Lien & baby’s

“Het blijft leuk hè schat, zo’n kleintje”, zeg ik enthousiast tegen Man. Vriendin Chris was op visitie met 11 weken oude Daan. Zo’n schatje! Man had ‘m vast en kreeg ‘m waarempel nog stil ook. Man kijkt me met een veelzeggende blik aan…….waarmee hij bevestigde wat ik zei, maar waarmee hij ook meteen wilde duidelijk maken dat het wat hem betreft klaar was met ‘kindjes kopen’. Maar wat is er nou leuker dan zo’n ietsiepietsiekleinebaby? Niks toch? En al zou ik nog een derde kindje krijgen, dan nog zou dat gevoel nooit weggaan. Sja…… en je kunt natuurlijk ook niet aan de gang blijven. Nee, Lien is er klaar mee. Voor mij geen derde. Want een baby is dan superleuk, maar die negen maanden die eraan vooraf gaan, die zijn geen pretje. En dan heb ik het nog niet gehad over het feit dat je dat ‘kleintje’ ook nog moet uitpoepen. Bovendien komt er dan nog eens bij dat wij al 2 gezonde kindjes hebben, van elk soort één. Wat wil je dan nog meer? Een ander kleurtje? Nee, het is goed zo. Zeker als je weet dat ik vroeger helemaal geen kinderen wilde. Ik was toen natuurlijk ook nog niet de juiste man tegen het lijf gelopen, maar alleh. Ik had er ook nog een theorie voor waarom ik er geen wilde. Één was zielig, twee was burgerlijk, met drie was er altijd ééntje de klos en vier was teveel. Oké oké ik weet wat u wilt zeggen……..maar er is mooi niks mis met burgerlijk………puh……