“We hebben nu écht alles voor de vakantie?”, vroeg Man gisteren. “Ja”, antwoordde ik, “ik wil alleen nog een nieuw boek halen, maar verder zijn we d’r”. Een zucht van verlichting vulde de ruimte. Man kent me ondertussen al een tijdje en diep in z’n hart weet hij ook wel dat ik bezig blijf totdat we vrijdag uiteindelijk in de auto zitten. C’est moi! Kan er niets aan doen, maar ik ben nu éénmaal iemand die graag goed voorbereid weg gaat. Iemand van de afstreeplijstjes. Iemand van de “what if….”-dingen. Inderdaad…..iemand die valt onder de categorie: controlefreak. En dat is alleen maar erger geworden sinds we kinderen hebben. U kunt er van op aan dat ik voor de kids alles piekobello in orde heb. Als ik al iets vergeet dan is het voor Man of voor mezelf. Minder erg dus……. Alhoewel, vanochtend werd ik badend in het zweet wakker met het idee dat mijn paspoort was verlopen. En als we dat voor vrijdag nog moeten vernieuwen…….nou dat zou dan mooi 5 voor 12 zijn geweest. Zekers met die gemeentelijke ambtenaren! Ik wist niet hoe snel ik mijn paspoort moest nakijken op de vervaldatum. Oef…..2009! Gelukkig nog 1 jaar te gaan…… Verder was ik er redelijk van overtuigd dat we dan toch alles hadden (zelfs een geldig paspoort ). Tot Man vanochtend onze kleine digitale camera in orde wilde maken. We hebben ook zo’n spiegel-reflex-geval, maar da’s natuurlijk niks om mee de piste op te nemen. Vandaar dat we laatst een klein digitaal cameraatje hadden overkocht van zus. Lekker handig compact ding, kan zo in de binnenzak van Man’s ski-jas (Man is tenslotte de Japanner bij ons). Maar dan moet dat focking ding het wel doen! Kapot dus! Nou eh…………..dat wordt dan nog een boek én een camera!
Categories