Lien's Log

httpv://www.youtube.com/watch?v=krj7opkwYpM

Goh, 3x raden wat het weer doet!! Juist ja, onze vaste telefoon….. Goshie, ongeveer een maand heeft het mogen duren, voordat het gelukt is om de telefoon om te zetten naar een andere provider. En voorafgaande aan dat omzetten lagt’ie er ook al een maand of 2 uit. Dankzij Telfort. Neu, goeie organisatie, daar moet je zijn met je internet en telefoon. Vroeger waren wij abonnee bij Speedlinq. Prima. Alles deed het. Het was snel. Wat wil een mens nog meer?! En toen kwam er een brief. Per die-en-die datum is Speedlinq overgenomen door Telfort Telfrot. En daar werden wij niet blij van. Daar werd onze internetlijn niet blij van. Onze telefoon wel. Dat is namelijk een Philips en als die niet hoeft te werken, kand’ie ook niet kapot gaan 😉 . Maar aan die luiheid is dan nu abrupt een einde gekomen. Werken zal d’ie ……dat kreng. (geef ‘m 2 weken voordat’ie omvalt) . Zeker nu u allen op de hoogte bent en mij ongetwijfeld de komende week plat gaat bellen…………. Telefoon telefoon telefoon telefoon telefoon telefoon………..alla Herman Finkers.

Och och wat hadden we toch weer een goed idee! Op een druilerige regenachtige zaterdagmiddag richting Ikea gaan om Dochter’s verjaardagskado te kopen. Mevrouw wil een bureau voor haar verjaardag. En dat vond ik dus het beste idee van Nederland! Eindelijk iets nuttigs tussen al die ladingen speelgoed. Bovendien worden ze op 5/12 ook weer overspoeld met speelgoed. So…a bureau it is! Na wat gesnuffel op internet en wat geshop hier in de buurt, kwamen we steeds weer terug op het bureau wat we een tijdje terug bij Ikea hadden gezien. We moesten er dus aan geloven. En gistermiddag gingen wij richting Breda. En wat denkt u? We zijn de snelweg nog niet af en…..ja hoor…..file! Het is wat. Een geluk dat Zoon nogal van de auto’s is en het erg leuk vind om iedere auto naast ons van wat peuter-commentaar te voorzien. “Dat is een Ford-auto mama! Kijk!”. En ja hoor, hij had gelijk. “Kijk papa nog een Alfa Romeo! Deselfde!”. En natuurlijk had hij weer gelijk. En weer andere auto’s werden becommentariseerd met “das een mooie kleur” en “kijk, tanta kroola’s auto!” en “Oh mooi een mimi cooker!…die wil mama graag he papa?!!”. U begrijpt we hadden dus geen vervelende kids achterin. Gelukkig. Anders was ons middagje Ikea helemaal op een drama uitgelopen. Ik vermoed dat u zich daar wel iets bij kunt voorstellen. Eenmaal binnen in het grote Zweedse warenhuis, kan ik u vertellen, wisten we bijna niet door de gangen heen te komen. Zo druk. Ook hier weer: “Thank you Ikea, voor het concept met de speelzuilen door de hele winkel”. De kids zochten de ene na de andere zuil op en waren daar weer even zoet tot wij uitgesnuffeld waren. Tot ze moe werden en dorst kregen. Lieve mensen. Neu da’s echt een aanrader. Op een drukke zaterdag met een kleuter en een peuter winkelen in de Ikea! Nadat Man de peuter op z’n nek had gezet zijn we snel richting restaurant gelopen voor een kleine versnapering. Kid’s gelukkig, wij even rust. Net als opa en oma die mee waren om Dochter een mooie roze bureaustoel uit te laten zoeken. De bofkont. Dochter dan he……
Maar oké 2,5 uur later gingen we richting huis. Mét bureau en mét bureaustoel. Echter zonder kapstok, zonder lamp, zonder nieuwe kussens voor in de bank en zonder plankjes voor in de bijkeuken.

Aan de titel kunt u al zien dat dit een ietwat onsamenhangend stukje gaat worden. Precies zoals ik me voel in m’n hoofd. Onsamenhangend. Van de hak-op-de-tak springend. Zoveel dingen te regelen…..poehpoeh. Afspraken gemaakt bij huisarts, dierenarts, tandarts, essent, kapper, bruidswinkel en met de service-monteur van de nieuwe bank. Jaja……er moet altijd wel iets niet in orde zijn met nieuwe spullen. En bij ons is dat momenteel de bank. Niets wat niet opgelost kan worden……tenminste daar ga ik vooralsnog vanuit. De kussens van het ene gedeelte van de hoekbank zijn namelijk veel harder/steviger dan van het andere gedeelte. En dat zit niet fijn. Dat zit heel raar. En daar komen ze dus naar kijken. Bovendien schiet één stuk van de bank steeds los van het hoekstuk. Dat zit namelijk aan elkaar vast met van die beugeltjes. Ik ga niet te ver in detail, a-technisch als ik ben. Maar nu is het zo dat we gemiddeld zo’n keer of 3 per week er doorheen zakken. Dat schiet dat stuk dus los. En nu ben ik het beu. Morgen komt dus de monteur langs en hij zorgt maar dat het in orde komt. Ik ben namelijk deze week niet in zo’n beste mood. Het lijkt wel of ik ongesteld moet worden ;-). Chagerijnig tot en met. En het ergste is dat ik het weet, maar er echt niks aan kan doen. Alles is me even te veel……denk ik. De stucadoors zijn gisteren ook weer begonnen en hopen deze week klaar te zijn. Da’s dan tenminste iets positiefs! De vlag gaat uit als ik van al die rommel af ben………

En dan nog iets over dat bord in de tuin. Niet in de onze hoor……….of nou ja……….uiteindelijk wel in de onze. Zaterdagochtend werd ik wakker. Ehhmmmm werd zoon wakker en kwam mij uit bed halen bedoel ik. En waarempel. Er stond een bord in de tuin van de buren. U-weet-wel……de-niet-zo-gezellige-buren…..de-advocaat-op-ons-afstuur-buren……de-geitenwollensokken-buren. Die dus. En ik verkeerde zomaar in een euforie stemming. Jippiejaaajééé ze gaan verhuizen. Een mooi bord. TE KOOP – HUIS – <telnr> stond erop. Niet van een makelaar. Dat niet. Maar dat wil nog niet zeggen, dat het niet menens is. En wat denkt u? Nog geen uurtje later ligt het bord in onze voortuin gesmeten. Ehmmm…..oké……wat nu? Man heeft ze geprobeerd te bellen om te zeggen dat hun bord  in onze tuin lag, maar er werd niet opgenomen. Ook bij het terugbrengen schoten ze achter de bank en deden de deur niet open. Ach ja…….boontje komt om z’n loontje. Blijkbaar hebben ze nog meer ‘vijanden’! En stiekem heb ik er een hele dag plezier om gehad. Om het feit dat andere mensen dus een geintje hebben geprobeerd uit te halen. Wel jammer dat ze dus niet écht van plan zijn om te verhuizen. Want dan…….dan gaat pas echt de vlag uit!!!!

En hier zit ik dan. 07h00 op zondagmorgen! Goed duf en slaperig en ik zit te bloggen. Gisteravond te lang opgebleven….want sja, de klok gaat toch een uurtje terug. Hoe dom kun je zijn?! Alsof de kinderen ook denken “oh lekker, ik kan nog even blijven ligggen!”. Niet dus. Echt niet dus. Mijn wekker gaf aan 06h30. Maar ik klaag niet hoor. Supermom als ik ben. Is best leuk…..om 06h30 samen met Zoon Het Wonderteam op Nick Jr. kijken . Een programma over een eendje, een schildpad en een cavia. Aaargghhhh…..alleen al dat stomme liedje wat ze zingen krijg je de hele dag niet meer uit je kop! En vooral niet omdat ook Zoon het de hele dag loopt te lallen. Verder vind ik het wel heerlijk dat de klok weer een uurtje terug is (vooral als het weekje wennen zometeen voorbij is). Ik zit biologisch gezien het beste in mekaar als het gewoon weer allemaal de oorspronkelijke tijdzone is. Wintertijd dus….. Het enige nadeel is dat de kindjes nog even moeten gaan schakelen de komende week. In voorgaande jaren probeerden we dat geforceerd aan te passen door ze op zaterdagavond later naar bed te doen. Alsof ze dan gaan uitslapen….duhhh! Helaas. Dat werkt dus niet. In ieder geval niet bij die van ons. Gisteravond dan ook op normale tijd naar bed. En na nog even een laatste bezoekje aan de Efteling gistermiddag, waren ze ook zo vertrokken. Gewoon hartstikke moe. Ongeveer net zoiets als ik nu…..

Ja, leuk, laten we het daar es over hebben…….het huishouden! Zó niet mijn hobby…….maar het moet toch gebeuren. Het is een steeds maar terugkerend iets. Wat schuiven we anders immers iedere avond naar binnen, als er bijvoorbeeld geen boodschappen worden gedaan? Ook weer zoiets…..de boodschappen…..het lijkt wel of ik iedere week meer moet afrekenen in die supermarkt. Zat er eerst nog wel eens weekje bij dat ik onder de €100,00 uitkwam, mag ik nu al blij zijn als ik onder de €120,00 blijf. En dan komt er dus de bakker/slager/groenteboer nog bij hè?! Zoef…..en weg is m’n geld. Zo gaat dat hè?! Ongeveer net als bij Ice-save 😉 . En dan kan ik natuurlijk best wel bezuinigen door iedere week de Aldi, de Lidl en de Emté af te rijden, maar daar ontbreekt me dus gewoon de tijd voor. Het liefst rijd ik naar 1 supermarkt, laad m’n kar (en die van zoon….zo’n kleintje….u-weet-wel) vol en hupsakee naar huis en in de (ijs)kast die boel. Om vervolgens te moeten constateren, dat er in huis nog allerlei andere dingen liggen te wachten. De was, de strijk, de tuin………ook weer zoiets……..de tuin. Wat doet Man dan, zult u wel denken. Nou, Man doet eigenlijk niet zoveel in het huishouden. Hij klust en hij doet alles wat met computers/tv’s/stereo’s/netwerken enz. te maken heeft en dan houdt het eigenlijk wel op. Oh ja, en als hij eerder thuis is dan kookt hij. Dat ook. Maar verder heeft Man bijvoorbeeld nog nooit een strijkijzer aangeraakt. Ja, ik weet het, ik verwen hem teveel. Maar ach, langs de andere kant heeft hij ook 2 jobs. Z’n vaste job (die hopelijk binnenkort naar 4 dagen per week gaat…..joepie) en z’n net opgestart eigen bedrijf. En dat slokt Man’s tijd wel zo’n beetje op hè…….tenminste als hij dan ook nog af en toe eens wat leuks met ons moet doen. En de tuin…..ja, die neem ik dan ook vaak nog maar voor m’n rekening. Beetje blaadjes ruimen in deze tijd van het jaar. Ik kan het ook niet doen. In de hoop dat ze vanzelf wegwaaien, maar het resultaat is dan vervolgens dat iedereen al die bladeren mee naar binnen sleept en dat ik dan daar weer aan de gang kan blijven. Dus kies ik maar eieren voor m’n geld en heb ik gisteren de boel buiten weer opgeruimd. En dan de werkster……..ja, ideaal……ware het niet dat ze al meer dan een half jaar niet is geweest……..in verband met de verbouwing. Maar nu begint die dus op een eindje te raken. Volgende week komt de stucadoor weer om de rest af te maken. Hallélujaaaa. Ik ben het zo beu. Ik ben de rommel beu. Het onafgewerkte huis beu. Het niet verder kunnen met schilderen beu. En vooral……….het niet hebben van een werkster beu. Het dus alles zelf moeten doen……..al een half jaar lang!!! Zucht……..en nu ga ik koffie zetten (met mijn supersonische ingebouwde koffiezetter by-the-way….hij is binnen 🙂 )

Ja hoor, het was weer eens zover deze ochtend. Het was mijn beurt om Dochter naar school te brengen. Geen punt. Voor het verkeer juist vaak beter. Als ik om 08h30 vertrek richting Den Bosch rijd ik mooi achter alle files en drukte aan. Ben ik dus vaak vóór 9 uur nog op m’n werk. Maar niet vandaag. Nee vandaag regende het. “Nou en?”, zult u denken. Nou, lieve mensen, als het namelijk regent in Nederland, is het meteen chaos op de weg. Dan blijkt meer dan de helft van de automobilisten hun slaap niet uit hun ogen te hebben gewassen. Kijk…..dat je dan misschien niet iedere ochtend onder de douche stapt……alléé, maar zorg in ieder geval dat je uit je ogen kunt kijken en wakker achter het stuur kruipt!!! Persoonlijk douche ik iedere ochtend. Ja, proper Jetje, that’s me. Heerlijk even zo’n kwartiertje onder de warme douche staan en langszaam wakker worden. Ik kan me geen andere start van de ochtend voorstellen…….. Gevolg is wel dat ik dus altijd rond 06h15-06h30 op moet staan, anders red ik het niet met dat gelummel onder die douche. Dus oké, dat niet iedereen daarvoor kiest, kan ik begrijpen. Maar waarom er nou zoveel mensen op elkaar moeten botsen in de vroege ochtend, zodra er een spatje regen valt, dat kan er bij mij niet in. Buiten het feit dat het nog eens vreselijk onhandig en vervelend is voor de personen die hebben gebotst, is het hoogst irritant voor de rest van de weggebruikers. En ik kan daar dan zó chagerijnig van worden hè? Niet te doen. Dan sta ik zó vroeg op en doe zó m’n best om op tijd de deur uit te komen en dan sta ik dus op dat kleine stukje vast. En dan zit ik me toch een partij te zeiken in die auto…….niet dat het helpt…….en niet dat er ook maar iemand reageert…….maar het lucht wel op. En als ik dan vervolgens op het werk ook nog eens van iemand te horen krijg dat ik “te laat” ben, nou dan hebben we de poppen aan het dansen. Dan ben ik goed in staat om lekker terug naar huis te rijden. Want dat fileprobleem kan ik wel oplossen hoor. Voor mezelf dan toch………werk ik gewoon iedere dag vanaf thuis! Hoef ik ook niet bang te zijn dat ik zelf voor een botsautootje wordt aangezien………

Ik wilde de nieuwe woonkamer een beetje aankleden met een paar grote planten. En zo kwam het dus dat wij vanmiddag in het tuincentrum liepen. Aan het einde van de middag pas, dus het was niet meer zo druk. Gelukkig. Dochter en Zoon hadden al snel de cavia’s en konijntjes gevonden. Geen kind aan ze. Ideaal…..zouden ze in iedere winkel moeten doen…..een paar van die beestjes! Verder was het in aanbouw zijnde kerstdorp een trekpleister an sich. Geweldig al die lichtgevende huisjes en bewegende attracties. Deze keer was er dus totaal geen winkelstress op het gebied van een gillende kleuter en een opstandige peuter. Of, nog erger, een ruziemakend, elkaar de haren-uit-de-kop-trekkend duo. Viel alles mee. En planten in overvloed daar lag het ook niet aan. Potten in alle maten, geuren en kleuren. En toch gingen wij met lege handen richting huis. We werden het niet eens. Man en ik. Man wilde bonzai-boompies en ik grote planten of iets op stam. Dit laatste niet zo zeer omdat ik dat het mooiste vind, maar puur om het feit dat de kat de planten dan wat minder makkelijk kan opvreten. Ik zeg niet dat het hem helemaal niet zou lukken, maar hij zal er dan toch wat meer moeite voor moeten doen. Dat harig mormel van ons 😉 Nee hoor, het is best een schatje. Net als de rest in huize de Kock. Een flinke dikke gebruiksaanwijzing zit erbij. Meneer de kat heeft bijvoorbeeld altijd last van een ochtendhumeur. Oppassen geblazen als je de trap af loopt. Voor je het weet hangt er een pluizebol met twee poten en een paar hoektanden in je benen. Niet prettig, dat kan ik u vertellen. Afijn, even terug op de kamerplanten. We denken er dus nog even over na……….kijken of we tot een compromis kunnen komen 🙂

Nou nou wat had ik zin in het concert van Marco Borsato. Ehhmm……eigenlijk niet zo dus………ik was moe…….ik voelde me niet fit en eigenlijk diep van binnen bleef ik veel liever thuis om vervolgens vroeg m’n bed in te duiken. Maar goed, dat was geen optie. Vond ik. Vandaar mijn oppeppende blogje dinsdagmiddag. Ik zou gaan….punt uit! En ik zou het naar m’n zin hebben. Een lichtelijk schaamte- en paniekgevoel wisselden zich af en aan. Ik kende namelijk geen enkel nummer van z’n nieuwste CD. Sterker nog……….ik heb zelfs niet eens z’n nieuwste CD. En Man maar lachen. “Hoe kan je nou vanavond meezingen als je geen enkel nummer kent?”, vroeg hij met een glimlach van oor tot oor. Man houdt niet zo van Marco. Hij vindt het maar niks….die muziek. Maar hij gaat wel mee, dat dan weer wel. Voorwaarde was echter dat we een plekje zo dicht mogelijk bij een bar opzochten. Deal. Ik ben de moeilijkste niet. En wat denkt u vervolgens? Marco heeft hooguit een nummer of 5 van z’n nieuwste CD gezongen en de rest was allemaal oud repertoire. Nummers die iedereen heel erg hard kon meezingen en iedereen deed dat dus ook. Iedereen behalve Man. Maar dat viel niet op tussen die duizenden in het wit geklede mensen. Dat was trouwens wel supergaaf om te zien……iedereen in het wit. Oh en wist u dat er tegenwoordig niet meer met aanstekers een romantisch sfeertje wordt gecreëerd? Dat is zó jaren negentig 🙂 Nee, tegenwoordig wordt dat met mobiele telefoons gedaan. Het effect is hetzelfde en het is natuurlijk veel veiliger…….. Het is maar even dat u het weet. Ik moet wel toegeven…….het was erg leuk in het Gelredome. Ik had het ondanks mijn fysieke gesteldheid voor geen goud willen missen. Nu op naar november…….musical “Dirty Dancing” en op naar januari……..”Vrienden van Amstel”. Gezellie……..

Nou, zometeen gaat het dan eindelijk weer gebeuren. Lien gaat naar het concert van Marco Borsato. Da’s dus 2 jaar geleden. Ook toen gingen we naar het Gelredome voor het “ROOD”-concert. En nu dus….over een uurtje (jaja precies in de spits….ik weet het) gaan we ons richting Arnhem begeven om met eigen ogen de ongetwijfeld fantastische wit-licht-tour te bekijken en beluisteren. Ondanks mijn lichamelijke gesteldheid (een vervelende verkoudheid die al weken in de weg zit) heb ik er toch wel zin in. De kindjes zijn uit logeren bij opa en oma. De kleine man had geen koorts meer en weer praatjes genoeg deze ochtend. Uit bed krijgen was even een probleem, zoals bijna iedere ochtend, maar zodra hij helemaal wakker was…….wast’ie ook weer up-and-running! Na lange tijd dus weer eens een avondje samen weg, inclusief een dinertje…………….bij die keten met die grote M 🙂 . Nu dus bijna tijd om de boel hier op te ruimen, naar huis te sjeesen en wat witte kleding uit de kast te plukken! Wit licht……we komen d’r aan!!!