Wij hebben dus bouwplannen. Niet voor een ander huis hoor (al zou dat ook wel kei-gaaf zijn), maar voor ons huidige stulpje. Tuindeuren erin, een stuk van de bijkeuken bij de kamer trekken, nieuwe vloer, alles laten stucadoren (is dit een werkwoord?), trap-renovatie en misschien zelfs wel een extra dakkappel. En dan zijn er natuurlijk een aantal dingen die ik geweldig leuk vind om te doen, zoals: een nieuwe vloer uitzoeken, keuken uitbreiden, nieuwe eettafel met stoelen uitkiezen enz. enz. Maar helaas zijn er ook een heleboel dingen die supersaai en dus niet aan mij besteed zijn. Gelukkig heb ik dan nog man-lief, die zich met frisse energie aan de onderhandelingstafel gooit van hypotheekverstrekkers en strakjes ongetwijfeld ook met de verschillende bouwbedrijven.  En ik laat ‘m lekker z’n gang gaan en bemoei me er zo min mogelijk mee. En dat is goed, dat is net zo goed als dat man zich altijd onder de was en andere huishoudelijke taken uitwurmelt. Ieder z’n ding, zullen we maar zeggen. En tijdens dat voortraject van zo’n verbouwing, ben ik stikblij dat ik kan zeggen: “Lieffie, ik ben even een wasje opruimen!”. En als er dan straks iets niet goed gaat, dan kom ik om de hoek om toch even te zeuren natuurlijk……dat dan weer wel. Daar ben ik tenslotte vrouw voor……..