Tag: Man

Ehh…..een dom spelletje met 22 spelers en een bal? Ja dus, voetbal! En ik ga kijken vanavond. Bij RKC. En nu niet allemaal lachen want u vermoedt vast dat ik niet eens de spelregels ken en geen idee heb van het fenomeen ‘buiten spel’. Mis. Dat weet ik dus toevallig wel. Niet dat ik veel heb met voetbal. Ik vind eigenlijk alleen het Nederlands elftal interessant. En dat ook alleen maar voor het feestje in de kroeg. Ja, zo ben ik dan ook weer wel, als het mij uitkomt, vind ik voetbal leuk . En vanavond ga ik het ook leuk vinden, ongeacht of ze winnen of verliezen. Want eerlijkgezegd ga ik voornamelijk voor het feestje naderhand. Toch is voetbal kijken niet vervelend, als je het maar met de juiste mensen doet. Met Man in de buurt die regelmatig voor een natje en een droogje zorgt (nooit te beroerd voor het halen van een broodje kroket) en met vrienden die leuke humor hebben. De kindjes zijn al uit logeren en ik heb zelfs de middag nog voor mezelf. Dat wordt shoppen! Mijn dag kan nu al niet meer stuk, dat begrijpt u. Lang leve de voetbal!! Ahum……ik hoef natuurlijk ook weer niet te overdrijven, met shoppen alleen was ik ook al tevreden

Dochter is verliefd. “Mama”, zei ze laatst met het bijbehorende gegiechel, “ik heb allemaal kriebels in m’n buik”. Een zware lach onderdrukkend vraag ik vervolgens zo onnozel mogelijk, “Oh, en hoe komt dat?”. “Nou ik ben verliefd”, zegt ze, “op T.” (een nieuw jongetje uit de klas). “En denk je dat T. ook verliefd op jou is?”, vraag ik vervolgens weer. “Ja, want we spelen heel vaak samen!”, antwoordde ze stellig, “misschien moeten we dan maar eens afspreken he mama?”. Dochter is inmiddels helemaal gelukkig dat ze ook iemand heeft gevonden om mee te trouwen. Alle andere jongens uit de klas waren immers al bezet, waardoor ze eerder tot de conclusie was gekomen dat er niets anders op zat dan te trouwen met haar broertje. En hoe wij ook probeerden uit te leggen dat dat niet mogelijk is, daar had ze gewoon lak aan! Trouwen zou ze, desnoods met haar broertje . Dat Man en ik niet getrouwd zijn, is ook onbegrijpelijk voor haar. “Jullie kunnen nooit opa en oma worden”, zei ze laatst, “want jullie zijn niet getrouwd!”. Ze is er blijkbaar meer mee bezig dan wij. Maar even terug naar ons verliefde stelletje. Afgelopen donderdag hebben ze dus afgesproken en samen gespeeld. Voor die tijd wilde dochter absoluut niet kussen, maar sinds donderdag vliegt het ’stel’ elkaar ’s-ochtends in de armen en wordt er een flinke kus uitgedeeld. En volgens de juf ging het de hele vrijdag zo. Ik heb dus dochter maar even uitgelegd dat dat niet de bedoeling is. “Nee he mama”, antwoordde ze heel wijs, “want dan krijgen we strakjes nog bacteriës!”………..

“Ik wil eigenlijk wel zo’n kleine buxus-heggeschaar”, zeg ik tegen Man, “zo’n grote heggeschaar is zo moeilijk te hanteren voor onze buxushegjes”. Wij hebben namelijk buxushaagjes, een heleboel buxushaagjes, in de voortuin, in de achtertuin, overal staat buxus. Ik ben gek op buxus. Ietwat burgerlijk dat geef ik toe, maar ik vind ze gewoon lief en ze blijven het hele jaar groen….ook mooi meegenomen! Nu moet u niet denken dat het over hectaren gaat als ik over onze voor- en achtertuin praat. Nee, zo riant wonen we nu ook weer niet. Vandaar dat dat buxus-heggeschaartje er nog niet was. “Geen probleem, ik kijk wel ff op internet”, was Man z’n antwoord. Uiteraard…..Man zoekt alles na op het internet, Man doet het liefst nog de wekelijkse boodschappen via het internet……jammer dat Appie nog niet bezorgd in Sprang-City. Afijn een paar minuten later. “Ik heb er één gevonden, je-weet-wel op ‘die-en-die’ site, daar ist’ie het goedkoopst……moet ik hem bestellen?”. “Ehm”, antwoord ik, “ik wil hem eigenlijk vandaag hebben……….vanmiddag eigenlijk”. Sja, zo ben ik. Als ik iets wil, dan het liefst meteen. En ik had natuurlijk een goed excuus. Nu was het immers mooi weer. Wat zeg ik? Prachtig weer! Zeker om de tuin te doen. Het lijkt deze week wel of een soort van nestdrang zich van mij meester heeft gemaakt. Alles moet in orde voordat de verbouwing begint, want dan heb ik er simpelweg geen tijd voor. De auto’s, de tuin. Het kan niet op……Lien de uitsloofster! U gaat zich natuurlijk al schuldig voelen? U heeft waarschijnlijk geen zin gehad om auto’s te wassen en de tuin te doen met dit mooie weer. U had veel leukere dingen gepland, zoals terrasjes pikken, naar de Efteling gaan, lekker winkelen of gewoon heerlijk in de tuin ZITTEN. Foei! Nee, dat was de afgelopen dagen niet aan mij besteed. Daar heb ik de overige 362 dagen van het jaar nog voor U begrijpt, wij zaten een half uurtje later in de auto op weg naar de Doe-het-zelf-zaak. Heggeschaartje gekocht en de tuin ligt er weer pikobello bij. Maar nu stop ik ermee hoor……….voordat u zich allen verplicht voelt om ook te gaan tuinieren en autowassen!

Héél consequent ben ik altijd. Nee is bij mij Nee. Daarom ontken ik ook in alle toonaarden dat ik het was die vanmiddag Man’s auto stond te wassen! It wasn’t me…….écht niet!

…of gelukkig zijn? Geluk is belangrijk. Iedereen streeft naar geluk. Geluk in z’n leven, geluk in de liefde. Altijd maar zijn we op zoek naar die ene andere persoon die ons gelukkig kan maken. Té vaak laten we dat geluk afhangen van die andere persoon in ons leven. Of dat nu gaat om Man, Vrouw, Kind, dat doet er niet toe. Té vaak hebben we niet door dat we geluk bij onszelf moeten zoeken. Hoe in hemelsnaam kun je gelukkig worden dóór iemand anders. Iemand anders moet het aanvullen. Iemand anders moet net dat toefje slagroom op de pudding zijn. Iemand anders moet het net allemaal wat leuker maken. Maar iemand anders moet niet verantwoordelijk zijn voor jóuw geluk. Eerst zul je zelf, helemaal alleen, ervoor moeten zorgen dat je het leuk hebt. Dat je tevreden bent met wie je bent en dat je goed in je vel zit. Natuurlijk is dat geluk ook van veel factoren afhankelijk. Het komt niet aanwaaien, je zult er zelf voor moeten zorgen. En hoe diep de dalen soms zijn, je zult zelf moeten klimmen om weer op de top van die berg te komen……met een beetje hulp van die ander misschien……maar dat klimmen zul je toch écht zelf moeten doen. En denkt u nu niet dat ik hier wat loop te swetsen, daarvoor ben ik zelf ook al té vaak té diep geweest. En steeds weer was ik verbaasd over het feit hoe sterk een mens kan zijn. Hoe zwart de wereld om je heen er ook uitziet, er is altijd in de verte, soms hééél erg in de verte weer een lichtpuntje. Gelukkig maar…………