Toen ik nog jong was, een tiener, een twintiger………en begint u nu niet hard te lachen, want NEE, daar behoor ik al lang niet meer toe……..had ik me zó voorgenomen nooit met een Man te gaan samenwonen die snurkt. Een snurkende Man….nachtmerries zou ik ervan krijgen! En jeuk! Net als een Man met haren op z’n rug, ook vreselijk, ook om nachtmerries, jeuk en een spontane aanval van chronische kippenvel van te krijgen. Dat laatste heeft Man niet. Maar snurken……..werkelijk……als er kampioenschappen georganiseerd zouden worden, is hij de winnaar! Niemand is zo goed in snurken als Man. Man ontkent natuurlijk in alle toonaarden. En ik moet toegeven hij snurkt niet altijd, maar zo af en toe. Zo af en toe als Man verkouden, héééél erg moe of gewoonweg dronken is, nou, dan springen de scheuren in onze muren (en in mijn trommelvliezen, maar dat terzijde). En waarom ik dit nu ter sprake breng? Omdat dat mijn positie nog sterker maakt. Ik wil een nieuwe bank. Zo één waar ik héél goed op kan liggen. Zo één chaisselonge, met heerlijke kussens. Om heerlijk op te slapen als Man weer een aanval van snurkeritus krijgt…………….
Categories