…..is die kleine Jens toch! Echt hoor…..hij is bijna altijd vrolijk, zingt de hele dag (poesie mauw), is met een auto al tevreden en heeft inmiddels de Teletubies op TV ontdekt. Vroeger dacht ik altijd met een zucht: “yeah right” als mensen zo ‘verliefd’ over hun eigen kind konden vertellen. Maar het is echt zo…..als ik naar die kleine Jens kijk, krijg ik kriebels in m’n buik…… Natuurlijk heb ik dat ook bij Senna, maar toch is het anders als ze nog zo klein zijn. Met Senna kun je lachen, al hele conversaties hebben, lekker keuvelen en dat is ook geweldig….. Maar als ze op de leeftijd van 1,5-2 zijn, nou dan zijn ze de wereld aan het ontdekken en dat is zo mooi om te zien. Senna daarentegen heeft al een hoop ontdekt, mama’s beautycase met lippenstift en nagellak bijvoorbeeld ;-). Bij haar begint het echte opvoeden, wat eerlijkgezegd soms best zwaar is…….ze krijgen een duidelijke eigen mening en eigen wil, daar kun je als ouders niet meer omheen, zeker niet als ze op school zitten. Maar Jens zit nog niet in die fase. Hij heeft ook wel een eigen willetje, maar is nog goed te beïnvloeden….tenminste…..dat dacht ik ;-). Gisteren ging ik Jens ophalen op het kinderdagverblijf en zodra hij me zag, kreeg ik een hele grote glimlach……vervolgens wil ik hem z’n jas aandoen om naar huis te gaan en hij is verdwenen…….verstopt…….onder het buro van de leidsters………”kiekeboe”……nou ik heb echt wel moeite moeten doen om hem te ‘vangen’…….zoals ik al zei: “lekker ventje” 🙂