Lien's Log

En dat is niet zo leuk. En niet zo handig. Working mom moest weer in de bocht om van alles te regelen en dus vanaf thuis te werken vandaag. Kan allemaal wel, maar de maandag prefereer ik toch gewoon op de werkbasis in Den Bosch. Ach ja, niks aan te doen. Het ventje heeft koorts en dan kan d’ie dus niet naar het kinderdagverblijf. Easy as that. Dochter is vandaag wel naar de BSO (buitenschoolseopvang voor de kinderloze onder u). Het begon gisteren met koorts, hangerigheid (hmmm….is dat wel een bestaand woord?), geen eetlust en vieze broeken (u weet wel, van die lichtgekleurde, dunne maar nog geen diarree achtige poep……en stinken!!). Afijn, verdere details zal ik u besparen, maar ut ventje is dus niet lekker. Vanochtend nog steeds 38,7 koorts en dat is best hoog voor de ochtend. Alles geregeld. Dochter weggebracht, naar een nieuwe BSO-locatie by-the-way, en dat was me interessant!!! De “Oeh’s” en “Ah’s”  van dochter vlogen me om de oren. “Oh, hier kunnen we straks leuk buitenspelen mama!”, wees dochter naar allerlei mooie klimtoestellen met ijzeren stangen! En ik zag alleen nog maar dat beeld van die naar achtergeklapte voortanden voor me. Toen ze namelijk de laatste keer tijdens een schoolvakantie bij de BSO ook zo’n klimrek zo bijster interessant vond…….eindigden we bij de tandarts die vervolgens haar voortanden eruit moest trekken! Maar goed, ter zake, Zoon is dus thuis vandaag. Samen met mama. Na een ochtendje op de bank hangen, wat tv-kijken en het onderpiesen van onze nieuwe bank, vond ik het wel tijd worden voor een middagdutje. Dus hupsakee Zoon naar boven en hij liep regelrecht naar onze slaapkamer. Ook geen probleem, dacht ik, dan slaapt’ie maar even in ons bed. Maar die kleine aap, is ondanks z’n ziek-zijn zo slim…………..(heeft’ ie vast van z’n moeder). Toen hij eenmaal lekker onder het dekbed lag, zei meneertje: “mama ik hoesse niet slapen, ik wil teeleviesie-kijke”. Met van die mooie vragende, lieve ogen! Mama’s kleine prinsje, mama’s zielige ventje, mama’s moppie…………en nu ligt meneertje dus prinsheerlijk, in het grote bed, tv te kijken. Wat ben ik toch weer lekker consequent bezig……………

Ik zit in de ‘kantine’ bij de zwemles. Vandaag is het best spannend want we krijgen te horen of Dochter na de vakantie met kleren aan mag gaan oefenen en eventueel dus in november mag afzwemmen. Man en Zoon zijn ook mee, na lange tijd, om even de vooruitgang van Dochter te bewonderen. Zoon vindt het prachtig bij de zwemles. Lekker spelen met andere broertjes die er vandaag ook allemaal bij waren. Zoon is dan de jongste, maar niet de minst ondeugende. Op een gegeven moment horen we wat lawaai uit de hal en één van de vaders blijft een tijdje weg. Om daarna met zijn zoontje en een hoopje wc-papier onder z’n neusje terug te komen. Ik zeg: “Heb je een bloedneus jongen?”. Waarop de papa zegt: “Ja, dat heeft jouw zoontje gedaan!”. En daar gaan we dus weer. Gelukkig kon iedereen er wel een beetje om lachen, zelfs kleine J. die dus de bloedneus had. Het scheen al spelenderwijs te zijn gebeurd…..maar toch…..het was weer raak…..onze Mohammed Ali in spé! Na een flinke waarschuwing van onze kant (boxen mag immers alleen met papa! ) en een fluisterende “sorry” van Zoon’s kant, werd er weer verder gespeeld. En dan nu het goede nieuws……ze mag dus inderdaad met kleren aan gaan oefenen….joepiedepoepie….

En ja hoor……..de bank is ook binnen! En hij zit en ligt heerlijk 😉

En dat heb ik weer. Is het eindelijk geweldig weer om de buitenboel te gaan doen, barst ik van de hoofdpijn. Alweer. En dat dus ondanks m’n nieuwe bril. Niet fijn. Zó niet fijn. Maar ja, ik kan er weinig aan veranderen. Dus dan maar een paracetamol en misschien zometeen toch nog even lekker naar buiten. Wellicht doet die buitenlucht me juist goed. Want, lieve mensen, het lijkt bij ons op de oprit wel een verzamelplaats van alle bladeren uit de wijk. Zodra het maar een beetje waait, blaast meneertje WIND meteen alles onze kant op. En dan hebben we ook nog het geluk dat in de tuin van onze buren (ja, die van die advocaat en die van dat bonken op de muur zodra wij gaan boren om iets op te hangen) van die fijne bomen staan. En vooral veel. Veel hoge bomen. Met heel veel rotzooi in de herfst. Hoort er allemaal bij. En normaalgesproken is het helemaal niet erg om dat zo af en toe op te ruimen. Maar niet als ik hoofdpijn heb. Dan heb ik helemaal geen zin in rommel ruimen. Dan wil ik eigenlijk even slapen. Dan wil ik niks hoeven doen. En dat kan dus niet. Dat kan eigenlijk nooit als je mama bent. Altijd is er wel iets te doen en bovendien kan ik Zoon ook niet aan z’n lot overlaten. Het ventje moet tenslotte ook even wat lekkere buitenlucht opsnuiven, in plaats van de hele middag voor de TV. Niet dat hij dat niet zou kunnen hoor. Als ik hem z’n gang laat gaan, lukt dat zonder enig probleem. Alleen vind ik dat niet de bedoeling. Zelfs niet als ik hoofdpijn heb. Dus ik stop nu met zeuren. Ik ga even een tabletje scoren en probeer m’n luie lijf richting de tuin te krijgen………als meneertje WIND nou ook die hoofdpijn eens voor een tijdje weg kon blazen……..dat zou wat zijn……..

Ha!!!! Lees ik toch mooi dat er in de toekomst een drastisch tekort aan secretaresses gaat komen! Kat in ‘t bakkie voor mij natuurlijk. Kan ik best. Kan ik best goed……een beetje de secretaresse uithangen….of de tiepgeit….. Ja, 10vingersblind he?! Had u niet verwacht zekers? En nog snel ook!! Vroeger had ik typen als hobby. Ik heb hele songteksten over zitten typen. Had niks beters te doen 😉 En dan niet op een PC of een electronisch typemachien….nee op zo’n ouderwetse rampetamp-machientje. Zoéén waarop je je fouten moest corrigeren met een potje type-ex! U weet wel, zo’n potje met een kwastje en van dat witte spul. Goh, ik word echt oud. Dat ik zelfs nog uit het tijdperk kom waarin we het met zo’n oud typemachientje moesten doen. En een telex. U weet vast niet waar ik het nu over heb? Of wel? Via een telex stuurden we berichten (alleen tekst welteverstaan!) naar de andere kant van de wereld. Dat was eigenlijk nog de voorloper van de fax. Jeetje, nog even en ik kan geschiedenisles gaan geven!!! Maar dat te kort aan secretaresses is goed. U kent vast allemaal het vraag en aanbod principe. En niet dat ik nu een slechte baan heb hoor. Juist helemaal niet. Maar nog meer geld verdienen, is natuurlijk altijd goed. Dan is het vast geen probleem meer dat ik nu bij de 40plussers hoor!

PS: wist u dat er ooit een onderzoek is gedaan naar de meest nieuwsgierige mensen op aarde?? Dat bleken de secretaresses te zijn………nou ja zeg!!!!

En nu woensdag a.s. de nieuwe bank nog………en over 6 weken de nieuwe eetkamerstoelen!!! Komt goed…… Het duurt even maar dan heb je ook wat 😉 .

Dochter hoest en zegt: “ik ben niet verkouden hoor mama! Ik had kriebel in m’n neus waar ik niet bij kon om te krabben…….”.

Dochter zit in bad en zegt: “Mama, gaat papa nou ook onze badkamer verbouwen?”.
Ik: “Nee joh, die is toch nog niet oud en nog steeds heel mooi!”.
Dochter: “Maar er is hier nog geen TV!”.
Duhhhh…..

Dochter is net wakker en zegt: “Zeehondjes kunnen onder water veel beter zien dan wij he mama?”.
Ik: “Ja dat klopt. Heb je dat op school geleerd of tijdens het bezoekje aan de zeehondencreche?”.
Dochter verontwaardigd: “Nee joh, dat weet ik gewoon al heel lang! Dat heb ik al lang opgeslagen in mijn hersenen!”.

Dochter ligt met haar knuffelbeertje tussen ons in in bed en begint te giechelen. Ik vraag aan haar waarom. Ze antwoordt: “Zal ik maar aan de andere kant gaan liggen, want dan kan jij tenminste ook lekker naast jouw knuffelbeer (=papa) liggen!”. En ze komt zelf niet meer bij van het lachen…….

Het is me een span……die Kockies. En dan heb ik het nu dus nog maar alleen over die Kockies die bij mij in huis wonen. Je kunt simpelweg niet om ze heen. Het zijn me een paar karaktertjes! Neem nou Zoon. Steeds als Man of ik hem gaan ophalen op het kinderdagverblijf is het weer een verrassing wat hij heeft gedaan of juist NIET heeft gedaan. Vandaag was het z’n melk. Wat ze ook probeerden, het ging niet naar binnen. Niet dat ik daar nou zo’n moeite mee heb. Dan maar een keer geen melk! Het is erger wanneer hij kindjes heeft omgeduwd of zelfs heeft geslagen en heel soms zelfs heeft gebeten. Gelukkig komt dat laatste nog maar zelden voor. Hij kan zich inmiddels al een stuk beter met woorden uitdrukken waardoor zijn boosheid niet zo vaak meer door te bijten wordt geuit. Maar leuk is het niet als hij weer eens zo vervelend is geweest. Duwen doet’ie eigenlijk alleen omdat hij dat zelf een leuk spelletje vindt, daar zit niet zo zeer iets kwaads bij. Maar andere kinderen vinden dat meestal een stuk minder leuk dan hijzelf. “Geef hem maar straf”, zeg ik dan. Of: “Wel optreden hoor, dat doen we thuis ook”. En ik twijfel er niet aan dat dat ook gebeurd op het kinderdagverblijf, maar veel indruk maakt het niet op hem. Thuis gaat het de laatste tijd wel een stuk beter. Niet dat hij geen eigenwijze buien meer heeft, maar het is wel minder, of op z’n minst minder vaak. Zelf ben ik er inmiddels achter dat het het beste helpt als ik zelf rustig blijf en steeds tegen hem blijf zeggen dat ik toch wel van hem hou, ondanks dat hij zo stout is. Je ziet hem dan nadenken en uiteindelijk bijdraaien. Het is verder wel een heerlijk kereltje, dat ontzettend lekker en fijn kan spelen als iedereen hem maar met rust laat. En dat is thuis natuurlijk ook een stuk gemakkelijker dan tussen alle kindjes bij Bruintje Beer (KDV). De keren dat’ie naar me toe komt, m’n hoofd tussen z’n twee handjes pakt en me dan een dikke pakkerd geeft zijn ook niet op 1 hand te tellen. Hij heeft dus duidelijk ook een lieve kant. Helaas zit hij nu in een fase dat het ondeugende wat vaker naar boven komt. Helaas voor de kindjes, helaas voor de leiding en ook helaas voor mij 🙁 .

The silicon chip inside her head
Gets switched to overload
And nobody’s gonna go to school today
She’s going to make them stay at home
And daddy doesn’t understand it
He always said she was as good as gold
And he can see no reason
Cos there are no reasons
What reason do you need to be shown

Tell me why
I don’t like Mondays
I want to shoot
The whole day down
 

U kent het vast………………………..

Vaak heb ik problemen met de maandag. Ik zal niet de enige zijn. Velen met mij zullen last hebben om opgestart te komen. Buiten het feit dat ik op maandag weer vroeg naast m’n bedje sta, is het ook de meest drukke dag van de week. Een volledige werkdag voor de boeg op kantoor, na een lang weekend. Kindjes naar school en kinderdagverblijf. Laat thuis. Eten koken, kinderen in bad en de bende van het weekend een beetje opruimen (was draaien, was strijken, stofzuigen, brood smeren voor de volgende dag etc. etc.). Uiteindelijk zak ik dan rond negenen uitgeteld op de bank en zou ik, voor m’n eigen bestwil, een uurtje later in bed moeten liggen. En dat laatste dat lukt dan dus nooit. Op maandag blijf ik juist vaak te lang hangen op die bank of te lang bezig met andere dingen. Slecht begin van de week dus. Té veel te doen, té laat naar bed, té moe weer op. Behalve gisteren. Niet dat ik toen op tijd in m’n bedje lag, dat niet. Maar gisteren had Man de kindjes al opgehaald en zaten ze al gewassen en gestreken beneden op mij te wachten. En dat is dan nog es thuiskomen! Heerlijk. Veel vroeger dan normaal hadden we gegeten en was alles aan kant en dat scheelt enorm. Dat scheelt in tijd en in een chagerijnige bui. Wat me weer doet denken aan dat nummer van The Boomtown Rats.

Ach, het went wel hoor. Om te zeggen dat je 40 jaar bent. Ik hoef het, na alle versieringen aan het huis, nu niet meer tegen zoveel mensen te zeggen. Iedereen die op mijn verjaardag ons huis is gepasseerd, is op de hoogte. De vele leuke reacties van iedereen maken weer veel goed. Bovendien voelt het niks anders dan anders. Ja, ik word ouder. Ja, ik voel ook wel dat ik geen 18 meer ben. Ja, ik moet een week bijkomen van een avondje flink doorzakken. En ja, ik heb soms last van wat kwaaltjes waarvan ik jaren terug het bestaan niet eens wist. So what! Om eerlijk te zijn, is mijn leven op dit moment zó leuk dat ik ook geen 20 meer zou willen zijn!! Een oude schoolvriendin krabbelde op hyves (daar schijnt iedereen nogal wat jeuk te hebben ;-)) al hetzelfde. En ik moet toegeven dat ik haar helemaal gelijk geef. Alles heeft nu zoveel meer inhoud en alles wat je op deze leeftijd aanpakt, lijkt ook te lukken. Of dat nu met levenservaring te maken heeft, weet ik niet, maar het is wel zo. Door alle consternatie omtrent het huwelijksaanzoek ben ik nog helemaal vergeten te vermelden wat voor supergaaf kado ik van zuslief heb gekregen. Een zussendag! 30 November gaan we samen naar de musical “Dirty Dancing” met voorafgaande een lunch in het Beatrixtheater. Helemaal super! Een speciaal kado voor een speciale leeftijd. En ik heb er nu al kaaiveul zin in :-). Ik heb zo’n idee dat het komende jaar een ontzettend gaaf jaar gaat worden……..lang leve de 40!!!!