Tag: ogen

Categories
Zomaar

Smaken verschillen

…….en dat is maar goed ook! Stel je voor zeg, de wereld zou er een stuk saaier uitzien als we allemaal dezelfde spullen/kleren/auto’s mooi vonden. Juist die tegenstellingen maken alles zoveel kleurrijker en interessanter. Ik ben ook altijd heel nieuwsgierig naar die persoon achter dat rare jasje of rare kapsel. En dat zal ook wel viceversa zijn :-) Op de één of andere manier boeit me dat eenvoudigweg. Nu is het alleen zo, dat de smaak van Man en mij ook nogal verschilt. En dat is niet altijd even handig. Vooral niet met een verbouwing voor de deur. Dan moet je namelijk keuzes maken……….heel veel keuzes maken! En zo zijn wij het dus nooit in één keer eens over kleur, type, vorm, maat enzovoorts enzovoorts. Uiteindelijk komt het wel goed, maar het kost zoveel extra tijd, extra winkels in en uit, extra discussies en extra consessies doen. Het eerste meubelstuk dat Man en ik samen nieuw kochten was een bed (alweer 9 jaar geleden). Vanaf dat moment was het meteen duidelijk! Als ik stond te kwijlen met een ‘ik wil ‘m, ik wil ‘m, ik wil ‘m’-blik, stond Man vol afschuw naar het object te staren. U begrijpt, dat gebeurde ook andersom. En Man kan erg overtuigend overkomen, heeft een sterke eigen wil en is behoorlijk eigenwijs, echter dat allemaal heeft geen enkele invloed op mij! Ik daarentegen heb wat minder overtuigingskracht maar dat compenseer ik dan weer met mijn doorzettingsvermogen en wilskracht. Oftewel niemand van ons beiden ‘wint’ en we zoeken vrolijk (najaa…..op een gegeven moment toch iets minder vrolijk natuurlijk) verder. Gelukkig is er sinds we kindjes hebben nog een extra factor bijgekomen en dat is “PRAKTISCH”. Het moet gemakkelijk in gebruik en onderhoud zijn…….dáár zijn we het dan wel weer in 1 keer over eens!!! En dat is toch al iets……….

Categories
Zomaar

“Als je meisjeskindjes krijgt”

Dan is alles roze. Dan heb je te maken met staartjes, vlechtjes, rokjes, maillootjes, rouches, strikjes, speldjes, kettinkjes, ringen en armbandjes. Dan heb je veel meer schoenen dan bij jongenskindjes. Dan gaat het de hele dag over prinsen en prinsesjes, over barbies en K3. Dan willen ze je de hele dag ‘helpen’, alles ‘zelluf’ doen en ‘moederen’ over jongere broer(tjes) of zus(jes). Dan willen ze altijd mee, met boodschappen doen, met winkelen, maakt eigenlijk niet uit wat. Dan onthouden ze alles en komen daar wel 10x op terug. Dan zeuren ze als iets niet lukt met “nou..ou…ou..ou”, terwijl jongenskindjes het ‘datwilnietlukkending’ wegsmijten. Het zit gewoonweg in de genen.

En zelfs Dochter van 5 concludeerde dat vanochtend. “Mam, wil je een wit of een roze vel?”. “Wit!”, antwoordde ik. “Nou, ik neem mooi de roze, want dat is mijn lievelingskleur. En dat krijg je als je meisjeskindjes krijgt…..die willen altijd alles roze!”. Mijn prinsjesje! ;-)

En ondanks alle bovenstaande dingen, was mijn 1e gedachte bij haar geboorte: “Zo, die dochter heb ik mooi binnen!”.

Maar oh zo blij was ik met het feit dat nr 2 een jongetje is geworden. Dat benadrukt bovenstaande nog eens extra. En het is superleuk om van alles ook het tegenovergestelde te mogen meemaken……. Wat zijn we toch rijk!

Categories
Zomaar

Twee latten, een slee en heel veel spieren

Gut-o-gut wat een topconditie heeft deze dame! Een paar dagen op de latten en ik voel gelijk allerlei spieren waarvan ik het bestaan nog niet wist. Skien doe je natuurlijk hoofdzakelijk met je benen, maar ik voel zelfs al m’n buikspieren! Nu worden hier allerlei insinuaties gedaan dat die buikspierpijn wel ergens anders van zal zijn, maar dat betwijfel ik zelf ten zeerste ;-) . Maar…..we hebben tenminste wel kunnen skien. Gisteren heeft het skien zich nog beperkt tot de ochtend. In de middag hebben we 1 afdaling gemaakt en daarna zijn we gestopt. Je zag geen hand voor ogen zo mistig werd het. Op zich nog niet zo’n probleem, maar je ziet niet waar de piste loopt en voor je het weet, ben je off-piste aan het skien. Ik was dolblij toen ik weer beneden was en we zijn daarna lekker gaan sleetje-rijden met de kids. Er is hier een prachtige slee-baan aangelegd, dus zowel de kleine als de grote kids kunnen daar naar hartelust glijden. Voor dochter hebben we zo’n soort schep gekocht en Zoon ging op de slee naar beneden. Prachtig vinden ze het. Vandaag was weer een zonnige dag. De lucht was helderblauw, waardoor de sneeuw nog witter dan wit was. Morgen geven ze ook volop zon aan en daar gaan we dan nog maar een dagje heerlijk van genieten. Lekkere afdalingen (en daar zijn er hier genoeg van) maken, op tijd een terrasje en aan het eind van de middag natuurijk nog even met de slee naar boven. Zaterdag weer terug richting Les Pays-Bas en hopelijk gaat dat wat vlotter dan op de heenweg. En de spierpijn? Ach, die zal tegen die tijd ook wel over zijn……

Zomaar over van alles……

Zo dames & heren, Lien is weer up & running. En dan heb ik het niet alleen over mezelf, maar ook onze PC heeft even kuren gehad de afgelopen week. Ik heb Man tenminste nog nooit zo hard horen schelden als op Microsoft Vista. Man heeft best veel geduld, maar als het op z’n computer(s) aankomt, dan is zijn ‘geduldpotje’ zo leeg. Zeker als hij afhankelijk is van de één of andere helpdesk aan wie hij zelf de boel moet gaan uitleggen omdat ze niet snappen wat hij bedoelt. Afijn, Man heeft snel een nieuwe harde schijf gescoord, alle gegevens veiliggesteld en toen de boel opnieuw geïnstalleerd. EN HET WERKT WEER. Vraag me niet hoe………heb ik geen kaas van gegeten. Misschien wil ik het ook wel niet snappen. Is beter zo. Ieder z’n ding. Ben allang blij dat mijn logjes, foto’s etc. zijn veiliggesteld. Stelt u zich eens voor…….bijna 2 jaar aan weblogjes kwijt! Ik word al gek als ik eraan denk. Nu wordt er wel regelmatig een back-up gemaakt, dus ik zou nooit alles kwijt zijn, maar toch…… Wat mijzelf betreft gaat het ook weer een stuk beter. De (toch!) aanwezige hersencelletjes zitten weer op z’n plek. Ik ben tenminste niet meer zo duizelig en beroerd. En dat is maar goed ook. We hebben namelijk een drukke, maar gezellige week in het vooruitzicht. Eerst natuurlijk Sinterklaasavond (ohoh wat een feest) en dan dit weekend nog een 25-jarige bruiloft. Heerlijk, alle neven en nichten zijn ook uitgenodigd en het ziet er naar uit dat het een leuk reünie-feestje gaat worden…… Kindjes mogen ook mee en daar is later op de avond al oppas voor geregeld. Nou maar hopen dat ik deze week gespaard blijf van enige ‘lotte’-akties………..

Lien & haar mannen

Net als je denkt lekker wat slaap te kunnen inhalen door vroeg in bed te duiken, gebeurt er ‘s-nachts van alles…. Ik heb nog niet goed en wel m’n ogen gesloten en Man zet het op een snurken. En dan heb ik het niet over een boompje zagen, nee als Man snurkt, doet’ie het goed. Een heel subtropisch regenwoud moet er dan aan geloven. Nog even en Greenpeace staat midden in de nacht aan ons bed om Man-lief te lynchen. Afijn, na wat gestoot, geduw en gezucht draaide Man op z’n andere zij en de zaagmachine stond een tandje zachter. Lien viel in slaap. Een goed uur later klinkt er een harde boink…..en ik weet in een reflex dat Zoon uit bed moet zijn gevallen. De eerste keer notabene sinds hij in een groot bed slaapt en dat is al zo’n 5 maandjes. Lien kon uit bed, want Man wordt nog niet wakker al ontploft z’n nieuwe auto op de oprit. Zoon getroost, lekker terug gelegd in bed en ik kon ook weer proberen wat te slapen. Jammer maar helaas. Ik ben net een beetje weggedoezeld en Zoon zet het weer op een huilen. Waarschijnlijk gedroomd. Oké, kan gebeuren. Weer even naar de slaapkamer van Zoon, een aai over z’n bol en daar bleef het dan gelukkig de rest van de nacht bij. Tot…..ja, u leest het goed…..tot Man-lief op z’n telefoon de één of andere ‘alert-wake-up-call-message’ had gezet. Waar hij dus gewoon doorheen sliep en waarvan Lien bijna zelf uit bed viel!! De mannen hebben het mij dus niet gemakkelijk gemaakt afgelopen nacht…….

Foto-ochtend

Poeh Poeh. Haar in de plooi. Netjes aangekleed. Tanden gepoetst. Oneffenheden weggeschminkt (en dat zijn er tegenwoordig heel wat…..wat wil je…..bijna 40!). Lien moest op de foto. En ik niet alleen; Dochter ook! Toevallig viel het op dezelfde dag. Ben benieuwd hoe de schoolfoto’s van Dochter dit jaar zullen zijn. Vorig jaar moesten ze over. Ze trok een rare lip! Hebben wij weer….een dochter met een rare lip. De keer erop ging het goed, afgezien van het feit dat ze ietwat overdreven lachte. Als Dochter lacht, dan doet ze dat vol overgave 🙂 . Zal ze wel van haar moeder hebben. Alhoewel……. Vanochtend deed ze heel gewillig wat ik haar vroeg. Ze besefte heel goed dat er vandaag foto’s werden gemaakt en dat ze er ‘mooi’ uit moest zien. Helemaal trots met mooie kleren en staartjes die net iets steviger gemaakt waren dan anders, vertrok ze naar school. Gelukkig was het deze ochtend nog geen windkracht 10. Dochter heeft nl. hetzelfde dunne slappe pinhaar als haar mama. Oké, niet altijd fijn, maar er zijn ergere dingen. En mijn foto’s? Nou eh…….samen met de hele afdeling……gelukkig. Ik ben niet zo fotogeniek en met zo’n groepsfoto kan ik me nog enigszins verschuilen……..

Proefritjes

Man ‘moet’ een nieuwe auto. Z’n proeftijd zit erop en we mogen de tijdelijke auto inruilen voor een nieuwe. Ééntje die man zelf mag uitzoeken. Tijd voor wat proefritjes dus. Mijn voorkeur (ja…ik heb ook nog wat in te brengen) ging uit naar de Passat. Mooi model en niet in de laatste plaats ben ik erg gecharmeerd van de laadruimte. Man gaat het in eerste instantie om het vermogen. Vandaar dat Man afgelopen vrijdag een testrit ging maken met de Passat 140pk! “Rijdt lekker” zei Man opgetogen toen hij thuis kwam. Ik moest er dan ook maar eens even mee gaan rijden. En ja, hij reed prima. Nou vind ik m’n fiets al lekker rijden, dus die 140pk Passat kon er zeker mee door. En groot! Groot dat dat ding is van binnen, niet normaal meer. Ik had Man tijdens onze laatste vakantie beloofd (hij heeft het zelfs op tape staan!) dat ik de volgende vakantie veel minder zou meenemen, maar geloof me, dat is met de Passat niet nodig. Vervolgens was gisteren de 2e testrit gepland met de Alfa 159. “Alfa?” zult u wel denken. Dat dacht ik nl. ook toen Man er de eerste keer mee op de proppen kwam. “Alfa???”, zei ik tegen Man, “je wilt zeker iedere week in de garage staan?”. Want zeg nou zelf, daar staan ze toch om bekend. “Nou en?” was Man’s reactie, “ik lease ‘m toch?”. Maar nu heeft Lien dus gisteren in dat ‘ding’ gereden en ik verzeker u, mocht Man voor deze auto kiezen dan laat Lien toch echt d’r fiets in de schuur. Wat een auto! In één woord GEWELDIG. Lien is verliefd. Hij is mooi, strak, gestroomlijnd, snel, subtiel….en sja…..dan neem je wat minder ruimte voor lief. Het ziet er naar uit dat het dus de Alfa gaat worden. Alleen 1 probleempje…….Man wil ‘m eigenlijk kopen en niet leasen…….nu maar hopen dat we geen ‘maandag-model’ treffen 😉

Categories
Kids

Lien & wat mensen denken

“Wat is hij toch altijd ‘lekker’ druk hè?” zei een moeder laatst op school tegen me. Ze bedoelde Zoon, die lekker actief op het schoolplein rondrende…..niets of niemand ontwijkend. Wat ze natuurlijk eigenlijk bedoelde was, “sjesus wat is dat kind druk……ist’ie altijd zo?”. Ik ken dat. Ik lees het zo in iemands ogen. Moeders die zelf veel rustigere kindjes hebben en dus niet veel gewend zijn. Hoor ik niet bij. Wij hebben 2 stuiterballetjes. En ik vind het heerlijk. Ik vind het heerlijk dat ze niet verlegen zijn. Ik vind het heerlijk dat ze hun energie kwijt kunnen. Ik vind het heerlijk dat ze zo gezellig door het leven stuiteren. Maar natuurlijk niet altijd. Soms, als ik zelf moe ben en op m’n tandvlees loop, dan zou ik willen dat er wat minder pit in zat. Maar dat is nu éénmaal niet zo en daar zal ik het mee moeten doen. Natuurlijk zijn er wel manieren om even wat rust te creëeren. De TV aan, samen een boekje lezen of een spelletje met ze doen, werkt meestal goed. Verder zijn het eigenlijk heel gemakkelijke kinderen. Slapen doen ze goed (wat wil je na een dag stuiterballen…. 🙂 ). Laat ze maar lekker gaan, die 2 apenkoppies. En hoe vaker ik naar ze kijk en ze hun gang lekker laat gaan, hoe meer ik besef dat we het best goed doen met ze. Ze zijn happy. Ze zijn vrolijk en ja, ze zijn af en toe een beetje druk………..so what?

Saai

Het begint een beetje saai te worden! Al mijn logjes gaan over m’n snotneus en/of de 80 v.d. Langstraat. Maar let wel mensen, dat is ook zo’n beetje het enige wat door m’n kop maalt (voor zover er nog iets te malen valt in dat snotterhoofd van mij). Vandaag heb ik me uiteindelijk toch maar ziekgemeld bij m’n werkgever. Ik kon het niet meer opbrengen om vanochtend allerlei rapportages te verwerken op m’n laptop. Ik ben eigenlijk te beroerd om uit m’n ogen te kijken. De nodige rust, paracetamol en de net-vers-gekochte sinaasappels moeten nu z’n werk gaan doen. En ik hoop zo dat het lukt. Dat ik me weer onder de levenden bevind aanstaande zaterdag. Vanavond zou ik met vriendin L. naar een voorstelling van “Zeg ‘ns Aaa” gaan in de Leest (schouwburg in Waalwijk voor de leken). Ook dat heb ik maar afgezegd. Te beroerd. Te veel hoofdpijn. Te veel snot. Het leven is soms hard en zwaar en zóóóó niet-leuk. En ja, lieve mensen, ik weet dat het over gaat. Maar of dat ook ‘op tijd’ zal zijn, dat blijft even de grote vraag……..zucht……..weltrusten maar weer……

Snotterdesnotterdesnot

Mijn countdown-balk links geeft aan nog 3 daagjes en 12 uur en 30 minuten. En dan word ik dus geacht fit en vol goede moed op het Unaplein te staan, van waar we gaan starten. U begrijpt……ik voel me kut. “En schat, voel je je vandaag iets beter?” vraagt Man vanochtend. Nee dus. Helemaal niet dus. Erger dan gisteren dus. Het snot komt nou aan alle kanten m’n lichaam uit (niet dat u op deze informatie zit te wachten) en ik heb het gevoel dat m’n hoofd ieder moment kan ontploffen. M’n spieren voelen van rubber (en dan de stevige kwaliteit) en m’n ogen zijn zo waterig dat je bijna denkt dat ik de hele nacht heb liggen janken. Afijn…….het gaat niet helemaal volgens planning met de voorbereiding dus. Één geluk dat er geen Olympische titel of wereldrecord vanaf hangt. Het zou al zijn meegenomen als ik überhaupt kan lopen. Maar we hebben dus nog 3 dagen en zo’n kleine 12 uur. Ik blijf maar optimistisch en probeer er het beste van te maken. Vroeg m’n bedje in, heel rustigaan doen en blijven hopen dat het morgen weer ietsie beter gaat. Verder blijf ik een peptalk tegen mezelf houden en neurie de hele dag het bekende liedje van Hans Teeuwen (u weet wel……ik voel me kei-goed, ik voel me kei-goed, jullie kunnen mij niks maken….). Hopelijk schrikken de bacillen hiervan en trekken ze op tijd terug………..we will see.