…toch een oorontsteking. En niet dat ik nu zo blij ben dat ‘t ventje weer met een oorontsteking zit, maar wel met het feit dat er nu iets is geconstateerd waardoor hij zich zo ziekjes voelt. Het leek aanvankelijk woensdag iets beter te gaan….met de nadruk op léék…..gisteren was het weer niks met ons manneke. Weer verhoging, hangerig, slaperig, huilerig en ‘auw-roeperig’. Gisteravond zelfs weer 39,9 graden koorts en dat was voor mij de druppel. Vanochtend eerste werk weer gebeld met de huisarts om te overleggen. Hij is nu immers alweer vanaf zondag ziek! Bovendien kan ik wel met die zetpillen aan de gang blijven, maar hoe lang mag dat? Gelukkig dacht de huisarts er net zo over en wilden ze hem zeker nog even zien voor het weekend. Zo gezegd, zo gedaan en om 11h45 stond ik met wakker-gemaakt kind weer bij de huisarts op de stoep. Diagnose was deze keer zo gesteld! Zodra de arts maar in de buurt van z’n oortjes kwam, begon d’ie al te krijsen! Niet dat dat wat heeft geholpen, want dat was alleen maar een teken voor de arts(in-opleiding) om extra goed te kijken. Ja hoor…..een oorontsteking! Linker oortje deze keer… Afijn, antibiotica mee en nu ligt ons Jensje al de hele middag op bed. Als hij wakker is, huilt’ie en roept’ie “auw” en als ik vraag of hij met me mee gaat naar beneden, dan roept’ie hard “nee”. Zelfs niet als ik zeg dat we Cars gaan kijken……nou en dat zegt genoeg! Hij is gewoon hartstikke beroerd……en zoals ik al eerder schreef…..daar kan ik NIET tegen……ochgèrem ‘t ventje!