Hij is dood. Opa is dood. Afgelopen nacht gestorven op 90-jarige leeftijd…bijna 91 zelfs. Toch nog enigszins onverwacht ondanks zijn hoge leeftijd. Hij is rustig in zijn slaap overleden…..mooie dood…..mooie leeftijd……mooi leven. 11 kinderen gekregen en een heel zooitje klein- en achterkleinkinderen (ben de tel eerlijkgezegd kwijtgeraakt). Hij genoot altijd met volle teugen van dat kleine grut. En dan oma…..sja…..oma……die leeft dus ook nog. 1 weekje jonger dan opa is ze. Eind juni zouden ze 69 jaar getrouwd zijn en terwijl ik dit schrijf, besef ik hoe bijzonder dit wel niet is. Oma heeft verschillende Tia’s gehad (herseninfarcten) en kan bijna niet meer praten. Ook is ze dementerend, maar niet dusdanig ernstig dat ze niet beseft wat er gaande is. Wat zal ze verdrietig zijn…… Senna trok vanochtend dus de conclusie dat haar ballon nu bij de “oude opa” is. Opa is nu immers een sterretje hoog in de hemel en daar ging haar ballon afgelopen maandag ook naartoe! Mooi toch?
Tag: leeftijd
Dat het mij niet in 10 minuten zou lukken, had ik al wel verwacht. Senna’s juffen zijn gezellig :-). Bovendien valt er over ons meisje zoveel te vertellen, dat dat gewoon niet kan in 10 minuten. Pech voor de ouders die na mij kwamen. In vroeger jaren zou ik daar rekening mee hebben gehouden, maar die tijd is voorbij. Zoals ik al verwachtte, is ons meiske op school niet anders dan thuis……..vrolijk, druk, spontaan, open……maar ook……eigenwijs, doortastend en vooral de grenzen opzoekend. Goh…..maar goed dat ze dus op school ook het ‘stoute stoel’ principe hanteren. Ze wordt erg geprikkeld door kindjes die iets doen wat niet mag. De juf ziet haar dan eerst observeren….dan gaan vervolgens die oogjes glinsteren en beslist ze of ze dat ook wel of niet durft. Wat dus meestal “WEL” is. Sja….leer me onze dochter kennen! En toch heeft die eigenschap ook voordelen. Ze is absoluut niet bang, heeft geen faalangst en zit er hééélemaal niet mee als een kindje niet met haar wil spelen…..nee hoor…..dan zoekt ze gewoon een ander kindje wat dat wel wil. Mooi toch? Waar ik wel een beetje van schrok, is het feit dat Senna al getoetst is in januari dit jaar. Zo klein, zo jong….groep 0…..en dan al een toets afleggen. Ze moeten tegenwoordig al zoveel op zo jonge leeftijd, daar heb ik soms een beetje moeite mee. Maar goed, het is dan weer wel leuk om te horen dat ze het voor een ‘groep-nuller’ héééél goed gedaan had. Een gemiddelde score voor zowel rekenen als taal…….nou en dan groei ik stiekem toch wel een beetje!!! Afin….zo’n 20 minuten later kwam ik weer naar buiten……met gepaste trots dat ons lieffie het zo goed doet op school……ondanks haar ondeugende acties!
…..is die kleine Jens toch! Echt hoor…..hij is bijna altijd vrolijk, zingt de hele dag (poesie mauw), is met een auto al tevreden en heeft inmiddels de Teletubies op TV ontdekt. Vroeger dacht ik altijd met een zucht: “yeah right” als mensen zo ‘verliefd’ over hun eigen kind konden vertellen. Maar het is echt zo…..als ik naar die kleine Jens kijk, krijg ik kriebels in m’n buik…… Natuurlijk heb ik dat ook bij Senna, maar toch is het anders als ze nog zo klein zijn. Met Senna kun je lachen, al hele conversaties hebben, lekker keuvelen en dat is ook geweldig….. Maar als ze op de leeftijd van 1,5-2 zijn, nou dan zijn ze de wereld aan het ontdekken en dat is zo mooi om te zien. Senna daarentegen heeft al een hoop ontdekt, mama’s beautycase met lippenstift en nagellak bijvoorbeeld ;-). Bij haar begint het echte opvoeden, wat eerlijkgezegd soms best zwaar is…….ze krijgen een duidelijke eigen mening en eigen wil, daar kun je als ouders niet meer omheen, zeker niet als ze op school zitten. Maar Jens zit nog niet in die fase. Hij heeft ook wel een eigen willetje, maar is nog goed te beïnvloeden….tenminste…..dat dacht ik ;-). Gisteren ging ik Jens ophalen op het kinderdagverblijf en zodra hij me zag, kreeg ik een hele grote glimlach……vervolgens wil ik hem z’n jas aandoen om naar huis te gaan en hij is verdwenen…….verstopt…….onder het buro van de leidsters………”kiekeboe”……nou ik heb echt wel moeite moeten doen om hem te ‘vangen’…….zoals ik al zei: “lekker ventje” 🙂
Aargghhh……..als ik aan 4 jaar geleden denk, doet het gewoon weer pijn :-)!
Vandaag is het nl. 4 jaar geleden dat Senna is geboren…..om 08h10 ‘s-avonds pas, dus zat ik op dit tijdstip nog volop in de weëen. En dat was niet prettig…….maar ja, wel de moeite waard, zullen we maar zeggen! 4 jaar alweer……we hebben gewoon een kleuter in huis vanaf vandaag. Deze morgen stond ze natuurlijk te popelen om naar beneden te gaan, de slingers te bekijken en haar kadootje uit te pakken. Jens mocht meehelpen met uitpakken, wat me eigenlijk best verbaasde! Ze is sinds Jens is geboren toch behoorlijk jaloers geweest……misschien dat dat dan nu toch over begint te gaan! Laten we het hopen. Maar vandaag is het HAAR feestje en hangen de slingers en de ballonnen voor haar aan het plafond, aan de lampen, aan de voordeur, aan haar stoel! Een gezellige boel is het in huis!!
Ze was erg blij met haar prinsessen V-tech spelcomputer. Helemaal roze met paars ist’ie dus wat dat betreft kon het al niet meer stuk. Ze was vanochtend al druk in de weer met de enorme joy-stick die erbij hoort. Het Dora-spelletje wat ze van Jens kreeg, is toch favoriet geloof ik. Eigenlijk was ik nog niet zo voor computerspelletjes voor op de TV, maar deze zijn toch echt wel heel leuk en leerzaam! En tja, we zullen toch ook een beetje met de tijd meemoeten ;-). Bovendien hebben we op deze leeftijd nog steeds zelf in de hand hoe lang ze mag spelen en waarmee, dus wat dat betreft zie ik er niet zoveel kwaad in. En over vroeger hoeven we niet te beginnen, want toen was dit supergave speelgoed er gewoonweg nog niet. En denk nou niet, “waar is de tijd van de Barbies gebleven?” want die vindt ze ook nog steeds geweldig! Het is gewoon een moderne educatieve aanvulling, gewoon van deze tijd dus!! Ben benieuwd wanneer ze haar eerste laptop heeft :-)!
Vanmiddag vieren we een feestje en zal de prinsessen-taart worden aangesneden. Niet dat het Senna om het taart eten gaat hoor, de kaarsjes uitblazen…….da’s veel interessanter!!!!
Ik weet niet wat zwaarder is………80km lopen of 4 verjaardagen (als ik maandag meereken zijn het er 5) en een housewarming-party!
Kortom……druk,druk,druk,druk,druk,druk! Kindjes gaan logeren en vooral Senna vind dat altijd een hele happening en wil eigenlijk nu (‘s-ochtends vroeg) al naar oma. Natuurlijk wel een geluk dat ze dat zo graag doet……..logeren……..dat maakt het voor ons een stuk gemakkelijker. Niet dat we ze nou ieder weekend wegbrengen hoor! In tegendeel…….we proberen dat toch wat te beperken. Maar soms valt alles gewoon samen in een paar weken en dan is het gewoon even niet anders. Vanmiddag hebben we ons 1e feestje, dan door naar het volgende adres waar we dan gelukkig 2 verjaardagen en de housewarming op 1 adres vieren. Dat scheelt aanzienlijk :-)……….in tijd, in rondsjeesen, maar niet in drank vrees ik :-). En dan morgen…………ja lieve allemaal……….morgen wordt Lien 38 jaar jong! Wat een leeftijd!! Maar ik voel me nog 30…….eigenlijk wilde ik 20 schrijven, maar ik weet dat dat niet realistisch is. Ik voel me immers echt geen 20 meer!!! De jaartjes gaan gewoon wel tellen, het hebben van 2 (ehhh sorry 3) kids, een drukke baan……dat maakt gewoon dat je je zeker geen 20 meer voelt. Maar 30 is ook prima :-)!!! Ik zou ook niet meer terug willen naar de periode dat ik 20 was…….het is prima zo…….alles op z’n tijd. Ouder worden is niet zo erg….heeft ook wel z’n charmes. Ben ik nou een peptalk tegen mezelf aan het houden????? Hmmmmmmm………lijkt er wel op. Najaa……..ik kan moeilijk doen, ik kan chagerijnig worden, ik kan ermee zitten, ik kan het NIET willen, maar het gebeurt nu éénmaal toch!!!! Morgen komt er gewoon weer een jaartje bij………..zucht……….op naar de 40!!!!
Het gaat goed!!!
Nog wel wat vermoeid natuurlijk, want dat heb ik in 2 toch ietwat onrustige nachtjes nog niet bijgeslapen…….zal ook wel aan de leeftijd liggen :-)! Tegenwoordig moet ik een avondje stappen, feesten oftewel doorzakken ook een week lang bekopen, dus laat staan na het lopen van de 80. Maar het is wel opvallend hoe snel het herstel deze keer gaat. Ik voel me al weer stukken beter dan gisteren en toen ging het naar omstandigheden al niet slecht. Ik kan nu zelfs weer de trappen op en af zonder de leuning nodig te hebben voor extra ondersteuning. Gewone schoenen heb ik nog niet aan m’n voeten, maar da’s dan vette pech……..dan maar een paar dagen op m’n sandalen ronddabberen. Daar hebben ze ongetwijfeld op m’n werk ook geen moeite mee………de grootste tijd zit ik toch achter m’n bureau naar m’n beeldscherm te turen! Het enige wat een beetje pijn deed vanochtend was de file waar ik eventjes in stond……….dat voelde niet prettig, maar ach………ik ben toch in Den Bosch aangekomen, dus dat hebben we ook overleefd. En bovendien is in verhouding met het lopen van de 80 alles nu een makkie (nou ja……alles behalve bevallen dan :-)) M’n voeten zien er al weer goed uit………..nog een beetje rood, maar ik mag zeker niet mopperen. En dat doe ik dan ook niet! Zit gewoon de hele dag met een stralende glimlach achter m’n PC……….en iedere keer moet ik er weer even aan denken dan ik het toch maar mooi gedaan heb. Je moet tenslotte doen waar je goed in bent en ik ben dat toevallig wel in het lopen van 80 KM……..hihi
Yep……..hij is geboekt!
Tenminste…………het chalet is geboekt, de rest volgt vanzelf ;-). Heerlijk idee dat we in januari weer richting de sneeuw kunnen. Allebei onze ouders (oftewel de opa’s & oma’s) gaan weer mee. Buiten het feit dat het erg gezellig is om met een clubje te zijn, heeft het voor ons nog een bijkomend voordeel! We hebben dan nl. oppas voor de kindjes. Wat een luxe!!!! Beide oma’s durven het op hun leeftijd niet meer aan om nog op de ski’s te stappen en vinden het dan ook heerlijk om met de kindjes in de sneeuw te ravotten en lekker wat aan te tutten in een luxe chalet op de bergen tussen de sneeuw. Senna zal dit jaar voor het eerst ook op de latten gaan en ze heeft het er nu al over. “Mama, ik wil dan ook op zo’n skate-board!” roept ze steeds. Nou vermoed ik dat ze een snowboard bedoelt en we hebben haar al subtiel proberen uit te leggen dat ze daar toch nog echt te klein voor is en dat we het eerst maar es op 2 van die latjes gaan proberen! Ik ben erg benieuwd hoe ze het doet en of ze het leuk vindt……wat ik eerlijkgezegd wel verwacht. Vorig jaar wilde ze al niets anders dan meedoen met die kindjes op de berg, maar toen was ze echt nog té jong. Nu maar hopen dat de school niet al te moeilijk doet want we gaan nl. buiten de schoolvakantie skiëen! Met 4 jaar zijn ze nog niet leerplichtig, dus veel kunnen ze er niet tegen doen, maar het geeft toch altijd een vervelend gevoel als ze er niet mee akkoord zijn. Maar goed, dat is van latere zorg. Voorlopig is er iets geboekt en gaan wij mooi naar de Zwitserse Alpen eind januari! En wie koffie wil komen drinken, is welkom………neem wel je ski’s mee ;-)…….
Wat een weekend!!!
Dat ik naast een begrafenis & crematie ook nog een feest op 1 dag had is één……….maar dat ik dan in 1 weekend ook nog allebei mijn ex-en moet tegenkomen maakt het helemaal compleet bizar.
Heb het hier over de 2 ex-en met wie ik heb samengewoond………
Ex nr. 1 met wie ik 7,5 jaar een relatie heb gehad, waarvan ook nog 1 jaar getrouwd……had ik in geen 10 jaar meer gezien. Niet dat ik hem niet meteen herkende hoor! Precies hetzelfde……..alleen iets ouder en iets dikker………..maar wie is dat niet na 10 jaar?!?! Wat me alleen verbaasde is dat ik me niet meer kon herinneren dat hij eigenlijk zo klein is! Maar net iets groter dan ikzelf…….wat hij trouwens wel gemeen had met ex nr. 2………ook niet zo groot. Misschien dat dat me nu extra opvalt omdat de huidige man-lief behoorlijk lang is! Uiteindelijk bleek dat wij toch niet de echte ‘match-for-life’ waren en dat hij al helemaal niet mijn ‘prins-op-het-witte-paard’ was, maar een jeugdliefde wiens aanwezigheid een gewoonte was geworden.
Ex nr. 2 met wie ik uiteindelijk 5 jaar een relatie heb gehad, ben ik nog wel vaker tegengekomen……..daar verbaas ik me dan ook niet over. Maar dat het uitgerekend allebei in 1 weekend moet zijn wel………en dan in combinatie met ook nog es de bovenstaande faktoren maakt het hele beeld me wel duidelijk dat ik gelukkig moet zijn met wat ik heb en moet proberen zoveel mogelijk te genieten van alles om me heen! Het kan zo afgelopen zijn en dan heb ik het niet alleen over het feit dat we allemaal een keertje dood gaan, maar alles kan ook in no-time veranderen door andere oorzaken.
Gisteravond hebben we dan ook flink ons best gedaan om er een heerlijk feest van te maken. Leuke avond……..lekkere wijn………heerlijk gedanst………veel gelachen!!! En vanochtend deed het behoorlijk pijn toen de kids om 06h15 wakker werden.
Mams is uiteindelijk de gelukkige geworden om er uit te gaan voor de kindjes! Doodop maar in ieder geval niet ziek ;-). Paps mag het zometeen van me over gaan nemen en dan gaat mams maar es even relaxen in bad!! Vanavond gewoon op tijd m’n bedje in en morgen ben ik weer helemaal fit! (ahum…..dream on Lien……je weet zelf ook wel dat je tegenwoordig de leeftijd hebt bereikt dat je er minstens een week over doet om te herstellen van zo’n weekend!)
Zo dan……………besteld en gister ontvangen!
Het nieuwe boek van Kluun “De Weduwnaar”………..het vervolg op “komt een vrouw bij de dokter”! En echt………ik heb de eerste bladzijden nog niet gelezen of de waterlanders lopen al over m’n wangen! Terwijl het eigenlijk alleen nog maar een samevatting is van het eerste boek, wat ik dus al lang gelezen heb!!!! Ik weet wat er komt en toch raakt het me weer! In “komt een vrouw bij de dokter” beschrijft Kluun het verhaal van een man die zijn vrouw verliest aan borstkanker op 36 jarige leeftijd met een dochtertje van 3, het hele process van 2 jaar ziek zijn wordt beschreven en wat het verder met zijn leven doet….. Het is heel modern en realistisch geschreven….. Ik denk dat bij het lezen van dat boek iedereen geëmotioneerd raakt. Je wordt kwaad (Stijn, de hoofdpersoon, gaat vreemd bij het leven), je moet lachen om de humor die er toch ook is, je moet huilen omdat je het verdriet echt voelt………tenminste Lotte dan toch!
En nu het vervolg……. Vooral als het over het dochtertje gaat in dit boek (Luna van 3) dan raakt me dat zo diep……..onvoorstelbaar! Zit Lien dan, met boek op de bank, tissues ernaast, te vechten tegen haar tranen! Vervolgens 1 opmerking van man-lief: “gaat het?” en de beer is los………..niet te stoppen die waterval!
Van het eerste boek kon ik het nog enigszins begrijpen, dat heb ik immers gelezen toen ik net bevallen was van Jens en nog bomvol met stuiterende zwangerschaps-hormonen zat! Maar die zijn nu na ruim een jaar echt wel verdwenen! Nee, waarschijnlijk is Lien gewoon een watje………
Maar één ding is zeker………Kluun is echt een must voor je boekenkast!!!!
Het belangrijkste goed dat we bezitten………….is wel onze gezondheid!
Lees net op Nu.nl dat Frédérique Huydts is overleden. Weer een bekende meid van mijn leeftijd net als Guusje Nederhorst een paar jaar terug! Allebei kanker!
Misschien raar, maar juist omdat die vrouwen van dezelfde leeftijd zijn, grijpt het me toch aan! Het doet me ook meteen weer aan het boek van Kluun denken……..van wie trouwens volgende maand z’n nieuwe boek (het vervolg op “komt een vrouw bij de dokter”) verschijnt. Het blijft ook gewoon zo’n vreselijke ziekte…….kanker! Iedereen hoopt dat’ie er nooit mee te maken krijgt en gelukkig weten we dat ook niet vantevoren. Zeker nu ik kindjes heb, houd het me nog meer bezig dan voorheen. Iedereen wil toch zijn kinderen groot zien worden? Ik wil eigenlijk zelfs in de verre toekomst oma worden! Wel zo’n moderne, vlotte, hippe oma natuurlijk die nog even graag uit gaat (al is het dan naar de bejaardensoos ;-))! Zo’n oma die, als het ff kan, het bejaardenhuis op stelten zet en rolstoelenraces organiseert! Zo’n oma die echt niet braaf achter de geraniums gaat zitten, maar die bij haar oude opa’tje 1 april grapjes uithaalt (want dat moet’ie nou natuurlijk voor de rest van z’n leven wel verwachten!). Zo’n oma die een bingo organiseert maar de prijzen bij Christine Le Duc inkoopt! Ja zo’n oma zou ik willen zijn………..ooit!
Maar nu sta ik toch weer even stil bij het feit dat je dat misschien wel helemaal niet haalt! Dan hoop ik dat ik toch oprecht kan zeggen dat ik heb genoten van het leven, dat ik eruit heb gehaald wat erin zat! Misschien is dat wel het allerbelangrijkste! Of je nou kort of lang leeft………..áls je maar hebt gelééfd!