….was goed….was retegoed! En het V.I.P.-arrangement was superleuk. Niks geen gezoek naar een parkeerplekkie, niks geen wachtrijen, niks geen rondkijken naar ‘waar-is-m’n-stoeltje’. Nee…..we werden overal netjes begeleid, kregen heerlijk te eten en te drinken en zelfs Gordon was in de V.I.P.-lounge. Nou is dat natuurlijk een échte ‘important person’ al zou ik zijn situatie misschien iets minder blij zijn met die titel. Lotte herself had helemaal niet in de gaten dat’ie zo’n 2 meter van me vandaan stond. Misschien maar goed, want ik was ongetwijfeld op ‘m afgelopen en had ‘m ff gevraagd oft’ie niet nog een kaartje voor één van de Toppers-concerten voor me had. En dan was z’n arrogante chagerijnige rotkop hoogstwaarschijnlijk nog chagerijniger en rottiger geworden. Sjonge, wat kan die vent lelijk kijken. Maar hij was wel veel afgevallen, dat dan weer wel.
Maar goed, genoeg over Gordon! Trijntje……..het hele concert zong ze de liedjes van haar nieuwe CD……allemaal liedjes van Burt Bacharach. Heel mooi en heel Jazz-ie. Nu is dat niet het genre muziek waar Mars en ik normaalgesproken naar luisteren, maar ik moet toegeven…..het was prachtig! En eerlijkgezegd kende ik wel bijna alle liedjes…ondanks dat we er dus ‘niet’ naar luisteren. Marco Borsato kwam nog een liedje meezingen, maar dat had’ie van mij niet hoeven doen. Hij heeft gewoon geen Jazz-stem, moet’ie niet meer doen………..het klonk voor geen meter. Tot slot nog een borrel in de V.I.P.-lounge, waar we nog een soort van ‘meet&greet’ met Trijntje hadden en waar we nog een gesigneerde CD van haar kregen. Op en top verwend dus…….WIJ!