jaar! Gelukkig bestaat er tegenwoordig SMS!!! Ik heb haar dan ook teruggestuurd: “Nou als er dan een hoop mannen in het zwembad zijn, dan heb je soep met ballen!”