Iedereen weet dat als je éénmaal moeder bent, de ochtenden behoorlijk vermoeiend zijn. Ik zeg ook altijd tegen mijn dierbare mannelijke collega’s dat ik er al een dagtaak op heb zitten als ik op kantoor arriveer. En ja, ze kijken me dan schaapachtig, niet-begrijpend aan. Wat wil je? Man heeft het bij ons thuis ook een stuk gemakkelijker. Als hij thuis werkt, is er geen stress en kunnen we alles op ons gemakkie doen en als hij wel weg moet, is hij zo vroeg de deur uit, dat’ie niks meekrijgt van het hele ochtendritueel! Je kunt soms dus zeggen dat ik naar m’n werk kom om uit te rusten 🙂 Niet helemaal waar natuurlijk, want als ik niet naar m’n werk hoefde dan was er ook minder gehaast ‘s-ochtends. En oké, ik kies er zelf voor om te gaan werken, dus ik zal niet te hard klagen. Feit is wel dat er soms van die ochtenden zijn, dat alles zo’n beetje tegenzit. Dochter die moppert omdat die maillot/panty niet lekker zit, Zoon die zich steeds verstopt omdat hij niet wil aankleden en daarna zo hard mogelijk probeert tegen te werken als ik hem een schone luier aan wil geven. Vervolgens aan de ontbijttafel vindt Zoon het nodig om z’n melk om te stoten en dan lekker met z’n handjes door de Optimel te woelen, zodat niet alleen de tafel, kinderstoel en vloer onder zit, maar ook meneer zelf aardig begint te plakken. Dochter eet (gelukkig) goed haar boterham op, maar heeft dan weer wat tijd over om de kralendoos tevoorschijn te halen. En nee, ik heb het dan niet over die grote houten kralen, maar u weet wel, die kleine priegelkraaltjes die vervolgens, u raadt het al, over de grond vliegen. Wat een toestand. Gelukkig zijn m’n schoonouders vandaag aan de oppas, zodat schoonmama de boel kon opruimen………. Inmiddels is het wat later in de ochtend. Ik ben al wat bijgekomen van het gehol en gevlieg en heb de nodige bakken koffie achter m’n kiezen. De zon schijnt en alles ziet er ondertussen wat rooskleuriger uit……….oftewel m’n ochtendhumeur is over!