Tag: keren

Lien & de was

U begrijpt…..ik was veel. Heel veel. Een volwaardig 4 persoons huishouden, dus reken maar uit. Bovendien ben ik een ster in sorteren van was. Ik sorteer goed. Ik sorteer alles. Ik stop werkelijk niks bij elkaar waarvan ik maar denk dat het niet kan. Rood bij rood. Roze bij roze. wit bij wit. zwart bij zwart enz. enz. Gemiddeld een was of 2 tot 3 per dag is mij niks vreemd. Kunt u nagaan hoeveel ik draai als de bedden ook nog eens aan de beurt zijn. De bedden van de kindjes probeer ik om de week te doen, maar zelfs dat lukt soms niet als bijvoorbeeld Zoon het weer voor elkaar heeft om alles nat te plassen behalve z’n luier. Dat ik daar zelf hoogstwaarschijnlijk de oorzaak van ben, omdat ik z’n pieleke omhoog had zitten ipv omlaag dat laten we maar even buitenwegen. Onze wasmachine draait dan ook overuren, maar verder hoor je mij niet klagen. Het is vandaag super-buiten-droogmolen-weer, dus wat wil een poetsende, wassende huisvrouw nog meer?! Nou……geen afvallende bloesemblad van de boom van de buren bijvoorbeeld. En geen tussen-de-was-doorrennende-snotneuzen bijvoorbeeld. Het blijkt nogal een leuk spelletje om je te verstoppen tussen de aan de droogmolen hangende dekbedovertrekken. Normaliter ook nog niet zo’n probleem als de handjes, snoetjes en mondjes maar schoon zijn. Helaas. Zoon heeft snotneuzen. Van zulke hele groene. Goeies dus. En die zaten even later aan mijn was. “Potverdikkie……….tussen die was uit!” hoor ik mezelf al meerdere keren roepen. Maar als ik goed nadenk wat ik zelf leuk zou hebben gevonden toen ik 2,5 was……..is het waarschijnlijk precies hetzelfde. Zucht…….weer een was……..en lang leve de droger!

Een blaar hier en daar

Maar verder gaat het eigenlijk uitstekend. Ik voel me prima. De spieren zijn al weer wat soepeler en lopen gaat dus ook al weer wat beter. Ben vandaag al meerdere keren de trap op en neer gelopen en dat gaat ook goed. Schoenen kan ik nog niet aan, dus noodgedwongen loop ik rond op m’n crocs (oftwel m’n plastic klompen). Die dingen zijn trouwens een briljante uitvinding. Echt elegant zijn ze niet, maar zeker met de toestand waarin m’n voeten zich momenteel bevinden, kun je geen beter schoeisel hebben. De blaren laat ik voorlopig nog mooi voor wat ze zijn. Doorprikken kan altijd nog, maar zolang ik de druk kan verdragen ga ik niet met naalden aan de gang. Ik kan tot nu toe dan ook met een tevreden gevoel terugkijken op deze 80 v.d. Langstraat. En opa Joost ook, zover ik deze ochtend begreep. Die heeft helemaal nergens last van en gaat vandaag al weer aan de wandel (oefenen voor de volgende 80 van Leerdam naar ik begreep). Mij niet gezien. Één tachtig per jaar vind ik meer dan genoeg. Op naar volgend jaar……misschien dan zonder blaar 😉

Lien & de 1e schooldag

“Mama!” roept dochter zéér verontwaardigd, “jij zou toch vandaag de vlag buitenhangen?”. Sja, hoe moest ik me daar nu weer uit redden?!? Na dit weekend diverse keren een zeer vervelende, onhandelbare, driftige dochter te hebben gehad, riep ik gisteren met een zucht dat ik vandaag de vlag zou uithangen, omdat ze weer naar school mocht. Natuurlijk was dit niet serieus bedoeld. Maar dochter dacht daar dus anders over. “Dat was een grapje” antwoordde ik. Waarop ik natuurlijk meteen te horen kreeg dat ze het geen leuk grapje vond en als ik iets zeg of beloof dat ik het dan ook moet doen. Een tik op de vingers van dochter-lief dus…….

Lien = rood

“In de zon gezeten?” wordt deze ochtend al meerdere keren aan mij gevraagd. En al lachend kijk ik zelf naar mijn ‘wielrenners-outfit’ wat keurig afsteekt. “Ach….ondergrondje kweken voor de aankomende vakantie” antwoord ik, terwijl ik eigenlijk niet wil dat ik er zo uitzie! Dat mijn armen een beetje rood zijn, is geen probleem hoor, maar dat ik dan zo stom ben om een shirt aan te trekken wat die witte bovenstukken net niet helemaal bedekt, is wel erg. 3/4 van mijn arm is een soort van Marco-Borsato-Rood en de de rest (het bovenste gedeelte) is spier-, maar dan ook spierwit! Aan het begin van iedere zomer vind ik mezelf altijd heel stoer en als de temperatuur niet boven de 25 graden uitkomt, kan zelfs Lien het volhouden in de zon. Zonder mezelf in te smeren (hoe stom kun je zijn) zit ik dan gezellig in de tuin……in de zon! En ik heb niet veel nodig om een soort van kreefterig te worden. De pijn van het verbranden kan ik goed verdragen (heb tenslotte 2 kids gebaard :-)), maar al die opmerkingen al de hele ochtend…………AUW!

Schoudervullingen

Arghhh…..ieeeekkkk….bluhhhh……nee toch??? Lees ik net op www.bepster.com (een kekke-site for the ladies) dat de schoudervullingen wel eens kunnen terugkeren in het modebeeld. Vreselijk, een soort van lichte paniek overmant me terwijl ik dit schrijf. Er zijn een aantal dingen die ik niet terug wil uit de jaren 80 en de schoudervullingen is er daar één van! Natuurlijk heb ik ze ook gedragen…..en als ik dan zelfs shirts of blouses had waar ze niet in zaten, beschikte ik nog over van die grote losse, die ik dan onder m’n BH-bandje stopte. Erg lastig, want die dingen bleven natuurlijk nooit op hun plaats. Écht……het meest erge van mijn foto’s uit de jaren 80 (los van de jeugdpuistjes) zijn wel de schoudervullingen. Zelfs een legging vind ik persoonlijk nog charmanter (ehhh….nee….óók erg!). Ik wil ze niet terug, ik wil ze niet terug, ik wil ze niet terug…..nog even en ik begin te hyperventileren! Één ding is zeker…..de grote mode-ketens kunnen ze terug in hun kleding naaien, maar Lien gaat nog liever in haar BH over straat!

Verstand op nul…

Dat was even nodig gisteravond. Ik had de hele dag al een k*tdag. Niks liep zoals ik het wilde…..niet goed uitgeslapen, een onhandelbare Jens omdat z’n nieuwe auto niet meemocht naar het KDV, verkeer zat tegen, teveel cijfermatig werk…waardoor ik binnen de kortste keren zo duf als konijn achter m’n buro zat….enz. enz. Dat zijn van die dagen die gewoon iedereen wel eens heeft en waardoor ik behoorlijk chagerijnig kan worden. Bovendien kwam toen nog het nieuws dat een vader in Haarlem met z’n 2 zoontjes van 4 en 6 voor de trein was gesprongen. En daar heb ik moeite mee. Natuurlijk moet ik niet alles op mezelf projecteren en natuurlijk kan ik de wereld niet in m’n eentje veranderen. Maar wat bezielt zo’n man om dat te doen? Liefdesverdriet om een echtscheiding? Kom op zeg!!!! Ik heb zelf wat dat betreft ook genoeg meegemaakt. Voor alles is een oplossing en als volwassen mens heb je de PLICHT om te zorgen voor de kinderen die je op de wereld zet. En als dan het leven even tegenzit, maak je er maar op die manier een einde aan? Nou, dat kan er bij mij niet in…..hoe beroerd je situatie op dat moment ook is. Bloedlink word ik er van. De gedachte aan wat die kinderen moeten hebben meegemaakt dat laatste moment, laat me niet los. 4 en 6 jaar……die weten heel goed wat er om hun heen gebeurt hoor! Nee lekker als je door zo’n gestoorde vader op de wereld bent gezet…… Misschien oordeel ik te hard, ik ken natuurlijk de situatie van dat gezin niet, maar dan nog……..dat je jezelf iets wilt aandoen, moet je zelf weten…..maar blijf in godsnaam met je tengels van die kinderen af!!! Zo…en dat wilde ik even kwijt.

Om op dat verstand op nul gevoel terug te komen. Dat is goed gelukt met een programma als “Just the 2 of us” op Talpa! Ik vind het weer een briljant concept. Heerlijk om naar te kijken en om even niet na te hoeven denken. Niks zwaars… eigenlijk gewoon weer zo’n onzinnig programma, maar wel goed voor de kijkcijfers!!! Bovendien vind ik het zelf wel gaaf om te zien dat er sommige BNers zijn die dus werkelijk supergoed kunnen zingen. Monique Smit bijvoorbeeld…..om eerlijk te zijn, zingt ze beter dan haar broer Jan!!!! Ik ben dus gisteren weer helemaal bijgetankt en m’n chagerijnige bui is weg. Toch prettig voor collega’s, manlief en kids……..

Ochtendspits!

“Waarom zoek ik toch niet iets dichter bij huis?” vroeg ik mezelf deze morgen weer af. En terecht hoor…..als je eens wist hoeveel tijd ik kwijt raak door die stomme files…….zucht. En het openbaar vervoer is geen optie als je in zo’n uithoek woont. Geen trein in de buurt te bekennen en als ik per bus wil reizen moet ik ook nog 2x overstappen. Niet echt handig dus….. Er zit dan ook niks anders op dan gewoon in die (overigens-wel-lekker-warme) auto te stappen en aan te sluiten in de langszaamrijdende stoet auto’s. Wat een genot was het om vorige week te gaan werken. Gewoon……starten, gas geven, schakelen, een beetje sturen en hupsakée parkeren die hap. Zo’n 25 minuutjes later zat ik achter m’n pc! En nu?? Nou eh………om 7h45 wegrijden en om 09h35 pas aankomen…….om gestresst van te worden. Niet dat ik dat van plan ben hoor…..in tegendeel……ik heb besloten me in 2007 daar niet meer druk om te maken! So be it!! Dan maar later op m’n werk, ik zie wel hoe het loopt. Bovendien was het niet mijn idee en keuze om het bedrijf te verkassen naar een voor mij héééle lastige plek. Maar om nou te gaan solliciteren…………neu………..ik zit hier verder goed, voorlopig tenminste! Dan maar 3x per week in de ochtendspits…….

Dierenarts

Kat op dieet………
Niet alleen onze familie, vrienden, kennissen & collega’s zijn aan het ‘Sonja-Bakkeren’ maar tegenwoordig ook al ons jonge katje van 16 weken oud!!!! Na wat opstart-problemen met diarree ging het eigenlijk supergoed met ons nieuwste huisdier. Hij eet en drinkt prima, wordt steeds brutaler, gaat de kinderen niet meer uit de weg en groeit als kool. Maar helaas afgelopen week was het weer mis met de ontlasting. Weer liet hij alles lopen, dus gisteren maar weer een bezoekje aan de dierenarts gebracht. Wat sta ik trouwens iedere keer weer versteld van de stiptheid, de professionaliteit & de beleefdheid van deze artsen!!! Daar zouden de ‘mensen-artsen’ nog heel wat van kunnen leren. Het klinkt belachelijk, maar je wordt stukken beter, vriendelijker en serieuzer geholpen dan bij menig huisarts. De dierenarts LUISTERT naar wat je te vertellen hebt, noteert alles meteen, onderzoekt rustig, trekt daarna z’n conclusies en geeft zelf al aan óf en wanneer hij je terug wil zien. Helaas heb ik onlangs zelf bij onze huisarts weer compleet het tegenovergestelde meegemaakt……..er werd NIET GELUISTERD, verkeerde diagnose gesteld en vervolgens loopt onze dochter een week lang met de verkeerde zalf te smeren en worden de klachten alleen maar erger. Je vraagt je toch werkelijk af hoe raar het hier in Nederland allemaal geregeld is………….
Maar afijn, de kat is dus goed onderzocht en er is niks ernstigs geconstateerd. Eigenlijk is hij kerngezond op wat maag- en darmproblemen na dan. Dit kan allerlei oorzaken hebben, maar tot nu toe lijkt het er toch op dat ik hem gewoon veelste veel eten gaf!!!!! Hij is op dieet gezet………heeft speciaal voer gekregen………iets lichtverteerbaars…………..en mag echt alleen dat voer hebben!!! En ja hoor, na 1 dag is de diarree al over!!! Geen wonder dat’ie zo hard groeide :-)……..ik gaf hem ongeveer 4x zoveel als nu………eeehhhh………tja! Wel zielig hoor, het beessie verrekt van de honger, loopt de hele dag achter me aan te sjokken in de hoop wat extra te krijgen. Maar Lien moet streng zijn!!! Ik heb daar eerlijkgezegd héél veel moeite mee………maar de hele dag poep-ruimen ben ik ook beu, dus het zal moeten!!!! Zielig hoor…….onze ‘Sonja-Bakker-Kat’.

Lien & ‘kleine’ crimineeltjes

Je zal maar 3 jaar oud zijn……….en net zindelijk………na al die keren dat je ouders je hebben aangespoord om toch zeker niet in je broek te plassen! Zo trots als een pauw dat je geen luier meer aan hoeft, ga je voortaan op pad met papa & mama! En dan gebeurt het dat je nodig moet plassen!!!!! En wat zie je als 3-jarige peuter?????? BOSJES!!!! “Hartstikke goed!”, moet mama gedacht hebben……..ook helemaal trots dat hij toch zeker niet in z’n broek heeft geplast! Maar wat doet zo’n zwaargestoorde malloot van een politie-agent die dit ziet? Nou………..die geeft de kleine van 3 een boete van 75 euro! In één woord “SCHANDALIG”!!!!!!
Kom op zeg…………..GA BOEVEN VANGEN!
Mijn mening is in ieder geval dat ze bij de politie hoognodig de prioriteiten op de juiste manier moeten leren stellen. De agent die dit heeft gedaan, heeft ongetwijfeld zelf (nog) geen kinderen. Die weet niet hoeveel moeite het soms kost om je koter van die pampers af te krijgen. Het joch zou gewoon van schrik weer in z’n broek gaan plassen! Nee, daar zit je als ouders op te wachten. Als het mijn kind zou zijn geweest, dan zou ik mooi alle pamper-kosten wekelijks op het politie-bureau gaan declareren!
Maar gelukkig gaat het hier niet om één van mijn kinderen. De jongste lukt het net om “bahbah” te zeggen als heel z’n broek vol zit en Senna wil alleen maar op nette schone WC’s plassen……….óf op haar potje (lees: troon!). De bosjes??? Neu…..dat is niks voor mijn ‘prinsesje’ :-).

Lien’s Britse Korthaar

“Mars, kijk es op deze website Brit ” stuurde ik Marcel gisteren een e-mail!
Helemaal geweldig………….Britse Korthaar kittens………….
Heel verstandig werd er de hele dag niet op mijn mail gereageerd. Hij wist al hoe laat het was!!! Lien is niet meer te stoppen……..
Het is nu inmiddels 2,5 jaar geleden dat we Boy (onze perzische kater van 7 kilo) moesten laten inslapen, nadat hij een kleine 10 jaar bij mij had gewoond. Tranen met tuiten heb ik gehuild en ik mis hem nog bijna iedere dag. Natuurlijk raak je wel gewend aan het niet-hebben-van een huisdier en JA……..het heeft ook zo z’n voordelen. Maar als je éénmaal zo’n beestje om je heen gewend bent, dan is het echt afkicken als je ineens niets meer hebt. Destijds was de keuze om geen ander dier te nemen erg gemakkelijk, want we hadden onze handen vol aan Senna die net ging lopen. Echter de laatste maanden krijg ik weer steeds vaker de kriebels en wil ik zo graag weer een poes in huis!
En mijn voorkeur gaat uit naar de Britse Korthaar. Waarom?? Z’n mooie volle vacht, z’n brede lichaam, en z’n grote brede kop……..daar val ik als een blok voor :-)!
Het karakter van deze kat gaat ook goed samen met kindjes, wat natuurlijk niet onbelangrijk is in ons geval. En misschien idealiseer ik de boel te veel, maar het lijkt me super-leuk om Senna en Jens te laten opgroeien met een huisdier. “Dan neem je toch een konijn” denk je misschien. Nou die optie heb ik serieus overwogen, maar als ik een “echtscheiding” (beetje moeilijk als je niet getrouwd bent) wil riskeren dan moet ik een konijn aanschaffen! Dat wordt hoogstwaarschijnlijk het welbekende “flappie”-verhaal…….
Nee, Lien wil een kat………….een Britse Korthaar!
britse_korthaar.jpg