De Kockies…..

Het is me een span……die Kockies. En dan heb ik het nu dus nog maar alleen over die Kockies die bij mij in huis wonen. Je kunt simpelweg niet om ze heen. Het zijn me een paar karaktertjes! Neem nou Zoon. Steeds als Man of ik hem gaan ophalen op het kinderdagverblijf is het weer een verrassing wat hij heeft gedaan of juist NIET heeft gedaan. Vandaag was het z’n melk. Wat ze ook probeerden, het ging niet naar binnen. Niet dat ik daar nou zo’n moeite mee heb. Dan maar een keer geen melk! Het is erger wanneer hij kindjes heeft omgeduwd of zelfs heeft geslagen en heel soms zelfs heeft gebeten. Gelukkig komt dat laatste nog maar zelden voor. Hij kan zich inmiddels al een stuk beter met woorden uitdrukken waardoor zijn boosheid niet zo vaak meer door te bijten wordt geuit. Maar leuk is het niet als hij weer eens zo vervelend is geweest. Duwen doet’ie eigenlijk alleen omdat hij dat zelf een leuk spelletje vindt, daar zit niet zo zeer iets kwaads bij. Maar andere kinderen vinden dat meestal een stuk minder leuk dan hijzelf. “Geef hem maar straf”, zeg ik dan. Of: “Wel optreden hoor, dat doen we thuis ook”. En ik twijfel er niet aan dat dat ook gebeurd op het kinderdagverblijf, maar veel indruk maakt het niet op hem. Thuis gaat het de laatste tijd wel een stuk beter. Niet dat hij geen eigenwijze buien meer heeft, maar het is wel minder, of op z’n minst minder vaak. Zelf ben ik er inmiddels achter dat het het beste helpt als ik zelf rustig blijf en steeds tegen hem blijf zeggen dat ik toch wel van hem hou, ondanks dat hij zo stout is. Je ziet hem dan nadenken en uiteindelijk bijdraaien. Het is verder wel een heerlijk kereltje, dat ontzettend lekker en fijn kan spelen als iedereen hem maar met rust laat. En dat is thuis natuurlijk ook een stuk gemakkelijker dan tussen alle kindjes bij Bruintje Beer (KDV). De keren dat’ie naar me toe komt, m’n hoofd tussen z’n twee handjes pakt en me dan een dikke pakkerd geeft zijn ook niet op 1 hand te tellen. Hij heeft dus duidelijk ook een lieve kant. Helaas zit hij nu in een fase dat het ondeugende wat vaker naar boven komt. Helaas voor de kindjes, helaas voor de leiding en ook helaas voor mij 🙁 .