Een blaar hier en daar

Maar verder gaat het eigenlijk uitstekend. Ik voel me prima. De spieren zijn al weer wat soepeler en lopen gaat dus ook al weer wat beter. Ben vandaag al meerdere keren de trap op en neer gelopen en dat gaat ook goed. Schoenen kan ik nog niet aan, dus noodgedwongen loop ik rond op m’n crocs (oftwel m’n plastic klompen). Die dingen zijn trouwens een briljante uitvinding. Echt elegant zijn ze niet, maar zeker met de toestand waarin m’n voeten zich momenteel bevinden, kun je geen beter schoeisel hebben. De blaren laat ik voorlopig nog mooi voor wat ze zijn. Doorprikken kan altijd nog, maar zolang ik de druk kan verdragen ga ik niet met naalden aan de gang. Ik kan tot nu toe dan ook met een tevreden gevoel terugkijken op deze 80 v.d. Langstraat. En opa Joost ook, zover ik deze ochtend begreep. Die heeft helemaal nergens last van en gaat vandaag al weer aan de wandel (oefenen voor de volgende 80 van Leerdam naar ik begreep). Mij niet gezien. Één tachtig per jaar vind ik meer dan genoeg. Op naar volgend jaar……misschien dan zonder blaar 😉