En ik had het zo mooi gepland. Ben ik nl. best goed in….in plannen! Gisterochtend zou Man nog werken, ik zou meegaan naar school. Van ieder kindje dat 5 jaar wordt mag nl. één van de ouders een ochtend meedraaien. Kijken hoe het feestvieren gaat, kijken wat ze zoal doen op een gemiddelde schoolochtend. Heel gaaf om dat eens te zien, te voelen en mee te maken. Ik heb genoten! En Dochter ook! Na de schoolochtend lekker lunchen met z’n allen, Dochter om 13h00 weer naar school en Lien richting de bakker om de bestelde prinsessentaart op te halen. En ja hoor. Misschien vermoedt u al wat ik ga melden. 13h05 was Lien bij de bakkerij……en ik zie tot mijn grote schrik dat alles donker is en het bordje “GESLOTEN” voor de deur hangt. Een lichte paniekaanval maakte zich van mij meester. Hoe moest ik Dochter immers uitleggen dat er geen taart was en dat we het op haar 5e verjaardag moesten doen met wat tompoucen van de supermarkt???? “Kalm blijven….even goed nadenken” mompelde ik tegen mezelf. Ik ben vervolgens toch maar uit m’n auto gestapt en gaan kijken of er ergens een achterom was. Oef! Er was een deur met een bel. De tijd dat ik moest wachten tot er open werd gedaan, duurde een eeuwigheid. Maar gelukkig deed meneer-de-bakker-himself open en zag ik ook bij hem een “gelukkig-ik-kom-nog-van-die-taart-af-gedachte” op z’n gezicht. Na wel 10 verontschuldigingen van mijn kant en een flinke fooi, nam ik uiteindelijk die supermooie prinsessentaart mee naar huis. En Dochter? Die vond ‘m prachtig, maar heeft liever een tompouce.
Tag: kant
Categories
Lien & de Kledingkast
“Je moet eens even in onze kledingkast gaan kijken”, zeg ik tegen Man. “Hoezo?”, vraagt deze, “heb je opgeruimd dan?”. “Ja, ook dat, maar het is belachelijk hoeveel kleding JIJ hebt!” antwoord ik lichtelijk gefrustreerd. “Goed hè?”, reageerde Man naar mijn idee een beetje te vrolijk. Ik vond mezelf namelijk erg zielig. Man heeft 2 gedeeltes van onze hangkast in gebruik, ik ééntje. Man heeft 3/4 van onze legkast in gebruik, ik 1/4. Man heeft 4 laden van onze ladenkast in gebruik, ik 2. Zeg nu eens eerlijk, dames onder ons, dan heb ik toch alle reden om mezelf zielig te vinden, niet? “We kopen voor jou nog een nieuw kostuum en dan is het verder wel gescheten met jou en je kledingmanie!”, zeg ik tegen Man, “Je hebt wel zo’n 25 overhemden, 10 truien/vesten en dan heb ik je poloshirts nog niet geteld”. Ik hoor Man zichzelf in gedachten afvragen wat dan eigenlijk het probleem is. “Ga dan weer eens shoppen voor jezelf”, stelt Man voor. “Ja, dat moet ik héééééél nodig doen ja! De vraag is alleen wanneer!!!! Ik heb gewoon nooit tijd!!!!” reageer ik inmiddels op standje supergefrustreerd. Man geeft het vervolgens op. En gelijk heeft’ie. Ik krijg immers een vrijbrief om ongegeneerd te gaan shoppen en dan zeur ik nog! Maar nu, gewoon op dit moment, heb ik besloten donderdag maar eens wat vrije uurtjes in te plannen. Dochter heeft immers herfstvakantie. Kunnen we mooi met z’n tweetjes naar de stad. Ik zal Man eens een poepie laten ruiken en minimaal de helft van ‘zijn’ kledingkast in beslag gaan nemen!
Iedereen weet dat als je éénmaal moeder bent, de ochtenden behoorlijk vermoeiend zijn. Ik zeg ook altijd tegen mijn dierbare mannelijke collega’s dat ik er al een dagtaak op heb zitten als ik op kantoor arriveer. En ja, ze kijken me dan schaapachtig, niet-begrijpend aan. Wat wil je? Man heeft het bij ons thuis ook een stuk gemakkelijker. Als hij thuis werkt, is er geen stress en kunnen we alles op ons gemakkie doen en als hij wel weg moet, is hij zo vroeg de deur uit, dat’ie niks meekrijgt van het hele ochtendritueel! Je kunt soms dus zeggen dat ik naar m’n werk kom om uit te rusten 🙂 Niet helemaal waar natuurlijk, want als ik niet naar m’n werk hoefde dan was er ook minder gehaast ‘s-ochtends. En oké, ik kies er zelf voor om te gaan werken, dus ik zal niet te hard klagen. Feit is wel dat er soms van die ochtenden zijn, dat alles zo’n beetje tegenzit. Dochter die moppert omdat die maillot/panty niet lekker zit, Zoon die zich steeds verstopt omdat hij niet wil aankleden en daarna zo hard mogelijk probeert tegen te werken als ik hem een schone luier aan wil geven. Vervolgens aan de ontbijttafel vindt Zoon het nodig om z’n melk om te stoten en dan lekker met z’n handjes door de Optimel te woelen, zodat niet alleen de tafel, kinderstoel en vloer onder zit, maar ook meneer zelf aardig begint te plakken. Dochter eet (gelukkig) goed haar boterham op, maar heeft dan weer wat tijd over om de kralendoos tevoorschijn te halen. En nee, ik heb het dan niet over die grote houten kralen, maar u weet wel, die kleine priegelkraaltjes die vervolgens, u raadt het al, over de grond vliegen. Wat een toestand. Gelukkig zijn m’n schoonouders vandaag aan de oppas, zodat schoonmama de boel kon opruimen………. Inmiddels is het wat later in de ochtend. Ik ben al wat bijgekomen van het gehol en gevlieg en heb de nodige bakken koffie achter m’n kiezen. De zon schijnt en alles ziet er ondertussen wat rooskleuriger uit……….oftewel m’n ochtendhumeur is over!
Man ‘moet’ een nieuwe auto. Z’n proeftijd zit erop en we mogen de tijdelijke auto inruilen voor een nieuwe. Ééntje die man zelf mag uitzoeken. Tijd voor wat proefritjes dus. Mijn voorkeur (ja…ik heb ook nog wat in te brengen) ging uit naar de Passat. Mooi model en niet in de laatste plaats ben ik erg gecharmeerd van de laadruimte. Man gaat het in eerste instantie om het vermogen. Vandaar dat Man afgelopen vrijdag een testrit ging maken met de Passat 140pk! “Rijdt lekker” zei Man opgetogen toen hij thuis kwam. Ik moest er dan ook maar eens even mee gaan rijden. En ja, hij reed prima. Nou vind ik m’n fiets al lekker rijden, dus die 140pk Passat kon er zeker mee door. En groot! Groot dat dat ding is van binnen, niet normaal meer. Ik had Man tijdens onze laatste vakantie beloofd (hij heeft het zelfs op tape staan!) dat ik de volgende vakantie veel minder zou meenemen, maar geloof me, dat is met de Passat niet nodig. Vervolgens was gisteren de 2e testrit gepland met de Alfa 159. “Alfa?” zult u wel denken. Dat dacht ik nl. ook toen Man er de eerste keer mee op de proppen kwam. “Alfa???”, zei ik tegen Man, “je wilt zeker iedere week in de garage staan?”. Want zeg nou zelf, daar staan ze toch om bekend. “Nou en?” was Man’s reactie, “ik lease ‘m toch?”. Maar nu heeft Lien dus gisteren in dat ‘ding’ gereden en ik verzeker u, mocht Man voor deze auto kiezen dan laat Lien toch echt d’r fiets in de schuur. Wat een auto! In één woord GEWELDIG. Lien is verliefd. Hij is mooi, strak, gestroomlijnd, snel, subtiel….en sja…..dan neem je wat minder ruimte voor lief. Het ziet er naar uit dat het dus de Alfa gaat worden. Alleen 1 probleempje…….Man wil ‘m eigenlijk kopen en niet leasen…….nu maar hopen dat we geen ‘maandag-model’ treffen 😉
Mijn countdown-balk links geeft aan nog 3 daagjes en 12 uur en 30 minuten. En dan word ik dus geacht fit en vol goede moed op het Unaplein te staan, van waar we gaan starten. U begrijpt……ik voel me kut. “En schat, voel je je vandaag iets beter?” vraagt Man vanochtend. Nee dus. Helemaal niet dus. Erger dan gisteren dus. Het snot komt nou aan alle kanten m’n lichaam uit (niet dat u op deze informatie zit te wachten) en ik heb het gevoel dat m’n hoofd ieder moment kan ontploffen. M’n spieren voelen van rubber (en dan de stevige kwaliteit) en m’n ogen zijn zo waterig dat je bijna denkt dat ik de hele nacht heb liggen janken. Afijn…….het gaat niet helemaal volgens planning met de voorbereiding dus. Één geluk dat er geen Olympische titel of wereldrecord vanaf hangt. Het zou al zijn meegenomen als ik überhaupt kan lopen. Maar we hebben dus nog 3 dagen en zo’n kleine 12 uur. Ik blijf maar optimistisch en probeer er het beste van te maken. Vroeg m’n bedje in, heel rustigaan doen en blijven hopen dat het morgen weer ietsie beter gaat. Verder blijf ik een peptalk tegen mezelf houden en neurie de hele dag het bekende liedje van Hans Teeuwen (u weet wel……ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed, jullie kunnen mij niks maken….). Hopelijk schrikken de bacillen hiervan en trekken ze op tijd terug………..we will see.
En dat komt verdomd slecht uit! Zaterdag moet ik immers wel fit aan de start verschijnen voor de 80 v.d. Langstraat. Dus ik baal. Niet zo’n beetje. Ik baal enorm. De hele nacht liggen snotteren en nu zit ik dus met sjaal om en paracetamol bij de hand op kantoor. Ik zie zo bleek als de witte pasta van Duo-Penotti, heb waterige ogen & neus, keelpijn en slome spieren. Het ziet er dus allemaal niet zo best uit voor Lien & de 80. En toch wil ik lopen. Toch wil ik zaterdag van de partij zijn. Reden te meer dus om niet toe te geven aan m’n lijf. Ik ga met man en macht vechten tegen de foute bacillen. Fruit, groenten, neusspray, dampo, stomen, paracetamol en in het ergste geval ibuprofen. Met deze instelling en paardemiddelen moet het gewoon gaan lukken. Vanavond laat ik me verwennen met een kopje thee door Man en ga vroeg onder de wol. Zucht……….je moet er wel wat voor over hebben om de 80 te lopen!
Het begint al steeds meer vorm te krijgen…….die geplande verbouwing van ons. De financiën zijn geregeld, de buren zijn ingelicht, de aannemer is voor de 3e keer langs geweest. Dit keer met iemand die de verwarming, het dak en de kozijnen gaat leveren. “Welke kleur moeten die kozijnen worden?” vraagt de klusjesman. “Net het wit eraf”, antwoord ik heel zeker. Jaha…..ik weet waar ik het over heb, merkt u wel. Ik heb al diep nagedacht over hoe het precies moet gaan worden……ahum…..niet dus. Man kijkt een beetje bedenkelijk en besluit maar geen reactie te geven. “Wil je glad kunststof of met houtreliëf?” vraagt de klusjesman vervolgens. “Houtreliëf”, antwoord ik weer meteen. “Dat trekt wel vuil aan” probeert klusjesman nog even, maar ik ben niet van m’n stuk te brengen. “Geeft niet, ik kan er goed bij om schoon te maken!” reageer ik weer. Het idee dat ik niet meer hoef te schilderen is zo heerlijk, dat ik dat extra schoonmaken wel voor lief neem. En ik wil dan wel kunststof, maar niet van dat gladde woningbouwvereniging-kunststof. Het moet toch op z’n minste de uitstraling van hout hebben. Vervolgens kijk ik Man zelfvoldaan aan en zie hem goedkeurend knikken. Wij kunnen dat samen……zo’n verbouwing regelen. Hij is van de financiën, de buren inlichten en de technische snufjes. Laat mij maar lekker de kleuren, materialen, stofjes en verfjes kiezen. Ik hoop dat ze kunnen beginnen in de carnavalsvakantie! Ben ik tenminste mooi op ski-vakantie………….
Wat een week heb ik achter de rug! Wel gezellig hoor, daar niet van, maar ik hang inmiddels van koffie en bbq’s aan mekaar. We hebben sinds woensdag iedere dag bezoek gehad. Van vriendinnen op de koffie, tot familie die mee hebben gegeten op zaterdag & zondag. Dan moeten we hier nog bij optellen dat Man door z’n rug is gegaan dinsdagavond, woensdag de dokter heeft bezocht, vervolgens zulke goede medicijnen heeft gekregen dat hij de hele wereld weer aan kon. Met als resultaat dat hij zaterdag stopte met de pillen, Jens 1x heeft opgetild en toen weer niet op of neer kon. Goei poeier…..dá spul van de dokter! Lien’s besluit staat vast…..zodra hij weer wat hersteld is, stuur ik hem verplicht naar de sportschool! (met wat opleukverhalen over de aanwezige sauna cq dames, moet dat wel lukken…) Verder is Jens gisteren van de trap gevallen….helemaal van boven naar beneden…..hij koos in z’n enthousiasme de verkeerde (en dus smalle) kant van de trap…..oeps! Gelukkig zijn kindjes op die leeftijd nog erg flexibel en heeft hij er alleen een bult op z’n achterhoofd aan overgehouden. Dat ik zowat een hartstilstand kreeg, is een kleine bijkomstigheid. U begrijpt het al…..ik heb een erg drukke, hectische, rommelige maar ook wel gezellige week achter de rug. Mijn excuses voor het uitblijven van logjes. Ik zal m’n leven beteren………..
Categories
Lien & Thule
“Schat, ik zou wel eens naar Thule op vakantie willen!” zegt Man stellig. Waarop ik in al mijn domme naïviteit vraag: “waar ligt dat in Godsnaam?”. Man antwoordt al lachend dat hij dat ook niet precies weet, maar dat het er wel héééél erg mooi en leuk moet zijn want er rijden zoveel mensen met een sticker van dat stadje op de dakkoffer!!! Dit soort humor kun je alleen bij Man verwachten en ik trap er telkens weer in. Kent u dat? Man is snel in het leggen van verbanden, Man maakt dan ook soms grapjes, die ik niet zo snel begrijp en als hij dan vervolgens bijna z’n broek natplast van het lachen, voel ik me een superdom wicht. Ik probeer mezelf dus maar wijs te maken dat het niet aan mijn domheid ligt, maar dat Man gewoon té slim is (daar gaan we weer met té) 😉 Tsss…..op vakantie naar Thule!
Alles is momenteel ‘te’ bij Lien. Ik ben té druk. Ik wil té veel. Ik slaap té weinig. Ik ben té onrustig. Ik word té moe. En dat terwijl ik pas vakantie heb gehad! En ik hoor u bijna hardop denken: “het zullen haar hormonen wel zijn”. Zou kunnen. Ik weet het niet. Feit is wel dat het de bekende ‘cirkel’ begint te worden. Natuurlijk ben ik té moe als ik niet goed slaap. Natuurlijk word ik té moe als ik teveel hooi op m’n vork neem. Natuurlijk ben ik té onrustig als mijn ‘lijstje’ te groot is en ik kom er niet doorheen. En weet u wat het ergste is? De verbouwing moet nog beginnen!!! Afgelopen vrijdag is de aannemer op bezoek geweest. Hij heeft de waslijst met dingen die wij graag zouden willen meegenomen, inclusief de nieuwe bouwtekening en met een beetje geluk krijgen we eind deze week de offerte binnen. Vraag is dan……wanneer begint’ie? Misschien wordt alles wel veroorzaakt omdat ik stiekem héél erg tegen die verbouwing op zie. Hoe ik mezelf ook inprent dat het allemaal wel goed komt en dat het straks zoveel mooier, zoveel ruimer en zoveel opgeruimder zal zijn……ik krijg gewoon bijna paniekaanvallen als ik denk aan de troep die eraan vooraf zal gaan. “Waarom kopen jullie niet gewoon een ander huis?” wordt regelmatig gevraagd. Alsof we daar dan niet het nodige aan moeten doen cq. vervangen!! Ieder huis wat in de buurt te koop staat, is al regelmatig bekeken door Lien en overal moet wel óf de keuken óf de badkamer vervangen worden en in veel gevallen zelfs allebei. Net zoveel rotzooi, net zoveel stress….. Nee, een ander huis wil ik niet. Niet nú tenminste. Wie weet ooit. Nú wordt het dus verbouwen. Misschien moet ik maar voor een paar maandjes op de camping gaan zitten! Of is dat weer té koud, té nat en té veel behelpen?