Tag: niks

Lien & baby’s

“Het blijft leuk hè schat, zo’n kleintje”, zeg ik enthousiast tegen Man. Vriendin Chris was op visitie met 11 weken oude Daan. Zo’n schatje! Man had ‘m vast en kreeg ‘m waarempel nog stil ook. Man kijkt me met een veelzeggende blik aan…….waarmee hij bevestigde wat ik zei, maar waarmee hij ook meteen wilde duidelijk maken dat het wat hem betreft klaar was met ‘kindjes kopen’. Maar wat is er nou leuker dan zo’n ietsiepietsiekleinebaby? Niks toch? En al zou ik nog een derde kindje krijgen, dan nog zou dat gevoel nooit weggaan. Sja…… en je kunt natuurlijk ook niet aan de gang blijven. Nee, Lien is er klaar mee. Voor mij geen derde. Want een baby is dan superleuk, maar die negen maanden die eraan vooraf gaan, die zijn geen pretje. En dan heb ik het nog niet gehad over het feit dat je dat ‘kleintje’ ook nog moet uitpoepen. Bovendien komt er dan nog eens bij dat wij al 2 gezonde kindjes hebben, van elk soort één. Wat wil je dan nog meer? Een ander kleurtje? Nee, het is goed zo. Zeker als je weet dat ik vroeger helemaal geen kinderen wilde. Ik was toen natuurlijk ook nog niet de juiste man tegen het lijf gelopen, maar alleh. Ik had er ook nog een theorie voor waarom ik er geen wilde. Één was zielig, twee was burgerlijk, met drie was er altijd ééntje de klos en vier was teveel. Oké oké ik weet wat u wilt zeggen……..maar er is mooi niks mis met burgerlijk………puh……

Lien & de camping

Nou….die gaan goed samen hoor! Het is hier tof! Woensdagochtend met volop zon vertrokken vanaf Nîmes naar het uiteindelijke eindpunt: L’Estartit. Hoe dichter we echter bij de Spaanse grens kwamen, hoe bewolkter en hoe donkerder het werd. Al grapjes makend over hoe we de vakantie zouden doorkomen als we weg zouden spoelen van de camping, gingen we ons toch werkelijk steeds meer zorgen maken. Het weer was niet zo best in L’Estartit! Het was er inderdaad bewolkt en er regende af en toe een spatje. Gelukkig mocht het de pret niet drukken. Eénmaal uitgepakt en lekker geslapen, stonden we donderdag op met de zon hoog aan de hemel en hebben we al een paar hele mooie dagen achter de rug. Een heerlijke plek hier. En in onze sleurhut is het ook prima toeven. We hebben 3 slaapkamers een complete keuken, grote ijskast met vriezer (heel belangrijk voor het koelen van pilsjes en het maken van ijsblokjes voor de Bailys en 43). De camping is helemaal super. 3 Zwembaden waarvan ééntje duidelijk dochter´s favoriet is door de glijbanen die er zijn. Helemaal alleen gaat ze ervan af en ze vindt het prachtig. Die kids hebben hier een vrijheid en je ziet dat ze dat erg goed doet. Ze hebben franstalige vriendjes, verstaan elkaar dus voor geen meter en het maakt allemaal niks uit. Man en ik hebben allebei al last van onze rug……..niet door de slechte bedden, die zijn prima! We bewegen gewoon teveel!!!!!! Badminton spelen, zwemmen, rondrennen, voetballen, dat zijn we duidelijk niet gewend. Man is het in z´n rug geschoten door zotdoenerij op de glijbaan en ik was gewoon de woonwagen aan het uitvegen….hihi….ja dat hoort er namelijk ook bij. Maar het gaat allemaal wel weer over….en we hebben weer genoeg stof om elkaar mee te pesten. We worden ouder……da´s wel duidelijk! En dat kamperen…..nou dat is zeker voor herhaling vatbaar. Af en toe een avondje lekker burgerlijk voor de caravan met een goed boek en af en toe op stap (met kids natuurlijk). Nee……voor mij mag de vakantie nog wel even voortduren! Ik heb het hier prima naar m´n zin……… Tot binnenkort dan maar weer!

Categories
Man

Als de kat van huis is…….

……poetsen de muizen! Of ging het nou toch iets anders?!? Hmm….

Man is een avondje op stap. En blijft slapen in één of ander hotel in A’dam. Met de hele vriendenbende. Een concert hebben ze. The Chemical Brothers. Die kent u toch wel? Die van “hey Boy, hey Girl”? Niet? Geen probleem, ik zal Man vragen een trackje te plaatsen op dit log. En mijn excuses dat ik daar Man voor nodig heb. Maar alleh…..op die manier blijft hij natuurlijk ook een beetje onmisbaar 😉

[audio:http://aline.broeks.net/wp-content/uploads/mp3/boygirl.mp3]

Afijn, Lien had al van alles bedacht wat ik met mijn ‘vrije’ avondje kon doen. Niks, vrouwen-films kijken, lekker abnormaal vroeg naar bed gaan, muziek luisteren, boek lezen, maar het laatste waar ik aan had gedacht was POETSEN. Echter nadat ik de kindjes op bed had gelegd, viel mijn oog op allerlei rotzooi die overal lag, op vlekken op de bank en stof op de kast. En ik kon er mijn blik niet vandaan houden. Iets in me trok me steeds weer naar de rommel op de grond, op de bank, op het dressoir. Prompt sta ik op, vul wat emmers met water en schoonmaakmiddel en begin een soort van ‘grote schoonmaak’. Om half 10 ben ik gestopt omdat het donker werd. Maar de klus is geklaard! En eigenlijk voelt dat best lekker. Iets anders dan gepland, maar de vakantie kan beginnen!!!

Categories
Man

Lien & de signaalversterker

De wattuh??? Juist ja, de signaalversterker!! Als u niet weet waarover ik het heb, gaat u zich schamen in een hoekje…….tssss! Iedereen weet toch dat zo’n kastje dient tot het versterken, cq verbeteren van het signaal waardoor de beeldkwaliteit van je TV met een ongekend percentage omhoog gaat?!? Niet dus….niet Lien dus….ik had geen idee…..maar gelukkig leer ik snel! Man ging naar de ‘Elektrovakman’ die van nichtje Jess en vriendje L. is. En waarom? Nou eh…..om die portable DVD-speler met 2 schermpjes te gaan betalen, die ik zonodig moest hebben en sinds donderdagmiddag reeds in mijn bezit heb. STOER joh! Echt wel! Gisteren heeft dochter op onze ‘gewone’ TV naar Lady & De Vagebond zitten kijken, terwijl zoon lekker bij mij aan de eettafel op onze mini-DVD-player Cars zat te kijken. Hihi…..hoe zot kun je worden?! Allemaal materialistische rotzooi, maar oh zo handig. Een betere oppas kun je niet bedenken! Afijn…..Man en de elektrovakmanwinkel kunnen iets te goed met elkaar opschieten. Man kent de nieuwste snufjes en Man weet altijd precies wattie wil. Gisteren wilde hij dus een signaalversterker. Oké oké…..ik wat, hij wat…..dat kan dan ook weer wel. Maar los van het feit dat het in Man’s optiek een onmisbaar object is, had ik even niet in de gaten wat een troep dat kastje zou veroorzaken. Kut met peren. Lien had gisteren de hele kiet doorgewerkt. Me de schompus gepoetst. Voor niks dus. Overal kwamen kabeltjes vandaan en moesten nieuwe kabeltjes naartoe. En waar kabeltjes zitten, lopen en hangen, is stof…..veul stof. Maar ik moet toegeven: alle TV’s in huize De Kock hebben een snaarstrak beeld…….alleen jammer dat er geen snars op TV komt!

Lien & de Kerk

Ik heb er eigenlijk niet zoveel mee……met de Kerk. Persoonlijk vind ik dat geloof niet in een gebouw zit. Ik vind mezelf geen slecht mens omdat ik niet naar de kerk ga en omdat ik de psalmen niet mee kan zingen. Ik geloof daarentegen wel in ‘iets’ en of je dat ‘iets’ dan God noemt, geen idee. Het zouden net zo goed Aliens kunnen zijn 😉 Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het hierna gewoon ophoudt. Voor mijn gevoel is er inderdaad meer tussen hemel en aarde. Ik denk dus echt dat opa en oma weer samen zijn en vandaag een soort van feestje daarboven hebben gevierd. Ze hadden uiteindelijk voor elkaar dat de hele familie in de Kerk zat, ze waren weer samen en om ons een beetje te pesten hebben ze ook nog wat regen naar beneden gegooid. 😉 De begrafenis was wel mooi. Een voor mij iets te ‘zware’ dienst die meer over het geloof en God ging dan over wie oma nou eigenlijk was. Dat vind ik wel een beetje jammer. Maar goed, oma heeft haar hele leven in deze Kerk doorgebracht en zou zelf niets liever dan dit gewild hebben. En dat hebben wij dan maar te respecteren. Maar na vandaag is mijn gevoel over de Kerk zeker niet veranderd, misschien juist alleen versterkt. Als er een soort van hemel bestaat daarboven, dan kom je daar als je een goed mens bent geweest en dat heeft helemaal niks te maken met het feit of je geloofd hebt of niet of je iedere week de Kerk bezocht hebt of niet! Er zijn namelijk genoeg gelovigen die je door-de-weeks niet moet tegenkomen, want dan houden ze zich ook niet aan de 10 geboden. Zulke mensen denken hun gedrag te kunnen rechtvaardigen als ze iedere week netjes vooraan in de kerkbanken zitten. En dat kan er bij mij niet in……..

Lien & het schoolbestuur

Het blijkt maar weer eens dat communicatie het allerbelangrijkste en tevens voor een aantal mensen het allermoeilijkste is wat er bestaat. Vorig jaar moesten we een school gaan kiezen voor Dochter. We hebben destijds gekozen voor de school die de meeste openheid van zaken gaf. Voor de school die van een opendag een klein feestje wist te maken en voor de school waar de direkteur de moeite nam om de mensen te ontvangen en voor te lichten. En vergis je niet, er is op schoolgebied aanzienlijk wat veranderd ten opzichte van de jaren ’70 en ’80. De leermethodes zijn natuurlijk verder ontwikkeld en daar zijn we allemaal uitgebreid over ingelicht. Positief dus. Totdat Senna daadwerkelijk naar school moest. Ik hoorde maar niks en ging eens zelf bellen. Vergéten! Ze waren Senna vergeten….maar goed dat ik zelf contact opnam, kreeg ik te horen. Afijn…..Senna 2 proefochtenden meegedaan en daarna begon school dan toch echt voor haar. Ze heeft het prima naar haar zin……wat dat betreft is er niks aan de hand. Het is alleen de communicatie. Die is naar de ouders toe zo slecht. En nu vraag ik me dus af of dat op alle scholen zo is. Of hebben we toch een verkeerde keuze gemaakt? Via een simpel nieuwsbriefje moesten we vorige week lezen dat 2 juffen moeten vertrekken i.v.m. bezuiningen. 2 kleuterjuffen. 2 héle leuke kleuterjuffen…..jong, dynamisch en vol met nieuwe ideëen. De 2 kleuterklassen worden samengevoegd tot 1 klas. Wat vervolgens betekent dat er na de vakantie wordt gestart met een groep van 30 leerlingen. En daar moet de instroom van het hele jaar dan nog bij. Onacceptabel vinden de meeste ouders. En ook ik. Er is vorige week meteen gereageerd met een brandbrief namens alle ouders. Resultaat? Een ouderavond morgen, zodat we uitleg krijgen over het hoe en waarom. Is dat nou zo moeilijk? Kan dat nou niet gewoon meteen georganiseerd worden, in plaats van zo’n lullig briefje? Dat is nog hetgene wat ik ze het meest kwalijk neem. COMMUNICEER nou es gewoon op een normale manier met de ouders….het gaat notabene wel om ónze kinderen! Es kijken wat ze morgen allemaal te vertellen hebben…..stelletje ambtenaren! (sorry voor de goeies, want die zullen er ongetwijfeld ook zijn)

Some like it hot….

Oef! Zucht! Steun! Wat een warmte! Ik wil niet klagen hoor, dit is nog altijd beter dan dat het met bakken uit de lucht komt vallen. Maar ik kan er (helaas) zo slecht tegen. Ik weet werkelijk niet waar ik het zoeken moet en zucht en kreun mezelf de dag door. U zult wel denken dat ik gek ben om dan naar Spanje op vakantie te gaan. En een beetje gelijk heeft u dan natuurlijk ook wel. Alleen is er wel een klein verschilletje. Ik hoef daar nl. niet zoveel. Jaja…..dat probeer ik thuis ook met deze hitte, maar er blijven toch altijd dingetjes die echt wel moeten. Senna naar school brengen en weer ophalen. Boodschappen doen…..tenminste als we nog iets te eten, en nóg belangrijker, te drinken willen hebben. En in Spanje kan ik een heel stuk overlaten aan Man. Bovendien kan ik in Spanje de hele dag in m’n bikini rondlopen. Zonder enig probleem of gevoel van schaamte duik ik in m’n bikini de kampwinkel binnen om wat te scoren voor het avondeten. Nou…..de eerste moeder die zo haar kind op school ophaalt moet ik nog tegenkomen. Niks geen bikini vandaag dus. Gewoon in m’n kleren naar school en naar de winkels en geloof me, hoe minuscuul het ook is wat ik aantrek……het is gewoon te warm! Zucht, steun, kreun…..(dat moet ik natuurlijk wel even tussendoor blijven doen). Gelukkig is de temperatuur binnen nog enigszins te doen. Ik zit nu dan ook met m’n laptop op schoot, mezelf heel rustig te houden op de bank. Beetje binnen chillen….zeg maar. Het is dat Jens nu slaapt, maar anders ging ik rondjes rijden met de climat-control op 16 graden!

Lien & dunne vazen

“Vrouwen voelen zich dikker bij het zien van een dunne vaas!” las ik deze ochtend op www.nu.nl Wat bezielt in hemelsnaam iemand die dit gaat onderzoeken? Het interesseert mij echt geen ene reet of ik nu een dunne of dikke vaas zie. Alst’ie mooi is, ist’ie mooi, ongeacht dik of dun. Dat geldt ook voor de mensen om me heen. Dik of dun interesseert me niet. Een mooi mens, is gewoon een mooi mens! En dat mijn voorkeur inderdaad misschien wat meer uitgaat naar het bollere, najaa, dat is gewoon persoonlijke smaak, maar heeft helemaal niks met mijn zelfbeeld te maken. Ik voel me echt niet dik bij het zien van een dun object zoals bijv. een vaas. Het is maar net wat wij, met name vrouwen, onszelf allemaal aanpraten. Kijk nou eens niet altijd naar wat je NIET bent of NIET hebt, kijk eens gewoon naar wat je WEL bent of WEL hebt. En natuurlijk begrijp ik dat mensen met een overgewicht geobsedeerd kunnen raken door dunne mensen om hen heen. Maar kom zeg….door objecten???? Schei toch uit en ga iets nuttigs doen met je leven!

Categories
Kat

Plantjes & Poes

Dat zijn 2 dingen die niet zo goed samenkunnen! “Wordt maar vast boos!” roept Man geërgerd, terwijl ik m’n haar aan het föhnen ben. “Kids zitten nog in bad, dus die kunnen niks hebben uitgevreten”, denk ik bij mezelf…….zucht……. Het was onze lieve dominante kater. De plantjes op de slaapkamer hebben het moeten ontgelden. Alsof t’ie z’n drollen aan het begraven was geweest, zo zag het eruit. Het hele bed, de vloer, de vensterbank…..alles zat onder het zand en laat ik nou net de betreffende plantjes water hebben gegeven. Mooi zooitje dus! Fijn! Bedankt kat! “Zullen we die plantjes maar gelijk weggooien?” opperde Man, “ze zien er niet meer uit!”. En hij had gelijk. “Oké, maar dan ga ik wel nieuwe potten voor op de vensterbank kopen….” reageerde ik. En bij het idee dat ik weer even een doel had om vandaag (2e Pinksterdag notabene) één of andere winkel in te schieten, maakte me meteen weer vrolijk. Over shopaholic gesproken 😉 . Afijn, vanmiddag met dochterlief naar de meubel-boulevard 5 km verderop geweest en mezelf heerlijk voorzien van nieuwe prularia. Thuis de boel eventjes geherdecoreerd (is dit goed ABN? Hmm) en ik ben weer helemaal happy. Ik zal Boy maar es een extra lekker hapje gaan geven vandaag……heeft’ie wel verdiend! 🙂

Lien & de 80-crisis

Ik krijg mezelf niet opgepept. Ik weet niet wat het is dit jaar. De 80 van de Langstraat……ik mis duidelijk het enthousiasme van vorig jaar. Buuv en ik lopen wel, maar ik krijg de indruk dat ook zij wat meer moeite heeft deze keer. Gisteravond hebben we weer een flink eindje gestapt (en denkt u nu niet dat we dan slenteren…..nee dus…..we stappen stevig door) en dan komt er opeens zo’n hardloper voorbij die dan roept: “kom op dames”, alsof we nog niet goed genoeg ons best doen…..najaa zeg…..wat denkt’ie wel. Ik geloof meteen dat je een betere conditie krijgt van hardlopen en dat je meer calorieën verbrandt, maar daar gaat het ons niet om. Wij zijn begonnen om die verdomde 80 te lopen, dat is onze drijfveer…….al vrees ik dat’ie nu steeds verder wegdrijft…..die veer! Misschien zijn we ook wel te serieus. Vorig jaar begon alles met een geintje……we moesten tenslotte laten zien dat we na 2 dikke toeters en 2 bevallingen nog niet waren afgeschreven. Dit jaar ligt alles anders. Ik hoef niks meer te bewijzen en ik denk dat dat het dus net iets moeilijker maakt. Ik kan het…..ik heb het al 3x gedaan, met succes. Waarom ben ik zo gek om mezelf nog een 4e keer op de proef te stellen?!? Aan de andere kant is het toch een soort verslaving. Als ik besluit om niet aan de start te verschijnen, weet ik dat ik op de dag zelf enorme spijt zal hebben. Die sfeer, die spanning…..da’s gewoon lekker (u zult wel denken dat ik niet helemaal spoor…..en ja…..dat is zo!). Ik zal maar snel es een langere tocht met Buuv gaan lopen, wie weet……komt het toch nog goed…..of niet…..