Tag: Man

Categories
Kids

Lien & wat mensen denken

“Wat is hij toch altijd ‘lekker’ druk hè?” zei een moeder laatst op school tegen me. Ze bedoelde Zoon, die lekker actief op het schoolplein rondrende…..niets of niemand ontwijkend. Wat ze natuurlijk eigenlijk bedoelde was, “sjesus wat is dat kind druk……ist’ie altijd zo?”. Ik ken dat. Ik lees het zo in iemands ogen. Moeders die zelf veel rustigere kindjes hebben en dus niet veel gewend zijn. Hoor ik niet bij. Wij hebben 2 stuiterballetjes. En ik vind het heerlijk. Ik vind het heerlijk dat ze niet verlegen zijn. Ik vind het heerlijk dat ze hun energie kwijt kunnen. Ik vind het heerlijk dat ze zo gezellig door het leven stuiteren. Maar natuurlijk niet altijd. Soms, als ik zelf moe ben en op m’n tandvlees loop, dan zou ik willen dat er wat minder pit in zat. Maar dat is nu éénmaal niet zo en daar zal ik het mee moeten doen. Natuurlijk zijn er wel manieren om even wat rust te creëeren. De TV aan, samen een boekje lezen of een spelletje met ze doen, werkt meestal goed. Verder zijn het eigenlijk heel gemakkelijke kinderen. Slapen doen ze goed (wat wil je na een dag stuiterballen…. 🙂 ). Laat ze maar lekker gaan, die 2 apenkoppies. En hoe vaker ik naar ze kijk en ze hun gang lekker laat gaan, hoe meer ik besef dat we het best goed doen met ze. Ze zijn happy. Ze zijn vrolijk en ja, ze zijn af en toe een beetje druk………..so what?

Categories
Kids

Lien vond ‘t maar niks

Dat ze met hun tengels aan ons kleine manneke zaten. Het gaat er niet bepaald zachtzinnig aan toe op zo’n kinderafdeling. Tijdens het ontvangst legde een no-nonsense verpleegkundige ons uit wat er ging gebeuren en probeerde dat vervolgens ook een beetje aan Jens te vertellen. Die standaard op alles “NEE” zei. Het welbekende ‘ik ben 2 en ik zeg nee’ was gisteren heel duidelijk. Nadat we hem in z’n pyama hadden gehesen, gingen we samen een kijkje nemen in de behandelkamer. Jens vond het maar niks. Marcel kreeg hem uiteindelijk rustig met de plaatjes van de Efteling die op de muur hingen. Om 11h00 was Jens de eerste patiënt die werd geholpen (gelukkig). We mochten met hem de behandelkamer binnen en er stond een team van zo’n 5 à 6 mensen klaar (ik weet het niet meer precies…..zullen de zenuwen wel geweest zijn). Jens werd op een stoel gezet en ik mocht z’n handjes vasthouden. De anesthesist hield hem in de houtgreep en er stonden zeker nog een man of 3 omheen in bijbehorend uniform. Jens kreeg een mondkapje over z’n neus en mond om zo in te slapen. De blik die hij naar Marcel wierp zal ik nooit vergeten (u weet wel……die ‘wat-flik-je-me-nou’-blik). Vervolgens hoor ik de arts zeggen, “dit is Jens en die gaan we z’n neusamandelen knippen en z’n oortjes doorprikken”. Man en ik kijken elkaar aan……..OORTJES???? Daar wisten wij dus niks van. Wellicht is dat een standaard procedure met het knippen van de neusamandelen, maar de arts had ons daarover niks verteld. Kan alleen in de gezondheidszorg….dit soort acties. Dat z’n oortjes doorgeprikt werden, had nl. nog wat extra consequenties…..nl. oppassen met water de komende 3 dagen, dus uit voorzorg niet in bad laten spartelen en geen haren wassen. Maar goed dat we het dus ‘toevallig’ hadden opgevangen. De ingreep zelf stelt geen moer voor. Voordat ik m’n eerste slok koffie had genomen, werden we al weer geroepen en was het al gepiept. Jens krijste alles bij elkaar, zat (vanzelfsprekend) helemaal onder het bloed en wist werkelijk niet wat hem allemaal overkwam. Ik mocht hem op schoot nemen en we moesten hem vervolgens laten drinken of ijs laten eten. Met heel veel tegenspartelen kregen we uiteindelijk wat lepeltjes ijs naar binnen waar het bloeden een beetje van stopte. Na zo’n kwartier, 20 minuten kregen we hem een beetje rustig toen Man hem een boekje voorlas. Na nog wat huilmomentjes en nadat hij wat vla had gegeten, mochten we rond één uur naar huis. Thuis wilde meneer absoluut niet naar bed. Hij zal gedacht hebben dat we hem dat kunstje al meer hadden geflikt die dag. Uiteindelijk gaf hij rond 4 uur toch de ‘pijp aan Maarten’ en is met een paracetamol even gaan slapen. Vannacht is eigenlijk heel goed gegaan. Hij is helemaal niet wakker geweest en heeft een flinke tuk gemaakt. Vandaag is hij weer een heel stuk opgeknapt. Nog wel wat hangerig en zeurderig, maar alles werkt weer normaal……. En volgens Senna is Jens gisteren ‘gerepareerd’….. 🙂 Zo kan je het natuurlijk ook bekijken, want als alles goed is, heeft hij straks wel baat bij deze ingreep…..

Lien & nuchter blijven

Zoon z’n amandelen worden vandaag geknipt. Over een uurtje moeten we in het ziekenhuis zijn. Hij huppelt nog vrolijk rond door het huis met af een toe een zeurtje omdat’ie honger heeft! Hij mag dus niks. Hij mocht tot 8 uur vanochtend nog wat drinken, maar niks meer eten. En nu heeft hij dus honger. “Mama….ikke koekie” riep hij net al. “Nee schat dat kan niet”. “Mama….ikke botejam?” vraagt hij vervolgens. Sja, en wat zeg je dan? Ik probeer hem maar van het onderwerp eten af te leiden en heb de TV even aangezet. Dat gaat tot nu toe redelijk. Maar het is nog geen 11 uur…… dan wordt hij nl. pas geholpen. Wij, als volwassen mensen, begrijpen dat je voor een operatie niets mag eten of drinken, dat je nuchter moet blijven……maar leg dat maar eens uit aan een kindje van 2,5. Die begrijpt daar geen snars van. En ik? Ik voel me de slechtste moeder die er is……..je kind geen ontbijt geven…….tssss………

Categories
Shopalien

Lien & de veel te dure laarzen

Lien heeft nieuwe laarzen. 2 Paar. Nog niet zo lang geleden gekocht, 1,5 week om precies te zijn. Mooie laarzen met een niet zo mooi prijskaartje. Ik moest er dan ook even over nadenken. En geloof me, als ik erover moet nadenken praat ik niet over een klein bedrag! Ik ging over stag. Ze waren té leuk. Ik moest en ik zou ze hebben. Dan maar een keertje diep in de buidel tasten. Man vond ze ook mooi. Oef…..gelukkig maar 🙂 . En wat denkt u nu? Heb ik 1 paar aan vandaag…….en 1 laars gaat al KAPOT!!!! @$%E$FFDSf …. U begrijpt, ik ben NIET blij. En hoe langer ik erover nadenk, hoe chagerijniger ik word. De mevrouw van de winkel mag blij zijn dat ik vandaag geen tijd heb om terug te gaan. Ik ben nl. niet voor sluitingstijd terug in ons dorp. Maar morgen…….morgen dan ga ik natuurlijk gelijk terug met die kapotte laars. Wat denken ze wel……

Categories
Shopalien

Lien & Schoenen

Hoe ging d’ie ook al weer? Als de kat van huis is……..shopt Lien! Ik moet tenslotte ook iets om handen hebben nu ik het hele weekend alleen ben. Met kids uiteraard, maar zonder Man. Man niet. Man logeert in Noordwijk en zit overdag op het circuit van Zandvoort. Tenminste…..vandaag toch. Hoe zijn toestand morgen zal zijn, is nog maar de vraag. Na een avond/nacht stappen in Noordwijk weet je dat natuurlijk maar nooit. Mijn toestand voor morgen is ook nog behoorlijk onzeker. Onze overburen hebben een feestje. Zoon is geslaagd en verwacht (naar ik hoorde) zo’n 70 andere pubers voor z’n examen-party. Met een feestje is niks mis…..heerlijk…..maar dan wel het liefst als ik er zelf bij ben 🙂 . U begrijpt echter ook wel dat je op die leeftijd niet op de buurvrouw zit te wachten. Ik weet m’n plek. Vandaag dus nog even de winkels af geweest. Schoenen. Niet voor mij hoor. Nee, dat had ik vorig weekend al gedaan. 2 Paar nieuwe laarzen. Nu waren de kindjes aan de beurt. Nieuwe laarzen voor dochter (grijs/zwart want bruin heeft ze al) en schoenen voor zoon. Dochter begint op aardig ‘grote’ voet te leven. Ik blijf aan het schoenen kopen. Voor iedereen die dit raar vindt……er is een boek geschreven met de titel: “waarom mannen liegen en vrouwen schoenen kopen”. Dus alleh, laat me nou maar. Ik ben tenminste wel eerlijk 😉

Categories
Kids

Ziekjes….

Niet ik, zoon is weer ziek. Aanstaande dinsdag wordt hij geopereerd. Neusamandelen worden dan geknipt. De enige voorwaarde is echter wel dat hij dan geen koorts heeft en weer wat is opgeknapt. Ons ventje is nl. weer verkouden en hoest de longen uit z’n kleine lijfje. Vannacht had hij weer 39 graden koorts. Vanochtend was het weer gezakt, maar hij is simpelweg niet fit genoeg om naar het kinderdagverblijf te brengen. Bovendien stikt het daar van de bacillen en ik wil toch echt dat hij dinsdag wordt geholpen. Het kan maar achter de rug zijn. Het liefste heb ik natuurlijk dat hij helemaal niet geopereerd hoeft te worden, dat hij helemaal niet naar het ziekenhuis hoeft en dat hij helemaal geen volledige narcose hoeft. Maar helaas……lieve koekjes worden niet gebakken en we kunnen zo ook niet door blijven tobben. Nu maar hopen dat hij snel opknapt van deze verkoudheid, zodat hij dinsdag toch nog onder het ‘mes’ kan……..

Dochter’s school

Die gaat dus verhuizen. Naar een andere locatie in de wijk. Niet zo heel ver weg, maar toch…….wel verder dan waar hij nu zit. Maar oké, het wordt een mooi gebouw (alles wordt gerenoveerd) en bovendien heeft het gebouw veel potentie als de school groeit qua aantal leerlingen. Momenteel stagneert die groei nogal. Er worden té weinig nieuwe leerlingen aangemeld en ik vind persoonlijk dat de school ook té weinig actie onderneemt om dat te veranderen. Gisteravond was er een ouderavond. Speciaal voor groep 1/2. Een evaluatie-avond om te bespreken hoe de ouders het vinden gaan op school nu de 2 kleutergroepen zijn samengevoegd tot 1 kleuterklas. Er was nogal wat opstand aan het einde van vorig schooljaar omdat ouders nu éénmaal liever hebben dat hun kinderen in kleinere klassen zitten. Toch moet ook ik bekennen dat het eigenlijk best goed gaat zo. Dochter is dan ook niet de moeilijkste en is heel flexibel als het gaat om veranderingen. Ze doet het goed op school. Ze vindt het leuk en gaat goed vooruit in haar ontwikkeling. Geen op- of aanmerkingen wat dat betreft dus. Alleen die verhuizing. In het wilde weg wordt er om hulp gevraagd van ouders. Natuurlijk zijn ouders bereid een helpende hand toe te steken, alleen geef dan een soort van planning. Wanneer is welke hulp nodig en waarvoor?!? Ouders hebben ook agenda’s en met een planning is het makkelijk om te kijken of jouw hulp ergens tussen past. De directeur heeft toegezegd dat hij hieraan gaat werken. Dan weer terugkomend op het probleem ‘leerlingen-werving’ vroeg ik gisteren of er ook een officiële opening van het nieuwe gebouw gaat plaatsvinden en of dat dan misschien niet gelijk kan worden aangegrepen als PR-campagne! Eh……stil…….”ja ehh…..er komt wel een officiële opening maar niet voor de feestdagen, dat zal januari, februari worden”, antwoordde de directeur. Nou dat is dan een prima tijdstip want in maart moeten de nieuwe kleuters weer worden aangemeld op de verschillende scholen. En zelfs terwijl verschillende andere ouders zichzelf opwierpen als eventuele hulp, kopte de directeur deze bal nog niet direct in……. Ik begin me nu toch werkelijk af te vragen hoe graag hij z’n school zelfstandig wil houden……..met te weinig leerlingen komen we nl. onder ander bestuur te vallen. En wat kunnen wij meer doen dan het zo heet mogelijk maken onder de voeten van deze beste man? Mond-op-mond reclame en wat reclame op mijn site wellicht……..want het is nl. een SUPERLEUKE SCHOOL die erg HOOG scoort op het gebied van onderwijs. Het niveau van groep 8 leerlingen is hoog en het meerendeel stroomt door naar minimaal Havo/VWO. Niks mis mee, met die school van dochter………dus kom maar op met die nieuwe kleuters!!!!

Lien & de gezondheidszorg

Man en ik kunnen ons groen en geel ergeren aan de logge organisatie binnen de nederlandse gezondheidszorg. Wat een onprofessionele ambtenarij is het. Beginnend bij de ponskaartjes tot aan alle briefjes, documentjes die 3-dubbel dienen te worden ingevuld. Voor een 4-minuten-durend consult bij de KNO-arts, was Man vandaag 2 uur kwijt. Iedere balie heeft z’n eigen administratieve tiepmiep (zo…weer een etiketje geplakt) die met van alles en nog wat bezig is, maar vraag ons niet wat. Hier een formuliertje, daar een documentje en je vraagt je werkelijk af of we terug in de tijd zijn geplaatst. Waar is hier de automatisering blijven hangen? Hoezo ponskaartjes als we al in een computersysteem staan vermeld? Afijn om even terug te komen op het consult bij de KNO-arts. Binnen 4 minuten wist deze arts een diagnose te stellen. Jens z’n neusamandelen moeten worden geknipt. Eigenlijk ook z’n keelamandelen, maar daar wil de arts nog even mee wachten. Even een kijkje in de keel, in de neus, in de oren en huppakée ons manneke moet onder ‘t mes. Dan wil je vervolgens een afspraak maken om deze ingreep te laten plaatsvinden, weer in de wachtrij bij het afsprakenburo. Vervolgens krijg je te horen dat neusamandelen alleen op dinsdagen geknipt worden (huh?!?). Flexibiliteit van een loden deur dus. Van het afsprakenburo weer naar afdeling 8 voor de anesthesie……weer in de wachtrij……formuliertje invullen……weer in de wachtrij……formulier evalueren met een volgende administratieve tiepmiep……om vervolgens te horen dat de anesthesist contact opneemt als hij nog vragen heeft (waarom dan dat gesprek?!?). Als ze al die overbodige 3-dubbel-administratieve-acties er nou es uitgooien en vervangen door verpleegkundigen, dan denk ik dat we al een stuk beter bezig zijn. Man en ik hebben ook het wiel niet uitgevonden, maar één ding is zeker: in de gezondheidszorg is het de pyramide op z’n kop! De directie en alle administratieve rompslomp slurpen veelsteveel geld op, zodat er bezuinigd wordt op de mensen die het werkelijke werk moeten verrichten, zoals artsen en verpleegkundigen. Het mes erin. Automatiseren die boel. Wellicht vindt u dat ik een beetje overtrokken reageer. Misschien is dat ook wel zo. Ik moet tenslotte ook m’n frustratie kwijt. Het ergste van alles vind ik, dat ons ventje onder ‘t mes moet. Getsiederrie……ik kan wel janken…..

Lien & Man’s werk

Wij kunnen het wel vinden samen. Man’s werk en ik. Dikke maatjes zijn we……..tot nu toe tenminste. Man werkt regelmatig vanaf thuis, wat de nodige rust in ons hard werkende gezin geeft. Man heeft leuke collega’s (tenminste…..enkele dan toch). Man’s werk betaalt goed (ook niet onbelangrijk als je samenwoont met shopalien). En last but not least…….Man’s werk organiseert leuke uitjes!!! Dit weekend mochten we geheel verzorgd naar Landal Landgoed ‘t Loo…..met het hele gezin! Mooi park, mooi huisje, heerlijk weer, genoeg te doen en alles tot in de puntjes verzorgd. Zelfs oppas voor zaterdagavond in ons huisje was geregeld. Waar vind je nog zo’n werkgever op de dag van vandaag?! Overal wordt bezuinigd en dan vooral op personeelsuitjes. Niet op Man’s werk. Daar hebben ze de eurootjes laten rollen dit weekend. Na een compleet verzorgde zaterdag, hadden de kids een prinsen & prinsessenfeest met daaraan gekoppeld een optreden van Trafassi (u weet wel die van “kleine wasjes, grote wasjes & lik maar aan m’n lollie”). Geweldig! Die band weet er een feestje van te maken. En feesten kunnen ze. Op Man’s werk. Dat viel me helemaal niet tegen. In mijn belevingswereld kunnen alleen de Brabanders goed feesten…..U weet wel……die ‘Brabantse Nachten zijn lang’ gedachte. Maar ik moet deze (voor u wellicht belachelijke) gedachte gaan bijstellen. Als de entourage, de muziek, het gezelschap en de alcohol maar goed zijn, dan kan het overal een feestje worden. Ik hoop dat Man’s werk en ik nog lang vrienden blijven.

Lien & de blaadjes

Ik word er niet goed van. Van alle blaadjes in de tuin, op het terras, in de voortuin,  op de oprit, op de deurmat en in de hal. Het is herfst. Ik kan werkelijk iedere dag aan het vegen blijven. Doe ik niet natuurlijk. Ik ben niet zo’n veger. Ik heb eigenlijk helemaal niet zulke groene vingers. En Man ook niet. En dat is soms jammer voor de buurt! Bovendien hebben wij geen geluk wat de wind betreft. De wind staat altijd precies zo dat alle blaadjes in een soort wervelwind voor onze voordeur blijven hangen. En denkt u nu niet: “koop toch een bladzuiger” want die hebben we al één. Maar ook met bladzuigers ben ik niet zo goed. Voor ik dat enorme ding heb aangesloten en werkend heb, is m’n humeur al tot het nulpunt gedaald. Marcel heeft al eens voorgesteld om onze voortuin te asfalteren en er parkeermeters op te plaatsen. “Dan levert het nog wat op” was z’n redenering. En héél soms, héél soms als het weer zo’n troep is in de tuin en op de oprit dan moet ik hem stiekem gelijk geven. In de achtertuin is het het tegenovergestelde. Daar staat een pruimenboom. En die mag er beslist niet uit van Man. Man vindt hem prachtig……die pruimenboom. En hij is ook wel mooi, maar een rotzooi dat we daar ook weer van hebben!! Is het niet de bloesem in het voorjaar, dan zijn het de pruimen in de zomer of de blaadjes in de herfst. Eigenlijk vind ik de boom op z’n leukst in de winter. Kaal en zonder troep 🙂 ! Achter zou ik dus willen asfalteren, of op z’n minst alles volstraten met wat mooie ornamenten en grote potten met bloemen/planten. Out of the question dus…..wat Man betreft. Die boom blijft. Gelukkig past opa Joost om de week op de kindjes…….die is pas écht handig met bezem, bladzuiger en blik & veger!! 😉