Tag: niks

Categories
Zomaar

Stukje sentiment

3 Jaar geleden was dit de laatste avond met z’n drietjes. De volgende dag zou ons leventje verder gaan met z’n viertjes. 3 Jaar geleden liep ik rond met een enorme buik en ik was het beu. Ik was het beu om te waggelen in plaats van te lopen, ik was het beu om niet lekker meer te zitten, om geen slaaphouding meer te kunnen vinden en om simpelweg geen oog meer dicht te doen. Ook was ik het beu om iedere ochtend de vraag van Man te krijgen of hij nu écht weer naar z’n werk moest, of het nu écht nog niet begonnen was. En ik was het beu om op alle telefoontjes te moeten reageren met, “nee hoor, nog niks aan de hand….je hoort het vanzelf”. Ik wilde niet meer zwanger zijn. Ik wilde eindelijk dat kleine baby’tje in m’n armen voelen. 15 April 2005 om 04h45 begon de bevalling dan eindelijk. Precies een week na de uitgerekende datum. Om 07h48 was Zoon geboren. Kort maar krachtig zullen we maar zeggen. En morgen wordt hij dus alweer 3 jaar. Een prachtige eigenwijze lekker-op-ontdekking-zijnde peuter. Een heerlijk kind waar we supertrots op zijn. Morgen wordt hij drie en ik kan me geen ander leven meer voorstellen dan met z’n viertjes………

Categories
Zomaar

Over mooi weer en een auto

Ik heb eigenlijk niet zo heel veel met auto’s. Hij moet het doen. Hij (waarom hebben we het bij auto’s in hemelsnaam altijd over hij??) moet niet te traag zijn. Hij moet functioneel zijn. En vooral….er moet genoeg ruimte zijn voor de kids en de boodschappen. Man probeert mij al jaren een sportwagen te slijten. “Leuk toch, Lien, zo’n Audi TT?”. Leuk ja, maar zodra ik verplicht met het dak open moet rijden omdat ik anders de buggy niet meekrijg, dan wordt het toch een stuk minder charmant. Of een leuke TT met twee kinderzitjes op de achterstoelen gefrommeld….ook weer zoiets. En dan heb ik het nog niet eens over de boodschappen gehad. “Nee dank je”, antwoord ik dan laconiek. Buiten het feit dat ik dus niet zo verdammt veel met auto’s heb, heb ik nog minder met het ‘ze-wassen’ fenomeen. Een bloedhekel heb ik eraan. Meestal lukt het dus uiteindelijk (na een klein halfjaartje) Man naar de wasserette te sturen om te zorgen dat mijn bolide z’n originele kleur weer terugkrijgt. Zilver-metalic in plaats van grijs/zwart. Om dan nog maar over de ramen te zwijgen. Maar vandaag hè lieve mensen, vandaag….ja u had het op film moeten vastleggen…..vandaag heb ik dus m’n auto gewassen. Zomaar. Met de hand. Niks geen borstelmachine waar ik even doorheen gereden ben. Niks geen, “doe maar behandeling 1”, de duurste, zoéén waarbij de boel ook gewaxed wordt. Nee nee, vandaag heb ik samen met Zoon staan soppen met een spons en een tuinslang. En Zoon? Die vond het geweldig. Die was net zo nat als de spons waar hij mee sopte, maar dat blijft een kleinigheidje. “Ikke jouw goed hellupe hè mama?” vroeg hij trots toen hij weer aan het soppen was, waar ik al lang weer gezeemd had. En ik had er stiekem ook plezier in. Niet in het autowassen an sich. Nee, in het feit dat het kleine joch zo’n plezier had. Dat koppie…….daarvoor alleen al zou ik morgen gerust weer opnieuw beginnen. Bij wijze van dan hè……….straks denkt Man nog dat ik dan die van hem wel even ga doen………no way!

Categories
Zomaar

State of Hapiness?!?

Ja, die state of hapiness….zucht….die is snel weer over als ik nu thuis die bulk met was in de bijkeuken zie liggen! Vantevoren stress door mijn was-gen en als ik thuis kom, is het weer precies hetzelfde. Natuurlijk had ik deze keer ook weer veel te veel kleren ingepakt voor die paar dagen en natuurlijk kon ik de helft weer schoon in de kast terugleggen. God-zij-dank! Stel voor dat ik écht alles zou hebben gebruikt wat ik bij had. Dan had er een dubbel zo grote bulk was gelegen….ik moet er niet aan denken. Deze zomer moet het écht anders. Deze zomer….de vakantie naar Spanje….dan moet ik toch maar eens wat efficiënter gaan inpakken. Niet dat ik dan die bulk met kleding efficiënter in tassen ga proppen in plaats van in koffers, nee, het moet met minder. Minder is goed. Minder is beter. Dit wordt de komende maanden mijn mantra, dat begrijpt u wel. Ik kan niks garanderen, maar dat ik het ga proberen is zeker! Nee Lien…niks proberen…het MOET gewoon. En het gaat lukken. “Hmmmm……..minder is goed, minder is beter……..hmmmm” U ziet me waarschijnlijk al helemaal zitten in kleermakerszit op de bank en maar hmmm-en ;-)

Categories
Zomaar

Onze kleuterdochter…

Dochter zit in groep 2. Voor de ouderen onder ons, de 2e kleuterklas. Officieel niet. Officieel is Dochter een ‘late’, jarig in november en eigenlijk een groep ééner. Echter door een foutje van de leraressen aan het begin van het schooljaar, belandde ze per ongeluk in groep 2. Na constatering van dit feit (pas na een paar weken….oeps) is besloten om het maar eens aan te zien dit jaar. Intelligent is ze genoeg. De twijfel begon bij mij echter al toe te slaan na de verhuizing van de school naar een nieuw pand. Dochter zat niet lekker in haar vel. Ze huilde als ik haar naar school bracht. Niks voor haar. Onze vrolijke flierefluiter veranderde langzaam in een ‘dood’ vogeltje. Gelukkig is dat inmiddels wel bijgedraaid, maar dat was al een eerste teken dat ze misschien emotioneel nog niet zo ver is om straks naar groep 3 (klas 1 van vroeger) te gaan. De laatste tijd stapelden zich echter steeds meer voorbeelden op die mij nog meer deden twijfelen. Dochter zelf niet. Dochter wil naar groep 3. Dochter wil leren lezen! En toch……toch hebben we vandaag in overleg met de juffen besloten het niet te doen. We houden haar nog lekker een jaartje kleuter. Onze kleine grote meid…….ze moet nog zo lang…….laat haar nog maar een jaartje ’spelen’. En sinds de knoop is doorgehakt, is er een last van m’n schouders gevallen. Het is goed zo.

Categories
Zomaar

Verkocht…..

…….de babykamer! Over een paar weken wordt alles opgehaald en ingeladen. Weer een periode definitief afgesloten. Eerst het wiegje. Dat heeft nog maanden leeg op onze slaapkamer gestaan. Ik kon het niet. Ik kon het niet opruimen en bij m’n ouders terug op zolder zetten. Toen de box. De box was een kadootje aan vrienden die een kleintje kregen. Het was zo’n mooie ronde. Een heel ongemakkelijk, groot maar oh zo’n leuk ding. Afgelopen zomer heeft Zoon een nieuwe kamer gekregen. Een groot bed, een andere kast en leuke cars-spulletjes. De babykamer was zolang opgeslagen in de garage. En stond, u begrijpt het al, behoorlijk in de weg. Steeds dubden we weer wat we ermee zouden doen. Meegeven naar Roemenie was het idee. Ze wilden het niet. Het nam te veel ruimte in beslag in de vrachtwagen. Lange tijd riep Man dat hij wel foto’s zou maken en deze op Marktplaats zou zetten. Daar kwam ook niks van. Totdat Man laatst op z’n werk liet vallen dat we een babykamer in de aanbieding hadden. Nou, meteen interesse! En nu is alles dus verkocht. Alles……de kamer, de lampen, de kinderwagen, de maxicosy, het campingbedje en alle andere rommel die ik nog vergeten ben. Raar hoor. Sentimentele muts die ik ook ben! Straks sta ik nog te janken als alles wordt ingeladen……..je zult het meemaken!

Categories
Zomaar

Een boek én een digitale camera

“We hebben nu écht alles voor de vakantie?”, vroeg Man gisteren. “Ja”, antwoordde ik, “ik wil alleen nog een nieuw boek halen, maar verder zijn we d’r”. Een zucht van verlichting vulde de ruimte. Man kent me ondertussen al een tijdje en diep in z’n hart weet hij ook wel dat ik bezig blijf totdat we vrijdag uiteindelijk in de auto zitten. C’est moi! Kan er niets aan doen, maar ik ben nu éénmaal iemand die graag goed voorbereid weg gaat. Iemand van de afstreeplijstjes. Iemand van de “what if….”-dingen. Inderdaad…..iemand die valt onder de categorie: controlefreak. En dat is alleen maar erger geworden sinds we kinderen hebben. U kunt er van op aan dat ik voor de kids alles piekobello in orde heb. Als ik al iets vergeet dan is het voor Man of voor mezelf. Minder erg dus……. Alhoewel, vanochtend werd ik badend in het zweet wakker met het idee dat mijn paspoort was verlopen. En als we dat voor vrijdag nog moeten vernieuwen…….nou dat zou dan mooi 5 voor 12 zijn geweest. Zekers met die gemeentelijke ambtenaren! Ik wist niet hoe snel ik mijn paspoort moest nakijken op de vervaldatum. Oef…..2009! Gelukkig nog 1 jaar te gaan…… Verder was ik er redelijk van overtuigd dat we dan toch alles hadden (zelfs een geldig paspoort ). Tot Man vanochtend onze kleine digitale camera in orde wilde maken. We hebben ook zo’n spiegel-reflex-geval, maar da’s natuurlijk niks om mee de piste op te nemen. Vandaar dat we laatst een klein digitaal cameraatje hadden overkocht van zus. Lekker handig compact ding, kan zo in de binnenzak van Man’s ski-jas (Man is tenslotte de Japanner bij ons). Maar dan moet dat focking ding het wel doen! Kapot dus! Nou eh…………..dat wordt dan nog een boek én een camera!

Categories
Zomaar

Iets over volle hoofden enzo……..

Afgezien van het feit dat aan het begin van de week m’n hoofd vol snot zat, zit het nu vol met ‘dit-moet-ik-niet-vergeten’ en ‘dat-moet-ik-niet-vergeten’ dingetjes. Altijd leuk…..op vakantie gaan, maar de week ervoor heb ik ook altijd last van enige ‘vakantie-stress’. Ineens kom ik erachter dan ik nog wat drogisterij-spullen moet halen, dat ik voor Dochter nog wat nieuw ondergoed moet scoren, dat ik voor Zoon niet genoeg dikke sokken heb, dat poes nog ontwormt moet worden en dat ik eigenlijk zelf nog wel een nieuwe spijkerbroek wil. U kent het wel. Altijd van die op-het-laatste-nippertje-dingen. Gelukkig hebben we nog een heel vrij weekend voor de boeg. Een weekend zonder afspraken, zonder geplande uitstapjes, zonder geregel. Nou ja, behalve het geregel voor de vakantie dan. Eigenlijk kan er niet meer zoveel mis. Alle ski-spullen hebben we en liggen al klaar. En shampoo verkopen ze vast ook wel in Val Thorens mocht ik dat nog vergeten. Bovendien hoef ik me uiteindelijk geen zorgen te maken over wat er wel en niet mee kan, want opa I. heeft een nieuwe bus kunnen regelen. Ik zeg: “loaien marrr!”. Oma L. heeft al een boodschappenlijstje mee, want wat moet een hollander op vakantie, zonder z’n eigen hagelslag en pasta?!? Juist ja, niks dus. Nee, we verloochenen onze afkomst echt niet…..we zijn en blijven hollanders. Toch kan ik ook erg uitkijken naar de lekkere verse franse baguettes, croissants en chocoladebroodjes. Om dan vervolgens na 1,5 week weer te kunnen smullen van een lekkere bruine boterham met kaas. Zo gaat dat. Oost, West, Thuis Best. Zeker voor zo’n burgertrutje als ik…………(ik zal het zelf maar zeggen, voordat u met deze opmerking komt)

Categories
Zomaar

Fijn Kerstfeest allemaal!

En het is weer 25 december! Kerst dus……. Kindeke Jezus is geboren, 2007 jaar geleden. En al zou ik het prachtige kerstverhaal zelf helemaal zijn vergeten, Dochter doet me tegenwoordig precies uit de doeken hoe het destijds moet zijn gegaan in die stal met Jozef en Maria. Dat leert ze natuurlijk op school. Ach, lieve mensen, de grote lijnen vergeet je natuurlijk zelf ook niet, maar het blijft prachtig hoe kinderen weer helemaal opgaan in de kleine details van het verhaal. En of het nu een verhaal blijft of destijds echt is gebeurd……ach…….dat laat ik aan ieders eigen interpretatie over. Net als het bestaan van de Kerstman. Ook hier zijn vanochtend weer wat kadootjes uitgepakt. De Kerstman…ehhh…Kerstvrouw kon het weer niet laten. Het blijft prachtig om die verbaasde gezichtjes te zien. “Mama, jij zei toch dat de Kerstman alleen langsgaat bij kindjes die nog niks van Sinterklaas hebben gehad?…..Nou dan zijn Jens en ik toch wel hééél erg lief geweest denk ik….”, was haar conclusie. En sja, wat heb je daar dan tegen in te brengen hè? Juist ja, helemaal niks. Mijn kerstkado was een hele dag + een nacht weg van huis, weg van de drukte. En dat is gelukt hoor! Bep en Toos hebben lekker geborreld, geluierd, gezwommen, geslapen en gekeuteld in Saunadrome in Putten. Bodymassages, body-pakkings, uitgebreide lunch, heerlijk avondeten en nog een super-de-luxe hotel erachteraan. Voor herhaling vatbaar dus…… Man had het echter wat zwaar gehad met 2 kleine kids en een buikgriep. Maar kleinigheidjes hou je natuurlijk altijd 😉

Categories
Zomaar

Lien & Delftsblauw

Ja, leuk een verwenarrangement in een beautyfarm/sauna! Helemaal top! Ware het niet dat Lien al van het kijken naar een hoek van het bureau, van een kastje, van de tafel, een blauwe plek krijgt. Hoef ik niks voor te doen. Lien loopt ergens langs en hopla weer een blauwe jongen erbij. En nu heb ik er dus 2! Twee van die joekels op ieder been één. U kent ze vast. Van die mooie bloeduitstortingen……eerst zijn ze gitzwart, dan delftsblauw, dan roestbruin en vervolgens worden ze nog even kanariegeel voordat ze weer de normale huidsteint krijgen. Één geluk dat ik reeds de Delftsblauwe fase voorbij ben. Wellicht zijn mijn benen weer een beetje om aan te zien tegen de tijd dat ik de sauna binnenstap. Nu maar hopen dat er geen nieuwe meer bij komen………….het is immers nog geen zaterdag!

Lien & het leed dat de tandarts heet

Vandaag was het weer zover. We gingen bezoekje brengen aan de tandarts. Iets wat ik altijd maar voor me uit schuif. Waarom weet ik ook niet precies. Vroeger was ik doodsbang voor de tandarts, maar toen was er ook altijd wat. Tegenwoordig is er nooit meer iets. M’n gebit is ‘in orde’ zeg maar. Zo af en toe moet er een vullinkje worden vervangen en that’s it. Geen probleem. Ik heb immers 2 kindjes op de wereld gezet. In vergelijking met een bevalling is de tandarts peanuts. Wel zeul ik tegenwoordig 2 kinderen mee naar meneer of mevrouw de tandjesteller. Vandaag was het de mevrouw. Een lieve dame die het beste met ons voor had. Echter bij het binnenkomen van de behandelkamer zag Zoon de lampen en 2 mevrouwen in een wit pak en hij zet het vervolgens op een huilen. Het joch moest natuurlijk meteen weer aan de ziekenhuisingreep van een maand geleden denken. Wat we ook probeerden hij wilde absoluut niet in de stoel en pakte zelfs het spiegeltje van de tandarts af. Over 3 maandjes proberen we het weer. Dochter daarentegen vindt alles prachtig bij de tandarts. Ze wil altijd als eerste in de stoel, probeert hardop mee te tellen en maakt tekeningen voor de beste man/vrouw. Totaal geen angst dus……. En nu ikke. Van mij werden foto’s gemaakt en alles was in orde. Toch zit ik nu thuis met een hoofd waarvan de hele rechterkant pijn doet. En nee, dat komt niet door de tandarts. Dat komt door mijn torenhoge klunsgehalte. Bij het uit de auto halen van de kindjes, klapte de deur tegen de linker kant van m’n hoofd, waardoor ik vervolgens met de rechterkant tegen de deurstijl knalde. En dat ging niet zachtjes. Aan beide kanten zit een enorme bult. Een kameel is er niks bij. Sindsdien ben ik draaierig en doet dus één kant enorm pijn. Soms, soms word ik zo moe van mezelf…………..