Tag: kant

Categories
Zomaar

Huisdier & Hartzeer

“En dan is er nog iets waar ik het even met u over moet hebben”, zei de dierenarts nadat hij onze Britt had ingeënt tegen niesziekte. “Oh ja?”, vraag ik onnozel. “Ik hoor namelijk een ruis op z’n hartje”, zegt de arts voorzichtig en hij ziet dat ik schrik. “Geen angst, het hoeft niet persé iets te zijn……..stilte………maar om dat zeker te weten, adviseer ik u toch om een hart-echo te laten maken…….stilte……..dan weten we het zeker”. “En als het wel iets is, wat dan?”, vraag ik vervolgens. “Nou, dan zijn er wel medicijnen die zouden kunnen helpen, maar dan moeten we eerst vaststellen óf en in welke mate er iets mis is. Maar ik zou me nog geen zorgen maken, want het kan ook gewoon door bijvoorbeeld bloedarmoede komen”. Ik hoef me geen zorgen te maken!?! Natuurlijk maak ik me zorgen!!! Ons huisdier is een onderdeel van het gezin en het laatste wat ik wil is dat hij ziek is of wordt. OK, het kan een opstandig en dominant mormel zijn, maar aan de andere kant houden we ook van hem. Het is heerlijk alst’ie ’s-avonds op de bank tegen je aan ligt te spinnen. Ik moet er niet aan denken dat’ie iets ernstigs zou hebben. Over 2 weken weten we het. Vrijdag 9 mei wordt de hartecho gemaakt……..fingers crossed……….bloedarmoede, het is vast bloedarmoede!!!

Categories
Zomaar

Lien & het oude-vrouwtjes-syndroom

Ik heb niets tegen oude vrouwtjes…..begrijpt u me niet verkeerd. Nog een paar maandjes en ik begin zelf ook al tot de ‘oudere’ categorie te horen ;-) Al voel ik me zo oud natuurlijk helemaal nog niet. Bovendien zie ik er ook nog een stuk jonger uit…..vanzelfsprekend……wat denkt u wel! Afijn genoeg geklets. Ik heb dus niets tegen oude vrouwtjes, maar laat ze in godsnaam thuis blijven tijdens de ochtendspits. Laat ze niet los in een auto voor een stoplicht en vervolgens op de snelweg. Ze zijn een gevaar voor zichzelf en voor de rest van het verkeer. Deze ochtend trof ik het weer. Het stoplicht sprong op groen en voor mij begon zich een Mitsubishi Colt heel langzaam te bewegen. Met een gangetje van 1km p/u ging de auto over de kruising en ik kon nog net volgen voordat de achterkant van m’n C3 (en die heeft al geen kont) eraf werd gereden. Vervolgens de invoegstrook op en ik vermoedde het al…….de Colt bleef het slakkegangetje aanhouden. Gelukkig hield ik voldoende afstand om nog een beetje snelheid te kunnen maken. Lieve hemel, met 50km p/u voegde de Colt in op de snelweg. Ik zag de auto’s achter me als gekken uitwijken naar de linker rijbaan. Het frustratiegehalte van mij en mijn medeweggebruikers sloeg door naar donkerrood!! Toen ik de Colt inhaalde kon ik niet nalaten even te toeteren……en toen zag ik het geschrokken oude-vrouwtjes-gezicht…………….. U begrijpt, ik zit nu nog steeds met het schaamrood op de kaken………….maar wie verwacht er nou een oud vrouwtje in een Mitshubishi Colt?????

Categories
Zomaar

SuperMama’s

Dat hyves he….dat hyves wordt steeds leuker. In het begin wist ik écht niet wat ik ermee moest. Ik deed maar wat. Maar ineens werd ik langs alle kanten uitgenodigd. Als hyves-vriendinnetje en om lid te worden van een hyves-groep. Waaronder SuperMama’s. Met die titel voelde ik me meteen aangesproken natuurlijk! SuperMama……zegt u nou zelf, dat zijn alle moeders van tegenwoordig toch? Niet dat de moeders van vroeger dat niet waren, maar ze hadden toch duidelijk minder te combineren, regelen en organiseren dan nu. De gezinnen waren wel groter dus misschien is het vergelijk niet helemaal juist. Maar toch, ik vind mezelf een aardige SuperMama. Zeker zo op zaterdagochtend, wanneer ik na een week hard werken, toch maar weer om 07h00 ben opgestaan om met de kindjes naar beneden te gaan. Om met Dochter te gaan kralenrijgen en met Zoon naar Linus te kijken op TV. Ontbijtjes zijn al gemaakt en gegeten en zometeen kan het bad weer aan. De hele dag is het regelen, organiseren en bezig zijn. And guess what? Het is niet erg. Laatst stond er een stuk op SuperMama’s over hoe groot de druk tegenwoordig is. De verantwoordelijkheid, het schuldgevoel. Om eerlijk te zijn, ik ervaar het niet als druk. Verantwoordelijk….JA…..dat gaat nooit over, maar dat is niet erg! Schuldgevoel…..NEE…..ik voel me absoluut niet schuldig dat ik niet altijd zelf aanwezig ben, dat ik nog werk en dat ik of wij soms lekker uit gaan zonder de kinderen. Ik zou me eerder schuldig voelen tegenover mezelf als ik die dingen niet zou doen, als ik er altijd maar zou zijn en nooit weg zou kunnen. Juist dat zo nu en dan kunnen loslaten, dat maakt de moeders van tegenwoordig SuperMama’s!!!

Categories
Zomaar

State of Hapiness?!?

Ja, die state of hapiness….zucht….die is snel weer over als ik nu thuis die bulk met was in de bijkeuken zie liggen! Vantevoren stress door mijn was-gen en als ik thuis kom, is het weer precies hetzelfde. Natuurlijk had ik deze keer ook weer veel te veel kleren ingepakt voor die paar dagen en natuurlijk kon ik de helft weer schoon in de kast terugleggen. God-zij-dank! Stel voor dat ik écht alles zou hebben gebruikt wat ik bij had. Dan had er een dubbel zo grote bulk was gelegen….ik moet er niet aan denken. Deze zomer moet het écht anders. Deze zomer….de vakantie naar Spanje….dan moet ik toch maar eens wat efficiënter gaan inpakken. Niet dat ik dan die bulk met kleding efficiënter in tassen ga proppen in plaats van in koffers, nee, het moet met minder. Minder is goed. Minder is beter. Dit wordt de komende maanden mijn mantra, dat begrijpt u wel. Ik kan niks garanderen, maar dat ik het ga proberen is zeker! Nee Lien…niks proberen…het MOET gewoon. En het gaat lukken. “Hmmmm……..minder is goed, minder is beter……..hmmmm” U ziet me waarschijnlijk al helemaal zitten in kleermakerszit op de bank en maar hmmm-en ;-)

Categories
Zomaar

Lien gaat een weekendje weg……..

…en het is weer als vanouds. Het poets-gen laat weer van zich gelden. Wat is dat toch in hemelsnaam? Hoe zeer ik me ook vantevoren voorneem om de boel es gewoon de boel te laten……..het lukt me simpelweg niet. Ik ben vanmiddag weer als de bekende wervelwind door het huis gejakkerd. Alles aan de kant, alles schoon, alles gestofzuigd en alles gedweild. En dan moet u zich ook nog voorstellen dat de werkster gisteren pas is geweest….hoe erg kan een mens zijn?!? Nu zijn er natuurlijk gewoonweg de gebruikelijke dingen die iedere dag moeten. Stofzuigen bijvoorbeeld. We hebben nu éénmaal een huisdier. Ééntje die haren verliest, een heleboel haren verliest. En dat is niet zo erg…..tenminste dat vinden wij niet zo erg……maar dan moet het huis wel worden bijgehouden……vinden wij……ehhhh…….vind ik! En vooral vandaag vind ik dat. Vooral vandaag sjouw ik mezelf een hernia aan alle emmers met sopwater, dweilwater, zeemwater en whatever nog meer. Bovendien is het me ook nog gelukt om zo’n 5 wasjes weg te werken :washing: en één grote weg te strijken :ironing: . Het eten staat al klaar op het fornuis en de kindjes zitten momenteel in bad……..kunt u nagaan……..ik spreek dus niet voor niets van een wervelwind! En dan is het zelfs nog gelukt om een stukje te loggen!!!

Categories
Zomaar

Lien & de verbouwingskoorts

U kent vast het gevoel van iets willen, willen, willen…..óf iets moeten, moeten, moeten. Lien wil, wil, wil nu eindelijk eens starten met die verbouwing. Wat is dat toch met al die aannemers. Voordat er toch eens een offerte in de bus ligt. Op zich allemaal niet zo’n ramp, maar Lien wil, wil, wil onderhand eens gaan plannen. Zodra we weten wie de verbouwing gaat doen en wanneer ze kunnen starten, kunnen we wat concreter onze spullen gaan bestellen. Spullen zoals vloer, gashaard en keuken. Uitgezocht hebben we inmiddels bijna alles, dat dan weer wel. Maar het budget moet ook toereikend zijn én dat weten we dan pas weer als we weten wat de aanbouw gaat kosten!!! Toen we vorig jaar besloten een stukje te gaan aanbouwen, had ik nog niet zo heel erg de drang dat meteen te doen. Maar nu zijn we ondertussen al zoveel maanden verder, zoveel maanden dat ik heb kunnen wennen aan het idee van puin, breken & rotzooi, dat ik nu onderhand wel eens spijkers met koppen wil slaan. U begrijpt dat ik het wel voor de zomervakantie allemaal achter de rug wil hebben. Lien wil relaxed op vakantie, zonder verbouwingsstress. En daarom heb ik nu last van die koorts…….verbouwingskoorts…….ik wil beginnen……als het kon vandaag nog! Uiteraard zal dat niet mogelijk zijn, maar ik ben nu het wachten beu. Ik wil, wil, wil die openhaard en die prachtige natuurstenen vloer en die mooie uitbreiding van de keuken met inbouw-koffiezetapparaat……hebben, hebben, hebben………. Zo en nu is het tijd voor koffie, in plaats van te zeuren!;-)

Categories
Zomaar

En weer thuis…….

Dat is nl. wat Zoon altijd roept zodra we Sprang-Capelle binnenrijden. Of we nu terugkomen van een middagje winkelen of van een weekje vakantie, hij herkent meteen de wijk waar we wonen. U begrijpt……wij zijn er weer!!! De terugreis had niet beter/sneller kunnen verlopen. We zijn ’s-0chtends om 06h15 vertrokken uit Val Thorens en we waren ’s-avonds om 19h00 thuis, terwijl we onderweg nog 2x hebben gegeten. Niet slecht, gezien de reistijd die we voor de heenreis nodig hadden. En waarempel…..het is hier ook prachtig weer!! De laatste dagen in de sneeuw waren fantastisch. Precies zoals het op wintersport hoort te zijn. Koud genoeg, een strakblauwe lucht, lekker veel zon, verse sneeuw en prachtige pistes. En het ging goed dit jaar! Ieder jaar gaat het toch weer gemakkelijker, lijkt wel. De laatste jaren kom ik al wel goed naar beneden, maar bij sommige afdalingen moest ik dan toch nog even slikken en een knop omzetten voordat ik naar beneden suisde. Dit jaar ging alles zonder problemen, zonder slikken en zonder bibbers in de benen. We hadden dan ook prachtige sneeuwcondities. Man gaat ook steeds beter op z’n snowboard. Best gaaf om te zien. Dochter vraagt nu al wanneer ze toch ook eens op zo’n ’skateboard’ mag. Laten we eerst maar eens zorgen dat ze op 2 latten goed naar beneden komt. Dit jaar speelde ze liever in de sneeuw dan dat ze ging skiën. Al wilde ze wel iedere ochtend graag naar haar ‘vriendjes’ toe. De leraar vond het echter beter om, nadat ze haar 1e echte afdaling van de berg had gemaakt, haar nog maar beneden te houden. “Ze remt niet”, was de reden. En om eerlijk te zijn, zie ik dat helemaal voor me. That’s my girl……als ze het te lang vindt duren of ze vindt het te saai, dan gaat ze gewoon haar eigen weg……..sja………en dat was in dit geval zo snel mogelijk naar beneden ;-) . Maar oké, ze heeft haar “Ourson” gehaald en vandaag heeft ze haar diploma trots mee naar school genomen. Volgend jaar gaan we gewoon weer verder en misschien dat Zoon dan ook wel mee wil…….. En nu? Rotzooi ruimen, poetsen, boodschappen doen en weer opladen voor morgen….een gewone, drukke werkdag!

Categories
Zomaar

Een boek én een digitale camera

“We hebben nu écht alles voor de vakantie?”, vroeg Man gisteren. “Ja”, antwoordde ik, “ik wil alleen nog een nieuw boek halen, maar verder zijn we d’r”. Een zucht van verlichting vulde de ruimte. Man kent me ondertussen al een tijdje en diep in z’n hart weet hij ook wel dat ik bezig blijf totdat we vrijdag uiteindelijk in de auto zitten. C’est moi! Kan er niets aan doen, maar ik ben nu éénmaal iemand die graag goed voorbereid weg gaat. Iemand van de afstreeplijstjes. Iemand van de “what if….”-dingen. Inderdaad…..iemand die valt onder de categorie: controlefreak. En dat is alleen maar erger geworden sinds we kinderen hebben. U kunt er van op aan dat ik voor de kids alles piekobello in orde heb. Als ik al iets vergeet dan is het voor Man of voor mezelf. Minder erg dus……. Alhoewel, vanochtend werd ik badend in het zweet wakker met het idee dat mijn paspoort was verlopen. En als we dat voor vrijdag nog moeten vernieuwen…….nou dat zou dan mooi 5 voor 12 zijn geweest. Zekers met die gemeentelijke ambtenaren! Ik wist niet hoe snel ik mijn paspoort moest nakijken op de vervaldatum. Oef…..2009! Gelukkig nog 1 jaar te gaan…… Verder was ik er redelijk van overtuigd dat we dan toch alles hadden (zelfs een geldig paspoort ). Tot Man vanochtend onze kleine digitale camera in orde wilde maken. We hebben ook zo’n spiegel-reflex-geval, maar da’s natuurlijk niks om mee de piste op te nemen. Vandaar dat we laatst een klein digitaal cameraatje hadden overkocht van zus. Lekker handig compact ding, kan zo in de binnenzak van Man’s ski-jas (Man is tenslotte de Japanner bij ons). Maar dan moet dat focking ding het wel doen! Kapot dus! Nou eh…………..dat wordt dan nog een boek én een camera!

Categories
Zomaar

Iets over volle hoofden enzo……..

Afgezien van het feit dat aan het begin van de week m’n hoofd vol snot zat, zit het nu vol met ‘dit-moet-ik-niet-vergeten’ en ‘dat-moet-ik-niet-vergeten’ dingetjes. Altijd leuk…..op vakantie gaan, maar de week ervoor heb ik ook altijd last van enige ‘vakantie-stress’. Ineens kom ik erachter dan ik nog wat drogisterij-spullen moet halen, dat ik voor Dochter nog wat nieuw ondergoed moet scoren, dat ik voor Zoon niet genoeg dikke sokken heb, dat poes nog ontwormt moet worden en dat ik eigenlijk zelf nog wel een nieuwe spijkerbroek wil. U kent het wel. Altijd van die op-het-laatste-nippertje-dingen. Gelukkig hebben we nog een heel vrij weekend voor de boeg. Een weekend zonder afspraken, zonder geplande uitstapjes, zonder geregel. Nou ja, behalve het geregel voor de vakantie dan. Eigenlijk kan er niet meer zoveel mis. Alle ski-spullen hebben we en liggen al klaar. En shampoo verkopen ze vast ook wel in Val Thorens mocht ik dat nog vergeten. Bovendien hoef ik me uiteindelijk geen zorgen te maken over wat er wel en niet mee kan, want opa I. heeft een nieuwe bus kunnen regelen. Ik zeg: “loaien marrr!”. Oma L. heeft al een boodschappenlijstje mee, want wat moet een hollander op vakantie, zonder z’n eigen hagelslag en pasta?!? Juist ja, niks dus. Nee, we verloochenen onze afkomst echt niet…..we zijn en blijven hollanders. Toch kan ik ook erg uitkijken naar de lekkere verse franse baguettes, croissants en chocoladebroodjes. Om dan vervolgens na 1,5 week weer te kunnen smullen van een lekkere bruine boterham met kaas. Zo gaat dat. Oost, West, Thuis Best. Zeker voor zo’n burgertrutje als ik…………(ik zal het zelf maar zeggen, voordat u met deze opmerking komt)

Lien & het leed dat de tandarts heet

Vandaag was het weer zover. We gingen bezoekje brengen aan de tandarts. Iets wat ik altijd maar voor me uit schuif. Waarom weet ik ook niet precies. Vroeger was ik doodsbang voor de tandarts, maar toen was er ook altijd wat. Tegenwoordig is er nooit meer iets. M’n gebit is ‘in orde’ zeg maar. Zo af en toe moet er een vullinkje worden vervangen en that’s it. Geen probleem. Ik heb immers 2 kindjes op de wereld gezet. In vergelijking met een bevalling is de tandarts peanuts. Wel zeul ik tegenwoordig 2 kinderen mee naar meneer of mevrouw de tandjesteller. Vandaag was het de mevrouw. Een lieve dame die het beste met ons voor had. Echter bij het binnenkomen van de behandelkamer zag Zoon de lampen en 2 mevrouwen in een wit pak en hij zet het vervolgens op een huilen. Het joch moest natuurlijk meteen weer aan de ziekenhuisingreep van een maand geleden denken. Wat we ook probeerden hij wilde absoluut niet in de stoel en pakte zelfs het spiegeltje van de tandarts af. Over 3 maandjes proberen we het weer. Dochter daarentegen vindt alles prachtig bij de tandarts. Ze wil altijd als eerste in de stoel, probeert hardop mee te tellen en maakt tekeningen voor de beste man/vrouw. Totaal geen angst dus……. En nu ikke. Van mij werden foto’s gemaakt en alles was in orde. Toch zit ik nu thuis met een hoofd waarvan de hele rechterkant pijn doet. En nee, dat komt niet door de tandarts. Dat komt door mijn torenhoge klunsgehalte. Bij het uit de auto halen van de kindjes, klapte de deur tegen de linker kant van m’n hoofd, waardoor ik vervolgens met de rechterkant tegen de deurstijl knalde. En dat ging niet zachtjes. Aan beide kanten zit een enorme bult. Een kameel is er niks bij. Sindsdien ben ik draaierig en doet dus één kant enorm pijn. Soms, soms word ik zo moe van mezelf…………..