Nou, dat was me inderdaad het nachtje wel. Niet zo zeer om Zoon. Die is uiteindelijk wat ‘afgekoeld’ en was vanochtend weer springlevend. Simpelweg verhoging van vermoeidheid. Dat heeft hij al wel vaker gehad. En dat is gelukkig op te lossen door een goede nachtrust. Maar dan Dochter. Dochter bleef maar bloeden. Rond elf uur leek het wat minder te worden en is ze in slaap gesukkeld. Op mijn bed. En op mijn bed ligt dus geen molton-met-zeiltje. Resultaat: om 04h00 vanochtend Dochter overstuur omdat werkelijk alles onder het bloed zat. Het arme kind wist niet waar ze het zoeken moest en ze was zó moe. Alles verschoond. Bed gesopt. Kussen in de wasmachine (en nu dus in de vuilnisbak, want mijn Texeler-kussen kon niet in de wasmachine), beddegoed in de wasmachine en Dochter was inmiddels in een fris bed weer in slaap gesukkeld…………al bloedend. U snapt: het zat me helemaal niet lekker. Slapen kon ik niet meer, dus heb ik in de vroege uurtjes de cementwaas van onze net ingewassen vloer zitten schrobben. Was ook wel goed om m’n gedachten even te verzetten. Dochter sliep toch. Om 07h00, ik net uit de douche, werd ze weer wakker. Opnieuw zat alles maar dan ook alles onder het bloed. Haar haren waren inmiddels samengekoekt tot één plakaat bloed. Het arme kind. En moeders? Nou, die kon het niet meer aanzien. Gelukkig dat Man in zulke gevallen ijzersterk is en Dochter kon helpen. Vanaf 07h00 ben ik gaan bellen naar onze tandarts. Niet te bereiken. Zelfs niet op het noodnummer. Hetzelfde als gisteravond dus………..uiteindelijk heeft onze eigen tandarts 4,5 uur na het inspreken van z’n voicemail teruggebeld. Sja, toen had zijn collega ons inmiddels al lang geholpen. En nu vanochtend was het dus weer van hetzelfde laken en pak. Bloedlink werd ik ervan. Het antwoordapparaat bleef zelfs na 08h00 gewoon aanstaan. Uiteindelijk zijn Man, ik en Dochter in de auto gestapt en simpelweg er naar toe gereden. Vanuit de auto kreeg ik de praktijk dan eindelijk aan de lijn. U snapt, die assistente was niet blij met mij aan de lijn op de vroege morgen. Maar goed, ik had dan ook alle reden om kortaf te zijn! Het ging hier notabenen om mijn Dochter en daar valt niet mee te sollen. Afijn, we werden geholpen, en wel direct. Dochter kreeg een sponsje in haar mond, al het bloed werd weggezogen en ze deed het keurig. Een bikkel, die Dochter van ons! Inmiddels is het bloeden helemaal gestopt en heeft Dochter maarliefst 3 boterhammen met worst naar binnen gewerkt. Hopelijk hebben we het ergste weer gehad…………………… Ons fietenrekprinsesje 😉
Tag: Man
Categories
MAÑANA, MAÑANA
En ja hoor………wij hebben het weer. 2 Portugezen die onze natuurstenen vloer moeten leggen. Niks tegen op deze mensen hoor, begrijp me niet verkeerd. Een vader en een zoon. De vader is een schat en de zoon……mwhaa……ik krijg er niet zo’n hoogte van. Doet er ook niet toe, ze leveren prachtig werk af. “Iek moete de jeeele dag pusseluh”, verklaarde de vader. Het schijnt dat hij en z’n zoon de enige mensen binnen dat bedrijf zijn die deze vloer kunnen leggen. Geen enkele tegel is hetzelfde. Geen enkele tegel is recht. Dat was juist de charme waar wij in de showroom voor vielen, maar als ik vantevoren had geweten dat het leggen geen 3 dagen maar 1,5 week in beslag zou gaan nemen, dan weet ik nog niet zo net of ik deze vloer had gekozen. Sjesus…….die mannen maken zich écht niet druk! Gelijk hebben ze natuurlijk, maar zelfs onze aannemer heeft vol verbijstering het werktempo van onze zuiderlingen staan gadeslaan. Ze zijn zo vlug als dikke poep. En wij Hollanders kunnen daar niet tegen. Misschien moet ik voor mezelf praten, maar als ik zo naar de mensen om me heen kijk, dan hebben die toch een soortgelijke reactie. Waaruit ik dan weer concludeer dat het niet enkel aan mezelf ligt. Het wordt dus nog even doorbijten voor Lien. Nog even volhouden en dan ligt de vloer erin. Weken heb ik uitgekeken naar dat moment. In mijn hoofd zou dat dit weekend zijn geweest. Helaas. Na woensdag is het zover. Dan is de vloer af, gevoegd, geïmpregneerd en zitten de plinten ertegen. Deze heren zouden ook de nieuwe natuurstenen vensterbanken maken, maar ik moet toegeven dat ik ze er nog liever zélf tegenaan plak………………. Sjongejonge………mag ik even 10 liter peper?!?!?
PS: weet u wat MAÑANA betekent? Het betekent niet: MORGEN, maar: NIET VANDAAG!!!!!
Categories
Verbouwingstress
“Daar gaan we weer!”, zult u wel denken, “daar komt ze weer met haar gezeur over stof en rommel”. Maar nee hoor. Het gaat eigenlijk allemaal prima. Natuurlijk hebben we aantal weken moeten stofhappen. Was het niet de vloer die uitgehakt moest worden, dan waren er weer wel leidingen die in de muren moesten worden gefreesd. Steeds als ik dacht, “nu hebben we het ergste gehad”, moest ik weer haasten om als een gek alle deuren boven goed te sluiten, zodat ik niet ‘s-avonds in een stoffig bed zou liggen. Ook het doorbreken van de oude muur had nogal wat voeten in aarde……..oftewel een teringherrie en teringrotzooi!!!! Maar we hebben het tot nu toe overleefd. Ik heb met de kindjes de nodige uurtjes bij m’n ouders doorgebracht……..en gewinkeld……….en de Efteling bezocht……….en de schaapjes gevoerd………en alle speeltuinen in de wijk ontdekt. U merkt het al. Ik ben veel gevlucht. Naar minder stoffige oorden. Maar nu lijkt dan echt het grootste leed geleden. De vloerverwarming is afgelopen vrijdag gelegd en vandaag zijn ze begonnen met het leggen van de nieuwe natuurstenen vloer. En daar begint het dus, lieve mensen, mijn verbouwingstress. Ik ben zo stiknieuwsgierig dat ik op hete kolen aan m’n buro zit. Ik wil het zien. Ik wil zien of ik de juiste vloer heb gekozen en ik wil zien of het mooi wordt. Man wel. Man is thuis aan het werk. Man is al zeker 25x naar beneden gelopen om te kijken………en mij informeren ho maar! Dat kan dus betekenen dat hij er óf niet aan denkt óf dat hij het niet mooi vindt. Stress. Stress. Stress. En vroeg naar huis gaan is ook geen optie met de hoeveelheid werk die er nog ligt voordat ik over 2 weken vakantie heb. Er zit dus niks anders op dan afwachten en over een paar uurtjes met eigen ogen het resultaat van de eerste dag te bekijken. Lucky me……….
Categories
Wijze uitspraken van Dochter
“Mama, E. zegt steeds tegen mij: “Jij gaat niet naar groep 3 he?”…….dat hoeft ze toch niet steeds te zeggen!! Dat weet ik zelf ook wel!!!”
“Het is helemaal niet erg als iemand anders iets niet mooi vindt, toch? Als je het zelf maar mooi vindt!”
“Ik vind het niet zo erg hoor, dat juf D. weggaat. Er komt toch weer wel een nieuwe!”
“Mama, mama, mama, heb je dat gezien! Zonder bandjes, zonder kurkjes, NIET VERDRONKEN!!!”
“Mama, ik vind jou de allerliefste mama van de hele wereld! Ook als jij wel eens boos bent.”
Kijk en dat noem ik nou nog es een wijze uitspraak…….van onze kleine grote meid. Apetrots ben ik op haar. Ze is gewoon hartstikke slim………mijn mooie prinsesje.
Categories
En toen…..
…….was het stil en donker op m’n log. De server kapot. Dat kon er ook nog wel bij met alle druke van de verbouwing. En Man is supergoed met computers, servers, beveiligingstructuren enz. enz. Maar de laatste backup van mijn blog was van vorig jaar!!! Maar hé….er zijn belangrijkere dingen in het leven dan logjes en een server. Even stond mijn hoofd er niet naar om er over in te zitten. Bovendien stonden de meeste logjes ook op Hyves, dus dat was even een kwestie van overzetten. Maar nu ben ik ook alle reacties kwijt. Degene die u dus nu links ziet, zijn van vorig jaar. Klagen doe ik niet, want ik ben allang blij dat alles weer werkt. Het heeft weer de nodige euries gekost, maar dan heb je ook wat…. Nu nog iets vaker een backup maken en het komt helemaal goed in ons computerlandje
Categories
Strakke akties!!!
De afgelopen dagen heb ik mezelf zeker meer dan 100x afgevraagd waarom het ook al weer zo’n goed idee was om te gaan verbouwen. Natuurlijk snap ik dat het eerst een puinhoop moet worden, voordat je het straks weer kunt gaan opknappen. Maar zoveel stof……vreselijk……zoveel stof dat m’n haar inmiddels aanvoelt als afgekloven-marine-touw-haar. Ondanks 2x per dag wassen! Zoveel stof dat man inmiddels naast me ligt te bulderen door z’n stoflongen……opgelopen met het uithakken van de vloer. 2 Volle dagen zijn ze inmiddels al bezig geweest met een grote compressor om er nog wat extra kracht achter te zetten. En ja het is erg. Natuurlijk wist ik dat, maar als je er dan éénmaal middenin zit, dan is het toch even schakelen en zorgen dat je rationeel blijft denken. Nu hebben we wel een gunstig weekend uitgekozen………pa en ma zijn een weekendje weg, dus dat huis is nu in gebruik door mij en de kids. Mooi. Prima. Kan niet beter. Weet ik wel. Maar toch……toch zijn er dan weer van die dingen, die ook daar weer mis gaan. Koken op een gewoon gasfornuis bijvoorbeeld. Na inmiddels 3 jaar gewend te zijn op inductie te koken, is dat wel weer even wennen. Met de nodige consequenties. De jus brandde aan, het duurde een eeuwigheid voordat de aardappelen en de groentes kookten (daar moet ik bij inductie nl. bij blijven staan……kookt binnen 1 minuut!) en tot overmaat van ramp vloog de panlap in de fik. Één ding is zeker…………verbouwen doe ik nooit meer………….al is het alleen al om het feit dat ik niet meer zonder toezicht mams keuken mag gebruiken……… 
Ik zou nu natuurlijk een stukje kunnen schrijven over de voortgang van de verbouwing. Over hoe alle binnenmuren er al bijna staan en over hoe het er uit gaat zien. Ik zou ook kunnen schrijven over het feit dat volgende week de ellende binnen gaat beginnen en over hoe ik dan dus maandag alles ingepakt moet zien te krijgen. Ik zou ook kunnen schrijven over hoe blij ik met onze aannemer ben, die blijkbaar óveral verstand van schijnt te hebben. En ik zou kunnen schrijven over hoe angstvallig stil het bij onze buren blijft (stilte voor de storm?). Ik zou kunnen schrijven over hoe rustig en optimistisch Man met de verbouwing omgaat en over hoe gemakkelijk en flexibel de kindjes hierin zijn. Ik zou kunnen schrijven over de 40-jarige bruiloft van pa en ma die vrijdag voor de deur staat en waarvoor we druk met de voorbereidingen bezig zijn. Ik zou kunnen schrijven dat ik vanmiddag heerlijk bij de kapper heb gezeten om m’n grijze haren te kleuren en ik zou kunnen schrijven dat ik, gezien mijn hooikoorts, blij ben dat het morgen weer gaat regenen. Ik zou ook kunnen schrijven dat onze nieuwe vloer in ieder geval 7 juli a.s. wordt gelegd en dat dat dus nog vóór de vakantie gaat zijn. En ik zou kunnen schrijven over het feit dat de vakantie al dichtbij komt……..het zou zomaar allemaal kunnen……….maar ik doe het lekker niet. Ik ben namelijk voetbal aan het kijken en Zwitserland staat voor…….op naar vrijdag…….wanneer Oranje hopelijk Frankrijk lam gaat leggen………..C’est la vie!!!
Categories
Over logeren en lingeriesetjes
Zaterdagmiddag brachten we de kindjes naar Den Bosch. Ze gingen logeren bij broer R. en vriendin J. midden in het centrum van de grote stad (Oei Oei als dat maar goed gaat……u voelde hem al aankomen zeker?). Ze hadden daar nog niet eerder gelogeerd. Altijd spannend hoe dat dan gaat natuurlijk. En ik als moeder heb daar dan toch last van. Man niet, Man kan zich daar heel goed overheen zetten en maakt zich niet zo druk. “Dan gaan we ze toch zeker gewoon halen………als het niet lukt!”. En gelijk heeft’ie natuurlijk dat weet ik zelf ook wel. Toch is dat gevoel van ‘als-ze-maar-gaan-slapen’ en ‘als-ze-maar luisteren’ er diep van binnen wel. Dat zal wel bij het ‘moeder-zijn’ horen………net als het inpakken (en overigens ook het uitpakken) van alle spullen. Ik kan en wil dat niet uit handen geven aan Man. Niet dat hij dat niet zou kunnen, maar ik ben ervan overtuigd dat dan de helft wordt vergeten! En dát, lieve mensen, dát wil ik dus niet. Ze mogen nergens om verlegen zitten. Ze moeten tenslotte hun eigen bedje en hun ouders al missen. Éénmaal aangekomen in hartje Den Bosch parkeert Man onze auto en ging een parkeerkaartje halen. Ik heb nog totaal niets in de gaten als dochter ineens de opmerking maakt: “dat vind ik nou een mooie bikini mama!” en vol bewondering staar ik naar de etalage waarvoor wij geparkeerd staan. Wat denkt u? Het was de etalage van een sex-shop. Een rood lingerie-setje wat niet meer omvatte dan wat kanten biesjes pronkte precies daar waar het vingertje van dochter naartoe wees. Dat was een goed begin van een logeerpartijtje in centrum Den Bosch 
En al mijn verdere zorgen??? Nou die waren mooi voor niks. Dochter en Zoon hebben zich uitermate goed vermaakt met broer R. en vriendin J. Niet in de laatste plaats omdat labrador Dyla alle aandacht van de 2 kleuters kreeg. Hond blij, kids blij en mams blij. En volgens broer R. en vriendin J. is het voor herhaling vatbaar…………..misschien de volgende keer maar even uitleggen dat ze in die winkel geen bikini’s verkopen 
Categories
Stil aan het bouwfront
Eigenlijk klopt de titel niet helemaal. Aan het bouwfront is het allerminst stil, wel op dit blog! De aannemer gaat gestaag door met de geplande werkzaamheden. Niet dat hij iedere dag aan het werk is, maar het schiet toch aardig op. De muur tussen ons en de inmiddels beruchte buren is een feit. Vrienden zullen we niet meer worden, maar last zullen we ook niet veel meer van ze hebben. Onze aannemer heeft ons alles uit handen genomen en is vanaf nu de contactpersoon. Zelfs de advocaat van de buren heeft contact met aannemer en Man gehad. Ook deze man begreep niet zo goed wat er nu aan de hand was. We doen nl. niks wat niet mag………..ik zou niet durven . Eind deze week gaat onze oude bijkeuken plat en dan wordt de nieuwe gemetseld. Ook ligt er inmiddels een planning wanneer de gevel er ongeveer uitgaat. Je kunt dus stellen dat alles wat meer vorm begint te krijgen. Poezenhotel is inmiddels geboekt voor onze kater om alle breek-, hak- en boorstress een beetje te vermijden…..hij heeft immers al een hartprobleem! En om er zelf één te verkomen moet ik dan maar een paar daagjes naar het ‘hotel’ in Vuren verkassen denk ik. We zullen zien….. Maar voorlopig verloopt alles nog voorspoedig, geen vuiltje aan de lucht….
Vanmiddag is het weer zover. Over een uurtje word ik samen met Dochter en Zoon bij de tandarts verwacht. De tandarts is een vrouw. Een hele lieve vrouw die heel goed met kindjes overweg kan. Behalve……ja u raadt het al……behalve met Zoon. Een half jaar geleden heb ik zoon meegenomen en dat was net na z’n operatie aan neusamandelen en oortjes. Totaal niet bij nagedacht en achteraf superstom. Het kind sloeg meteen dicht bij het zien van de stoel, de lampen en de witte tandartskleding. De associatie met pijn aan de neus/keel/oortjes was snel gelegd. Met geen mogelijkheid kregen we zoon zover dat hij zelfs maar z’n mond open deed. Hij hoefde niet in de stoel, als ze maar eventjes mocht kijken. Nou vergeet het maar……….al beloofde ik hem alle speelgoedauto’s in de speelgoedwinkel……hij wilde maar één ding……zo snel mogelijk naar huis! Dochter niet. Dochter is een bikkel, die gaat al vanaf haar 2e jaar gewoon in de stoel. Die vindt het allemaal geweldig interessant. Wat wel te maken zal hebben met de ingebouwde natuurlijke nieuwsgierigheid van vrouwen. 3 Maanden geleden hebben we het nogmaals met Zoon geprobeerd, maar ook toen kwamen we niet verder dan een stampvoetende, huilende Zoon die naar de tandarts riep: “Ik hoesse nie tandjes telle!!!”. U begrijpt dat ik zeer benieuwd ben wat het zometeen weer gaat worden. Ik vermoed dat het niet veel anders zal lopen dan de vorige keer. Ik vrees dat hij ook deze keer niet omkoopbaar is!
Update 19h30: Zoon is dus hartstikke omkoopbaar! Het eerste wat meneertje tegen de tandarts zei was: “ik krijg ‘n kadootje als ik tandjes doe tellen”. Hij wist vervolgens niet hoe snel hij op de stoel moest klimmen en heeft zich keurig gedragen!! Dat heeft’ie dan waarschijnlijk wel van mij…..