Dat we allemaal nog een beetje bleekjes zien nu de lente net begonnen is, is niks nieuws. Op enkele uitzonderingen na, die gedurende de winter zonnebank-kuur na zonnebank-kuur hebben gevolgd. Ik hoor daar niet bij. Ik zou daar wel bij kunnen horen, want ik heb zo’n ding. Ware het niet dat dat ‘ding’ gedurende enkele jaren achter de deur op onze slaapkamer staat weg te kwijnen. Ik gebruik ‘m dus niet. Geen probleem…..de zon schijnt nu regelmatig en dat komt allemaal best goed…..ahum……hoop ik. Lien witvis behoort nu eenmaal tot het ras dat niet of nauwelijks verkleurd. Ook geen probleem. Dochter-lief behoort ook tot datzelfde ras. Een bleekscheetje dus……. Maar aangezien kwaliteit niet verkleurt, maak ik er maar geen probleem van………..en onze dochter ook niet!
Gisteren zegt ze tegen tante Carola (mijn zus dus): “Ik wil niet in de zon zitten!”. “Oh….en waarom niet?” vraagt zus. “Ik wil niet bruin worden” was het antwoord. “Oh…..en waarom niet?” vraagt zus weer. “Nou er zit een bruin kindje bij ons op school en die wordt gepest” was haar antwoord. Heftig. “Nou dat is niet zo mooi……pesten is heel lelijk!” zegt zus weer. “Ja hè?” zegt dochter weer heel wijs, “ik zal er binnenkort wel eens iets van zeggen!”. Way to go girl…….